>>[[เนเมซิส]]<<

ลำดับตอนที่ #2 : ก้าวแรกสู่โรงเรียน

ตุ๊บๆๆ....  

เสียงวิ่งของเด็กหนุ่ม2 คนที่พยายามค้นหาทางออกจากเขาวงกรดยังคงดังอยู่ต่อไปเรื่อยๆ   มีเพียงแสงไฟจากคบเพลิงที่ส่องสลัวๆ    เซน่อนเหลือบมองเพื่อนใหม่อีกคนเป็นระยะๆ 

“นี่....นาย  ทำไมตอนนี้ถึงมีแต่พวกเรา”เขาถามออกไป  เจ้าของร่างสีดำมองกลับมาเล็กน้อย

“ทุกคนถูกแยกออกไปคนละที่  แต่สภาพจะคล้ายๆกัน  คือตกลงจากที่สูง  แล้วก็หาทางออกจากเขาวงกรด  นอกจากนั้น  นายก็ต้องระวังตัวเองตลอดเวลา”

“หมายความว่าไง?...” เซน่อนหยุดแค่นั้น  เพราะดาบของเพื่อนใหม่นี้ถูกตวัดผ่านใบหน้าของเขาไปเพียงนิดเดียวเท่านั้น

“บอกแล้วไง  ว่าให้ระวัง”เซน่อนรีบถอยออกจากบริเวณนั้น  เมื่อเขาหันกลับไปก็ต้องแทบช็อค  ตัวอะไรซักอย่างที่มีลักษณะเหมือนลูกตาคนขนาดเท่าใหญ่  มีแขนและขา  กำลังดิ้นพล่าน  ไม่นานก็กลายเป็นเปลวเพลิงที่ลุกโชน  เผาไหม้เจ้าลูกตานั่นหายไป

“มันตัวอะไรนั่น!” 

“แมวมั้ง”เควินยืนเกาแก้ม  พร้อมกับยักคิ้วล้อเลียน

“มันไม่ใช่แมว  แต่เป็นเทพพิทักษ์ย่ะ”เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นด้านหลังของเด็กหนุ่มทั้ง2 

“แล้วนั่นก็เป็นอาวุธประจำตัวของฉัน!  หากตอนนี้มีอันตราย  พวกนายจะรับผิดชอบเรื่องนี้ยังไงกัน!!”เธอตวาดอย่างอารมณ์เสีย  เควินยืนกอดอกอย่างเงียบๆ  แต่อีกคนหลุดหัวเราะเบาๆ

“ตัวประหลาดนั่นน่ะนะ  เป็นเทพ?  ที่จริงก็พอเคยได้ยินเกี่ยวกับคนที่อันเชิญเทพได้อยู่หรอกนะ  แต่แบบนี้มันออกจะ......”

“หยุดพูดนะยะ!!”สาวน้อยผมสี.........กระทืบเท้าปึงปัง

“หนวกหูน่า.....”เควินมองตาเขียว  “ฉันไม่มีเวลามาคอยยุ่งกับเธอหรอกนะ  เราเสียเวลามามากแล้ว  จะไปไหนก็รีบไปไป๊”

“กรี๊ดดดดดดดดด!  มากไปแล้วนะ!  ก็ไอ้ ‘เทพ’ ตัวนั้นที่เรียกออกมามันทำให้ฉันไม่มีพลังจะเรียกเจ้าตัวอื่นแล้ว!!!”

“ฉันเกลียดผู้หญิงกรี๊ดไร้เหตุผลจริงๆ” เควินส่ายศีรษะเบาๆ แล้วเดินหนีออกมา  ทิ้งเซน่อนให้เคว้งคว้าง.......

“เฮ้ๆๆๆ  ทำอย่างนี้ไม่ค่อยเป็นสุภาพบุรุษซักเท่าไหร่เลยน้า”เด็กหนุ่มผมสีฟ้ายาว  เดินเข้ามาทักทาย 

“ครูส  นายก็หลุดมาที่นี่หรอเนี่ย”เซน่อนเอ่ยถาม

“ก็ใช่น่ะสิ  แล้วเจ้านั่นใครน่ะ”ครูสชี้ไปยังร่างสีดำที่ไม่ยอมพูดจา

“ก็....  เพื่อนใหม่น่ะ  พวกเรารีบๆไปหาทางออกดีกว่าไหม”

    ครูสยังไม่ยอมละสายตาจากเพื่อนใหม่ล่าสุด  เขาสัมผัสอะไรได้บางอย่างจากชายคนนี้  แต่แล้วเขาก็ละสายตา  หันมามองหญิงสาวคนเดียวที่อยู่ที่นี่  แสงไฟจากคบเพลิงทำให้พอดูออกว่าเธอเองดูสวยงามมากนัก

“เผ่าแคลีเน็ต...”เสียงแผ่วเบาดังออกมาจากปากเด็กหนุ่ม 

“รีบไปกันเถอะ”  หญิงสาวเอ่ยขึ้นเมื่อหนุ่มผมฟ้าเอ่ยชนเผ่าของเธอ

“เวลาแทบไม่มีแล้วไม่ใช่หรือไง” 

“เธอชื่ออะไร”ครูสถาม

“โฮลีเฟีย”เธอหันกลับมาตอบก่อนจะรีบจ้ำอ้าวออกไป  ครูสเกาหัวแกรกๆ   

“ไหนว่าไม่มีพลังเรียกเทพแล้วไง  งี้ไปคนเดียวจะรอดหรอเนี่ย”ครูสส่ายหน้า

“ก็ตามไปสิ”เควินพูดเบาๆ  “เออ  อยู่แล้ว”ครูสวิ่งตามเด็กสาวไปในความมืด  เหลือเพียง2หนุ่มดังเดิม

“ไปเถอะ”เควินวิ่งไปอีกทางด้านหนึ่งพร้อมกับเซน่อน

    ประตู?  ประตูอะไรซักอย่างที่มีแค่บานประตูตั้งอยู่กลางทางเดิน....

