คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 5. He's Mine!!
5.
“สิบโมงทีมจาก G Advertising จะเข้ามาเสนอแผนการโฆษณาสำหรับ The Horizon ค่ะ” เลขาฯ รายงานถึง Luxury Condominium โครงการใหม่ที่จะสร้างในเขตอับกูจองเขตที่ดินราคาเเพงเเละเเหล่งชอปปิ้งไฮโซ กว่าบริษัทจะได้ที่ประมาณห้าไร่มาก็ต้องจ่ายเงินไปมากโข คยูยอนจึงดูเเลโครงการนี้อย่างใกล้ชิด และเป็นคนดูเเลเเผนการสื่อสารการตลาดทั้งหมด
“วันนี้บอกคุณทงเฮเข้าร่วมด้วยนะ”
“ค่ะ”
“บอกแม่บ้านคั้นน้ำส้มไว้ให้ด้วย เผื่อตอนประชุมเค้าจะอยากดื่ม”
หญิงสาวกลั้นกรี๊ดเเทบไม่อยู่ คุณคยูยอนของเธอสั่งงานหน้าตายเป็นรูปปั้นหิน เเต่เนื้อความนี่สิสุดจะเอ็นดูคุณทงเฮ ซองเฮียวริรับคำแล้วก็เดินไปบอกคนพิเศษของเจ้านายตัวเอง ว่าเเต่เธอยังไม่ได้เเซวเรื่องที่ทั้งคู่หมั้นกันเลย ตอนอ่านข่าวอยู่ที่บ้านเธอได้เเต่นั่งบิดหมอนเเล้วก็เขินอยู่คนเดียว ก็รูปที่ลงน่ะเป็นรูปที่คุุณคยูยอนกำลังซับน้ำตาให้อีกฝ่ายน่ะสิ น่าอิจฉาจริงๆ
“คุณทงเฮ” เฮียวริเรียกเสียงสดใส “คุณคยูยอนเชิญเข้าประชุมร่วมกับบริษัทโฆษณาตอนสิบโมงค่ะ”
“โฆษณาโครงการไหนหรือครับ”
“The Horizon ค่ะ”
ร่างโปร่งพยักหน้า ตั้งเเต่เขาเข้ามาก็ได้ดูงานให้คอนโดมิเนียมหลายๆ โครงการเเต่ส่วนมากเป็นโครงการที่ไปได้ดีอยู่เเล้วคือยอดจองคอนโดฯ เกือบหมด หรือดูในส่วนของการดูเเลลูกค้าหลังการขาย เเต่ The Horizon เป็นโครงการใหญ่ที่อยู่ในช่วงเตรียมเปิดจอง แถมเงินลงทุนยังสูงสุดในบรรดาคอนโดมิเนียมที่โจวพร็อพเพอร์ตี้เคยทำมา ถือเป็นงานหินเลยก็ว่าได้ ทงเฮรู้สึกดีใจมากที่คยูยอนให้เขามีส่วนร่วมในโครงการนี้
“ไหนเเหวนหมั้นล่ะค่ะ ไม่เห็นเคยใส่มาเลย” เฮียวริถาม ดาระที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆ ก็เลื่อนเก้าอี้เข้ามาฟังด้วยอย่างหูผึ่ง
“ไม่มีครับ เรายังไม่ได้หมั้นกัน วันนั้นคุณเเม่คงเมาเเชมเปญ” ร่างโปร่งกล่าวติดตลก
“อ้าว เเบบนี้ข่าวมั่วนี่นา เเต่ก็ใกล้หมั้นเเล้วใช่มั้ยค่ะ”
ทงเฮหัวเราะแห้ง “ก็คงได้หมั้นถ้าพี่เค้าไม่กวนประสาทจนผมทนไม่ไหว”
“เวลาคุณคยูยอนพูดถึงคุณทงเฮ น้ำเสียงอบอุ๊น อบอุ่น”
“จริงหรือครับ อยู่ด้วยกันนะพูดดีกันได้ไม่เกินสองประโยค ต้องยั่วโมโหอยู่นั่นล่ะ”
“ดิฉันเคยอ่านฟิควายนะค่ะ เวลาพระเอกกวนประสาทนายเอกเนี่ยมันมีเหตุผลเเฝง เพราะว่า
ต้องการให้สมองของนายเอกคิดถึงแต่พระเอกจะได้ไม่มีเวลาไปคิดถึงคนอื่นค่ะ” ดาระออกความเห็น
ทงเฮส่ายหน้าเหอะๆ เขาหลงมาในดงสาววายหรือเนี่ย มิน่ากรี๊ดกันจังเวลาเห็นเขาอยู่ใก้ลโจวคยูยอน “แยกย้ายกันทำงานเถอะฮะ เดี๋ยวพี่คยูยอนจะหาว่าผมชวนสาวๆ คุยจนเสียงาน”
พอคนเป็นนายว่าอย่างนั้นบรรดาลูกน้องก็เลยสลายโต๋
ใกล้เวลาที่คนจากบริษัทโฆษณาจะมาถึง ทงเฮกับดาระก็เตรียมตัวเข้าประชุมพร้อมกับเจ้าหน้าที่ระดับอาวุโสอีกหนึ่งคน แม้ดาระจะอายุยังน้อยแต่ก็ถูกเลือกให้เข้ามาดูเเลโครงการนี้ด้วยเพื่อเรียนรู้งานยากไปในตัว
คยูยอนไปนั่งรอที่ห้องประชุมก่อนเเล้วพอเห็นพวกที่เหลือเข้ามาเขาก็ส่งสายตาให้ทงเฮมานั่งข้างๆ
“เอาน้ำส้มคั้นมั้ย จะได้ให้เเม่บ้านเสริฟ”
ทงเฮอมยิ้ม หลังจากงานวันเกิดคุณเเม่ โจวคยูยอนก็ดูจะเป็นมิตรกับเขามากขึ้น
“ไม่เป็นไรครับ ผมดื่มน้ำเปล่าเหมือนคนอื่นได้”
“นี่ประชุมกับบริษัทโฆษณาชื่อดังทั้งที่ เค้าเสริฟเเซนวิชกับกาเเฟ มีผลไม้ด้วย เสริฟแค่น้ำเปล่าเสียชื่อหมดสิ”
