คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทนำ
บทนำ
แสงแดดถูกสาดเข้าผ่านแว่นตากรองแสงสีดำของหนุ่มร่างสูง นักศึกษาแพทย์ก้าวลงจากรถเฟอร์รารี่สีแดงด้วยท่าทีสง่า เขาเสยแว่นนั้นขึ้นไปไว้เหนือศีรษะแล้วเปรยตามองดูชื่อร้านกาแฟสุดหรูที่ประธานนักเรียนผู้รอดชีวิตจากโรงภาพยนตร์พร้อมกับเขาได้นัดแนะไว้ โฟโต้ผลักประตูกระจกเข้าไปภายในร้านเสียงกระดิ่งที่ดังขึ้นเมื่อมีลูกค้าเข้าร้านเตือนพนักงานสาวสวยสองคนให้พูดต้อนรับ
“สวัสดีค่า คอฟฟี่คาเฟ่ต์ยินดีต้อนรับค่ะ” พนักงานสองสาวขานเป็นนกแก้วร้องเพลง โฟโต้พยักหน้ารับแล้วกวาดสายตาหาบุคคลที่นัดไว้ จนหางตาเหลือบไปสังเกตเห็นชายใส่สูทสุดหรูโบกมือเรียก เขาเดินตรงเข้าไปหาแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ไม้สุดคลาสสิกฝั่งตรงข้าม
ภายในร้านที่ตกแต่งด้วยไม้บวกกับสีเขียวที่ดูเป็นธรรมชาติไม่ได้ทำให้การสนทนาของชายหนุ่มทั้งคู่ดีขึ้น พวกเขาพูดคุยหารือเกี่ยวกับสถานที่ที่จะจัดการแข่งขันครั้งต่อไป บอสพักความเครียดหยิบหนังสือพิมพ์เล่มล่าสุดบนโต๊ะที่ทางร้านจัดให้ แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นหัวข้อข่าวหน้าหนึ่งที่พาดด้วยตัวหนังสือใหญ่
…เฮี้ยนอีกครั้ง!สวนสนุกมรณะหลอกหลอนผู้อาศัยรอบบริเวณจนต้องอพยพออก ผู้ก่อตั้งออกมาเผย ทำบุญครั้งใหญ่ไม่ได้ผล หมดหนทางแก้ไข ต้องปล่อยให้เป็นเรื่องราวอาถรรพ์ต่อไป
อ่านต่อหน้า 28…
“โฟโต้” บอสเงยหน้าเรียกชื่อบุคคลฝั่งตรงข้ามที่กำลังจิบกาแฟเอสเปรซโซ่สุดเข้มข้นจากทางร้าน เขาวางแก้วลงแล้วตั้งใจฟังสิ่งที่คนเรียกจะพูด
“ฉันรู้แล้วว่าจะจัดการแข่งขันครั้งหน้าที่ไหน และอย่างไร” บอสอธิบาย ประธานนักเรียนยื่นหนังสือพิมพ์ในมือไปให้โฟโต้ อีกฝ่ายรับไว้อย่างสงสัยก่อนจะอ่านสิ่งที่อยู่ในมือ เพียงครู่เดียวรอยยิ้มที่มุมปากก็ผุดขึ้น
“แล้วนายจะทำไงต่อ” หมอหนุ่มถามอีกฝ่าย
“ในเมื่อสถานที่นี่มันเฮี้ยนนัก ฉันจะให้ผู้เข้าแข่งขันจากทางบ้านที่สมัครมาด้วยความสมัครใจเข้าไปเล่นเกมภายในนั้น โดยให้ทนอยู่ให้ได้ภายใน 6 ชั่วโมงเหมือนพวกเราไง แต่ละคนจะไม่มีสิ่งของอาวุธอะไรเข้าไปทั้งสิ้น มีเพียงน้ำดับกระหาย 3 ขวดใส่กระเป๋าที่ทีมงานจัดไว้ หลังจากนั้นก็ให้แต่ละคนเล่นเครื่องเล่นสุดเฮี้ยนตามที่เรากำหนด ใครที่สามารถอยู่ในนั้นได้นานตามกำหนดก็จะได้เป็นตัวแทนของประเทศไทย”
“แล้วนายรู้ได้ไงว่าผีจะเฮี้ยนจริงตามคำล่ำลือ” โฟโต้ย้อนถามอีกครั้ง
“นายอ่านข่าวข้างในให้ดีก่อนสิ วิญญาณพวกนั้นน่ะมันต้องการตัวตายตัวแทน ยังไงซะพวกวิญญาณร้ายนั่นก็ต้องหาทางฆ่าผู้เข้าแข่งขันอยู่แล้ว” บอสอธิบายอีกรอบ ชายหนุ่มแอบยิ้มในความฉลาดของตน
“อ่อ! ถ้างั้นเราก็เปิดรับสมัครกันเลยดีมั้ย” โฟโต้เสนอความคิดเห็น
“แน่นอนอยู่แล้ว ผู้ชนะเพียง 1 เดียวกับเงินรางวัล 10 ล้านและการเป็นตัวแทนของประเทศ ฉันเชื่อว่าการเอาชนะความกลัวในจิตใจมันย่อมแข็งแกร่งเสมอ”
“งั้นก็ดีเลย ฉันจะไปยื่นเรื่องเสนอท่านนายกพร้อมหาเงินทุนมา” โฟโต้อาสา เขาเห็นด้วยกับความคิดเด็กหนุ่มตรงหน้า
“ได้ ส่วนฉันจะไปหาข้อมูลเพิ่มเติมของสถานที่นี้ อ่อ! แต่ถ้าในชั่วโมงสุดท้ายใครที่ยังกล้าท้าผีในนั้นมีมากกว่า 1 คน ฉันจะให้พวกมันไปหาสิ่งของสิ่งหนึ่ง” บอสยิ้ม จนทำให้โฟโต้แอบสงสัย
“นายหมายถึงอะไร” โฟโต้ยักคิ้วเป็นเชิงถาม เขาจ้องมองใบหน้าเด็กหนุ่มไม่กระพริบ
“เดี๋ยวนายก็จะรู้เอง เพราะเกมนี้จะหาผู้ชนะเพียงคนเดียวเท่านั้น!!” บอสพูดเป็นเชิงความลับ “ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะ” บอสลุกขึ้นจากโต๊ะไม้หรูนั้น แล้วคว้าหนังสือพิมพ์ในมือของโฟโต้ไป ชายหนุ่มหันมายิ้มให้กับโฟโต้อีกครั้งก่อนจะเปิดประตูกระจกของร้านออกไป
“ขอให้ครั้งนี้สำเร็จเถอะ” โฟโต้สบถ เขาวางแบงค์ธนบัตรไว้บนโต๊ะแล้วเดินออกไปจากสถานที่ตรงนั้น ก่อนจะมุ่งหน้าไปที่บ้านของนายกรัฐมนตรีอัศนัย~
...........................................................................................................................................................................
Square
root
ความคิดเห็น