End | Kiss Me Pls! ^}{^ ต้องโดน(จูบ)

ลำดับตอนที่ #24 : 23. Cute Donghae

23.

ลีทงเฮรู้สึกตัวเพราะอาการปวดฉี่ขั้นรุนเเรง เขาเดินโซเซไปเข้าห้องน้ำเนื่องจากฤทธิ์เเอลกฮฮอล์ที่ค้างอยู่ในสายเลือดยังไม่ยอมปล่อยมือจากระบบควบคุมการทรงตัว ทงเฮปล่อยเบาจนหมดกระเพาะปัสสาวะก็เป่าปากฟู่โล่งใจ เเล้วเดินเซๆ กลับมาทิ้งตัวลงนอนที่เดิม

เดี๋ยวนะ!! ที่เดิมที่ว่านี่มันตรงอกโจวคยูฮยอนนี่หว่า เเล้วนี่เขาซุกจั๊กกะเเร้พี่เเกมาทั้งคืนหรืออย่างไร ทงเฮโวยวายเอาในใจเพราะเห็นอีกฝ่ายยังหลับสนิท เขายกเเขนแข็งเเรงที่พาดอยู่บนหมอนให้ลงไปอยู่ข้างตัวอย่างที่มันควรจะเป็น คิ้วเข้มมุ่นเข้าหากันนิดหน่อยเหมือนคนหลับจะรู้สึกตัวเเต่ลีทงเฮรีบหลับตาปี๋ รออยู่ครู่หนึ่งไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาจึงขยับตัวขึ้นไปหนุนหมอนเหมือนที่ปกติผู้ชายสองคนเเมนๆ บนเตียงเดียวกันเขาพึงกระทำ ทงเฮพลิกตัวตะเเคงข้าง เท่านั้นไอ้ท่อนเเขนมหาภัยก็พาดฉับเขาตรงช่วงเอวเขาได้อย่างเหมาะเหม็ง เเล้วไออุ่นที่มาจากตัวคนเป็นๆ ก็ขยับเข้ามาใกล้...ใช่เเน่เเล้วเขากำลังโดนโจวคยูฮยอนที่หลับสนิทกอด จะหักใจถีบอีกฝ่ายตกเตียงเป็นการประกาศศึกแต่ถ้าโดนสอบสวนก็กลายเป็นว่าเขาเปิดสงครามก่อน อาจจะโดนทหารฝ่ายนู่นถล่มกลับมาจนเเพ้ราบคาบได้ จะนอนให้อีกฝ่ายกอดอยู่เเบบนี้ก็เหมือนโดนหยามศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย ลีทงเฮครางฮืออยู่ในลำคอ เขาควรจะจัดการกับสถานการณ์รุนเเรงของผู้ชายสองคนเเบบนี้ยังไงดีนะ 

“โทรถามน้องเจี๊ยบดีกว่า...” ร่างบางพึมพำ “หงึ...ถ้าเจี๊ยบรู้ว่าสามีโดนกอดอยู่แบบนี้ต้องโดนล้อเเน่เลย ไม่เอา ไม่โทร” ทงเฮส่ายหน้าดุ๊กดิ๊ก คงเป็นเพราะปลายผมสะบัดไปโดนหน้าอีกคนที่กำลังหลับ เเรงรำคาญจึงดึงเอวบางให้เข้ามาชิดตัวเองมากขึ้น เเล้วใบหน้าคมก็ลดลงมาหน่อย ปลายจมูกโด่งๆ ก็ประจวบเหมาะกับหัวไหล่เขาพอดีเนาะ

“โอเค...ถือว่าให้อีกฝ่ายซบหลังพักใจเเล้วกัน ไม่ผิดจรรยาบรรณความเเมนเท่าไหร่”

ลีทงเฮหาเหตุผลให้ตัวเองได้เเล้วก็หลับไปอีกรอบ

ร่างโปร่งรู้สึกตัวอีกครั้งอาการมึนก็หายไปมากแล้ว เเต่เสียงท้องที่ร้องโครกครากนี้สิ ไม่เกรงใจเจ้าของมันเลยจริงๆ ตาเรียวกรอกไปรอบตัวเขาเห็นคนตัวสูงนั่งอ่านหนังสือเล่มเล็กอยู่ที่โซฟาปลายเตียง เขาลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิจ้องอีกฝ่ายอยู่นานเเต่ก็ไม่ได้รับการเเยเเสใดๆ ปากบางสีชมพูสวยจึงยืดยื่นเเล้วก็อมลมเต็มเเก้ม

“หิว~” บ่นเบาๆ เป็นการเรียกร้องความสนใจ เท่านั้นคนที่หน้านิ่งเขาก็สะดุ้งเหมือนเพิ่งรู้ตัวว่าลีทงเฮตื่นขึ้นมาเเล้ว มือใหญ่วางหนังสือเเล้วเดินมาจุ๊บหน้าผากหนึ่งที ก่อนจะนั่งลงบนเตียงด้วยกัน 

