ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ยา หย่า ย่า - ช่วงที่ 1
ยา หย่า ย่า
“ปาล์มมี่” เมื่อคุณได้ยินชื่อนี้แล้วคุณจะนึกถึงอะไร นักร้องสาวที่แต่งตัวเซอร์ๆ ผมยาวๆเหมือนผีจู-ออน แล้วแหกปากร้องเพลงดังๆอะไรอย่างนั้นน่ะเหรอ แต่สำหรับผมแล้วจะนึกถึงเรื่องราวของเด็กสาวคนหนึ่งที่ได้หลุดพ้นจากบ่วงดักสัตว์ เอ๊ย บ่วงแห่งอบายมุขของยาเสพติด อยากรู้แล้วใช่ไหมล่ะว่าเรื่องราวเป็นยังไง ฮ่าๆๆ ไม่บอกอ่ะแล้วจะทำไม --- ล้อเล่นเฉยๆน่า เอาเป็นว่าผมจะเล่าเรื่องนี้ให้คุณฟังก็แล้วกัน เอาหูเข้ามาใกล้ๆด้วย เดี๋ยวได้ยินไม่ชัด เอ๊ะ ยังไง?
ปาล์มมี่เป็นเด็กสาวชาวกรุงที่สวย น่ารัก --- น่ารักษาจริงๆนะ เท่านั้นยังไม่พอ ถ้าคุณโทรมาภายใน 10 นาทีนี้คุณจะได้รู้ด้วยว่าเธอเป็นคนที่งดงามมาก หมายถึงว่างดแล้วซึ่งความงามอ่ะนะ และวันนี้จะเป็นวันเริ่มต้นของการเข้าไปพัวพันกับยาเสพติดของเธอ
๐ ๐ ๐ ๐ ๐
“นี่ไอ้แก่ วันนั้นฉันเห็นแกไปจู๋จี๋กับผู้หญิงคนอื่น เราคงต้องคุยกันแล้วล่ะ” เสียงแม่ของปาล์มมี่ดังลั่นครัวแต่เช้า
“คุณก็กำลังคุยกับผมอยู่ไม่ใช่เหรอ โง่นี่…”
“นี่คุณกล้าเถียงฉันเหรอ”
“ถ้านี่ไม่เรียกว่าเถียงแล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะ โง่นี่…” และแล้วกระทะร้อนๆก็ลอยหวือไปยังสามีตัวกวนที่เกือบจะหลบไม่ทัน เป็นการแสดงออกถึงความอดทนที่สิ้นสุดแล้วของภรรยา
“ฉันเห็นแกนะไอ้แก่ จำได้ไม่ผิดด้วย”
“เออ! ผมเอง แล้วจะทำไม”
“ทำไม เพราะอะไร ฉันไม่ดีกว่านังนั่นตรงไหน” เธอพูดพร้อมกับทำท่าsexy (naughty bitchy)
“โง่นี่… แค่นี้ยังดูไม่ออกอีกหรอ เค้าน่ะสวยกว่าคุณ สาวกว่าคุณ แล้วคุณก็ไม่ต้องมาทำท่า sexy อย่างนักร้องอินเตอร์ที่ชื่อ ทาทา ถูถู อะไรนั่นหรอก เห็นแล้วเสียของ”
“อ๋อ เพราะอย่างนี้นี่เองน่ะเหรอ (เพิ่งจะเข้าใจเหรอเนี่ยเรา ท่าจะโง่อย่างที่เค้าว่านะ) แล้วนึกเหรอว่าฉันสนใจคุณนักหนา ผู้ชายมีถมไปหาใหม่ก็ได้ (ฉันจะหาได้จริงเหรอเนี่ย)”
“ดี งั้นเราก็หย่ากัน”
ในตอนนั้นเอง ปาล์มมี่ที่เพิ่งจะตื่นเพราะเสียงเอะอะโวยวายก็พลันได้ยินคำพูดนั้นพอดี
“อะไรกันคะ พ่อ แม่ จะหย่ากันเหรอคะ ไม่นะคะ แล้วหนูจะอยู่ยังไงล่ะ”
“เอาไปให้สถานเด็กกำพร้าดีกว่ามั้ง” พ่อเสนอ
“หรือไม่ก็เอาไปทิ้งไว้ข้างถนน” แม่เสนอบ้าง
“แต่ถ้าให้หนูเลือก หนูขอไปสถานเด็กกำพร้าดีกว่าค่ะ”
“เฮ้ย! แกก็ต้องคัดค้านสิ” พ่อกับแม่พูดพร้อมกัน
