คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6 เรื่องสนุกๆ กลางดึก ^^ .....
“ฟ้า! มึงเอาจิงดิ” เสียงของเพื่อนๆรวมถึงฉันด้วยตอนนี้เรากำลังก่อม๊อบ เอ้ย! ไม่ใช่เรากำลังประท้วงกันค่ะก็ไอ้ฟ้าอะดิมันอ่ะจะให้ลูกคุณหนูทั้งหลายอย่างพวกฉันต้องมานอนพื้นจริงๆ เฮ้ยไม่อยากจะเชื่อเลย
“ไม่เอาอ่ะมึงจัดห้องให้กูโดยด่วนไม่งั้นกูไม่นอนด้วย” เฟิร์นพูดเสียงกระเง้ากระงอดไม่ยอมหยุดรวมถึงตอนนี้เพื่อนๆของฉันทุกคนก็กำลังทำเสียงงุ้งงิ้งกุ้งกิ้งอะไรไม่รุนี่เหรอเด็กเกรด 8 ห้องเอ (หรือ ม.2ห้อง 1 นั่นเอง)ทำตัวกันงี้เหรอโหห้องเรานี่เป็นห้องท็อบเลยนะและขอบอกเพื่อนดิฉัน
ทุกคน ไม่ใช่ย่อยเลยค่ะ ทุกคนสอบติดที่ 1-8 ไม่เคยพลาด เพราะงั้นเราจึงติดลิสเด็ก ท็อบของห้องค่ะ อ่าเล่าประวัติมาพอและเพราะตอนนี้ฉันเชื่อทุกคนคงไม่อยากรู้ เออฉันก็เหมือนกันเพราะตอนนี้ทุกคนกำลังเอาหมอนมาฟาดกันอย่างเมามัน เอ่อ......ช่างเถอะแต่สิ่งที่สำคัญคือตอนนี้ทุกคนสลบไปเรียบร้อยเราหลับกันไปแล้วจริงๆ ค่ะงั้นราตรีสวัสดิ์นะ
ตุ๊บ !
“ โอ้ย!” หลังจะหักโอ้ยหลังจะหัก ทำไมเป็นงี้อ่ะ
“ตื่นแล้วเหรอไอ้ตัวดีมานี่เลย” เสียงไครว่ะ อ้อ เสียงฟ้าเองทำไมอ่ะฉันทำไรผิดวะ
“โอ้ยเจ็บๆๆๆๆๆๆ โอ้ยจุกๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ พอแล้วๆๆๆๆๆๆ ” ทุกคนคงงงกันสิท่า ว่าอีเจ็บๆจุกๆ และเสียงหัวเราะนี่คือไรเดี๋ยวบอกค่ะ
เจ็บๆ ก็คือฟ้าและทุกคนกำลังเอาหมอนมาฟาดฉันค่ะ แต่ จุกๆ เนี่ย ก็คือ พวกมันกำลังเอาตัวมาทับฉันค่อยู่ และสักพักมันก็ลุก แล้วเอานิ้วมาจี้ฉันค่ะ เลยเป็นสาเหตุของการ หัวเราะนั่นเอง และที่บอกว่า พอแล้วๆๆ น่ะทุกคนคงน่าจะรู้ดีว่าทำไมฉันถึงพูดแบบนั้น
“พอแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“พอแล้วอ๋องั้นมีเงื่อนไข วันนี้มึงต้องตามใจกูทุกอย่างเข้าใจ๊ไม่งั้นเลิกคบ” เสียงฟ้าค่ะเอ่อโหด
“เออๆก็ได้ๆ แค่ผิดนิดๆหน่อยๆเนี่ยทำมาเป็นดุ” ฉันพูดพลางทำหน้าเบะ อ๋อยังไม่บอกใช่ไม๋ว่าฉันทำวีรกรรมไรมาก็แค่นี้เอง
กลางดึกวันนั้น ......