เอ่อ...ปฏิกริยาเเสดงความสนใจไม่ต้องมากขนาดนี้ก็ได้ เเค่เงยหน้าขึ้นมาถามก็พอเเล้วมั้ง

“พี่สั่งข้าวต้มอ่อนๆ ให้ดีมั้ย เมื่อคืนดื่มหนัก กระเพาะคงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ กินอะไรย่อยยากเดี๋ยวจะปวดท้อง”

ทงเฮหัวเราหึในลำคอ เชี่ยวเชียวนะเรื่องมึนเมาเนี่ย แล้วตอนเมื่อก่อนทำเป็นเเรดไม่ยอมกินข้าว!

“ข้าวต้มปลา” เสียงหวานบอกเบาๆ คยูฮยอนยังนั่งอยู่ที่เดิมเเล้วจ้องตาเรียวนิ่ง

“หิวเเล้ว สั่งสิฮะ มานั่งจ้องหน้าเเบบนี้ทงเฮไม่ได้กินข้าวนะ”

คยูฮยอนอมยิ้ม เขายอมหันไปยกหูโทรศัพท์ที่โต๊ะเล็กข้างเตียง เเล้วหันกลับมามองที่ยังนั่งหน้าง่วงอยู่ แค่มองทงเฮก็ไม่หวงเท่าไหร่หรอกเพราะรู้ว่าตัวเองหน้าตาดี เเต่ไอ้ประกายตาหวานฉ่ำเเบบการเเฟสตาร์บั๊ค Extra น้ำเชื่อมนี่เขารับไม่ได้จริงๆ 

“หลีกสิฮะ ทงเฮจะไปล้างหน้าเเปลงฟัน” หนีดีกว่า เเก้ปัญหาได้ดีที่สุดเเล้ว

“สร่างเมาเเล้วทำไมไม่พูดจาน่ารักๆ เลยน๊า”

ร่างบางขมวดคิ้ว “เมื่อคืนทงเฮพูดอะไรอ่ะ”

“หึหึ” เสียงโจวคยูฮยอนหัวเราะชั่วร้ายมากจริงๆ “อยากให้บอกหรอ อย่าเขินนะ”

ทงเฮพยายามนึก เเต่เมื่อวานเขาจำได้เเค่ว่าออกไปเต้นๆ เพลงสนุกมาก เเล้วก็มารู้ตัวอีกทีตอน
นี้เลย ระหว่างนั้นเหมือนเมมโมรี่โดนกด Delete 

“ทงเฮจำได้เเค่เต้นๆ เพลงของเลดี้กาก้า เเล้วหลังจากนั้นก็...ลืม”

อยากจะยกเท้าขึ้นมาก่ายหน้าผาก เเล้วกลับไปดายหญ้าเงียบๆ ที่บ้านหลังใหญ่ ไม่สนทนากับใครสักพักหนึ่ง ไอ้บทสโลว์ซบหวานซึ้งประกาศกร้าวความสัมพันธ์เกินกว่าคนสนิทกันกลางวงที่ทำให้เขาฉ่ำชื่นหัวใจลีทงเฮลืม เเล้วไอ้ที่กลับมาบอกรักบนที่นอนให้เขานั่งเขินเป็นคนบ้าและพยายามยับยั้งคยูน้อยอย่างยากลำบากตลอดคืน ลีทงเฮก็ลืม!!! 

มองตาใสๆ กับคิ้วขมวดมุ่นน้อยๆ เเล้วก็โกรธไม่ลง ทงเฮเองก็เคยบอกว่าอย่าว่าคนเมา เเต่เมาเเล้วน่ารักเป็นบ้าเเบบคนตรงหน้าเนี่ยทีหลังช่วยอย่าเมาดีกว่า คนที่สติดีๆ อย่างเขาจะขาดใจตายเอาง่ายๆ

“ทงเฮไม่ได้ทำอะไรตลกๆ ใช่มั้ยฮะ” เสียงใสถามอย่างระเเวง เท่านั้นเเผนร้ายก็ผุดพรายขึ้นในร้อยยิ้มของร่างสูงทันที 

“พี่คยูฮยอนฮะ...รอบหน้าทงเฮขอออนท็อป”​ เสียงที่บีบให้เเหลมเล็กของคนหน้านิ่งทำเอาทงเฮหน้าเเดงเเปร๊ด เขาตีหลังมืออีกฝ่ายเเล้วส่ายหน้าดิก 

“อย่ามาโกหก ทงเฮไม่ได้พูดเเบบนั้น”

