คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1
“ ฟัค ! “
เสียงทุ้มแหบสบถออกมาด้วยความหัวเสีย ที่นานๆจะมีออกมาสักครั้ง
“ เชอร์บาล มึงทำยังงี้กับกูได้ไงว่ะ “
ชายหนุ่มไม่พูดเปล่า เขาใช้มือหนึ่งที่แข็งแกร่งนั้นต่อยลงไปแรงๆบนกำแพงหนา เป็นผลให้กำแพงนั้นถึงกับเป็นรูปตามการลงน้ำหนักของชายหนุ่มร่างสูงผมเทาสว่าง
“...”
แต่ถึงกระนั้น ร่างสูงโปร่งอีกคนกลับไม่คิดจะตอบคำถามใดๆแก่อีกคนเลย
พร้อมกันนั้น ชายหนุ่มผมเทาสว่างก็มองร่างสูงที่ได้ขึ้นชื่อว่า ‘เพื่อนสนิทที่ยอมตายแทนได้’ ด้วยความรู้สึกขาวโพลน
ก่อนจะหลับตาเหมือนไม่อยากจะรับรู้สิ่งใดๆอีกต่อไป
ใช่ ... เขาถูกทรยศ
และไม่ใช่จากใครที่ไหน มันมาจาก เพื่อนของเขา เพื่อนที่เขาไว้ใจ
ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปหาและจ้องฝ่ายตรงข้ามด้วยความรู้สึกที่สับสนปนเปไปมา และก่อนจะง้างมือและกำลังจะต่อย
ทำให้ชายร่างสูงอีกคนนั้นหลับตาลงนิ่ง...
แต่เปล่า... ชายหนุ่มที่ง้างกำปั้นนั้นกับต่อยลงไปแรงๆที่กำแพงที่เชียดหูของอีกคนไปนิดเดียว
ก่อนที่เขาจะหันหลังกลับพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่แตกต่างไปจากเดิม
“จากนี้ มึงไม่ใช่เพื่อนกูอีกต่อไป มึงจำคำกูไว้ ครั้งหน้าถ้ากูเห็นมึงอีกครั้ง
..มันจะเป็นวันตายของมึง !!”
ชายหนุ่มเมื่อกล่าวจบ เขาเดินออกไปอย่างช้าๆ ด้วยแววตาที่เปลี่ยนไป
อยากรู้สาเหตุเหรอ ...มันคืออะไรใช่มั้ย..
ได้ ... เหตุผลที่เขาโดนไล่ออกมาจากที่ที่เขาอยู่
เขาจะอธิบายมันเอง
2 เดือนก่อน
“จริงเหรอ คุณดี .. ที่คุณบอกว่าเจอแหล่งพลังงานใหม่”
ดีตอบรับคำของหัวหน้าหน่วยด้วยการโค้งให้เล็กน้อยก่อนจะกล่าวว่า
“ใช่ครับ ผมใช้เวลาตรวจสอบเป็นระยะเวลาถึงหนึ่งปีเต็ม และตอนนี้ผมมีแบบแปลนให้คุณมาตรวจสอบ แต่ผมได้ส่งเชอร์บาลไปนำแบบแปลนนั้นมาครับ”
หัวหน้าหน่วยของเขาพยักหน้าเล็กน้อยเป็นเชิงรับรู้ ก่อนจะให้ระยะเวลาเดดไลน์ในการส่งแบบแปลนนั้นให้ตน
สามอาทิตย์หลังจากนั้น
“เชอร์บาล แกอยู่ไหนว่ะ แกต้องรีบส่งไฟล์แบบแปลนมาให้ฉันนะเว้ย มันจะถึงเดดไลน์ในห้าชั่วโมงนี้แล้ว แกมัวทำไรอยู่ว่ะ”
ดีที่บัดนี้กำลังคุยกับเพื่อนของเขา เชอร์บาล โดยผ่านระบบการคอลอัตโนมัติขององค์กรณ์ลับ
“แปปนึงเว้ย ใจเย็นไอ้ดี”
“แกรีบส่งมาเร็วๆ ฉันให้เวลาแกหนึ่งชั่วโมง รีบทำให้เรียบร้อย”
ดียื่นคำขาดแกเพื่อนของเขา นี่ถ้าเชอร์บาลไม่ใช่เพื่อนของเขาตั้งแต่สมัยไฮสกูลละก็ เขาไม่มีทางปล่อยให้มันเลทได้ขนาดนี้หรอกน่ะ ถ้าเป็นปกติ เชอร์บาลได้โดนดีเตะกระเด็นหลุดออกจากองค์กรแน่ๆ
.”ขอโทษครับ มาสเตอร์ ผมเร่งทางลูกน้องของผมแล้ว ครับ ครับ ขออภัยจริงๆ โปรดรอสักนิดนะครับ ...ครับ ขอบคุณครับ”
ดีรีบคอลไปออกหน้าให้เพื่อให้ทางมาสเตอร์ยื่นเวลาให้กับหน่วยงานของเขาหน่อยเพื่อให้ทางเชอร์บาลส่งแบบแปลนงานให้สำเร็จ
.
.
.
