คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1
“ท่านแม่ครับ...ลูกอยากไปเที่ยวนอกวังจังเลย”เสียงหวานพูดก่อนที่จะกอดผู้เป็นมารดา
“ไม่ต้องมาอ้อนแม่เลยริแซล ลูกก็รู้ว่าท่านพ่อเขาสั่งห้ามไว้นะ...”องค์ราชินีพูดก่อนที่จะลูบหัวของลูกชายเบาๆ
“แล้วทำไมท่านพ่อต้องสั่งห้ามให้ลูกกับท่านแม่ออกปนอกวังด้วยล่ะครับ?”ถามด้วยน้ำเสียงสงสัย
“เราเคยพูดเรื่องนี้กันแล้วนิจ๊ะริแซล ว่าลูกจะไม่ถามคำถามนี้กับแม่อีก”
จะให้นางบอกลูกชายของนางได้อย่างไรล่ะว่าถ้าออกไปแล้วนางจะต้องโดนจ้าวปีศาจเอาชีวิตไปนะ...
“ครับ งั้นเดี๋ยวลูกไปหาอเมลี่ก่อนนะครับ”พูดจบร่างเล็กก็วิ่งหายลับตาไปโดยไม่รู้ว่าผู้เป็นแม่กำลังนั่งร้องไห้กับอดีตอันน่าสลดใจ
..................................
.................
..........
......
..
.
“เจ้าเป็นอะไรริลเลีย?”เสียงของผู้เป็นสามีดังขึ้นจากข้างหลัง
“ฮึกๆ ... ข้า ... ข้าไม่อยากจากลูกของเราไปเลยวิลเวส”นางร่ำไห้และพูดออกมาอย่างยากเย็น
“ข้าก็ไม่ต้องการที่จะจากริแซลไปเช่นเดียวกับเจ้า...”
“ข้ากลัว กลัวว่าจ้าวปีศาจจะมาเอาชีวิตของเราไป”
“งั้นพวกท่านก็หนีจากมันซิ!”เสียงพูดที่ไม่คุ้นหูดังขึ้นทั้ง 2 หันไปมองผู้มาเยือน
“ท่านจอมเทพ!”ทั้ง 2 ตะโกนอย่างตกใจ
ชายร่างสูงสง่ากำลังเดินเข้ามาหาคนทั้งคู่
“ในเมื่อพวกเจ้าไม่อยากโดนจ้าวปีศาจเอาชีวิตไปเจ้าก็หนีจากมันซะสิ”
“แล้วพวกเราจะทำเช่นไรเล่า?”วิลเวสถามอย่างใคร่สงสัย
“ข้าจะกางเขตแดนของเทพไว้ไม่ให้พวกปีศาจเข้ามาในเขตพระราชวังได้”
“แต่!!! พวกเจ้าก็ห้ามออกไปจากเขตพระราชวังเช่นกัน..”เสียงทุ้มพูดก่อนที่ร่างๆนั้นจะเลือนหายไปและคนทั้ง 2 หลับใหลไปในห่วงแห่งนิทรา
.......................
...........
...
..
.
ทางด้านริแซล
“ท่านแม่ลูกขอโทษนะครับแต่แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเอง...”พูดพึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนที่จะแอบหนีออกไปนอกพระราชวัง
.....
ณ ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง
“กูลมาช้าจังเลย...”เสียงหวานพึมพำกับตัวเองก่อนจะมองไปรอบๆร้าน
...ทำไมต้องมองมาที่เราด้วยล่ะ? หรือว่าเราทำอะไรผิดเนี่ย?
