So sad เศร้าชิบหายทำไมต้องเป็นมึง![YAOI]

ลำดับตอนที่ #1 : INTRO#

Intro

ณ มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง

"อ๋อ...ลูกชายท่านเจ้าสัวแม็กซ์ ไนเอลหรอครับ"

"ใช่ครับ ลูกชายคนเดียวของน้องชายผม"

   ร่างบางร่างหนึ่งยืนฟังบทสนทนาของผู้เป็นลุงของตัวเองและผู้อำนวยการมหาลัยด้วยสีหน้าราบเรียบไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ

"อันที่จริง ด้วยคะแนนระดับนี้สามารถโควต้าเข้าได้เลยนะครับคุณโรเบิร์ต..."

"งั้นดีเลย ยังไงผมขอกำหนดการต่างๆด้วยแล้วกัน ข้อมูล รายละเอียด หลักฐานต่างๆของหลานชายผม ผมนำส่งห้องบริหารเรียบร้อยแล้ว"

"โอเคครับคุณโรเบิร์ต ขอต้อนรับหลานชายของคุณอย่างเป็นทางการ...กำหนดการจะถูกส่งไปที่บ้านของคุณภายในวันพรุ่งนี้นะครับ"

"ครับ งั้นผมกับหลานชายขอตัว...เดล กลับกันได้แล้ว"

   ร่างบางไม่ตอบ เพียงแต่โค้งลาผู้อำนวยการแล้วเดินตามมาเงียบๆ ตัวเขานั้นรักและ
เคารพลุงของเขามาก เพราะ...ลุงของเขาเป็นคนดูแลเขามาตั้งแต่10ขวบจนถึงทุกวันนี้... ทั้งๆที่พ่อของเขายังมีชีวิตอยู่ดี แต่ไม่ค่อยได้สนใจเขาสักเท่าไหร่

ติ๊ดๆๆๆ เสียงมือถือของผู้เป็นลุงดังขึ้น

"ว่าไง ประชุมด่วน เรื่องอะไร ฉันอยู่กับเดล อืม โอเค จะไปเดี๋ยวนี้...ปิ๊บ."

"..."

"เดล วันนี้หลานกลับไปก่อนนะ ลุงมีธุระ อีกสักพักจะมีรถมารับ ทานข้าวเย็นก่อนได้เลยนะ..."

ผู้เป็นลุงว่าพลางลูบหัวเขาอย่างอ่อนโยน

"ครับ คุณลุงเดินทางดีๆนะครับ"ร่างบางว่าพลางยิ้มบางๆ  แต่ยิ้มนั้นกลับไร้ซึ่งความรู้สึกหรือความสุข...

   ร่างของผู้เป็นลุงจากไปแล้ว เหลือแต่ร่างบางเดินทอดน่องลงจากตึกมหาลัย ก่อนที่เขาจะเดินไปถึงรถที่ทางบ้านส่งมารับ...เขาได้มองขึ้นไปบนตึกอีกครั้ง พลัน สายตาของเขาก็ได้สะดุดกับดวงตาคู่สวยของใครบางคนทีมองมาทางเขา...นัยตานั้นสันระริกเหมือนจะสื่อความหมายบางอย่าง...

"คุณหนูครับ รถจอดอยู่ทางด้านโน้นนะครับ"

"อืม รู้แล้ว"

เพียงแต่...เขาไม่ได้สนใจอะไร คงเป็นรุ่นพี่ที่มาทำรายงานหล่ะนะ 

   แต่...เจ้าของสายตาเมื่อครู่นั้น...สนใจในตัวเขาเป็นอย่างมาก...เสียงเข้มของเจ้าของนัยตาคู่สวยเอ่ย พร้อมกับริมฝีปากที่กระตุกยิ้มอย่างดีใจ...

"ในที่สุด...กูได้เจอมึงแล้ว...เดลต้า"