“อ่าวหรอฮะ อุตส่าห์จะช่วยประหยัดงบให้ งั้นน้ำส้มก็ได้ แล้วพี่คยูยอนเอานมมั้ย”
ร่างสูงส่ายหน้า “กาเเฟเย็นดีกว่าสมองจะได้ตื่นๆ หน่อย”
เเม่บ้านที่เดินเข้ามาเสริฟน้ำ ถูกเรียกมาสั่งรายการอาหาร รอไม่นานทีมงานจากบริษัทโฆษณาก็มาถึงทั้งสองฝ่ายกล่าวทักทายกันและคยูยอนก็เเนะนำทงเฮว่าเป็นผู้ช่วยของเขา
การเสนองานเริ่มขึ้นทันที หัวหน้าทีมครีเอทีฟทวนโจทย์ที่ได้รับจาก The Horizon คือเป็น Luxury Condominium ต้องการขายให้กับผู้มีรายได้สูงและชาวต่างชาติที่เข้ามาอาศัยในโซล มีเเบบห้องให้เลือกได้มากแต่ละห้องสามารถมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองได้ เพราะลูกค้ากลุ่มนี้ไม่ชอบอะไรที่ซ้ำกับคนอื่น
การสื่อสารการตลาดที่วางไว้คือจะเข้าถึงกลุ่มลูกค้าด้วยโฆษณาทางโทรทัศน์ในช่วง Prime Time ลงโฆษณาในนิตยาสารกับหนังสือพิมพ์ธุรกิจ มีป้ายโฆษณาขนาดใหญ่ในย่านธุรกิจ ลงโฆษณาในรถไฟใต้ดินและเว็บไซต์ของตัวเอง
ทงเฮฟังเเผนทั้งหมดแล้วก็ยกมือท้วง เขาอยากให้ใช้ Social Media เช่น Facebook กับ Twitter ร่วมด้วยเพราะกลุ่มดังกล่าวน่าจะ online เกือบตลอดเวลา เเละในงานเปิดตัวคอนโดก็น่าจะมีนวัตกรรมเเปลกใหม่ให้สมกับเป็นคอนโดระดับพรีเมี่ยม
คยูฮยอนนึกอึ้งที่ทงเฮเสนอมันตรงกับสิ่งที่เขาจะพูดไม่มีผิด ชายหนุ่มยังไม่รู้ว่าวุฒิการศึกษาที่ทงเฮเคยบอกเเม่ตนนั้นเป็นของจริง เขาคิดว่าการที่อีกฝ่ายมีความคิดอ่านเเบบนั้นเพราะอาศัยประสบการณ์จากการเข้ามาดูงานในบริษัทได้สักพักแล้ว
ทางบริษัทโฆษณาจดข้อท้วงติงไว้ หลังจากนั้นโครงเรื่องของภาพยนต์โฆษณาก็ถูกเล่าให้ฟังอย่างละเอียด พร้อมฉายสไลด์ภาพประกอบให้ดู
ภาพรวมของงานคยูยอนพอใจเเล้วมีเพียงเก็บรายละเอียดนิดหน่อยเเล้วก็สามารถถ่ายทำได้เลย วันถ่ายทำอีกฝ่ายจะนัดมาอีกที การประชุมเป็นไปอย่างราบรื่นเเถมยังเลิกตอนเที่ยงตรงพอดี คยูยอนจึงเสนอเป็นเจ้าภาพเลี้ยงอาหารผู้เข้าร่วมประชุมทั้งหมดที่ภัตตาคารอาหารอิตาเลี่ยนใกล้ๆ กับบริษัท
เพราะเป็นร้านที่เดินถึง ทั้งหมดเลยไม่เอารถออก ทางร้านอาหารเลขาฯ คนเก่งก็จัดการจองโต๊ะให้เรียบร้อยเเล้ว
“คุณทงเฮเก่งมากเลยครับ คอมเม้นท์คุณมีประโยชน์มาก” ครีเอทีฟในทีมเอ่ยชมขณะรออาหารมาเสริฟ
“ขอบคุณครับ ผมเพิ่งจบมาหมาดๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าที่เสนอมามันอิงกับในห้องเรียนมากไปรึเปล่า ยังไงก็ช่วยชี้เเนะด้วย”
“นี่นามบัตรผม สงสัยอะไรก็โทรติดต่อได้ ว่าเเต่คุณทงเฮมีนามบัตรมั้ยครับ”
ทงเฮรับกระดาษเเผ่นเล็กมาจากอีกฝ่าย แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองไม่มีนามบัตร เลยหันไปกระตุกยิกๆ ขอนามบัตรกับปากกาจากคยูยอน เพื่อจะจดเบอร์ให้
คยูยอนไม่ได้สนใจมือขาวๆ ที่วางอยู่บนต้นเเขนเขาหรอก ตาคมเเลเลยไปถึงผู้ร่วมงานอีกคน “มีอะไรก็ให้ฝ่ายดูเเลลูกค้าของคุณติดต่อมาหาหัวหน้าฝ่ายการตลาดของเราก็ได้ ทงเฮเพิ่งเข้ามาดูโปรเจกต์นี้ยังไม่รู้อะไรมากหรอกครับ”
ทงเฮมุ่นคิ้ว ตาเรียวขุ่นขึ้นทันที พูดเเบบนี้ก็หาว่าเขาไม่ได้เรื่องน่ะสิ แล้วจะชวนให้เข้าประชุมทำไม
โจวคยูยอนรู้ว่าน้องหนูของเขางอนอีกแล้ว ปากยื่นหน้างอมาอย่างไว แต่ไอ้ครีเอทีฟหน้าหม้อนี่จะจีบเเฟนเขาชัดๆ แถมยังจงใจมานั่งข้างๆ ด้วย
