คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 3
ภายในห้องสี่เหลี่ยมที่ไม่มีอะไรเลยนอกจากเตียงและร่างของชายหนุ่มหน้าสวยคนหนึ่งที่กำลังหลับอยู่บนเตียงร่างของริแซลถูกพันธนาการเอาไว้ด้วยโซ่ตรวน
ซ่า!!
น้ำจำนวนมากถูกสาดใส่ริแซลที่กำลังหลับอยู่
“อ๊ะ! อะไรเนี่ย!”ริแซลสบถอย่างอารมณ์เสียเมื่อมีคนมาปลุกตนด้วยวิธีแบบนี้ ริแซลยกแขนขึ้นมาเพื่อที่จะดูว่าน้ำที่มีกลิ่น
คาวคืออะไรแต่ทำไม่ได้ดั่งใจคิดเพราะแขนของริแซลโดนพันธนาการอาไว้ด้วยโซ่
“ไอ้บ้าที่ไหนมันเล่นกับฉันอย่างนี้เนี่ย!!”ริแซลโวยวายก่อนที่จะมองไปรอบๆตัว
แต่!!!!
บุคคลที่อยู่ลายร้อมรอบเขากับเป็นพวกปีศาจที่หน้าเกลียดหน้ากลัวที่มนุษย์ไม่คิดที่จะคบค้าสมาคมด้วย!
ก็ปีศาจพวกนี้เป็นปีศาจที่คอยทรมานนักโทษนะสิ! และประชากรของเขาก็ตกเป็นเหยื่อของเจ้าพวกนี้มามากมายแล้ว...
“ฮึๆ องค์หญิงตื่นแล้วล่ะ”เสียงของปีศาจที่มีรูปร่างน่าเกลียดที่สุดในกลุ่มพูด
“ฉันเป็นเจ้าชายนะ! เจ้าบ้า!”ประโยคประจำของริแซลถูกพูดออกมาอีกครั้ง ให้คนอื่นมาเรียกเขาว่าองค์หญิงนะมันไม่
เท่าไหร่แต่พอเป็นเจ้าพวกปีศาจที่น่าเกลียดพวกนี้แล้วมันไม่ชอบเลย!!!
“ฮี๊ๆๆๆองค์หญิงโกรธซะแล้วสิ”ปีศาจที่มีผ้าพันปิดหน้าเอาไว้หัวเราะอย่างชอบใจก่อนที่จะหยิบบางอย่างออกมา
“โอ๊ะ! เอสเจ้าพกเครื่องมือทรมานนั้นมาด้วยงั้นรึ?”
“ฮี๊ๆๆๆ ข้าพกตลอดเวลาเลยนะ”
“องค์หญิงขอให้สนุกกับการทรมานนะขอรับ”
เมื่อลับร่างของเหล่าปีศาจไปโซ่ที่ล่ามริแซลไว้ก็หายไป ร่างบางคลียิ้มออกมาก่อนที่จะลุกขึ้นจากเตียง
“อี๋!”ร้องอี๋ออกมาทันทีที่ดมเสื้อของตัวเองและริแซลที่กำลังยินดีปรีดากับอิสรภาพของตนเองอยู่ก็ต้องชะงักทันทีที่เห็นเหล่าปีศาจมากมายเดินเข้ามาพร้อมกับอาวุธครบมือ
...นี่เขาต้องฆ่าไอ้ตัวพวกนี้ให้หมดถึงจะออกไปจากที่นี้ได้งั้นหรอเนี่ย?...
“ไอ้เมืองบ้านี่!!! ไอ้คุกบ้าเอ้ย!!! ทำไมฉันเรียกเคียวของฉันออกมาไม่ได้ว่ะ!!!!!!”ริแซลตะโกนอย่างอารมณ์เสียก่อนที่จะหลบค้อนของปีศาจตัวหนึ่ง
“อย่าให้ฉันออกไปจากที่นี้ได้นะ!! ฉันจะไปฆ่าไอ้จ้าวปีศาจซะ!!!!!”และการต่อสู้อันแสนยาวนานก็เริ่มต้นขึ้น
................................................................
.............................................
.....................................
.......................
...............
.......
...
.
ไม่อาจรู้ได้เลยว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว แต่ตอนนี้สภาพของริแซลก็แทบรับไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เสื้อผ้าที่ขาดเผยให้เห็นต้นขาเนียนเรียวสวย รอยเลือดเต็มเสื้อผ้าและรอยแผลมากมายบนร่างกายของริแซล
“ไอ้พวกปีศาจพวกนี้ทำไมมันตายยากตายเย็นอย่างนี้เนี่ย!!!!!!!!!!!!”ริแซลตะโกนออกมารอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่อาจรับรู้ได้เสียงของริแซ,แหบพร่าลงทุกทีๆใบหน้าหวานเต็มไปด้วยเลือดของพวกปีศาจที่ตนฆ่าไป ผมสีดำสวยของริแซลก็เช่นกันตอนนี้มันเปื้อนเลือดไปค่อนหัวเขาแล้ว!!!!! ไหนจะเคียวของเขาที่พึ่งเรียกออกมาได้ที่ตอนนี้ด้ามจับก็มีเลือดไหลลงมาเปอะมือของเขาเรื่อยๆอีก
“บ้าเอ๊ย!”ริแซลสบถออกมาก่อนที่จะก้มลงไปมองแผลที่ท้องของตนไอ้ปีศาจบ้าตัวไหนก็ไม่รู้อาศัยช่วงเขาเผลอเอามีดสั้นมาแทงท้องเขา!!!