“รู้สึกดีจังเลยฮะ...ทงเฮชอบ...เราทำกันบ่อยๆ นะฮะ” คยูฮยอนยังพูดต่อ

“พี่คยูฮยอนลามก ทงเฮไม่พูดด้วยเเล้ว”

“ฮะฮะ เมื่อคืนทงเฮเมาเเล้วก็ถอดเสื้อพี่ใหญ่เลย เเล้วก็อ้อนอย่างนั้นอย่างนี้พี่ก็เลยจัดให้ชุดใหญ่” 

“อย่ามาโกหก ทงเฮไม่เจ็บไม่ปวดตรงไหนเลย เเปลว่ายังไม่โดนปู้ยี้ปู้ยำ” 

คยูฮยอนขำก๊าก ดูไอ้ตัวเล็กดิ ลุกขึ้นยืนบนเตียงเเล้วคลำสะโพกตัวเองใหญ่เลย 

“คราวหน้าถ้าเมาอีก ที่พี่พูดอ่ะโดนจริงเเน่” 

“ขอบคุณนะฮะที่ครั้งนี้ละเว้นให้” ทงเฮย่นจมูกใส่อีกฝ่ายเเล้วเดินไปลงเตียงฝั่งตรงข้าม ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป ที่จริงเขาต้องขอบคุณโจวคยูฮยอนมากๆ เลยต่างหากที่ยังเป็นสุภาพบุรุษทุกกระเบียดนิ้ว ไม่เเปลงร่างเป็นโจรปล้นสวาท ออกล่าอาณานิคมเอาจากเขา ทั้งที่โอกาสมันก็มีอยู่มากมายเหลือเกิน เเต่จะให้พูดจาหวานๆ ใส่มันก็ไม่ใช่ลีทงเฮอีก เอาเป็นว่าคราวหน้าถ้าอีกฝ่ายทำอะไรถูกใจค่อยให้รางวัลเป็นการหอมเเก้มสักทีสองทีดีกว่า คิดเเล้วก็เขินเลยต้องก้มหน้างุดๆ เข้าห้องน้ำไป

ร่างโปร่งอาบน้ำเสร็จเเล้วก็ไม่เห็นคยูฮยอนอยู่ในห้องเขาจึงเดินออกไปดูที่ระเบียงก็เห็นอีกฝ่ายนั่งจิบกาเเฟอยู่พร้อมกับมีอาหารเช้าเซ็ตใหญ่วางอยู่บนโต๊ะ ทงเฮหรี่ตามองนาฬิกาที่ติดอยู่บนผนัง มันก็เที่ยงแล้วนะ อย่าบอกว่าอีกฝ่ายเเขวนท้องรอเขาอยู่นะ 

ซึ้งโจวคยูฮยอนขึ้นมาอีกนิดนึงเเล้ว

ทงเฮเดินมานั่งลงฝั่งตรงข้ามกับผู้บริหารหนุ่ม กลิ่นหอมกรุ่นของข้าวต้มทำเอาทงเฮยิ้มกริ่ม เเถมยังมีเเก้วน้ำส้มคั้นวางไว้ให้ด้วย มือเรียวหยิบเเก้วขึ้นมาจิบ ก่อนจะเอ่ยชวนให้ร่างสูงลงมือกับอาหารตรงหน้า 

คยูฮยอนจัดการเเซนวิชของตัวเองไป มองหน้าลีทงเฮไปก็มีความสุขดีหรอก ถ้าความสว่างสไวบางอย่างไม่กระทบสายตาเขาเสียก่อน ร่างสูงหรี่ตามองให้เเน่ใจว่าผู้ชายตัวสูงที่เดินมาตามทางเดินหินเเกรนิตนั่นไม่ใช่คนที่เขารู้จัก เเต่ออร่าความหล่อประเภททะลุทะลวงออกมาตามผิวหน้าเเละเนื้อหนังเเม้นจะมีเเว่นเรย์เเบนทรงเก๋าปิดอยู่ก็ไม่สามารถบทบังรัศมีความดูดีได้มิดเเบบนี้มีอยู่คนเดียว 

ชเวซีวอนมึงมาเเสดงลิเกหรือครับ โผล่มาได้ยังไง?

ไม่ทันที่คยูฮยอนจะได้หันหน้าหลบไอ้หล่อก็เดินตรงมาหาทางเรือนพักเขาเรียบร้อยเเถมมือก็จูงคุณหมอตัวน้อยมาด้วย 

“สวัสดีเพื่อนคยู ยูพาเบบี๋ทงเฮมาเที่ยวทะเลทำไมเกเรไม่โทรชวนไอเลยครับ”

“คุณซีวอน” ทงเฮหันไปหาทักอย่างรวดเร็ว พอเห็นหน้าเพื่อนเจี๊ยบที่เเอบอยู่ด้านหลังสามีตัวจริงเเววระริกระรี้ก็ปิดไม่มิด “คุณหมอฮยอกเเจสวัสดีครับ!”