สงครามครอบครัวยังไม่ทันได้เริ่ม อาหารยกมาเสริฟพอดี อยู่ด้วยกันหลายวันคยูยอนจึงรู้ว่าอีกฝ่ายจะอารมณ์ดีขึ้นเมื่อของกินเข้าปาก แถมเจ้าตัวหงุดหงิดก็ชอบกินขนมปังกระเทียมเลยรีบตักให้ แถมด้วยผักโขมอบชีซแล้วก็หอยเเมลงภู่ผัดเนย
“พอเเล้ว เต็มจานแล้ว” ยังงอนอยู่เสียงเลยติดจะยังเเข็ง มือเรียวรั้งเเขนอีกฝ่ายไว้ขณะจะม้วนเส้นสปาเกตตี้ให้เขาด้วย
“ทงเฮไม่เห็นป้อนพี่บ้างเลย” คยูยอนถามอ้อนๆ จงใจขยับเก้าอี้เข้าไปใกล้จนไหล่ชนกัน ยั่วให้ทงเฮโมโหนี่ล่ะงานถนัดโจวคยูยอน
“มือมีตักให้ฉันได้ ตักเข้าปากตัวเองไม่ได้รึไง”
ดาระเห็นงุบงิบกันอยู่สองคนก็อดกลั้นยิ้มไม่ได้ สวีทกันอีกเเล้ว
“ถอยไปหน่อย กินไม่ถนัด” คนตัวเล็กยกมือดันไหล่อีกฝ่าย ผู้บริหารหน้าขรึมก็ขืนตัวไว้ เอาสิเคยบอกว่าตัวเองกล้ามใหญ่เเรงเยอะ ถ้าดันเขาไปได้ก็ลองดู ทงเฮมองหน้าคนที่ยิ้มใส่ตาให้ด้วยความฉุน เขาออกเเรงจนหน้าเเดงเเล้วเเต่ไอ้ปากที่เคี้ยวเส้นสปาเกตตี้หยับๆ ก็ยังยกยิ้มยั่วได้สบายใจ คนหน้าหวานเลยง้ำหนัก หันกลับมาม้วนเส้นเข้าปากบ้าง ขอเติมพลังก่อนเดี๋ยวจะได้กลับไปวีนใส่ใหม่
โจวคยูยอนลอบหัวเราะในใจ หน้ายุ่งๆ เห็นเเล้วก็น่าเเกล้งนักล่ะ
หลังมื้ออาหารทั้งสองฝ่ายก็แยกย้ายกันไป เเต่ดงยองครีเอทีฟคนนั้นก็ยังอุตส่าห์เดินมาจับมือลาทงเฮอีก
“วันถ่ายหนังหวังว่าจะได้เจอคุณทงเฮนะครับ”
คยูยอนจงใจเดินรั้งท้ายขบวน พนักงานที่เหลือก็เหมือนรู้ว่าเจ้านายต้องอยากคุยกับเเฟนเเน่ๆ เลยพากันรีบเดินทิ้งทงเฮไว้คนเดียว
“หว่านเสน่ห์ไม่เข้าเรื่อง”
“ว่าไงนะ”
“ไม่ต้องทำเกินหน้าที่เข้าใจมั้ย เเค่ให้เข้าร่วมประชุมไม่ต้องไปเล่นหูเล่นตากับเค้า”
“นายพูดอะไร”
“คิดเอาเอง” โจวคยูยอนพูดจบก็เร่งฝีเท้า คนที่ยืนเอียงคอคิดอยู่คนเดียว เงยหน้ามาอีกทีเจ้าตัวสูงๆ ก็เดินนำเขาไปไกลแล้ว
ทงเฮเร่งฝีเท้าเเล้วมาจนทันเเล้วก็จับต้นเเขนอีกฝ่ายไว้ “นี่...วันถ่ายหนังฉันขอไปด้วยนะ”
“เกะกะ”
“โจวคยูยอน ถ้านายจะกีดกันฉันขนาดนี้ เมื่อเช้าจะให้เข้าประชุมด้วยทำไมฮะ”
“เดี๋ยวก็ไปตั้งหน้าตั้งตาหว่านเสน่ห์จนครีเอทีฟเค้าไม่ได้ทำการทำงานพอดี”
“ฉันไม่ได้หว่านสักหน่อย คนมันฮอตช่วยไม่ได้” ทงเฮเชิดหน้าขึ้นอย่างมั่นใจ
คยูยอนหลุดขำพรวด “อยู่ด้วยกันมาตั้งหลายวัน ทำไมฉันไม่เห็นเห็นเลยอ่ะ ยัยหมวย”
“ตัดเเว่นมั้ยล่ะ จะไปช่วยเลือกกรอบ”
ทั้งคู่เถียงกันจนไปหยุดตอนที่คยูยอนเลี้ยวเข้าห้องทำงานตัวเองน่ันเเหละ
วันถ่ายภาพยนต์โฆษณาถูกกำหนดมาแล้ว เรื่องราวของคนห้าคนที่มี Lifestyle ต่างกัน ทำกิจกรรมต่างๆ ในห้องที่ตัวเองเป็นคนออกแบบมีความยาวห้านาทีจะถูกฉายออนไลน์ แล้วตัดเฉพาะ Teaser 30 วินาทีเพื่อลงโฆษณาทางทีวีในช่วง Prime Time เพราะคอนโดมิเนียมดังกล่าวยังไม่ได้สร้าง ทั้งเรื่องเลยต้องถ่ายทำในสตูดิโอขนาดใหญ่ที่ทำการเซตฉากขึ้นตามเเปลนที่ทีมสถาปัตฯ กับมัณฑนากรวาดไว้ ในหลายๆ จุดก็จะใช้ Computer Graphic ช่วยเพื่อให้ภาพออกมาฝันๆ เหนือจริงอยู่บ้าง
ทงเฮสุดเเสนจะลั้ลลาที่คยูยอนยอมให้เขานั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถมาสตูดิโอด้วย เขาตั้งปณิธานไว้ว่าวันนี้จะทำตัวเป็นเด็กดีและไม่อ้าปากเถียงคยูยอนโดยไม่จำเป็น เพื่อเป็นรางวัลที่อนุญาตให้เขามาดูการถ่ายทำ
“สวัสดีครับคุณทงเฮ คุณคยูยอน”
ร่างสูงมองหน้าคนที่ปราดเข้ามาทักเขาอย่างเกินหน้าที่ ตาเขาดุอยู่เเล้ว เเต่จะเพิ่มระดับความกระด้างขู่อีกฝ่ายสักหน่อย
“สวัสดีครับคุณดงยอง” เสียงใสทักทายกลับไปด้วยรอยยิ้มกว้างเกินความจำเป็น