ทั้งคู่มองหน้ากัน  ก่อนที่เควินจะตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป  แสงสว่างจ้าส่องเข้าตาทั้งคู่  จนต้องหรี่ดวงตาลง  แต่เมื่อดวงตาปรับให้ชิดได้จึงได้เห็นภาพตรงหน้า....

    ทุ่งหญ้าสีเขียวที่ดูกว้างใหญ่ไพรศาล  ท้องฟ้าสว่างสดใส  อากาศเย็นสบาย  ลมพัดผ่านมาอย่างแผ่วเบา...

“มาช้ากันจังนะพวกเธอ”  เสียงของชายคนหนึ่งดังขึ้นกลางทุ่ง  เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวน้อย 

“ให้อาจารย์มารอนานๆแบบนี้ไม่ดีนะ  ฉันชื่อเชมัส  เป็นอาจารย์คุมสอบของพวกเธอ”เขาพูดพลางถกแขนเสื้อขึ้น

“ต้องทำยังไงถึงจะผ่านล่ะครับ”เซน่อนถาม  อาจารย์หนุ่มยิ้มกว้าง

“แย่งเข็มกลัดนักเรียนจากฉันไปให้ได้สิ”เชมัสพูดพลางโชว์เข็มกลัดรูปมังกรทั้ง2อันออกมา

“รุ่นของพวกเธอคือ มังกรพิโรธ  ดังนั้นเข็มกลัดจึงเป็นรูปของมังกร  หากเธอแตะต้องมันได้  ฉันก็จะถือว่าเธอได้รับมันไปแล้ว  แล้วฉันจะส่งพวกเธอไปโรงเรียน” เชมัสหยุดมองเด็กหนุ่มทั้ง2เล็กน้อย

“แต่ถ้าหมดเวลาแล้วยังทำอะไรฉันไม่ได้  ฉันจะทำให้พวกเธอหายสาบสูญไปเอง” เซน่อนกำดาบของพ่อไว้ในมือ  เควินเองก็ถือดาบไว้ในมือเช่นกัน

“เอาล่ะนะครับ!!!”เซน่อนพุ่งตัวเข้าไปหาอาจารย์ทันที...

เชมัสถอยหลบดาบไปเล็กน้อย  เซน่อนกวาดดาบตาม  เชมัสก็สามารถหลบได้ทุกดาบ

“ท่าทางจะไม่เคยเรียนเพลงดาบมาก่อนเลยล่ะสิ  ดาบน่ะไม่ได้มีไว้แกว่งเล่นหรอกนะ  ไว้ถ้าเธอได้มาเป็นลูกศิษย์ฉัน  ฉันจะสอนเธอเอง”เชมัสคว้าข้อมือของเด็กหนุ่มที่ถือดาบแล้วบิดมันอย่างรวดเร็ว พร้อมกับถีบร่างนั้นลอยไปไกล

“เธอไม่เข้ามารึ”เชมัสหันมามองร่างชุดดำ  เควินยิ้มแต่มันไม่ใช่ยิ้มที่เป็นมิตร.....

“ไม่ต้องหรอก  ถ้าแค่แตะต้องเข็มกลัดนั่นล่ะก็  เจ้านั่นทำได้อยู่แล้ว”เชมัสขมวดคิ้วลง  ก่อนจะหันกลับไปด้านหลัง  เด็กหนุ่มค่อยๆลุกขึ้นยืนช้าๆ  แหวนสีทองที่นิ้วก้อยขวาส่องแสงประกาย

    เด็กหนุ่มพุ่งเข้าหาเชมัส  พร้อมตวัดดาบอย่างรวดเร็ว

“วิธีเดิมๆ  บอกแล้วไงว่า.......”เชมัสต้องหยุดอยู่แค่นั้น เพราะดาบที่พุ่งมาหาเขานั้น  เซน่อนปล่อยให้มันหลุดมือเอง 

“ทิ้งดาบงั้นรึ!”เซน่อนเงื้อหมัดต่อยเข้าที่ใบหน้าของอาจารย์เต็มๆ....

    เชมัสถึงกับถลา  แต่เขายังสามารถทรงตัวอยู่ได้  เขาหัวเราะเบาๆ

“หมัดหนักนี่เจ้าหนู”เขาลูบแก้มเบาๆ “แต่คราวนี้ฉันเอาจริงล่ะนะ” เชมัสหักนิ้วกรอบๆ  แต่เซน่อนยิ้มกว้าง  พร้อมกับโชว์เข็มกลัดสะท้อนแสงอาทิตย์

“เฮ้ย!!  เอาไปเมื่อไหร่ฟะ!”เชมัสเหงื่อตก

“เอาจริงอะไรกันอาจารย์  ตอนนี้ผมเป็นเด็กนักเรียนแล้วนะ  จะแกล้งเด็กหรือไง” เซน่อนโยนอีกอันให้เควิน 

“เหอะ  เด็กนี่อันตรายจริงๆ”เชมัสดีดนิ้วดังเปาะ  ประตูบานใหม่ก็ปรากฏขึ้นมา

“เข้าไปพักในนั้นเอาละกัน  หากหมดเวลาแล้วคงจะได้เจอกัน  พยายามทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ด้วยล่ะ  พวกเธอเป็นนักเรียนโรงเรียนฉันแล้ว” เด็กหนุ่มทั้ง2กล่าวคำขอบคุณ  ก่อนจะเปิดประตูเพื่อจะเข้าไปสู่โรงเรียนใหม่...