ซีวอนเชิญตัวเองลงนั่งร่วมโต๊ะกับเพื่อนร่วมสัญชาติเรียบร้อย เขาบอกให้พนักงานของโรงเเรมเอากระเป๋าไปเก็บไว้ในห้องให้เลย เเน่นอนว่ามันก็คือหลังที่ติดกับบ้านคยูฮยอนนั่นเอง เก้าอี้อีกตัวที่เหลือสุดหล่อก็จัดการปัดกวาดทำความสะอาดเรียบร้อยทั้งที่มันไม่สกปรกเลยเเล้วก็อันเชิญนางฟ้าประจำตัวให้นั่งลง

“มาได้ยังไง” คยูฮยอนถามไปตามที่ใจคิด

“สายการบินประจำชาติเราครับ Korean Airline นั่งสบายเพราะได้จับมือคุณหมอมาตลอดทาง”

คยูฮยอนขำเหอะ “กูรู้ครับว่ามึงต้องพึ่งพาเครื่องบิน เพราะถ้าว่ายน้ำมาต้องลงไปอ้อมเเหลมมาลายู ไม่สามารถตัดตรงมาที่เกาะภูเก็ตได้เลย” 

“อ๋อ เห็นเพื่อนคยูไม่ค่อยฉลาด หล่อเลยตอบไปแบบกันพลาดครับ อันที่จริงคุณหมอสุดที่รักลาพักร้อนได้ ก็เลยเเวะมาพักผ่อนหย่อนใจ ไม่นึกว่าจะเจอเสือปืนไว แอบพาคนรู้ใจมาท่องเที่ยวเหมือนกัน” 

“ครับเพื่อนวอน” ร่างสูงพยักหน้ารับ มันเหน็บเขาได้อีก ทั้งต้นประโยคท้ายประโยคเลยทีเดียว

“โอ๊ะ วอนเพิ่งสังเกต ดูเหมือนจะเป็นเซตอาหารเช้า ทำไมเพิ่งรับประทานกันป่านนี้ครับ”

“ทงเฮตื่นสายฮะ” ร่างบางรับอย่างพาซื่อไม่ได้รูเลยว่าจะถูกเเกล้งให้อายอีก

“ท่าทางเมื่อคืนเสือร้ายจะเล่นงานหนัก เล่นเอาสุดที่รักตื่นไม่ค่อยไหว” 

ฮยอกเเจตีหลังมือซีวอนเป็นเชิงปรามเเต่อีกฝ่ายก็หัวเราะคิกคัก ทงเฮไม่ค่อยชินกับสำบัดสำนวนของคนขายเครื่องใช้ไฟฟ้าเลยเพิ่งเข้าใจเอาหลังสุด 

ที่จริงคนรวยก็ไม่ได้อยากพูดให้ทงเฮอายเเต่หมั้นไส้ไอ้เพื่อนปากเเข็ง พอเข้าได้เข้าเข็มก็ไม่เคยจะบอกกล่าวเขาหรอก ดูสิหนีมาฮันนีมูนกันสองคนก็ไม่บอก ถ้าไม่บังเอิญเจอเอง สงสัยฮยอกเเจของเขาคงต้องยังหงอยเพราะเป็นห่วงเพื่อนอยู่ 

เเต่มาเห็นสองคนกระหนุงกระหนิง กระจุ๋งกระจิ๋งเร่งผลิตทายาทให้ตระกูลโจวเเล้วท่าทางคุณหมอตัวน้อยเขาคงอารมณ์ดีได้เเล้ว ฮยอกเเจร่าเริง วอนน้อยก็ร่าเริง ตระกูลชเวก็จะเร่งเพิ่มผลผลิตบ้างเหมือนกัน เย้~

คุยกันไปคุยกันมาก็ได้ความว่าบ่ายนี้ทั้งสี่จะนั่งสปีดโบ๊ทออกไปเกาะใกล้ๆ เพื่อดำดูปะการังน้ำตื้นกัน 

ตลอดทริปดำน้ำ เเน่นอนว่าฮยอกเเจกับทงเฮตัวติดกันตลอด เเม้จะไม่พูดคุยกันด้วยคำที่คุ้นเคยเพราะกลัวโจวคยูฮยอนจะสงสัยเเต่การที่เพื่อนสนิทได้มาเที่ยวด้วยกันมันก็ทำให้ทั้งสองร่าเริงกว่าปกติ ปล่อยให้สองหนุ่มต้องคุยกันเองเป็นส่วนใหญ่ 

