คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : My Affiant Chapter 1
Chapter 1
สวัสดีครับทุกคน ผมชื่อพยอนแบคฮยอน วันนี้เป็นวันรับน้องที่มหาวิทยาลัยวันแรกของผมแหละครับ ผมน่ะเฟรชชี่หน้าใหม่ใสกิ๊งนะจะบอกให้ แถมผมสอบติดมหาวิทยาลัยโซล ซึ่งหม่าม๊าผมน่ะแสนจะภูมิใจที่ผมสอบติด เพราะมหาลัยนี้ใช่ว่าจะเข้ากันง่ายๆ นอกจากพวกสมองดีกับพวกเส้นสายใหญ่เท่านั้นแหละครับ
และตอนนี้ผมกำลังจะไปงานรับน้องที่มหาวิทยาลัย แต่ผมยืนรอคุณหม่าม๊าอยู่ตรงประตูบ้านเพื่อรอจะขึ้นรถพร้อมคุณหม่าม๊า เพราะเช้าวันนี้หม่าม๊าจะไปส่งผมที่มหาลัยด้วยตัวเอง ลูกรักก็แบบนี้แหละครับผมชินซะแล้ว ฮิฮิ
เมื่อรถคันหรูแล่นออกจากบ้านหลังโต กำลังมุ่งหน้าไปส่งพยอนแบคฮยอน หรือลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของคุณนายบ้านหลังนี้ สถานการณ์บนรถก็ไปอย่างปกติ โดยเฉพาะเจ้าตัวเล็กลูกชายสุดสวยนั่งอ้อนคุณหม่าม๊าไปตลอดทาง
“ม๊าฮะ เดี๋ยววันนี้เสร็จกิจกรรมลูกแบคขอไปเที่ยวนะฮะ”เสียงใสๆบวกกับลูกอ้อนของลูกชายสุดที่รักกำลังอ้อนเสียจนหม่าม๊าใจอ่อน
“ก็ได้จ๊ะ”คุณหม่าม๊าคนสวยตกปากรับคำกับลูกชายสุดแสนจะน่ารักคนนี้
“ขอบคุณครับ ฟอด”ไม่พูดเปล่า เจ้าตัวหอมแก้มคุณหม่าม๊าเพื่อเป็นการขอบคุณไปในตัวด้วย
“แต่ไปคนเดียวจะอันตรายนะ ลูกของม๊าออกจะสวยซะด้วย”คุณหม่าม๊าเอ่ยอย่างเป็นห่วงลูกชาย
“หม่าม๊าอ่า ผมหล่อนะ”
“ไม่เห็นจะหล่อเลย ไหนดูสิ๊ หน้าก็สวย ปากก็แดง ผิวก็ขาว หล่อตรงไหนเนี่ย”
“หม่าม๊าอ่า”ลูกชายสุดแสนจะน่ารักแกล้งงอนคุณหม่าม๊าเข้าให้ จนคุณหม่าม๊าต้องหอมแก้มลูกชายเพราะความหมั่นเขี้ยว
“งั้นวันนี้ไปเที่ยวก็รีบๆกลับบ้านด้วยนะ หม่าม๊ามีเรื่องจะคุยด้วย”
“โอเคครับ ผมจะรีบกลับ”ลูกชายบอกคุณหม่าม๊าคนสวย ก่อนจะชวนคุณหม่าม๊าคุยนู่นคุยนี่ไปตลอดทาง จนถึงหมาลัยแบคฮยอนหันไปสั่งให้คนจอดรถที่แถวหน้าคณะตัวเองเรียน โดยไม่ลืมหอมแก้มคุณหม่าม๊าเพื่อเป็นกำลังใจการเรียนวันแรก
คนตัวเล็กเดินไปตามทางของคณะ มือเรียวก็แตะอยู่ที่ไอโฟนสุดหวง สายตามองหาเบอร์ของเพื่อนตัวเองไปเรื่อยๆโดยไม่ได้สนใจที่จะมองทางข้างหน้าเลยแม่แต่น้อย
“อยู่ไหนนะ” คนตัวเล็กพึมพำเบาๆ ก่อนจะเดินไปชนกับคนที่เดินสวนมาเข้าอย่างจัง
“โอ๊ย”คนตัวเล็กร้องเสียงหลง เพราะเมื่อสักครู่ตัวเองได้เดินไปชนใครก็ไม่รู้จนลงไปนั่งอยู่ที่พื้น