คยูยอนหันไปมองคนที่ยืนข้างกายเขา อะไรจะความจำเเม่นขนาดนั้น เขายังใช้เวลาตั้งนานกว่าจะนึกชื่ออีกฝ่ายออก
ผู้บริหารหนุ่มอุตส่าห์เก๊กหน้าเหี้ยม เเต่ดงยองไม่ได้มองเลยมาถึงหน้าเขาเลย สายตาเจ้าชู้หลอกเด็กนั่นโฟกัสอยู่แต่กับคนตัวเล็กๆ ข้างเขา
“วันนี้มาดูเองเลยหรือครับ” ดงยองถามทงเฮ เเต่คยูยอนกลับพาลในใจ มึงช่างชวนคุยได้ไร้สาระมาก ทงเฮคงเเวะมาเเค่กินข้าวฟรีในกองถ่ายเเล้วกลับบ้านมั้ง
“ครับ” ทงเฮยิ้มรับ “ผมตื่นเต้นมากเลย ยังไงก็ช่วยเเนะนำหน่อยนะครับว่าอะไรเป็นอะไร” ร่างโปร่งจะเดินตามดงยองไปอยู่เเล้วเเต่คยูยอนรั้งเเขนกลับมาจนตัวบางๆ แทบจะปลิวปะทะอก “เดี๋ยวฉันสอนเอง ไปเกะกะครีเอทีฟ เค้าจะดูการถ่ายทำได้สะดวกได้ยังไง”
ทงเฮสะบัดแขนหนีเเต่ก็ไปไม่รอด เขารู้สึกว่าความเเมนหดหายทุกครั้งที่อยู่ใกล้ๆ ไอ้กำแพงหนานี่ สู้ด้วยกายไม่ไหว ก็เลยใช้ปากช่วย “ไม่ได้ไปซนสักหน่อย”
ดงยองเองเห็นว่าเจ้าของสินค้าไม่เดินตามตนมาก็เดินกลับมาถามไถ่ คยูยอนจึงตอบไปเหมือนที่บอกทงเฮ แน่นอนว่าร่างโปร่งพยายามจะเเย้งแล้ว เเต่คยูยอนก็เอาตัวที่กว้างกว่าบังหน้าหมวยๆ ในคำนิยามเขาเสียมิด
ฝ่ายดูเเลลูกค้าของบริษัทโฆษณาเดินเข้ามาทักทายคยูยอน เธอเป็นผู้หญิงวัยสามสิบกลางๆ แต่การเเต่งตัวสวยเฉี่ยวทำให้ลดอายุลงไปมาก แถมด้วยหน้าตาเเบบยุโรปผสมเอเชียจึงทำให้ดูสะดุดตาเข้าไปใหญ่
“สวัสดีค่ะคุณคยูยอนคุณทงเฮ คุณคิม กับน้องดาระมาได้สักครู่แล้วค่ะ เชิญทานของว่างที่โต๊ะรับรองก่อน” ลาล่ากล่าวอย่างเป็นกันเอง
คยูยอนยิ้มรับเเล้วกล่าวขอบคุณอย่างสุภาพ
“พอเจอคนสวยก็พูดเพราะเชียวนะ” เสียงกระเเนะกระเเหนข้างตัวทำเอาตาคมตวัดกลับมามอง
“เข้าใจถูกต้องแล้วนี่” คยูยอนกระซิบให้ได้ยินกันเเค่สองคน
“ต้องการอะไรเพิ่มเติมบอกได้เลยนะคะ” ลาล่ายิ้มหวาน
คยูยอนยิ้มรับเเล้วก็ลากเเขนเด็กซนให้เดินมาด้วยกัน
“ไม่มีน้ำส้มคั้น น้ำส้มกล่องเเทนได้มั้ย” คยูยอนกวาดตามองโต๊ะเสบียงเเล้วหันมาถามคนข้างตัว เขาก็ลืมให้ใครเเวะซื้อมาให้ไอ้กระเพาะหลุมดำที่มาด้วยกัน
พอเห็นของกินลีทงเฮก็ลืมสนิทว่าเมื่อกี้เขายังมีเเค้นค้างชำระ “มีโค้กนี่นา เอาโค้กดีกว่า”
“น้ำอัดลมไม่ดีต่อสุขภาพ”
“ลุงขี้บ่น” ทงเฮกวนใส่ “อันนู่นก็ไม่ได้ อันนี้ก็ไม่ได้”
“แล้วเด็กเชื่อฟังลุงมั้ย”
ร่างโปร่งส่ายหน้า “ขอดื่มเเก้วเดียว นิดเดียว ทงเฮเเข็งเเรงไม่เป็นอะไรหรอกนะ” เสียงใสอ้อนหวานหยด สองมือจับเเขนอีกฝ่ายเเกว่งไปมาตั้งใจทำกริยาเหมือนเวลาอ้อนเเม่ตัวเอง เพราะคาดว่าน่าจะได้ผล คยูยอนเห็นเเล้วก็เหงื่อตก ‘อีหนูเขาอายุเท่าไหร่เนี่ย ซีวอนมันเอาข้อหาพรากผู้เยาว์มายัดเขารึเปล่า’
“แก้วเดียวจริงๆ นะ”
“อื้อ เเก้วเดียว พี่คยูยอนอยากดื่มอะไร ไปเลือกกัน” พอได้ของดั่งใจ ทงเฮก็ตอบเเทนด้วยการ
ทำตัวน่ารักขึ้นอีกหน่อย เกี่ยวเเขนคุณเเฟนกำมะลอไปยังโต๊ะที่วางพวกเครื่องดื่มไว้
“ไม่มีนมสด” ริมฝีปากสีชมพูสดพึมพำ แล้วหันไปเหมือนถามความเห็นจากคนที่ลากมาด้วยกัน
“น้ำเปล่าก็พอ”
“ทงเฮชงกาเเฟให้เอามั้ยครับ” คนหน้าหวานพยายามจะเอาใจ
“ฉันไม่อยากท้องเสีย”
ทงเฮนับหนึ่งถึงสิบในใจ เขาจะไม่โกรธ เขาจะไม่โกรธ และเขาก็ไม่โกรธ ให้พ้นวันนี้ก่อนเถอะโจวคยูยอน น้องจะถวายพี่ด้วยท่าจระเข้ฟาดหางตามด้วยหนุมานถวายเเหวน และถ้ายังไม่หมอบจะ
รีบวิ่งไปฝึกคอร์สสายเเดงอินเทนซีฟมาช่วยซ้ำเติม!
