คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : KAIBAEK | BROTHER IN LAW
ฟิคชันเรื่องนี้เคยลงใน
#EXOFICFEST
BROTHER IN LAW
Prompt : #412 อีฟจ้า '-'
Pairing : Kai / Baekhyun
Summary : แบคเป็นสามีของพี่สาวจงอิน
Author : oharha
เขารู้ว่าผมแอบมอง
บยอนแบคฮยอนถอดแว่นสายตาออก ปล่อยมือข้างหนึ่งจากหนังสือพิมพ์บนตักไปตบก้นพี่สาวของผมเบาๆ เพื่อให้เธอหันไปหัวเราะคิกคักด้วย เขารู้ว่าผมอยู่ตรงนี้ รู้ว่าผมจะเห็นภาพทั้งหมดนั้นด้วยความกระดากใจ
ผมแสร้งทำเป็นสนใจรายการทีวี ไม่เปิดโอกาสให้ตัวเองกับพี่สาวต้องเคืองใจด้วยเรื่องของผู้ชายคนนี้อีก เธอเป็นห่วงความรู้สึกผม และคิดมากทุกครั้งเมื่อผมทำสีหน้ากระอักกระอ่วนในการวางตัวเป็นผู้อาศัยของสองสามีภรรยา
“จะรีบกลับมาค่ะ”
เธอกำลังจะออกไปจ่ายตลาด ผมจึงต้องยิ้มให้เธอแน่ใจว่ารายการทีวีสนุกและแอปเปิลที่เธอปอกให้ก็อร่อยมากจริงๆ ที่สำคัญ ผมต้องไม่ทะเลาะกับพี่เขยที่นั่งอยู่บนโซฟาเดี่ยวอีกตัว
สิ้นเสียงประตูปิดได้ห้านาที บยอนแบคฮยอนก็เริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง
เขาคุกเข่าลงตรงกับพื้นตรงหน้าผม วางมือลงบนกางเกงยีนส์สีซีดแล้วดันเข่าของน้องเมียออกกว้างด้วยความสงบ ผมเคี้ยวแอปเปิลในปาก เสียงดังกรุบๆ ไม่ได้ทำให้เขาเสียสมาธิแต่อย่างใด
“ไม่ แบคฮยอน” ผมหุบขา “ไม่ใช่ตอนนี้”
ดวงตาพราวระยับไม่มีกรอบแว่นช่วยบดบังความจริงอีกแล้ว เขายิ้ม คล้ายกำลังเท้าคางถามผมด้วยท่าล่อแหลมว่าแล้วจะเอาอย่างไรต่อไป
“แค่ห้านาทีก็ให้พี่เขยไม่ได้หรือจงอิน”
ผมขยับตัวภายใต้แจ็คเก็ตเบสบอล แสร้งทำเสียงฮึดฮัดอย่างกับว่าจะทำให้เขาถอยออกไปได้
“คุณนี่ไม่ละอายใจบ้างหรือไง พี่สาวผมเพิ่งออกไปข้างนอกได้แค่ไม่กี่นาที” ผมพ่นคำพูดร้ายกาจ หวังใจให้เขานึกโมโหโกรธาบ้าง
แต่แบคฮยอนก็แค่ยิ้ม -- ยิ้มอย่างเกิดอารมณ์
“ด่าอีกสิ” เขากดนิ้วหัวแม่มือกับเป้ากางเกงเขา “ด่าให้ฉันเจ็บกว่าตอนที่นายแทงไอ้นั่นเข้ามา”
“โอ...” ผมซี้ดปาก มองสู้รอยยิ้มของเขาขณะบดนิ้วมืออยู่กับเป้าผมไม่หยุด “แม่งเอ๊ย...”