“เป็นอะไรมากไหม”คนที่ปะทะกับคนตัวเล็กเมื่อสักครู่นี้รีบถามขึ้นทันที ก่อนจะยื่นมือไปให้คนตรงหน้าจับเพื่อที่จะให้ลุกขึ้นได้โดยง่าย ส่วนคนตัวเล็กก็รีบจับมือชายตรงหน้าเพื่อยืนขึ้นทันที อย่างน้อยไอคนตรงหน้าก็มีน้ำใจช่วยเค้าล่ะนะ
“ขอโทษนะครับ พอดีผมรีบไปหน่อย”คนตัวเล็กรีบเอ่ยบอก แล้วหันไปมองหน้าคนที่เดินชนแวบนึง แต่ก็ต้องละสายตาออกมาเพราะไอโฟนส่งเสียงเพลงออกมาเพื่อที่เค้าต้องกดรับสายและเดินเลี่ยงออกมากจากตรงนั้น
“หึ เดี๋ยวได้เจอกันแน่”รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นมาริมฝียกยิ้มราวกับถูกใจคนตรงหน้าเข้าอย่างจัง
¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸
“ลู่ฮานอยู่ไหนแล้ว”ผมกรอกเสียงไปตามสาย เพราะเพื่อนสนิทของผมโทรมาได้จังหวะพอดี ก็คนกำลังจะโทรไปแต่ไม่ได้โทรเนี่ยสิเพราะเกิดแอคซิเดนท์นิดหน่อย
“อยู่ตรงทางเข้าหน้าคณะเลยรีบๆมานะ”
“อื้อๆ รอแปปนะ”ผมบอกลู่ฮานก่อนจะกดตัดสายแล้วรีบเดินไปหาลู่ฮานทันที
“ฮานนี่”ผมเรียกชื่อลูฮานที่ยืนอยู่ตรงหน้าคณะ ก่อนจะโอบคอลู่ฮานเดินไปยังทางที่รุ่นพี่จัดงานรับน้องปี1ให้พวกผม
ป้ายคณะขนาดใหญ่ที่ถูกทำขึ้นมาเพื่อบ่งบอกว่าสถานที่ตรงนี้คือสถานที่จัดรับน้องให้พวกเด็กปี1 ผู้คนที่ยืนรอลงชื่อเข้าร่วมกิจกรรมเริ่มมาเรื่อยๆ และยังมีอีกหลายๆคนที่พึ่งมาถึงเหมือนพวกผมสองคน
“ใครทียังไม่ได้ลงชื่อรีบๆมาทางนี้เลยค่ะน้อง ส่วนใครที่ลงแล้วก็รีบไปนั่งรอให้เป็นระเบียบด้วย”
รุ่นพี่ผู้หญิงคนนึงตะโกนขึ้นมาอย่างเร่งรีบ เพราะกลัวเวลากิจกรรมจะไม่เพียงพอให้น้องๆปี1 แต่ผมว่าเท่าที่อ่านจากสายตาของพี่เค้าแล้ว พี่เค้าคงไม่ได้กลัวเวลาไม่พอหรอกครับ กลัวแกล้งน้องไม่พอใจมากกว่าเนี่ยสิ
บรรยากาศการลงทะเบียนเป็นไปอย่างเร่งรีบเพราะมีพี่ๆคอยว๊ากรุ่นน้องที่ทำตัวช้าอยู่ตลอดเวลา เมื่อทุกคนลงชื่อกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว รุ่นพี่ที่มาคุมพวกผมก็เริ่มให้พวกน้องๆไปนั่งกลางแดดทันที ผมร้อนนะเนี่ย แต่ทำไงได้รุ่นพี่เค้าสั่ง อย่าให้ถึงตาผมขึ้นปี2บ้างนะ จะสั่งแกล้งรุ่นน้องที่เข้ามาใหม่ให้หนักกว่านี้เลยคอยดู! ผมโหดร้ายใช่ไหมล่ะ จริงๆไม่ใช่นะ ผมแค่เก็บกดเฉยๆ ขึ้นปี2ผมอาจจะไม่ทำอะไรแบบนี้ก็ได้ T T