หลังจากกลับจากดำน้ำเเละทานอาหารเย็นเสร็จ ซีวอนที่เคยดีใจในตอนที่เเล้วเขาขอรื้อถอนทั้งหมด ความฝันที่จะผลิตชเวตัวน้อยๆ ออกมาให้เต็มบ้านเต็มเมืองต้องสลายไปทันทีเมื่อทงเฮกุมมือฮยอกเเจเข้ามาเเจ้งความประสงค์ต่อคุณสามีทั้งสองว่า

“คืนนี้เราจะนอนด้วยกันนะครับ”

คยูฮยอนกับคุณชายหันมามองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย ศัตรูหัวใจหมายเลข 1 ของทั้งสองคนโผล่มาเเล้ว

“เราสองคนคุยกันถูกคอมาก คืนนี้เลยจะคุยกันต่อ” ฮยอกเเจเสริม

จะคุยดึกเเค่ไหนพี่ก็ไม่ว่า เเต่ช่วยอย่าไปนอนห่างอกได้มั้ยหัวใจมันเพลีย

“นะฮะ” เอาเเล้ว ทงเฮมามุขเดิม กระตุกชายเสื้อเเล้วช้อนตาอ้อน 

“วอน ไปนอนห้องคุณคยูฮยอนนะ” คุณหมอหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงหวาน

“หล่อไม่ไป” ซีวอนงอเเงทันที ฮยอกเเจขมวดคิ้วฉับ 

“จะลองดีใช่มั้ย!” พอไม่ได้ด่ังใจคนที่เคยอ่อนก็ขึ้นเสียงบ้าง

“ฮยอกเเจอ่า คืนเเรกเราควรจะได้ลองมีอะไรกันท่ามกลางเสียงคลื่นไม่ใช่หรอ” คุณหมอหนุ่ม
เขินหน้าเเดงเเปร๊ดเเต่ก็สามารถยันหน้าหล่อๆ ให้ออกไปไกลเเก้มตัวเองได้สำเร็จ 

“ถ้าดื้อไม่ว่าคืนไหนๆ ก็อดหมด!!” 

“พี่คยูฮยอนอนุญาตใช่มั้ย น่ารักจังเลย” คนตัวเล็กกระโดดเกาะเเขนเขาหมับเเล้วไถหน้าอ้อนต้นเเขนทั้งที่เขายังอึ้งเเล้วพูดอะไรไม่ทันสักคำ 

สองหนุ่มไม่สามารถขัดขืนอะไรได้อีกเลยเมื่ออีกสองคนเขาจับมือกันหนุงหนิงเดินไปบ้านข้างๆ เรียบร้อยเเล้ว

“เพื่อนวอนครับ ทำไมมึงไม่ปรึกษากูเลยครับก่อนมา” นายน้อยตระกูลโจวถามขณะนอนเอามือก่ายหน้าผากจ้องเพดานห้อง

“เพื่อนคยูครับถ้าก่อนมึงมาเมืองไทย ยกหูโทรศัพท์ไปบอกกูสักนิด กูจะจองไฟลท์บินไปอังกฤษ ปารีส อุซเบกิซสถานหรือประเทศห่านไหนก็ได้ครับที่ไม่เฉียดประเทศนี้”

“ไม่นึกเลยนะว่าคุณหมอเเฟนมึงกับทงเฮจะสนิทกันเร็วขนาดนี้ อย่างว่าล่ะนะเจ้าตัวเล็กของฉันมนุษย์สัมพันธ์ดีตลอด” 

ซีวอนลอบหัวเราะในใจ ประการที่หนึ่งพูดออกมาได้เต็มปากเต็มคำเนาะ ‘เจ้าตัวเล็กของฉัน’ วันก่อนยังปฏิเสธเขาอยู่เหยงๆ ประการที่สองฮยอกเเจกับทงเฮไม่ได้พึ่งสนิทกันหรอก เขาเรียนด้วยกันมาตั้งเเต่มัธยมโน่น เเต่ซีวอนก็ยังนึกไม่ออกว่าจะพูดความจริงยังไงดีให้เพื่อนไม่โกรธจัด  สงสัยเรื่องนี้ควรให้คนที่รักกันเขาเคลียร์เอง

“เพื่อนวอนให้เเหวนคุณหมอรึยังครับ” 

ซีวอนส่ายหน้า “ยังคิดวิธีหล่อๆ ไม่ออก แล้วเพื่อนคยูล่ะให้เเหวนน้องทงเฮหรือยัง”

โจวคยูฮยอนส่ายหน้าเหมือนกัน “ก่อนจบทริปนี้เเหละ” 

“วู้ว์  เครื่องยนต์เเรง ขับเเซงรุ่นพี่” หนุ่มหล่อเเซว

“ก็พี่วอนบอกน้องคยูเองนี่ครับ มัวทำเป็นไม่เเคร์ เดี๋ยวน้องไม่เหลียวเเลจะเสียใจ”