“ คุณดี .. ผมขอสั่งให้คุณออกจากองค์กรของเรา ตอนนี้คุณถูกปลดและถูกขับจากระบบข้อมูลของพวกเราเรียบร้อยแล้วครับ”
“เดี๋ยวน่ะ มาสเตอร์ ..เป็นเพราะอะไรกัน ..ครับ”
ดี กล่าวด้วยเสียงที่งุนงง จู่ๆเขาก็ถูกการ์ดขององค์กรจับมาให้ทางมาสเตอร์ระดับสูง
“ความผิดในการขายข้อมูลลับให้กับคู่แข่ง เป็นความผิดที่ให้อภัยไม่ได้เด็ดขาด!! ที่จริงคุณต้องโดนจับกรอกสารด้วยซ้ำไป แต่เห็นว่า คุณทำตัวที่ดีมาตลอดแปดปีเต็ม ทางเราจึงลงมติสมเห็นว่า ให้คุณออกจากองค์กรนี้ซะ”
“ คุณมาสเตอร์! ผมไม่ได้ทำอะไรผิดนะครับ!! คุณมากล่าวหาผมลอยๆแบบนี้ไม่ได้! คุณไม่มีสิทธิ์” ชายหนุ่มผมเทาตะเบ็งเสียงเต็มที่กับข้อหาที่เขาไม่ได้เป็นคนก่อสักนิดเดียว พร้อมสายตาที่เขาจ้องมองอย่างใม่ยอมแพ้ ใช่ ..เขาไม่ผิด ทำไมเขาต้องก้มหัวรับชะตากรรมนี้ ไม่มีทาง!
ผู้ที่เป็นมาสเตอร์จ้องมองชายหนุ่มด้วยสีหน้าเย็นชาและทำเสียงไม่พอใจเล็กๆในลำคอ ก่อนจะกวักมือเรียกอีกคนให้ออกมา คนนั้นเป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก
“เชอร์บาล!!!”
ชายหนุ่มร่างสูงเจ้าของผมสีเทาสว่างตะเบ็งอย่างสุดเสียง
เชอร์บาลไม่ให้ดีงงนาน เชอร์บาลนำเสนอหลักฐานที่กล่าวหาว่า ดี ขายข้อมูลให้กับองค์กรคู่แข่ง
ดีทั้งอึ้งทั้ง งง และที่น่าเจ็บใจที่สุดคือ
คนที่นำหลักฐานเท็จมากล่าวหาเขามันเป็น
เพื่อนสนิทที่เขาไม่เคยคิดวันจะทิ้งมัน
แต่ดู ณ วันนี้ที่เขาทำกับดี .
จะผ่านไปสักกี่สิบปี เขาไม่มีวันลืม !!
ย้อนกลับมาปัจจุบัน
ชายหนุ่มเจ้าของผมสีเทา และดวงตาคมสวยสีแดงสด ที่บัดนี้ดวงตาเปี่ยมไปด้วยความแค้นที่ฝังลึกไปถึงจิตใจ
เขากำลังเดินภายในเมืองอย่างช้าๆ พร้อมกับหัวสมองที่บัดนี้เต็มไปด้วย แรงแค้นที่อาฆาตต่อเพื่อนของเขารวมทั้งองค์กร
“ตึง! พลั่ก!”
เขาชนกับสิ่งบางอย่างที่เดาว่าน่าจะเป็นคน แต่หญิงชายนั้นเขาไม่อาจรู้ได้
เจ้าสิ่งนั้น หุ้มกายไปด้วยผ้าคลุมสีเทาดำที่ปิดไปทุกส่วนของร่างกาย
ดีเสมองเล็กน้อย ด้วยนัยต์ตาแดงสดที่บัดนี้ดวงตาเต็มไปด้วยความแค้นไม่สร่างหาย
“..นัยต์ตาสวยดี”
เจ้าสิ่งนั้นพูดวลีประหลาดนั้นขึ้นมา แต่ดีไม่คิดจะสนใจเขาเดินต่อไปอย่างไม่ใส่ใจ เขาก้าวจนสุดมุมตึกอยู่แล้วแต่จู่ๆเสียงเดิมก็ดังมาจากทางด้านหลัง
“...นายถูกทอดทิ้ง ..สิน่ะ”
ไม่ใช่ด้านหลังแบบปกติ มันต้องเรียกว่าข้างหูเลยมากว่า
ดีหยุดชะงักทันที แต่ไม่คิดจะหันกลับออกไป
“ลาเซน ..ไปที่นั้น แล้วนายจะทำเป้าหมายของนายสำเร็จ”
ชายหนุ่มยังคงนิ่งเงียบ แต่กระนั้นในใจเขารู้สึกสนใจประโยคก่อนหน้านี้มากๆ
“..ว่างะ ”
เขาไม่ทันที่คนด้านหลังจะพูดจบ เขาชิงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“ลาเซน ..อยู่ที่ไหน”
เขาไม่สนใจกับเสียงหัวเราะแปลกๆห้วนๆของเจ้าสิ่งนั้น เขาสนใจผลลัพธ์มากกว่า เขาแค่อยากรู้ว่าว่า ลาเซน อยู่ที่ไหน
ส่วนเจ้านี้เป็นใคร เขาไม่แคร์ เขาจะทำสิ่งที่เขาต้องการให้สำเร็จก็แค่นั้น
หลังจากที่เขาไปตามทางที่เจ้าสิ่งนั้นบอก สถานที่ตั้งในป่ารกทึบ
มีคฤหาสน์สีดำเก่าแก่ตั้งอยู่
เขามองมันสักครู่หนึ่งและตัดสินใจเดินเข้าไปอย่างมาดมั่น
ยังไม่ทันทีจะเดินไปถึงประตู
ประตูใหญ่นั้นก็ถูกเปิดออกด้วยชายหนุ่มกับหญิงสาวคู่หนึ่ง
ดี มองเงียบๆก่อนจะเปิดปากเผยประโยคที่เข้าต้องการ
“ชื่อดี ฉันอยากอยู่ที่แห่งนี้ ..”
เขาเงียบไปอีกสักพัก เพื่อดูกริยาของทั้งคู่ที่อยู่ด้านหน้า
ก่อนจะเผยปากพูดอีกครั้ง “ เพื่อทำเป้าหมายของฉันให้สำเร็จ”
ความคิดเห็น