“เอาล่ะน้องๆเดี๋ยวพวกพี่จะแนะนำตัว แล้วก็จำชื่อพวกพี่ไว้ให้ดีๆล่ะ”รุ่นพี่ผู้หญิงคนนั้นตะโกนบอกพวกผมอีกแล้ว เสียงก้องกังวาลซะจริงๆ แถมไม่ต้องใช้ไมค์ให้เมื่อยมือเลยสักนิด
“เริ่มที่คนแรกเลยดีกว่า เราจะแนะนำเดือนมหาลัยที่ยู่คณะนี้ก่อน”รุ่นพี่ผู้หญิงกวักมือเรียกคนที่บอกว่าเป็นเดือนคณะออกมา
“สวัสดีพี่ชื่อปาร์คชานยอล ยินดีที่ได้รู้จัก”
โอ๊ะ! หมอนี่มันหน้าคุ้นๆ เดี๋ยวขอนึกก่อนนะครับ อืมมม... ใครกันนะ นึกไม่ออกอ่ะครับ สงสัยว่าหน้าโหลเกินไป ผมเลยมองว่าเป็นคนที่คุ้นหน้าซะได้
คนต่อมา
“พี่ชื่อคริสนะครับ”
“พี่ชื่อเซฮุนครับ”
“พี่ชื่อไค”
และอีกหลายๆชื่อก็ตามมา พาพวกน้องๆปี1เวียนหัวซะเหลือเกิน ก็ใครมันจะไปจำชื่อได้หมดภายในวันเดียวล่ะครับ
“เอาล่ะวันนี้พี่มีเกมส์จะให้น้องๆเล่นกัน รับรองว่าสนุกแน่...” ร้อยยิ้มเจ้าเล่ห์ของพี่ผู้หญิงคนนี้ทำเอาผมเสียวสันหลังวาบ แต่เมื่อกี้เท่าที่ผมฟังชื่อเหมือนพี่เค้าจะชื่อยูริล่ะครับ เค้ากำลังจะวางแผนแกล้งรุ่นน้องปี1อย่างพวกผมแน่เลย เป็นเด็กปี1มันน่าสงสารแบบนี้นี่เอง
เมื่อยูริบอกเสร็จก่อนจะเดินมาด้านหน้าที่พวกน้องๆปี1นั่งกันอยู่ทันที
Yuri Part
ก็วันนี้ก็ไม่อะไรเท่าไหร่หรอก แค่อยากแกล้งพวกกลุ่มคริสมันเฉยๆ ฮ่าๆ ก่อนจะหันไปสนใจเด็กปี1ที่นั่งอยู่ตรงหน้า
“พี่จะเลือกตัวแทนออกมาแค่2คน ใครเข้าตาพี่พี่เลือกเลยนะ”
ยูริใช้ความคิดตัวเองก่อนจะสาดส่องสายตาไปทั่วบริเวณที่น้องๆปี1นั่ง ก่อนจะสะดุดตากับคนตัวเล็กๆผิวขาวๆ แถมกรีดลายไลน์เนอร์ที่ตาซะคมเฉียบจนเค้าต้องสนใจ
“น้องคนนั้นน่ะ”นิ้วเรียวถูกชี้ไปที่แบคฮยอนนั่ง ทำเอาแบคฮยอนก้มหน้าก้มตาเสียวสันหลังวาบ
“ลุกขึ้นมาค่ะน้อง”เสียงเหี้ยมของยูริทำเอาแบคฮยอนแทบจะน้ำร่วงอยู่ตรงนั้น ก่อนจะลุกขึ้นมาด้านหน้า
“อ้อ แล้วก็คนที่นั่งข้างๆน้องคนนี้ด้วยลุกขึ้นมา”
คนที่นั่งอยู่ระหว่างแบคฮยอนมองหน้ากันซึ่งหนึ่งในนั้นคือลูฮาน ทั้งสองคนส่งสายตาให้ฝั่งตรงข้ามลุกไป ซึ่งทั้งสองเกี่ยงกันอยู่ ก็คนที่นั่งอยู่ข้างแบคฮยอนดันมี2คน แล้วเจ้าแม่เค้าสั่งมาให้ลุกแล้วไม่บอกว่าให้คนฝั่งซ้ายหรือฝั่งขวาลุกออกไป เลยทำให้รุ่นน้องสองคนนั้นต้องเกี่ยงกันออกมา
“ไม่ต้องเถียงกันออกมาทั้งคู่นั่นแหละ”
ฮือ รุ่นพี่หรือแม่ว๊ะเนี่ย เหี้ยมชะมัด ทั้งสองคิดในใจพลางลุกขึ้นมาด้านหน้ายืนเทียบกับแบคฮยอน