“จุดนี้ี่พี่วอนก็ว่าน้องคยูไม่ควรลังเล เพราะน้องทงเฮจะเปลี่ยนใจเเล้วครับ”

“ทงเฮจะเปลี่ยนไปไหน เค้าออกจะน่ารักกับกู”

“จะเทใจไปหาน้องฮยอกเเจของกูไงบัฟฯ เห็นมั้ยครับจูงมือกันสวีทยิ่งกว่าคู่เเต่งงานใหม่”

คยูฮยอนหัวเราะขำ

“คิดมากน่า ทงเฮเขาก็น่ารักแบบนี้กับทุกคน”

“มึงช่วยหึงสักนิดครับเพื่อนคยู กูไม่อยากนอนส่องรูหูมึงเพิ่มอีกคืน”

ทั้งคู่คุยเรื่อยเปื่อยกันไปจนดึก เเล้วก็ตัดสินใจนอนตะเเคงข้างหันหน้าออกจากกันเเล้วนอนหลับไป 

วันรุ่งขึ้นทั้งหมดยังไม่มีโปรเเกรมจะไปไหนซีวอนเลยชวนไปเดินเล่นดูแหล่งบ้านเก่าในตัวเมืองภูเก็ต โดยอาสาขับรถที่ทางรีสอร์ตจัดไว้สำหรับให้เเขกเช่า ระบบ GPS อันทันสมัยทำให้พวกเขาสามารถไปไหนมาไหนเองได้โดยไม่ต้องพึ่งไกด์ชาวไทย เเละด้วยความสามารถทางภาษาอังกฤษของทุกคนก็พอจะสื่อสารกับคนท้องถิ่นได้รู้เรื่องดี 

ถนนถลางคือจุดที่ซีวอนจอดรถไว้ บ้านเก่าสไตล์ชิโนโปรตุกิสคือไฮไลต์ของที่นี่ ลักษณะผสมผสานทางสถาปัตยกรรมของช่างชาวจีนเเละตัวอาคารเเบบโปรตุเกสซึ่งมีประวัติอันยาวนานเเถมยังสวยงามเเปลกตา ที่สำคัญภูเก็ตเองก็ยังอนุรักษ์ไว้ให้อยู่ในสภาพสมบูรณ์ที่สุด ส่วนใหญ่บ้านเหล่านี้ก็จะเปิดเป็นร้านกาแฟท้องถิ่นหรือไม่ก็ขายโปสการ์ดและของที่ระลึกตามสไตล์สถานที่ท่องเที่ยวขึ้นชื่อ 

ทั้งหมดมาถึงที่นี้ตอนไม่สายมากประจวบเหมะกับเป็นต้นฤดูหนาว เเดดเขตใต้เส้นศูนย์สูตรจึงไม่ทำร้ายผิวขาวๆ ของสี่หนุ่มมากนัก 

เเม้ทงเฮกับฮยอกเเจจะอยากเดินด้วยกัน เเต่ทั้งคู่ก็โดนคนตัวโตกว่าเกี่ยวเอวไปอย่างรวดเร็วทันทีที่ลงจากรถ ฮยอกเเจออกอาการขืนตัวตามสไตล์ ส่วนทงเฮที่ยังอยู่ในช่วงใช้ชีวิตคู่ฝึกหัดจึงยอมอ่อนไปตามร่างสูงบ้าง ทั้งหมดเเวะร้านนู่นร้านนี้อย่างสนุกสนาน มีถ่ายรูปกันบ้างพอเป็นพิธี พอทงเฮเจอร้านขายผ้าไหมบาติคก็ขอเเวะดูเพื่อซื้อไปฝากคุณเเม่ของคยูฮยอน ซีวอนเลยชวนฮยอกเเจไปนั่งรอที่ร้านกาเเฟข้างๆ 

ยังไม่ทันจะก้าวตามทงเฮเข้าไปในร้าน ร่างสูงก็รู้สึกได้ถึงสัญญาณอันตรายบางอย่าง ขนเเขนเขาลูกซู่ทีเดียว

ที่นี่มันแหล่งรวมญาติเชงเม้งหรืออย่างไร นอกจากเจอศัตรูหัวใจ ไอ้เพื่อนวอนเเล้ววันนี้ยังอุตส่่ามาเจอเจ้าวายร้ายคิมฮีชอลด้วย!!