ขณะที่ริแซลกำลังนั่งจิบชาระหว่างรอ เซอไรเซอ อาริกูล เจ้าชายแห่งเมืองเทพอยู่นั้น เรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
“อะไรกันย่ะเนี่ย!? พนักงานที่นี้จับฉลากเข้ามาทำงานกันรึยังไง! นี่ฉันสั่งเครื่องดื่มไปนานแล้วนะ! ทำไมยังไม่ได้อีกห๊ะ??”เสียงตะโกนแหลมสูงดังขึ้นใกล้ๆกับโต๊ะที่ริแซลนั่งรออยู่
“ขะ...ขอโทษนะครับองค์หญิงลิซ”เจ้าของร้านที่ต้องออกมารับหน้ากับลิซพูดก่อนที่จะก้มหัวขอโทษขอโพยลิซยกใหญ่
“ขอโทษงั้นหรอ? หึ! ปิดร้านนี้ซะสิ แล้วฉันจะยกโทษให้แก”
“องค์หญิงลิซได้โปรดอภัยให้พวกเราด้วยเถอะ”เจ้าของร้านยังคงอ้อนวอนต่อ
“ก็บอกให้ปิดร้านนี้ซะไงล่ะแล้วฉันจะยกโทษให้!”ลิซก็ยังคงยืนยันอย่างเดิมเช่นกัน
“ไม่เกินไปหน่อยรึยังไง?”ริแซลที่นั่งดูเหตุการณ์อยู่นานพูดขึ้นก่อนที่จะมองสบตากับลิซ
“น่าเบื่อชะมัด!”ลิซสบถออกมาก่อนที่จะมองมาที่ริแซลอย่างไม่พอใจ
“กล้าดียังไงมาพูดแบบนี้กับฉัน? เธอไม่รู้จักฉันงั้นหรอ?”
“แล้วเธอเป็นใครพิเศษมาจากไหนล่ะฉันถึงต้องพูดดีกับเธอ”
“ฉันคือ เจ้าหญิงลิซ. เอสเทล โอริฮิเมะ ยังไงล่ะ!”ลิซพูดก่อนที่จะผลักริแซลจนเซล้มลง
“โอ๊ย! นี่นะหรอมารยาทของเจ้าหญิงลิซนะ?”ริแซลที่โดนลิซผลักพูดด้วยน้ำเสียงยั่วโมโห
“หนอย เธออยากตายนักใช่มั้ย!”
“ฉันคงไม่จำเป็นต้องตอบคนที่มารยาทไม่ดีอย่างเธอหรอก”ริแซลพูดจบก็ทำท่าจะเดินออกไปจากร้านแต่ก็โดนลิซรั้งตัวเอาไว้ซะก่อน
“เธอคิดว่ามาดูถูกฉันไว้แล้วฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆงั้นหรอ”พูดจบลิซก็ผลักริแซลล้มลงไปที่โต๊ะทันที
“ยัยบ้า!!!”ริแซลที่เริ่มทนไม่ไหวตะโกนออกมาก่อนที่คนทั้งคู่จะหยิบอาวุธของตัวเองออกมา
“เธอนี่ถือซะว่ามีบุญนะที่ได้ตายโดยดาบซามูไรของฉันนะ!!”ลิซพูดน้ำเสียงที่ฟังแล้วชวนขนลุก
“ฉันว่าเธอมากกว่าล่ะมั้งที่จะตายด้วยเคียวของฉันนะ ยัยผู้หญิงนิสัยเสีย!”
ลิซไม่พูดพร่ำทำเพลงวิ่งเข้ามาฟันดาบลงกลางหัวของริแซลทันทีแต่ริแซลเอี้ยวตัวหลบทันทำให้ลิซเสียหลักล้มคะมำหน้าทิ่มพื้น
“โอ๊ะ! ท่าล้มไม่สวยเลยนะ”ริแซลพูดก่อนที่จะตะวัดเคียวลงไปที่ลิซแต่ลิซก็หมุนตัวหนีจากริแซลได้ทำให้พื้นในร้านกาแฟเป็นหลุมขนาดใหญ่
“พลาดแล้วล่ะ!”ลิซที่หมุนหนีจากเคียวของริแซลได้รีบตั้งตัวแล้วพุ่งตรงมาทางริแซลที่กำลังดึงเคียวของตนออกจากพื้นอย่างรวดเร็ว
และขณะที่คมดาบของลิซกำลังจะได้พรากวิญญาณของริแซลออกจากร่างนั้นบุรุษปริศนาก็เข้ามาขวางไว้ซะก่อน!
ตอนที่ 1 ก็อาจจะสั้นไปหน่อยนะ แต่ก็จะพยายามแต่งให้ยาวกว่านี้อีกครับ
ความคิดเห็น