“ไปนั่งรอไป๊ เดี๋ยวฉันหยิบขนมไปให้”
ร่างโปร่งย่นจมูกใส่คนที่ก้มหน้าก้มตาดูอาหารที่กองถ่ายจัดไว้ให้ ชอบล่อเขาด้วยของกินอยู่เรื่อย เขาก็ห่วยตรงที่พอขนมเข้าปากก็ลืมคำด่าไปเสียหมด
การถ่ายทำเริ่มอย่างตรงเวลา นักเเสดงที่คัดมาอย่างดีก็เล่นได้อย่างมืออาชีพทำให้การถ่ายทำเสร็จไปตามกำหนด
ทงเฮตอนเรียนอยู่ปริญญาตรีด้านนิเทศศาสตร์ เขาก็มีโอกาสได้ไปดูงานในกองถ่ายโฆษณาบ้าง เเต่วันนี้พอมาดูในฐานะเจ้าของสินค้าเขาเลยละเอียดเป็นพิเศษ แถมคยูยอนก็ยังคอยให้คำอธิบายอยู่เป็นระยะๆ ด้วย ทั้งคู่ยืนอยู่ด้วยกันตลอด จนเลิกกองร่างสูงก็เเยกไปคุยกับทีมงาน ปล่อยให้ทงเฮเดินเล่นอยู่เเถวๆ นั้น
“วันนี้คุณทงเฮแต่งตัวน่ารักจังครับ” ดงยองเดินเข้ามาหา คยูยอนที่เพิงคุยกับลาล่าเสร็จเดินเข้ามาทันได้ยินพอดี เลยคิดคำตอบได้ทันควันพร้อมทั้งสืบเท้าเข้าไปยืนซ้อนหลังทงเฮ
“ผมเลือกให้เค้าเองครับ”
“คุณคยูยอนซื้อให้คุณทงเฮเป็นของขวัญหรือครับ เป็นเจ้านายที่ใจดีจังเลยนะครับ”
คยูยอนยิ้มกรุ้มกริ่ม “เลือกจากตู้ในห้องนอนเค้านั้นเเหละครับ”
“เมื่อคืนไปทำงานกันต่อที่บ้านคุณทงเฮหรือครับ”
“ครับ ทำกิจกรรมเอ้ย! กิจการในครอบครัว”
ทงเฮตวัดตาใส่อีกฝ่าย ถ้าไม่กลัวจะพาดหัวข่าวนะพ่อจะเตะหน้าเเข้งให้ พูดอะไรไม่รู้ น่าเกลียด!
“คุณสองคน...เอ่อ...เป็นหุ้นส่วนกันหรือครับ ผมไม่ยักรู้”
“เรากำลังสร้างอนาคตร่วมกัน”
“คุณทงเฮเป็นหุ้นกี่เปอร์เซนต์ครับ”
โจวคยูยอนเริ่มหงุดหงิด ทำไมมันงี่เง่าจังว่ะ เขาอุตส่าห์เน่าไปตั้งขนาดนั้นเเล้ว
“หุ้นส่วนทั้งชีวิตครับ กะว่าจะไม่ยอมให้ถอนหุ้นด้วย”
“ผมเริ่มไม่เข้าใจ...คุณสองคน...เอ่อ..”
“ครับ เราคบกันอยู่” คยูยอนยิ้มใส่ตาให้อีกฝ่ายด้วยอาการภูมิอกภูมิใจนักหนา “ผมขอตัวก่อน
นะครับ เจอกันอีกทีประชุมครั้งหน้าครับคุณดงยอง” พูดจบก็เอาเเขนพาดคอคนข้างๆ ล็อคให้เดินไกลออกมาจากที่เกิดเหตุ
“รีบเดินเร็วเดี๋ยวโดนบาด”
“อะไรบาด”
“กระจก”
“กระจกอะไร”
“กระจกหน้าเเตก”
ทงเฮถอนหายใจปัดมือที่ล็อคคอเขาออก
“ทำไมต้องไปแกล้งเค้าด้วย”
“ก็เค้าชักช้า พูดไม่รู้เรื่องสักที”
“ทำเหมือนหึง”
“ฉันมันออสการ์ เมขลา ตุ๊กตาทองแถมลูกโลกทองคำให้อีกรางวัล เราเล่นบทเป็นเเฟนกันมัน
ต้องให้เนียนสิ”
ทงเฮเเลบลิ้นใส่ “สงสารคุณดงยอง”
“เเน่ะ! หรือริมีชู้”
“ชู้บ้าอะไร เค้าเเค่มาชวนคุย พี่คยูยอนก็ไปกวนใส่ ทำงานกันอีกตั้งนานเค้าจะทำงานดีๆ ให้เรา
มั้ยล่ะ”
“ไม่ดีก็เปลี่ยนคน ไม่ต้องไปเอาตัวเข้าล่อ เข้าใจมั้ย”
“จิตทราม!” นั่นไง ทงเฮเอามืออุดปากตัวเองไม่ทัน ไม่ทันข้ามวันก็หลุดด่าไปจนได้เต็มปากเต็ม
คำเลย
คยูยอนยิ้มเหี้ยม ตวัดตาคมกริบไปให้คนในปกครอง ทงเฮก็เลิกคิ้วท้าทาย ปากบางเชิดขึ้น
เหมือนจะสู้ ทงเฮเป็นคนเต็มที่เสมอ กริยา วาจา และใจ ด่าหนึ่งทีต้องให้ครบทั้งสามองค์ประกอบ
แสดงออกให้สมกับที่สมองคิดไว้
ซานดาระเดินมาเพื่อจะลากลับพอดี เห็นทั้งคู่มองตากันก็นึกว่าจะเข้าบทพระนางหวานซึ้งเลย
ไม่กล้าเรียกสักที รีๆ รอๆ อยู่ครู่หนึ่งจึงค่อยใจกล้าเข้าไปทัก
คยูยอนยอมถอนทหารกลับ หันมาคุยกับลูกน้องสองสามคำแล้วอาสาไปส่งเธอที่สถานีรถไฟ
บอสจะจู๋จี๋กับเเฟนใครมันจะกล้าเอาหน้าเข้าไปเสนอ เเม้ว่าจะอยากดูฉากหวานๆ ของทั้งคู่มาก
เเค่ไหน ดาระก็ได้เเค่ปฏิเสธไปเเล้วบอกว่าคุณคิมซึ่งเป็นหัวหน้าฝ่ายจะเป็นคนไปส่งเธอเอง
อีกหนึ่งอาทิตย์หลังวันถ่ายทำทางบริษัทโฆษณาก็เชิญทีมจาก The Horizon ไปดูโฆษณาที่ตัด