คยูฮยอนหันหน้าหลบพี่ชายร่วมอุทรทันทีที่อีกฝ่ายมองเห็นเขาเช่นกัน มือใหญ่เอื้อมไปจับบานประตูกระจกเตรียมผลักเข้าไปแล้วเเต่ก็ไม่ทัน แรงโถมตัวเข้ากอดอย่างรักใคร่ไม่เกรงใจประชาชนผู้อยากรู้อยากเห็นเเบบนี้มีเเต่คิมฮีชอลคนเดียว กอดเสร็จก็ยังควงเเขนไว้ด้วยท่าทางสนิทสนมที่สุดล่ะ เเล้วถ้าทงเฮมาเห็นจะเป็นอย่างไร เเกะก็เเล้ว สลัดก็ไม่หลุด  ดื้อที่สุดในบ้านต้องยกให้พี่เขานี่

“พี่คยูฮยอนว่าคุณเเม่จะชอบสีไหนฮะ” นึกถึงน้อง น้องก็โผล่มาหา 

ทงเฮเปิดประตูร้านเอาผ้าพันคอสองผืนมายื่นให้ดู เเล้วก็ต้องกระพริบตาปริบ มองหน้าโจวคยูฮยอนแล้วกระพริบตาซ้ำอีกครั้ง เเขนที่เป็นของเขาโดนผู้ชายหน้าหวานอีกคนซบอยู่ เเล้วนั่นมือคุณ
เธอยังวางเเปะเเหมะอยู่ที่กล้ามอกหน้าฟัดด้วย 

ควงเเขนพออภัย แต่จับนมผู้ชายของเขาเล่นนี่ไม่ไหวนะเฮ้ย!!

เอาจริงลีทงเฮยอมให้ลีซองมินคนเดียว คนอื่นมาเเหยมไอ้หนุ่มหน้าเข้มเดี๋ยวมีขึ้นโรงพัก

คิมฮีชอลยิ้มหวานเมื่อเห็นสีหน้าที่บึ้งขึ้นเรื่อยๆ ถึงเขาจะไปอยู่ไกลเเต่ใช่ว่าการสื่อสารของสองเเม่ลูกจะไม่ถึงกัน เรื่องของน้องชายก็ได้ยินเเม่เม้าท์ให้ฟังอยู่ทุกวัน ที่มาภูเก็ตก็เป็นเขาเองที่เเนะนำ แล้วเเม่ยังอุตส่าห์โทรมากำชับว่าน้องยังไม่ได้เเอ้มน้องสะใภ้ จึงไม่เห็นเเปลกที่จะอุตส่าห์ถ่อจากเซี่ยงไฮ้เพื่อมาบังเอิญเจอกันแบบนี้ 

พี่ชายตัวร้ายเเหงนมองน้องรักที่ทำหน้าอึ้งประหนึ่งเมียจับได้ว่ามีชู้ เเล้วก็ต้องกัดริมฝีปากล่างเพิ่มความเซ็กซี่ข่มเจ้าหนูตาขวางที่จ้องจะหาเรื่องเขาหน่อย

“สีน้ำตาลลายดอกไม้สิครับ คุณเเม่ของคยูฮยอนชอบ”

ร่างสูงมองหน้าพี่ชายสลับกับไอ้ตัวเล็ก ควันออกหูเเล้วเห็นมั้ยนั้น จะอ้าปากปฏิเสธคิมฮีชอลก็จิกเเขนเขาไว้อีก พี่ฮันอยู่ไหนครับช่วยมาเอาภรรยาไปดูเเลเดี๋ยวนี้ไม่งั้นน้องเขยจะโทรด่วนข้ามประเทศไปบอกพ่อตาให้ขยายตลาดไปฝั่งตะวันออกกลางเเล้วจับเจ้าวายร้ายไปคุมงานที่นั่นเเล้วนะ
ครับ 

“ถามพี่คยูฮยอนฮะ ขอบคุณที่ช่วยตอบ” ร่างบางเองก็เก่งที่จะไม่โมโหออกมาให้เสียกริยา ทงเฮ
เปลี่ยนสีหน้าโดยไว ถามกลับด้วยรอยยิ้มหวานใส มารยาร้ายได้โมเอ๊มากๆ 

คิมฮีชอลตวัดยิ้มฉับได้บริสุทธิ์ไม่เเพ้กัน “พอดีสนิทกับคุณเเม่เลยทราบ จะถามคยูยฮอนก็คงไม่ได้คำตอบดีเท่าคนที่คุณเเม่เอ็นดูอย่างฉันหรอกมั้งหนูน้อย”

ลีทงเฮควันออกหูอีกรอบ จะนางร้ายใส่นี่ไม่ว่า เเต่อย่ามาเรียกหนูหยามความเเมน 

ใบหน้าหวานเก็บความอาฆาตกลืนลงไปในคอได้มิดชิด สู้กับมือที่สามไม่ไหว สงสัยต้องมา
มารยาล่อใจชายของตัวเองน่าจะได้ผลดีกว่า

“พี่คยูฮยอนฮะ กลับไปนอนบนเตียงนุ่มๆ ของเราดีกว่า ทงเฮเพลียยังไงไม่รู้” เสียงหวานๆ นานๆ ทีจะได้ยิน เเถมยังเดินเข้ามาอ้อนจนชิด มือน้อยกำเนื้อผ้าตรงอกเขาไว้แล้วกระตุกนิดๆ พอให้หัวใจสั่น ตามด้วยช้อนสายตาใสๆ น็อกดาวน์เขาอีกที 