“เร็วเข้า ก่อนที่เมียของฉันจะกลับมา”
เขากล้าพูดคำว่าเมียตอนที่กำลังรูดซิปให้ผู้ชายคนอื่นได้อย่างไรนะ ผมสงสัย แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าเอนตัวฝังพนักโซฟาทางด้านหลังแล้วปล่อยให้เขาล้วงบางสิ่งบางอย่างออกมา
“ใช้ปากสิ” ผมสั่ง การก้าวร้าวกับพี่เขยไม่ดีนักหรอก
“เธอจะแทงคอหอยฉัน แล้วก็มีความสุขที่ฉันอ้วกอสุจิพวกนั้นออกมาอย่างนั้นหรือ”
ผมหัวเราะในลำคอ
“หลอกล่อฉันหน่อยสิคิมจงอิน ฉันไม่ชอบความซื่อตรงที่เกินไปของเธอ”
ผมไม่คิดว่าตัวเองต้องทำอย่างนั้นหรอก ในเมื่อเขาเต็มใจให้ผมจิกหัวทุยๆ นั่นฝังลงกับกลางหว่างขาใจจะขาด พี่เขยของผมนี่น่ารังเกียจจริงๆ เขาเป็นผู้ชายไม่รู้จักพอ แล้วก็ใช้ปากได้อย่างเร้าใจที่สุด เขาชอบความเจ็บปวด ชอบที่ผมกระแทกกระทั้นไอติมแท่งโปรดของเขา มันเป็นรสแบบไหนผมไม่รู้หรอก แล้วก็ไม่อยากรู้ด้วย แค่เห็นเขาไล้เลียมันอย่างเอร็ดอร่อยแล้วเกิดความรู้สึกสะอิดสะเอียนขึ้นมาก็เท่านั้น
“อา --” แม่งเอ๊ย เขาทำอะไรกับผมวะ
เขาเปลี่ยนให้ผมเป็นในสิ่งที่ไม่อยากเป็น
ผมผลักร่างพี่เขยให้คว่ำลงกับโต๊ะ ถกกางเกงเขาลงแล้วใช้มือทำร้ายสะโพกขาวๆ นั้นอย่างเกลียดชัง ได้ยินเสียงเขาร้องลั่น โก่งตัว และสั่งให้ผมฆ่าเขาด้วยอาวุธของเพศชายไวๆ
ผมสวนตัวเข้าออกถี่ยิบ แข่งกับเสียงกุกกักของโต๊ะที่ดังก้องไปทั่วห้องนั่งเล่น
“นายมีแรงแค่นี้หรือ” เขาท้าทายผมด้วยลมหอบ “ลงโทษฉันสิจงอิน”
“หุบปากไป”
“ทำให้ฉันรู้ว่าคนที่ทรยศต่อพี่สาวนายจะต้องเจอกับอะไร”
ผมไม่ต้องเห็นหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ รอยยิ้มเยาะหยันพวกนั้นก็ทำหน้าที่ของมันอยู่เต็มหัวและสั่งให้ผมใช้แรงให้มากกว่าตอนที่เล่นกีฬาโรงเรียน แบคฮยอนไม่เหมือนลูกฟุตบอลเลย เขาไม่มีทางรักษาประตูของตัวเองไว้ แต่ก็ไม่มีวันปล่อยให้ผมชนะเกมสกปรกพวกนี้สักที
ผมกระแทกตัวเองใส่ด้านหลังของเขา ทำด้วยความรู้สึกที่อยากให้เขาตายด้วยความโสมมซึ่งเราช่วยกันสร้างมันขึ้นมา ไม่เราคนใดคนหนึ่งจะต้องพังทลายลงก่อน สำหรับผมคงเป็นความผิดบาปที่กัดกินใจ ส่วนเขาก็คงเป็นความกระหายที่ไม่มีจุดสิ้นสุด
ผมอยากจบมัน เชื่อเถอะ
แล้วสวรรค์ก็เมตตาความรู้สึกที่ผมเฝ้าเว้าวอนมาตลอด ผมจำต้องหยุดตัวเองในท่ายืนนิ่ง ไม่มีสติแม้แต่จะถอนกายออกจากร่างพี่เขยที่หอบหายใจอย่างทุกข์ทรมานเพราะไปไม่ถึงฝั่งฝัน
ส่วนภาพตรงหน้าก็คือพี่สาวผมยืนร้องไห้อยู่ตรงประตูบ้าน ไม่มีถุงจ่ายตลาด ไม่มีของสดจากซูเปอร์มาร์เก็ต ไม่มีความตื่นตกใจปะปนอยู่ในน้ำตาแห่งใจสลายนั้นแม้แต่เศษเสี้ยว
ในมือของเธอมีเพียงปืนพกที่พระเจ้าประทานมา
-- ตามคำขอของผม
#OHARHAFIC
--------------------
ความคิดเห็น