ต่อเเล้ว งานออกมาเป็นที่น่าพอใจ คยูยอนอนุมัติให้ผ่านได้โดยไม่ต้องเเก้ไขอะไร เเละให้รีบเตรียมความพร้อมอื่นๆ ก่อน on air เเละงานเปิดจองในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า
‘ว่าไงจ๊ะทงเฮ เเผนหักอกนายโจวคยูยอนไปถึงไหนแล้ว เขาหลงอกเเบนๆ ของเเกหัวปักหัวปำหรือยัง’ ฮยอกเเจโทรมาชวนคุยกลางดึกคืนวันศุกร์
“หลงบ้าอะไร ทะเลาะกันทุกวัน” ทงเฮตอบหลับไปอย่างหัวเสีย “น้องเจี๊ยบปลอบสามีหน่อยเร็ว สู้กับไอ้คนปากมอมทุกวัน เหนื๊อยเหนื่อย~” คนตัวเล็กออดเอาเหมือนตอนเวลาเรียนมัธยมด้วยกัน
‘สามีก็อย่าไปแรงใส่เค้าสิครับ’ ฮยอกแจพอจะเดาสถานการณ์ออก เห็นภาพเพื่อนเขาเถียงฉอดๆ ใส่อีกฝ่ายโดยทันที
“แล้วจะใหทำไงอ่ะ”
เสียงอ่อยๆ นั้นฮยอกเเจรู้อยู่เเล้วล่ะว่าคนฟังกำลังเบะปากแล้วนอนหมดเเรงอยู่บนเตียงเเน่ๆ
‘ฉันเปิดเว็บแม่ศรีเรือนอยู่ เขาบอกให้ทำอาหารมัดใจสามี ผู้ชายเเพ้เสน่ห์ปลายจวัก’
“แกจะไปมัดใจคุณซีวอนหรือไง”
‘รู้ได้ไงอ่ะ’
“คึคึคึ” ทงเฮคิดว่าป่านนี้เพื่อนหมอของเขาคงจะหน้าเเดงอยู่เเน่ๆ เลย ไหนว่าไม่ชอบไม่สนใจ
ทำไมต้องมาทำตัวเป็นสาวน้อยบานฉ่ำขนาดนี้ด้วยนะ
“นี่ พรุ่งนี้คยูยอนไม่อยู่ล่ะ ออกไปหาเพื่อนอีกแล้ว ทุกเสาร์อาทิตย์เลย”
‘อืม...งั้นก่อนเค้าออกจากบ้าน แกก็ควรทำอาหารเช้าให้เค้าทานนะ พอเขาติดใจตอนเที่ยงกับ
ตอนเย็นจะได้กลับมาอีก บางทีวันเสาร์หน้าอาจจะไม่ออกไปหาเพื่อนเเล้วก็ได้ เคยทำบ้างรึเปล่า’
ทงเฮส่ายหน้า “ทำมากสุดก็เเค่สั่งร้านข้างล่างให้อ่ะ”
‘แกน่าจะโทรไปถามเเม่คุณคยูยอนนะว่าเค้าชอบทานอะไร มันจะเซอร์ไพรส์มากๆ’
“อ่านมาจากเว็บนั่นอีกแล้วใช่มั้ย”
ฮยอกแจหัวเราะแห้ง แล้วก็รับว่าใช่
‘พรุ่งนี้ฉันนัดซีวอนมาทานอาหารที่บ้านน่ะ’
“อูวว์ เเปลว่าถ้าโทรหาจะได้ยินแกรับโทรศัพท์แบบหอบๆ”
‘ลามกนะเจ้าปลา แกคิดว่าเราจะทำอะไรกัน’
“ก็ไปฟิตเนส อะไรแบบนี้ แกคิดถึงอะไรหรอฮยอก คึคึคึ”
‘หัวเราะเสียงชั่วร้ายแบบนี้ อย่ามาปฏิเสธสร้างภาพหน่อยเลยลีทงเฮ’
“ฮะฮะ ฉันโทรไปถามคุณเเม่หน่อยดีกว่าว่าพี่คยูยอนของฉันชอบทานอะไรเป็นพิเศษ อิอิ เเผน
หักอกหมอนั่นจะได้คืบหน้าสักหน่อย”
‘ถ้าจะออกไปซื้อกับข้าวหรือมีอะไรก็บอกนะ ฉันเองก็ตื่นเต้นเหมือนกัน’
“ขอให้ได้กัน เอ้ย!! ขอให้มีความสุขพรุ่งนี้นะฮยอก”
‘หึหึ บายๆ’
หลังจากวางโทรศัพท์จากฮยอกเเจ ทงเฮก็กดเบอร์ไปหาโจวนาอึนทันที
“คุณเเม่นอนรึยังครับ”
‘ดูซีรี่ย์อยู่ค่ะ ยังไม่จบเลย เเม่ร้องจนน้ำตาจะหมดบ่ออยู่เเล้ว’
“งั้นผมไม่กวนคุณเเม่ดีกว่า”
‘น้องทงเฮมีอะไรค่ะ โทรมาดึกๆ แบบนี้ต้องมีอะไรให้เเม่ช่วยเเน่ๆ เลย หรือพี่คยูยอนเเกล้ง’
“ไม่ใช่ครับ” เขาต้องรีบปฎิเสธ เดี๋ยวคุณเเม่สามีจะคิดไปถึงบทในหนังวิดีโอผู้ใหญ่
“ผมอยากทำอาหารเช้าให้พี่คยูยอนทานพรุ่งนี้ เลยจะโทรมาปรึกษาฮะ ปกติผมทำแต่พวกเเซนวิชง่ายๆ ให้ทาน เดี๋ยวพี่คยูยอนจะเบื่อซะก่อน” ท่อนหลังนี่ออกจะเเหลไปสักหน่อย เพราะวันธรรมดาก็ออกไปทานกันที่บริษัทอยู่เเล้วส่วนเสาร์อาทิตย์คยูยอนก็มักจะให้โทรสั่งเอาจากร้านด้านล่าง
“น่ารักมากน้องทงเฮ เคล็ดลับของการมัดใจสามีคือการทำอาหารนี่เเหละค่ะ” ทงเฮได้ยินเสียงวี้ดว้ายดีใจเเล้วอยากจะส่งลีฮยอกเเจไปเป็นลูกศิษย์สำนักโจวนาอึนจริงๆ
‘พี่คยูยอนชอบกินจิมดัก’
ทงเฮมุ่นคิ้ว เขาไม่อยู่เกาหลีเสียนานพอชื่ออาหารเเปลกหน่อยก็เริ่มนึกหน้าตาไม่ออก
‘ไก่อบวุ้นเส้นไงค่ะ ใส่ผักเยอะๆ’
“อ๋อ” ทงเฮพยักหน้าไอ้จานนี้เขาก็ชอบกินนี่หว่าไก่เนื้อๆ หวานๆ เค็มๆ ออกรสเผ็ดนิดหน่อย “ผมก็ชอบฮะ”