“พวกนายด้วย คริส เซฮุน ชานยอล ออกมา”เจ้าแม่ยูริเริ่มออกโรงสั่งปฎิบัติการเริ่มขึ้น ก่อนจะหันมาจ้องพวกผมด้วยสายตาที่ผมไม่อยากจะเห็นเลย พี่ยูริน่ากลัว T T
“พี่จะมีกระดาษอยู่3แผ่น ซึ่งในนั้นมีอยู่3คำสั่ง”
ทั้ง3คนที่ยืนอยู่ถึงกับเหงื่อตก หวังว่ารุ่นพี่ยูริคนนี้ไม่มีคำสั่งแปลกๆอะไรโผล่มาหรอกนะ
“คำสั่งแรกคือกอด”เจ้าแม่ยูริหันมามองพวกด้วยแววตากรุ้มกริ่ม เหงื่อตกสิครับงานนี้
“คำสั่งสองที่คือหอม”นั่นไง มันทะแม่งๆตั้งแต่ข้อแรกแล้ว
“คำสั่งที่สาม...” จะเว้นช่วงทำไมครับเจ้าแม่ผมเสียวสันหลังจะแย่ แต่จะว่าไปผมก็แอบเรียกพี่เค้าว่าเจ้าแม่ในใจหลายรอบแล้วต่อไปนี้อีก4ปีข้างหน้าคงเป็นฉายาที่ผมต้องเรียกพี่เค้าตลอดไปแล้วล่ะครับ
“จูบ!”
เฮือก! พวกผมสามคนสะดุ้งพร้อมกันเลยครับ ใครก็ได้ช่วยเอาเจ้าแม่ยูริออกไปจากตรงนี้ที ผมรับไม่ได้!! T[]T
“ไม่นะพี่!”ไอคนที่มันนั่งข้างๆผมพูดขึ้นมา ผมก็อยากจะขอบพระคุณคนนี้เหลือเกินที่ช่างกล้าขัดคอเจ้าแม่แทนพวกผม แต่พวกผมก็ทำอะไรได้ เลยหันไปมองคนที่กล้าขัดคอเจ้าแม่ จะว่าไปหน้าตาคนนี้สวยมากเลยทีเดียว
“น้องมีปัญหาอะไรกับพี่หรอ ฮืม??”เสียงอันเยือกเย็นของเจ้าแม่ถามขึ้นมาทำเอาคนหน้าสวยนั้นเงียบปากไปสนิท เค้าคงกลัวแบบผมนี่แหละครับ แต่แหม ผมก็แอบเหลือบๆมองรุ่นพี่3คนที่ต้องมาเล่นเกมส์กับเด็กปี1อย่างพวกผม แต่ผมไม่เห็นจะมีใครสนใจขัดคำสั่งเจ้าแม่เค้าเลยสักคนล่ะครับ
“เอาล่ะพี่จะให้พวกน้องเป็นคนจับสลากทั้ง3ใบนี้เอง แต่ก่อนอื่นต้องจับคู่กับพวกรุ่นพี่ซะก่อน”
“คริสนายคู่กับน้องคนนี้”เจ้าแม่เค้าบอกมาแบบนั้นก่อนจะชี้มาที่ผม
“น้องชื่ออะไรแนะนำตัวสิ พี่ยังไม่รู้จักชื่อเลย”เจ้าแม่หันมาถามพวกผมทั้ง3คน
“ผมชื่อแบคฮยอนครับ”
“ผมชื่อลู่ฮาน”
“ผมเรย์”
สงสัยเรย์กำลังจิตตกกับคำพูดยูริเมื่อสักครู่อยู่ แบบว่าพี่เค้าน่ากลัวอ่ะครับ
“งั้นคริสคู่กับแบคฮยอน เซฮุนกับลู่ฮาน ชานยอลกับเรย์”ยูริจับคู่ให้เสร็จสรรพโดยไม่หันมาถามความสมัครใจของพวกผมเลยสักนิด
“อ่ะนี่สลากใครจะจับก่อน”ยูริชูขึ้นมา3ใบที่ถูกม้วนไว้เรียบร้อยแล้ว ก่อนคนที่ชื่อเรย์จะหยิบไปก่อนอย่างรวดเร็ว1ใบ ตามด้วยลู่ฮานเพื่อนรัก แล้วเหลือใบสุดท้ายไว้ให้ผม คือผมไม่มีสิทธิ์เลือกใช่ไหมเนี่ย
Yuri end part
¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸
เอาน่าผมจะคิดซะว่าใครสักคนคงหยิบใบที่มีคำสั่งจูบไปเรียบร้อยแล้ว