“อึก! แก...บังอาจมาทำเสื้อฉันขาดเพิ่มงั้นหรอ? แกไม่ได้ตายดีแน่”พูดจบก็เริ่มฆ่าเหล่าปีศาจผู้เคราะห์ร้ายไม่ยั้ง...
..............
ทางด้านเนสเตอร์
“ท่านพ่อครับ! ริแซลไปไหน!?”เนสเตอร์ที่เมื่อกลับไปห้องของตนไม่พบร่างของคนที่จับตัวเขามาถามผู้เป็นพ่ออย่างร้อนรน
“เซียร์สั่งให้พวกทหารนำตัวไปห้องลงโทษแล้วนะ”เสียงของจ้าวปีศาจตอบอย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไร
“อะไรนะครับ!?”
“น้องเขาสั่งให้พวกทหารนำตัวไปห้องลงโทษแล้วนะ”ท่านจ้าวปีศาจก็ยังคงพูดแบบไม่ทุกข์ร้อนอะไร
“พ่อครับ! ผมขอตัวของริแซลไว้แล้นะครับ!! แล้วทำไมพ่อถึงยังยอมให้พวกทหารนำตัวริแซลไปที่ห้องลงโทษอีก!!!”เมื่อความอดทนเริ่มหมดลงเนสเตอร์ก็เริ่มขึ้นเสียงกับผู้เป็นพ่อทันที
“พี่ค่ะ! นี้พี่ชอบนายนั้นหรือยังไง?!”เสียงหวานตะโกนมาทางพี่ชายของตนหลังจากที่ได้ฟังบทสนทนาของผู้เป็นพ่อและพี่ชาย
“ขอโทษนะเซียร์ พี่มีธุระต้องไปทำ!”พูดจบก็ไม่ฟังเสียงตะหวาดอย่างขัดใจของน้องสาวรีบเดินไปยังห้องลงโทษทันที
......................................................................
“หยุดได้แล้วเอส!”เสียงแข็งกร้าวของเนสเตอร์ดังขึ้นที่ด้านหลังของ 1 ในปีศาจผู้ลงโทษ
“ขะ...ขอรับองค์ชาย”เมื่อสิ้นคำตอบรับเหล่าปีศาจมากมายก็หายไปเผยให้เห็นร่างของริแซลที่ต้อนนี้สลบไม่ได้สตินอนอยู่บนพื้น ตามตัวมีรอยแผลเต็มไปหมดเสื้อผ้าขาดหลายจุดทำเอาเนสเตอร์ต้องแอบลอบกลืนน้ำลาย
“ข้าในนาม เจ้าชายแห่งเมืองปีศาจเนสเตอร์ เอลีส ขอใช้อำนาจนี้นำตัวองค์ชายแห่งเมืองมนุษย์ ริแซล วิเวียนฮันนา ออกจากห้องลงโทษ!!!”
.......................................................................
.............................................
...............................
....................
............
...
.
ที่ห้องนอนของเนสเตอร์
ร่างสูงค่อยๆหยิบผ้าชุบน้ำมาลูบไปตารอยเลือดบนตัวของร่างบางพอดีกับที่ร่างบางรู้สึกตัว
“อ๊ะ...อืม~”
“เสียงตอนที่รักครางเนี่ยมันหวานจริงๆเลยนะครับ”พูดหยอกริแซ,ไปแต่ก็ได้รับเพียงแค่ความเงียบเท่านั้น
“ขะ.......ขอบคุณ....”ริแซลพยายามพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า อาจเป็นเพราะเขาใช่เสียงไปเยอะในการต่อสู้
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเต็มใจ”เนสเตอร์พูดก่อนที่จะค่อยๆถอดเสื้อของริแซล
“นะ....นายจะทำ...”พูดยังไม่ทันจบก็โดนเนสเตอร์พูดขัดซะก่อน
................................................................................
อ่ะแฮ่ม! ขอขัดซะหน่อยค่ะ! วิ้ววววววววววว ส่วนที่เหลือยังไม่สามารถลงได้นะค่ะเหตุผลก็เพราะว่า!! มันไม่ได้อยู่กับเดค่ะ เฮ้~ พอดีว่า My ID นี้เดมาดูแลชั่วคราวนะค่ะ อีกส่วนที่เหลือจะโทรถาม 2 พี่น้องให้ว่ามันอยู่ไหนค่ะ เพราะมันลงไว้ที่คอมของเดนั้นเองงง
ความคิดเห็น