‘คู่สวรรค์สร้าง’ แม่พี่คยูยอนเพ้ออีกเเล้ว ‘เดี๋ยวคุณเเม่จดสูตรไปให้ค่ะ เเล้วก็จะฝากวัตถุดิบกับเครื่องปรุงทุกอย่างให้คนรถเอาไปส่งที่คอนโดฯ ตอนเช้าดีมั้ยค่ะ หนูลงมาเอาข้างล่างเเล้วก็หิ้วขึ้นไป พี่คยูยอนมาเห็นจะได้นึกว่าหนูตื่นเเต่เช้าไปตลาดเพื่อไปซื้อของมาทำอาหารให้ทาน คราวนี้พี่เค้าก็จะมาช่วยหนูทำ หยอกกันไป อ้อนกันไประหว่างทำน่ารักมากๆ เลย แล้วก็นั่งกินข้าวด้วยกัน จากนั้นนั่งดูทีวีสักพักก็ปั๊มหลานให้คุณเเม่ คิกคิก’
“คะ คุณเเม่ฮะ!” เลยเถิดให้สุดแม่สามีเขา สงสัยต้องบอกให้คยูยอนปรามๆ เเม่เรื่องดูซีรี่ย์บ้างเเล้ว จินตนาการสูงเหลือเกิน “ผมขอตัดตอนเเค่ทำอาหารเสร็จได้มั้ยฮะ เดี๋ยวสายๆ พรุ่งนี้พี่คยูยอนจะออกไปหาเพื่อนครับ”
‘อะไรกัน วันเสาร์ทั้งทีทำไมไม่ใช้เวลาอยู่ด้วยกันล่ะ จะออกไปหาเพื่อนทำไม ใช้ไม่ได้เลยลูกชายเเม่’
“ตอนไปทำงานเราก็อยู่ด้วยกันตลอดเเล้วครับ”
‘เวลางานกับเวลาว่างมันไม่เหมือนกัน ไม่รู้ล่ะ เเม่ต้องจัดการ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้หกโมงเช้าน้องทงเฮลงมารอของข้างล่างได้เลยนะจ๊ะ คุณเเม่จะเตรียมของไปให้’
“รบกวนคุณเเม่รึเปล่าครับ คุณเเม่เเค่บอกสูตรมาเเล้วให้ผมไปซื้อเองก็ได้”
‘ไม่เป็นไรค่ะ รอบหน้าค่อยชวนพี่คยูยอนไปซื้อด้วยกัน คนนึงเข็นรถ อีกคนเลือกของ น่ารักจะตาย’
ทงเฮหัวเราะเเห้ง เขาควรจะรีบวางโทรศัพท์ได้เเล้ว ขืนคุยกับคุณเเม่ต่อมีหวังลูกของเขากับคยูยอนคงได้เกิดออกมาจริงๆ หรือตอนนี้คุณเเม่จะจินตนาการหน้าหลานไปแล้วก็ไม่รู้
“งั้นตามนั้นก็ได้ครับ คุณเเม่อย่านอนดึกนะฮะ ผมเป็นห่วง”
‘น่ารักจริงๆ’
“ฝันดีครับ”
‘คืนนี้ไม่นอนห้องพี่คยูยอนหรอ พี่เค้าเหงานะ’
“คุณเเม่!!”
ทงเฮได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักแล้วก็วางหูไป เขา text ไปเล่าฮยอกเเจ ก่อนจะปิดไฟเข้านอน อ้อ ก่อนนอนก็ตั้งนาฬิกาปลุกด้วย เเผนมัดใจชายจะได้ไม่ล่มเสียก่อน ^^
See Yah~
1.ขอโทษที่เอามาลงช้าค่ะ (ตอนเเรกจะมาลงตั้งเเต่บ่าย เเต่พอดีมีเหตุป่วยซะก่อน เลยนอนยาวมาตื่นอีกทีก็มืดค่ำแล้ว) ป่านนี้จะยังมีคนรออ่านมั้ยน้อ~
2. ตอนนี้ยาว บอกทำไม -*-
3. ยาวมันเลยมีหลายอารมณ์ อิอิ ทั้งวิชาการ ทั้งงอนกนั ทั้งตลก เดี๋ยวนี่คยูกี้เริ่มมุกเเพรวพราวนะค่ะ ไม่เสียเเรงเป็เพื่อนกับชายฉ่อย 55 เเต่ฉ่อยจะออกมาอีกที กลางๆ เรื่องนู่น รอพ่อพระเอกลิเกเขาหน่อยนึงเน้อ
4. เดี๋ยวจะมาตอบคอมเม้น (มาดดีค่ะช่วงเเรก เดี๋ยวกลางๆ เรื่องค่อยๆ เนียนหายไปเหมือนเรื่องอื่นๆ 55 แต่เรื่องนี้สั้นนะตัว~ รีบเม้นตั้งเเต่เนิ่นๆ เดี๋ยวจบเเล้วจบเลยไม่ทันได้เม้นนะเออว์)
Pattie-me (ทำไมก็อบชื่อม่ได้ TT)
Name : darkreaction |
สวัสดีค่ะ ได้กำลังใจเต็มเปี่ยมเลย เย้ๆ ออเฟียส Fighto!! เพื่อคนอ่านค่ะ ขำชายวอน เอาใจช่วยคยูเฮ อย่าลืมคอมเม้นฟิคเนาะ ^^ เจอกันตอนหน้าคะ
Name : dreamydeil |
สวัสดีค่ะ ^^ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ออเฟียสดีใจที่คุณชอบ ตอนเเรกที่เขียนก็กลัวจะไม่ขำ บางมุขคิดนานมาก ยิ่งบทพูดของคุณซีวอน เเต่ฟีดเเบคดีเเบบนี้ปลื้มใจค่ะ ส่วนด๊องกับคยูกันกันอีกนานเเค่ไหนเรามาลุ้นไปพร้อมๆ กันนะค่ะ
Name : DEATHBERRY |
สวัสดีค่ะ ชอบคุณสำหรับเม้นท์ค่ะ พี่วอนเขามาเเรงจริงๆ ฮาๆๆ เดี๋ยวออกมาอีกทีกลางๆ เรื่องนะค่ะ อย่าเพิ่งลืมพี่เค้าไป ซองมินออกมาเเล้วนะค่ะตอนนี้ น้องต่ายป่วย สงสารเหมือนกันเเต่บทมันมาเเบบนี้เเล้วอ่ะ ถ้ามินไม่ป่วย คยูเฮก็ไม่ได้เจอกันเนาะ ลุ้นไปพร้อมๆ กันค่ะ ^^
Name : Ai-inny |