“เยส!”เหมือนเรย์จะตะโกนดีใจออกนอกหน้า ผมคิดว่าใบที่เค้าหยิบได้คงเป็นกอด ทีนี้เหลือแค่หอมกับจูบแล้วหรอเนี่ย ผมยังไม่กล้าจะเปิดกระดาษนั่นดูเลย
“เฮ้ยยยย!”เสียงตะโกนของลู่ฮานดังขึ้น ทำเอาผมตกอกตกใจกันเลยทีเดียว สงสัยว่ามันได้คำสั่งจูบแหงๆ ผมรอดแล้วครับ คึคึ
“อ้าวน้องเปิดกระดาษสิ”เจ้าแม่หันมาสั่งผมอีกแล้ว เพราะเห็นว่าผมยังไม่ได้ส่งเสียงเหมือชาวบ้านมั้งครับ แต่แค่หอมเอาวะผมไม่เสียหาย ดีกว่าต้องมาจูบกับรุ่นพี่นี่แหละครับ
“อ๊ากกกกกกกกกกก ม่ายยยยยยยยย!!”ผมตะโกนอย่างดังด้วยความตกใจ รุ่นพี่เค้าแอบใส่ใบคำสั่งว่าจูบมา2อันหรือไงครับเนี่ย ทำไมมันมาอยู่ที่ผม!!!!?
“เห็นคำสั่งกันแล้วนะ น้องเรย์ได้กอด น้องลู่ฮานได้หอม น้องแบคคนสวยของพี่ได้จูบ คิคิ”เจ้าแม่หัวเราะได้เจ้าเล่ห์มากครับ แล้วทำไมตอนเห็นคำสั่งลู่ฮานมันต้องตกใจขนาดนั้นด้วย คนที่ตกใจต้องเป็นผมสิ ฮือออออออ
“เอาล่ะคู่แรกเริ่มจากกอดก่อนและกัน น้องเรย์เข้าไปกอดพี่ชานยอล”เจ้าแม่หันมาสั่ง เรย์ค่อยๆเดินเข้าไปแล้วกอดเบาๆจากนั้นรีบผละออก
“ผะ..ผมไปนั่งได้แล้วใช่ไหมครับ”ไม่ต้องรอคำสั่งจากรุ่นพี่เรย์ก็รีบเดินไปนั่งทันที คนมันเขินนี่ครับ
“คู่แรกไม่ได้ดั่งใจเลย คู่ที่สองพี่ขอแบบเต็มๆ”เจ้าแม่เน้นย้ำๆชัดๆเล่นเอาลู่ฮานเหงื่อตกสิครับงานนี้
ลู่ฮานเก้ๆกังๆเดินเข้าไปหารุ่นที่ชื่อพี่เซฮุน ก่อนจะรีบยื่นหน้าเอาจมูกไปแตะแก้มเซฮุนเบาๆแล้วผละออก จนเจ้าแม่เริ่มหงุดหงิด
“ไอ้ฮุนหอมน้องกลับดิ๊ เอาแบบแรงๆ”
เซฮุนมองลู่ฮานด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ มันเล่นทำเอาลู่ฮานคนนี้อยากจะชกหน้าเข้าให้ แต่ก็ไม่กล้าทำอะไรได้แต่คิด ทำไมมันมองแบบนี้ว๊ะ
“ฟอด ฟอด”เสียงหอมแก้มดังขึ้นเพราะเซฮุนเล่นหอมแก้มลู่ฮานเต็มที่ทั้งสองข้างเล่นเอาเจ้าแม่ยูริยิ้มอย่างพอใจ
“เยี่ยมมาก”
เจ้าแม่เค้าคงชอบใจมากสินะ เห็นคนอื่นเค้าจิตตกขนาดนี้
“คู่สุดท้ายแล้ว เอาให้เต็มที่กว่าคู่ที่แล้วนะ”
แรงกดดันเริ่มมาอยู่ที่ผมซะแล้ว ผมไม่เคยจูบกับใคร แถมคนที่ผมกำลังจูบกันเป็นผู้ชายซะอีก ผมอยากหายตัวไปซะเดี๋ยวนี้
อยู่ดีๆพี่คริสเขาเริ่มเอามือจับมือไหล่ทั้ง2ข้างของผมไว้ ก่อนจะเคลื่อนตัวเขยิบใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ใบหน้าของพี่คริสค่อยๆก้มลงมา อีกนิดเดียวจะถึงปากของผมแล้ว ผมหลับตาปี๋ตัวแข็งทื่อทันที
หมับ!
