ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Nightmare ฝันร้ายที่ไม่มีวันจบ

    ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2

    • อัปเดตล่าสุด 10 เม.ย. 55


     ตอนที่ 2

    “พลาดแล้วล่ะ!”ลิซที่หมุนหนีจากเคียวของริแซลได้รีบตั้งตัวแล้วพุ่งตรงมาทางริแซลที่กำลังดึงเคียวของตนออกจากพื้นอย่างรวดเร็ว

            และขณะที่คมดาบของลิซกำลังจะได้พรากวิญญาณของริแซลออกจากร่างนั้นบุรุษปริศนาก็เข้ามาขวางไว้ซะก่อน!

    “สาวสวยครับ ทะเลาะกันแบบนี้มันดูไม่งามเลยนะครับ”

    “นายไม่เกี่ยวอย่ายุ่ง!”ลิซพูดพร้อมกับดึงดาบกลับมาพอดีกับที่ริแซลสามารถดึงเคียวออกมาจากพื้นได้

    “โอ๊ะๆ พูดให้เพราะๆหน่อยสิครับ”

    “หุบปากไปเลยนะ”ลิซตะหวาดอย่างอารมณ์เสีย

    “อารมณ์เสียซะแล้ว งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”เมื่อพูดจบชายปริศนาก็หายไปพร้อมๆกับริแซล

    “หนีไปจนได้! ถ้าวันหลังฉันเจออีกพวกแกไม่รอดแน่”ลิซพูดพร้อมกับหันไปมองเจ้าของร้านแล้วเดินออกไปจากร้านทันที

    ทางด้านริแซล

    “ปล่อยสิเว้ย!!!”ริแซลโวยวายทันทีที่รู้ว่าตนเองอยู่ในอ้อมกอดของบุรุษปริศนา
    "อ่ะ อย่าดิ้นสิครับที่รัก" เหมือนยิ่งดิ้นเท่าไหร่บุรุษปริศนายิ่งกอดริแซลแน่นตามเท่าแรงดิ้น
    "ใครไปเป็นที่รักของนายกันห๊ะ?!"ริแซลตะหวาดก่อนที่จะโดนปล่อยให้เป็นอิสระ
    "หึๆ วันนี้ผมคงเล่นกับคุณได้แค่นี้นะครับทีรัก อ้อ ผม เจ้าชายแห่งเมืองปีศาจ เนสเตอร์ เอลีส ยินด๊ที่ได้รักคุณครับ"แล้วเนสเตอร์ก็หายไปโดยไม่รอให้ริแซลได้ตั้งคำถามอะไรเลย
    "อะไรของหมอนั้นกันเนี่ย บ้าชะมัด!"ริแซลพูดก่อนที่จะออกเดินไปเรื่อยๆ


    "ให้ตายเถอะกูลอย่าให้ฉันเจอนายเชียวนะ!"

    ทางด้านเนสเตอร์
    "พี่ค่ะ!"เสียงหวานตะโกนมาแต่ไกลทันทีที่เห็นพี่ชายของตน
    "ว่าไงสาวน้อยของพี่?"เนสถามกลับไปพร้อมกับรอยยิ้มที่แสนจะดูหล่อบาดใจ
    "เซียร์กำลังรอพี่อยู่เลยนะค่ะ"เด็กสาวพูดไปยิ้มไปก่อนที่จะเดินจับมือไปกับเนสเตอร์เพื่อเข้าไปในวัง

                  ที่นี้คือ "เืมืองแห่งปีศาจ" ที่ๆท่านจ้าวปีศาจเนเซสเป็นผู้ปกครอง

    ที่ห้องนั่งเล่นภายในห้องของเซียร์
    "พี่ค่ะ พี่ไปไหนมาหรอค่ะ?"เซียร์ถามพลางมองหน้าของเนสไปด้วย
    "พี่ไปทำงานที่ท่านพ่อมอบหมายให้นะ"
    "งานอะไรหรอค่ะ ทำไมต้องไปถึงโลกมนุษย์"เซียร์ยังคงถามต่ิอ
    "ก็ไม่มีอะไรมากหรอกจ๊ะ น้องอย่าไปสนใจเลยพี่ว่าเรามาคุยกันเรื่องเพื่อนของน้องต่อดีกว่า"เนสพูดก่อนที่จะยิ้มให้กับท่าทางไม่พอใจของน้องสาวตน

    .........................................


    ....................




    .........




    ....




    ..





    .

    "องค์ชายเนสเตอร์ขอรับ ท่านจ้าวปีศาจมีคำสั่งให้องค์ชายเนสเตอร์เข้าเฝ้าที่ห้องบรรทมขอรับ"
    "เดี๋ยวข้าไป"เนสพูดจบก็โบกมือไล่ทหารให้ออกไปจากห้องของตน
    "ท่านพ่อจะให้ไปทำอะไรอีกนะเนี่ย! เดี๋ยวข้าก็ไม่ได้ไปหาหญิงงามของข้ากันพอดี"

    ที่ห้องบรรทมของจ้าวปีศาจ

    "ท่านพ่อเรียกลูกมามีอะไรหรอครับ?"
    "พ่ออยากให้เจ้าทำงานให้พ่อหน่อย"
    "งาน  งานอะไรหรอครับ?"
    "จับตัวเจ้าชายแห่งเมืองมนุษย์ ริแซล วิเวียนฮันนา มา!"