สวัสดีค่ะ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ เดี๋ยวออเฟียสบอกคุณโจวนาอึนให้นะค่ะว่า เป็นขวัญใจนักอ่านไปแล้วตอนนี้ ^^ คุณเเม่เค้าเหงาค่ะ ได้เจอลูกสะใภ้เลยกรี๊ดกร๊าดใหญ่ เเล้วเจ้าปลาน้อยของเราก็น่ารักซะ ไม่กรี๊ดได้ไงเนาะ เจอกันตอนหน้าค่ะ
Name : Lily of the Valley |
สวัสดีค่ะ เม้นให้ทุกตอนเลยอ่ะ มาหอมเเก้มทีมาม่ะ ^0^ ขอบคุณสำหรับกำลังใจเเละคอมเม้นค่ะ เรื่องนี้เศร้ามั้ย ลุ้นกันค่ะ เเต่มีเสียน้ำตาเเน่นอน (หรือออเฟียสอินน์ไปคนเดียวหว่า) เรื่องที่คยูเฮเขาเถียงกัน บางครั้งเเต่งๆ ไปก็อารมณ์ขึ้นเเทนเฮค่ะ คุณคยูกี้ช่างปากร้ายกับน้องเหลื่อเกิน เเถมเธอว่าเเล้วหน้านิ่งด้วยนะ เฮก็เลยจัดหนัก ด่าไม่ยั้งเหมือนกัน 55 (อินน์ค่ะ เขียนเองเเล้วอินน์) มากรี๊ดไปพร้อมๆ กันดีกว่า ตอนนี้ก็น่ากรี๊ดอยู่เนาะ โฮะๆ ฉากที่คยูมาบอกว่าเป็นเเฟนกับน้องปลาอยู่ คนเขียนยังเขินเลย ><
Name : QHyunGirl |
สวัสดีค่ะ ขอบคุณสำหรับเม้นค่ะ ^^ รอให้เเม่น้องปลากับเเม่คุณคยูมาเจอกันคงตลกดีนะค่ะ สาววายกันทั้งคู่ ส่วนเรื่อง คยูเฮ เค้าจะรักกันเมื่อไหร่อันนี้ต้องขอกำลังใจจากผู้อ่านเเล้วเเหละ มาลุ้นไปพร้อมๆ กันค่ะ
Name : หงส์เหนือมังกร
สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่คอมเม้นเเล้วก็ขำค่ะ บางมุขตอนเเต่งก็เกร็ง เพื่อนๆ จะขำหรือเปล่า แต่ถ้าฮาเเบบนี้ก็ใจชื้นค่ะ เย้ๆ ^^ ส่วนเรื่องน้องมิน สุดเเสนจะรู้สึกผิดที่เอาน้องมาทรมาน เเต่มันก็ต้องเป็นไปตามโครงเรื่องเนาะ เรามาลุ้นกันดีกว่าว่าโจวคยู จะแก้ปัญหาชีวิตต่อไปยังไง เเต่ช่วงนี้ท่าทางจะยังร่าเริงกันดีอยู่ทั้งเรื่องค่ะ เพราะเห็นเถียงคำไม่ตกฟากกันเลยทีเดียว พระนาง 55
Name : Hudchild |
สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่ชอบสำนวนในเรื่องค่ะ เรื่องนี้ออเฟียสเปลี่ยนเเนวนิดหน่อยเลยมีคำหยาบผสมไปบ้าง เยาวชนอย่าเอาเยี่ยงอย่่างนะค่ะ ^^ อ่านเอาสนุกก็พอค่ะ บอกว่าจะเป็นเเฟนพันธ์เเท้ด้วใยใช่ม๊ะ เเหมๆ แบบนี้ขอหอมเเก้มทีนึงเลย มั๊วะ!! // จริงๆ ตอนเเรกออเฟียวก็ชอบ คิเฮ คยูมิน เเต่หลังๆ ไม่ค่อยได้เสพ คิเฮ เท่าไหร่ ไอ้แก้มเเตกมันหาย -*- แล้ววันก่อนเผอิญเห็นน้องด๊องยืนเป็นพรีเซนเตอร์อยู่หน้าร้านคอนเทค เเล้วเพื่อนก็เป่าหูเหลือเกินว่าเจ้าคยูหล๊อหล่อ เรื่องนี้มันเลยเกิดขึ้นด้วยประการฉะนี้เเล ชาบู ~~ เจอกันตอนหน้าค่ะ
Name : Oiiiii |
สวัสดีค่ะ ขอบคุณหลายๆ สำหรับคอมเม้นท์ค่ะ ^^ รู้สึกมั้ยว่าอีโจคยูต้องหื่น หน้าคุณพี่ให้คาเเรคเตอร์นี้มากค่ะ เลยเชิญมาเป็นพระเอกซะเลย ฮาๆๆ เเต่ตอนนี้ยังหื่นไม่มาก หื่นเเอ๊บๆ รอลุ้นค่ะ หลังๆ พี่เค้าอาจโชว์สกิลให้เพื่อนๆ ได้กรี๊ดกร๊าดกัน >< // น้องหมวยจะเป็นยังไงต่อไป ปากเธอไวเหลือเกิน เอาเป็นว่ามารอลุ้นค่ะว่าเค้าจะเถียงกันไปได้อีกสักกี่ตอน ^^
Name : kyu139hae |
สวัสดีค่ะ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ ^^ งานนี้ใครจะอกหักต้องรอลุ้นค่ะ ปลายเรื่องอาจจะหักมุม ด๊องของเราทนความปากร้ายของคุณโจวไม่ไหว บินหนีไปแต่งงานกับเจ้าชายจากประเทศตะวันออกกลางก็ได้ (เพ้อ~) เจอกันตอนหน้าค่ะ ลุ้นๆ ค่ะ
Name : FayFai |
สวัสดีค่ะ น้องมินป่วยหนักค่ะ เดี๋ยวมีเฉลยตอนต่อๆ ไปว่าเธอเป็นโรคอะไร (ที่จริงเพราะเป็นฟิคเกาหลีค่ะ เธอเลยต้องป่วย เกี่ยวมั้ย) ชอบคยูเฮตอนที่เเล้วเเล้วตอนนี้ชอบมั้ยค่ะ ยังไงก็ขอบคุณมากๆ สำหรับคอมเม้นค่ะ ^^ เจอกันตอนหน้า จุ๊บๆ
เจอกันค่ะ //
ความคิดเห็น