เฮือก!
รุ่นพี่คนที่ชื่อชานยอลอยู่ดีๆมาจับผมออกจากพี่คริสซะงั้น พี่เค้าช่วยผมใช่ไหม ต้องกราบขอบพระคุณพี่เค้าอย่างสูงเลย
“อะไรของนายน่ะชานยอล”เจ้าแม่ที่เห็นรุ่นพี่ชานยาลมามาดึงตัวผมออกจากพี่คริสเริ่มถามด้วยความงงเล็กน้อย
“คนนี้จูบไม่ได้”
ชานยอลพูดเสียงเรียบ
“นายจะควบ2หรือไง เมื่อกี้ก็กอดน้องเรย์ไปแล้ว คนนี้ต้องจูบกับไอ้คริสนะเว้ย”เจ้าแม่ยูริไม่ยอมท่าเดียวยังไงก็จะจับผมจูบพี่คริสให้ได้
“บอกว่าไม่ได้ก็ไม่ได้ไงวะ”ชานยอลเริ่มไม่พอใจขึ้นมาทันที
“อะไรของนายเนี่ยยังไงก็ต้อง...”ยังไม่ทันที่ยูริจะพูดจบชานยอลก็แทรกขึ้นมาอีก
“คนนี้คู่หมั้นฉันพอใจยัง!”
ห๊ะ!!!? พี่เค้าพูดอะไรไม่เข้าใจ แบคฮยอนงง!!!
ทุกคนเริ่มฮือฮา เกี่ยวกับเดือนมหาลัยมีคู่หมั้นแล้วซึ่งมันคือผม เสียงคนซุบซิบเริ่มดังขึ้นทันที
“ถ้าอยากให้จูบมากล่ะก็เดี๋ยวจะจูบให้เอง”
ชานยอลพูดเพียงแค่นั้นก่อนจะคว้าเอวคนตัวเล็กเข้าไปกอดรอบเอวแล้วกดริมสีปากไปบนปากเรียวเล็กของคนตรงหน้า เสียงอื้ออึงของคนตัวเล็กทำเอาชานยอลพอใจ แบคฮยอนที่เริ่มทำตัวไม่ถูกสองมือกำคอเสื้อชานยอลไว้แน่นจนมันเป็นรอยยับ ชานยอลบดเบียดริมฝีปากกับคนตัวเล็กจนพอใจก่อนจะผละออกมา แล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ให้แบคฮยอน ก่อนจะกระซิบข้างใบหูนั่นที่ได้ยินกันเพียงสองคน
“ยินดีที่รู้จักนะคุณคู่หมั้น”
คู่หมั่น!!?
“นายเป็นใคร ไอ้บ้า!”แบคฮยอนพูดจาเสียงดังใส่ด้วยความตกใจกลับประโยคเมื่อสักครู่นี้
“ก็คู่หมั้นเทอไงแม่หมาน้อย... หึหึ”
ไม่จริง!!!!
แบคฮยอนอยากเป็นลม!!!!!
ชอให้นักอ่านทุกคนอ่านอย่างมีความสุขนะคะ
เรื่องนี้แต่งไว้รอหลายตอนแล้ว รออัพลงอย่างเดียว
ถ้าใครอยากอ่านตอนต่อไปไวๆก็เม้นกันด้วยนะคะ ติชมกันบ้าง
รับรองความหื่น(รึเปล่า) อยากรู้ต้องติดตาม ตอนหน้ายอลเริ่มออกลายใส่แบคฮยอนแล้ว
เม้นเยอะจะมาอัพทันที ติดตามกันด้วยนะ ♥
ความคิดเห็น