“อ๋อ แหะๆๆ ก็เห็นเสนอกัน ก็เลยอยากเสนอบ้างอ่ะค่ะ”
“เอาเป็นว่า ปาล์มมี่ แกไปอยู่กับแม่ ส่วนแดนไปอยู่กับ—“
“เดี๋ยวพ่อ แดนเป็นใครอ่ะ” ปาล์มมี่ถาม
“ก็น้องชายของแกไง” แม่ตอบ “เออ แล้วแดนอยู่ไหนล่ะ”
“หลับอยู่มั้ง” พ่อบอก แล้วทุกคนก็มองหน้ากัน
“หลับอยู่งั้นเหรอ!!!” ทั้งสามตะโกนพร้อมกัน
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวแม่จะจัดการให้เอง” ว่าแล้วเธอก็ตรงดิ่งไปหน้าห้องนอนของแดน
“ตื่นเดี๋ยวนี้นะแดน ตื่นๆๆ”
และแล้วประตูห้องนอนก็เปิด เผยให้เห็นหน้าที่ยังงัวเงียของเด็กชาย
“ตื่นแล้วคร้าบ~ (เราเป็นตัวประกอบหรือไงเนี่ย เพิ่งจะได้ออกมา)”
“(ใช่สิ แกมันตัวประกอบ เอ๊ะ เราได้ยินด้วยเหรอ?) จำกฎของบ้านเราไม่ได้หรือไงว่าห้ามตื่นสายเกินแปดโมง ไม่งั้น—“
“ไม่งั้นเราจะตื่นสายเกินแปดโมงใช่ไหมครับ” แดนตอบอย่างงัวเงีย
“ใช่แล้ว รู้แล้วทำไมยังทำอีกหา”
ในห้องครัว
“พ่อคะ อย่าหย่ากับแม่เลยนะคะ ไม่งั้นบ้านจะแตกสาแหรกจะขาด หนูเสียดายเงินที่จะต้องเอาไปซ่อมบ้านน่ะค่ะ” ปาล์มมี่รั้งแขนพ่อไว้ หยดน้ำเริ่มไหลลงมาจากดวงตาของเธอ
“(งกจังเลยว่ะ) ลูกร้องไห้เหรอ พ่อขอโทษ”
“ป่าวค่ะ พอดีว่าแม่หั่นหัวหอมทิ้งไว้ตรงนี้อ่ะค่ะ” เธอชี้ไปที่เขียงซึ่งวางอยู่บนโต๊ะ
“จะยังไงก็ช่าง พ่อต้องหย่า”
“พ่อคะ…” เธออ้อนวอนอีก แต่คราวนี้พ่อผลักเธอเต็มแรงจนเธอล้ม หยดเลือดเริ่มไหลลงมาจากเข่าของเธอ
แดนวิ่งเข้ามาในครัว เมื่อเห็นพี่สาวบาดเจ็บก็รีบไปดูแผล
“ดูสิพี่ปาล์มมี่ แผลสด”
“ใช่เหรอ พี่ว่าแผลเปื่อยนะ”
“อาจจะเป็นแผลไฟไหม้ เอ๊ะ น้ำร้อนลวกสิ”
“เฮ้ย แผลพุพอง”
“เป็นหนอง”
“ผิวหนังอักเสบมั้ง”
“เป็นหนองนั่นแหละ”
แม่ซึ่งรอดูอย่างเหลืออดเข้ามาเสริม “นี่ๆ ไม่ต้องเถียงกัน แม่มีเย็นเตร็กซ์ เจ้าของเดียวกับโทนาฟด้วยนะ อ่ะ ทาซะ แล้วรีบไปโรงเรียน”
“ครับ/ค่ะ”
๐ ๐ ๐ ๐ ๐
***โปรดติดตามตอนต่อไป***
“ปาล์มมี่” เมื่อคุณได้ยินชื่อนี้แล้วคุณจะนึกถึงอะไร นักร้องสาวที่แต่งตัวเซอร์ๆ ผมยาวๆเหมือนผีจู-ออน แล้วแหกปากร้องเพลงดังๆอะไรอย่างนั้นน่ะเหรอ แต่สำหรับผมแล้วจะนึกถึงเรื่องราวของเด็กสาวคนหนึ่งที่ได้หลุดพ้นจากบ่วงดักสัตว์ เอ๊ย บ่วงแห่งอบายมุขของยาเสพติด อยากรู้แล้วใช่ไหมล่ะว่าเรื่องราวเป็นยังไง ฮ่าๆๆ ไม่บอกอ่ะแล้วจะทำไม --- ล้อเล่นเฉยๆน่า เอาเป็นว่าผมจะเล่าเรื่องนี้ให้คุณฟังก็แล้วกัน เอาหูเข้ามาใกล้ๆด้วย เดี๋ยวได้ยินไม่ชัด เอ๊ะ ยังไง?