“เฟิร์นๆ ตื่นๆ” เสียงฉันเองแหละค่ะ แหะๆฉันตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตอน 4 ทุ่มนะค่ะ ตอนนี้ทุกคนก็สลบไปหมดแล้วฮิๆที่ฉันตั้งปลุกตอน 4ทุ่ม เพราะอะไรนะเหรอมาเดากัน
“อะไรเหรอเรียกทำไมนี่ยังดึกอยู่เลยนะ” เฟิร์นตอบเสียงงัวเงีย
“ไปๆ ลุกๆ เร็วสิ” ฉันยังมีความพยายามยามค่ะ เอ่อเฟิร์นนอนขี้เซา(มาก)ค่ะ ก็เลยต้องพยายามนิดนึง(มั้ง)
“ไปไหน ไม่ไปอ่ะจะนอนนนนนนน” เอ่อเฟิร์นพูดกับเค้านี่ช่วยลืมตาก่อนได้ไหมอ่ะ
“ก็พาไปนอนไงไปนอนสบายๆด้วย” ฉันพูดพลางดึงเฟิร์นไปด้วยหนักแฮะกี่โลวะ
“สบายๆที่ไหน อย่าบอกนะว่า..........” เออเฟิร์นทีงี้ตาสว่างเลยนะ
“ใช่แล้วล่ะเฟิร์น” ฉันตบยิ้มๆ
“จะบ้ารึไงจะมากลับบ้านตอนนี้เนี่ยนะไม่ไปด้วยหรอก” เฟิร์นพูดเสียงงัวเงีย(เหมือนเดิม)
“บ้าติ บนเตียง” พอพูดเสร็จฉันก็ดึงเฟิร์นลุกขึ้นและไปนอนที่เตียงทันทีค่ะ หลังจากห่มผ้าเรียบร้อยเฟิร์นก็ถามขึ้นมาค่ะ
“จะดีหรอที่มานอนบนนี้น่ะ”
“ดีสินุ่มด้วยก็ไม่มีไครห้ามเราหนิหรือเฟิร์นว่าไง” เงียบค่ะ อ้าวเฮ้ย หรือไม่ได้ยินวะ
“เฟิร์นว่าไง” อ้าวเงียบ
“เฟิร์น” เป็นอย่างที่ทุกคนคิดค่ะมันหลับไปแล้ว เฮ้อเพื่อนฉันแต่ละคนน้อเอ้าหลับก็หลับ
ปัจจุบัน
แล้วฉันก็ตกเตียงตามเสต็บนั่นแหละค่ะแค่นั้นเองไม่เห็นจะเป็นเรื่องใหญ่เลย
ทำมาเป็นเครียด แหมเจ็บจะตายอยู่แล้วเนี่ย เพื่อนนะเว้ยเพื่อน
“แล้วเฟิร์นอยู่ไหนอ่ะ” ฉันถามค่ะก็นอนด้วยกันหนิทำไมโดนอยู่คนเดียวอ่ะ
“อ๋อกูถีบตกเตียงกลิ้งลงไปใต้เตียงแล้วแม่งขณะถีบมันตกเตียงนะเสียงร้องสัก
แอะยังไม่มีเลย” ฟ้าพูดพลางทำหน้าหงุดหงิดมึงเลยเอามาลงกับกูคนเดียวงั้นสิ
เพื่อนเลวเอ้ย “อ้าวตื่นแล้วไปอาบน้ำแต่งตัวเลยคุณหญิงเสื้อผ้ามึงกับเฟิร์นกูเตรียมให้เรียบร้อยแล้วแขวนอยู่ในห้องน้ำแล้วนะฮิๆ” มึงหัวเราะทำไม เอ่อชั่งเถอะเดี๋ยวสาย ต้องรีบปลุกเฟิร์นก่อน
หลังจากปลุกเฟิร์นเสร็จเราก็ไปอาบน้ำแต่งตัวกันทันทีแต่ ฮือๆ มีบางอย่างเปลี่ยนไป๊
.
.
.
.
.
.
.
.
.
♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ความคิดเห็น