    ทางด้านริแซล

                หลังจากที่ริแซลเดินมาจากจุดที่เขาโดนไอ้บ้าที่ชื่อ เนสเตอร์ ปล่อยทิ้งไว้ได้สักพักเขาก็กลับมาเจอร้านกาแฟที่เขาอาละวาดซะเละอีกครั้ง
    "อ้าว! ริแซล นายไปไหนมานะห๊ะ! รู้มั้ยฉันมารอนายตั้งนาน"ริแซลได้ยินเสียงเพื่อนรักของเขาพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายรีบหันไปมองทันที
    "กูล! นายพึ่งจะมาเอาป่านนี้เนี่ยนะ!!!! ไอ้เพื่อนบ้า"ริแซลตะโกนโวยวาย
    "อย่าบ่นเลยน้า~ ริแซลก็นายนัดฉันไว้บ่าย 3 ไม่ใช่หรอ?"กูลพูดพร้อมกับมองนาฬิกาข้อมือของตน
    "ใช่ฉันนัดนายบ่าย 3 แต่ตอนนี้มัน 5 โมงแล้วเฟ้ย! นาฬิกานายมันต้องตายแล้วแน่นอน!!" ริแซลโวยวาย
    "5555 ขอโทษทีเดี๋ยวฉันจะไปซื้อนาฬิกาใหม่แล้วล่ะ"กุลพดพร้อมกับขยี้หัวเพื่อนรักเล่น
                อันที่จริงนาฬิกาของเขามันไม่ได้พังหรอกแต่เขาแค่อยากแกล้งริแซลบ้างแค่นั้นเอง
    "ชิ! แล้วนายไม่พาเจ้าตัวประหลาดที่มันระบุเผ่าพันธุ์ไม่ได้นั้นมาด้วยรึไง?"
    "นายจะให้สัตว์เลี้ยงสุดน่ารักของฉันไม่ได้พักผ่อนเลยรึไงริแซล"
    "เออ! ฉันผิดเอง"

    ..................................




    ...................



    ........



    ....





    ..



    .

    "ริแซลลูกหายไปไหนมาตั้งนาน"
    "ผมอยู่ที่ห้องซ้อมดาบนะครับ"
    "เฮ้อ พ่อกับแม่ตกอกตกใจหมดเลยลูก"องค์ราชินีพูดแล้วยิ้มให้กับลูกชาย
    "องค์ชายริแซลขอรับ องคืชายกูลมาหาขอรับ"
    "บอกกูลว่ารอก่อนเดี๋ยวฉันไป...ท่านแม่ครับงั้นเดี๋ยวลูกไปหากูลก่อนนะครับ"หอมแก้มทั้ง 2 ข้างของผู้เป็นแม่ก่อนที่จะเดินออกไป






    ..............................................................................


     และก็มาถึงเวลายามค่ำคืนกูลกลับไปแล้วริแซลจึงออกมานั่งเล่นที่ระเบียงห้อง
    "มานั่งทำอะไรอยู่คนเดียวครับที่รัก?"
    "นาย! นายเข้ามาได้ยังไง?"
    "ก็แค่เดินเข้ามาครับ และไม่ต้องคิดจะเรียกทหารหรอกนะครับ เพราะคนทั้งปราสาทนี่ถูกผมทำให้หลับไปหมดแล้วล่ะครับ"พูดก่อนที่จะยิ้มให้กับริแซล
    "บ้าเอ้ย!"ริแซลสถบก่อนที่จะเรียกเคียวของตนออกมาแล้วตวัดไปทางผู้มาเยือนทันที
    "โอ้ว กะจะฆ่ากันเลยหรอไงครับ"
    "ก็ใช่นะสิ!!!!"
    "โอ้ๆๆๆ อันที่จริงผมก็แค่จะมาพาคุณไปกับผมแค่นั้นเอง ตอนแรกผมก็ไม่รู้แฮะว่าคุณนะเป็นผู้ชาย"พูดจบก็เดินย่างกรายเข้าไปหาริแซลช้า
    "ฉันเป็นผู้ชายนะเจ้าบ้า!!!"ริแซลพูดอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนที่จะถอยหนี
    "ที่โลกปีศาจไม่มีจำกัดเรื่องเพศหรอกครับ"พูดจบก็ส่งยิ้มวิ๊งแสบตาให้กับริแซล
    "ไอ้.......ฮึ่ย!"
    "แต่ที่รักยังไม่นอนก็แย่เลยครับ ผมก็เลยพาตัวที่รักไปลำบากหน่อย"
    "นายจะพาไปฉันไปไหน?"
    "ไปที่เมืองปีศาจยังไงล่ะครับ"เมื่อเนสเตอร์พูดจบริแซลก็สลบไปทันที
    ......'ถึง องค์ราชาและราชินีแห่งเมืองมนุษย์เมื่อเจ้าทั้งคู่ไม่ทำตามที่สัญญาไว้ ข้าก็ขอเอาตัวองค์ชายไปก่อนล่ะกัน'.............

                     แต่ใครจะรู้บ้างว่าริแซลต้องเจอกับอะไรอีก?...



     



    [/code]
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×