ปาล์มมี่เป็นเด็กสาวชาวกรุงที่สวย น่ารัก --- น่ารักษาจริงๆนะ เท่านั้นยังไม่พอ ถ้าคุณโทรมาภายใน 10 นาทีนี้คุณจะได้รู้ด้วยว่าเธอเป็นคนที่งดงามมาก หมายถึงว่างดแล้วซึ่งความงามอ่ะนะ และวันนี้จะเป็นวันเริ่มต้นของการเข้าไปพัวพันกับยาเสพติดของเธอ
๐ ๐ ๐ ๐ ๐
“นี่ไอ้แก่ วันนั้นฉันเห็นแกไปจู๋จี๋กับผู้หญิงคนอื่น เราคงต้องคุยกันแล้วล่ะ” เสียงแม่ของปาล์มมี่ดังลั่นครัวแต่เช้า
“คุณก็กำลังคุยกับผมอยู่ไม่ใช่เหรอ โง่นี่…”
“นี่คุณกล้าเถียงฉันเหรอ”
“ถ้านี่ไม่เรียกว่าเถียงแล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะ โง่นี่…” และแล้วกระทะร้อนๆก็ลอยหวือไปยังสามีตัวกวนที่เกือบจะหลบไม่ทัน เป็นการแสดงออกถึงความอดทนที่สิ้นสุดแล้วของภรรยา
“ฉันเห็นแกนะไอ้แก่ จำได้ไม่ผิดด้วย”
“เออ! ผมเอง แล้วจะทำไม”
“ทำไม เพราะอะไร ฉันไม่ดีกว่านังนั่นตรงไหน” เธอพูดพร้อมกับทำท่าsexy (naughty bitchy)
“โง่นี่… แค่นี้ยังดูไม่ออกอีกหรอ เค้าน่ะสวยกว่าคุณ สาวกว่าคุณ แล้วคุณก็ไม่ต้องมาทำท่า sexy อย่างนักร้องอินเตอร์ที่ชื่อ ทาทา ถูถู อะไรนั่นหรอก เห็นแล้วเสียของ”
“อ๋อ เพราะอย่างนี้นี่เองน่ะเหรอ (เพิ่งจะเข้าใจเหรอเนี่ยเรา ท่าจะโง่อย่างที่เค้าว่านะ) แล้วนึกเหรอว่าฉันสนใจคุณนักหนา ผู้ชายมีถมไปหาใหม่ก็ได้ (ฉันจะหาได้จริงเหรอเนี่ย)”
“ดี งั้นเราก็หย่ากัน”
ในตอนนั้นเอง ปาล์มมี่ที่เพิ่งจะตื่นเพราะเสียงเอะอะโวยวายก็พลันได้ยินคำพูดนั้นพอดี
“อะไรกันคะ พ่อ แม่ จะหย่ากันเหรอคะ ไม่นะคะ แล้วหนูจะอยู่ยังไงล่ะ”
“เอาไปให้สถานเด็กกำพร้าดีกว่ามั้ง” พ่อเสนอ
“หรือไม่ก็เอาไปทิ้งไว้ข้างถนน” แม่เสนอบ้าง
“แต่ถ้าให้หนูเลือก หนูขอไปสถานเด็กกำพร้าดีกว่าค่ะ”
“เฮ้ย! แกก็ต้องคัดค้านสิ” พ่อกับแม่พูดพร้อมกัน
“อ๋อ แหะๆๆ ก็เห็นเสนอกัน ก็เลยอยากเสนอบ้างอ่ะค่ะ”
“เอาเป็นว่า ปาล์มมี่ แกไปอยู่กับแม่ ส่วนแดนไปอยู่กับ—“
“เดี๋ยวพ่อ แดนเป็นใครอ่ะ” ปาล์มมี่ถาม
“ก็น้องชายของแกไง” แม่ตอบ “เออ แล้วแดนอยู่ไหนล่ะ”
“หลับอยู่มั้ง” พ่อบอก แล้วทุกคนก็มองหน้ากัน
“หลับอยู่งั้นเหรอ!!!” ทั้งสามตะโกนพร้อมกัน
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวแม่จะจัดการให้เอง” ว่าแล้วเธอก็ตรงดิ่งไปหน้าห้องนอนของแดน
“ตื่นเดี๋ยวนี้นะแดน ตื่นๆๆ”
และแล้วประตูห้องนอนก็เปิด เผยให้เห็นหน้าที่ยังงัวเงียของเด็กชาย
“ตื่นแล้วคร้าบ~ (เราเป็นตัวประกอบหรือไงเนี่ย เพิ่งจะได้ออกมา)”
“(ใช่สิ แกมันตัวประกอบ เอ๊ะ เราได้ยินด้วยเหรอ?) จำกฎของบ้านเราไม่ได้หรือไงว่าห้ามตื่นสายเกินแปดโมง ไม่งั้น—“
“ไม่งั้นเราจะตื่นสายเกินแปดโมงใช่ไหมครับ” แดนตอบอย่างงัวเงีย
“ใช่แล้ว รู้แล้วทำไมยังทำอีกหา”
ในห้องครัว
“พ่อคะ อย่าหย่ากับแม่เลยนะคะ ไม่งั้นบ้านจะแตกสาแหรกจะขาด หนูเสียดายเงินที่จะต้องเอาไปซ่อมบ้านน่ะค่ะ” ปาล์มมี่รั้งแขนพ่อไว้ หยดน้ำเริ่มไหลลงมาจากดวงตาของเธอ
“(งกจังเลยว่ะ) ลูกร้องไห้เหรอ พ่อขอโทษ”
“ป่าวค่ะ พอดีว่าแม่หั่นหัวหอมทิ้งไว้ตรงนี้อ่ะค่ะ” เธอชี้ไปที่เขียงซึ่งวางอยู่บนโต๊ะ
“จะยังไงก็ช่าง พ่อต้องหย่า”
“พ่อคะ…” เธออ้อนวอนอีก แต่คราวนี้พ่อผลักเธอเต็มแรงจนเธอล้ม หยดเลือดเริ่มไหลลงมาจากเข่าของเธอ
แดนวิ่งเข้ามาในครัว เมื่อเห็นพี่สาวบาดเจ็บก็รีบไปดูแผล
“ดูสิพี่ปาล์มมี่ แผลสด”
“ใช่เหรอ พี่ว่าแผลเปื่อยนะ”
“อาจจะเป็นแผลไฟไหม้ เอ๊ะ น้ำร้อนลวกสิ”
“เฮ้ย แผลพุพอง”
“เป็นหนอง”
“ผิวหนังอักเสบมั้ง”
“เป็นหนองนั่นแหละ”
แม่ซึ่งรอดูอย่างเหลืออดเข้ามาเสริม “นี่ๆ ไม่ต้องเถียงกัน แม่มีเย็นเตร็กซ์ เจ้าของเดียวกับโทนาฟด้วยนะ อ่ะ ทาซะ แล้วรีบไปโรงเรียน”
“ครับ/ค่ะ”
๐ ๐ ๐ ๐ ๐
***โปรดติดตามตอนต่อไป***
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น