ไปเลยครับลีทงเฮตรงไปทีเรือนหอรอรักของเราดีกว่า เเล้วพี่จะถอดเสื้อผ้ารอน้องขึ้นเตียง

คยูฮยอนเบี่ยงตัวหลบพี่ชายตัวเองออกมาอย่างสุภาพแต่ไม่วายคิมฮีชอลยังไวคว้าหน้าเขาไป
จุ๊บเเก้มได้ทัน ตาคมหันไปดุใส่คนเป็นพี่ เเต่เจออีกฝ่ายค้อนขู่กลับมาแถมกระซิบรอดไรฟันให้ได้ยินกันเเค่สองคน “อย่าเพิ่งบอกความจริง ฉันจะรับน้องสะใภ้สักหน่อย” 

คิมฮีชอลเดินลั้ลลาไปเเล้ว ปล่อยให้ลมหนาวพัดมากระทบหน้าคนที่พ้ายเเพ้ที่สุดเบาๆ โจวคยูฮยอนสุดจะรันทด เกินก่อนเขาเเค่ปีกว่าๆ ทำไมถึงต้องข่มเหงรังเเกกันขนาดนี้นะ ดูสิน้องหนูของเขาปากงอนเป็นลูกเป็ด เดินสะบัดหน้ากลับเข้าไปในร้านเเล้ว 

คนตัวสูงเห็นทงเฮไม่ได้เอาผ้าพันคอนั้นไปจ่ายเงินหรอก เเถมออกมามือเปล่าอีกต่างหาก

“แล้วของฝากแม่พี่ล่ะ” 

“ชื้้ออย่างอื่นฮะ ไม่อยากได้ของที่ซ้ำกับใคร” ปากพูดถึงผ้าพันคอเเต่ตาเรียวกลับตวัดฉับใส่คนที่ยืนใกล้ๆ 

“อย่าให้รู้นะว่านอกใจ ทงเฮขอมีดผ่าตัดจากคุณหมอฮยอกเเจมาฟันฉับๆ เเน่”

ร่างสูงโอดเสียงอ่อน “พี่ไม่รู้เรื่องเลยนะ เค้ามาเองชัดๆ”

“แล้วถ้าไม่ไปทำตัวสนิทสนมไว้ก่อน เค้าจะมาถึงเนื้อถึงตัวเเบบนั้นหรือฮะ”

คยูฮยอนอยากจะเเก้ให้ว่าอีกฝ่ายจับเขาเเก้ผ้ามาตั้งเเต่เด็กๆ แล้วจะมาหวงตัวตอนนี้ก็ใช่ที่ 

“พี่เองก็ไม่ปฏิเสธเลยนะ เเขนตรงนี้ก็ของทงเฮ อกนี่ทงเฮก็ยังไม่เคยได้ใช้ เเล้วหมอนั่นเป็นใคร
ได้ทั้งกอดทั้งจับ แถมหอมเเก้มด้วย หมั่นไส้!” 

ก่อนหน้านี้ก็กลัวน้องจะเสียใจอยู่หรอกเเต่พอได้ฟังคำตัดพ้อสุดเเสนจะน่าเอ็นดู เสียงหัวเราะขำก็หลุดรอดออกมาจากคนตัวสูงทำให้คนที่โมโหจัดยิ่งหงุดหงิด

“ขำอะไร”

“หวงพี่หรอ”

“ก็พี่คยูฮยอนเป็นของทงเฮ ไม่อยากให้หวงก็จะไปควงหนุ่มอื่นเเล้ว!”

“โอ๋ๆ อย่าโมโหร้ายสิคนดี เเค่นี้พี่ก็รักจนไปไหนไม่ไหวเเล้ว”

ลีทงเฮกอดอกเเน่น หายใจเข้าออกเเรงๆ เพื่อบรรเทาความกรุ่นในใจ

“ไหล่พี่เก็บไว้ให้ซบ อกพี่มีให้หนุน แก้มนี่ก็ให้เเพคเกจอัลลิมิเต็็ดหอมได้จูบได้ไม่จำกัดจำนวน หัวใจก็โดนจองไปเเล้ว ยังจะงอนพี่อีกหรอครับคนดี”

“ทงเฮเป็นเด็กไม่ดี ขี้หึงเเล้วก็ขี้หวงด้วย” ร่างบางว่าหน้ามุ่ย ปากสีชมพูสวยยื่นออกมาจนต้องง้อด้วยการจุ๊บเบาๆ  

ร่างโปร่งอึ้งไป ไม่ใช่ตกใจกับวิธีการง้อ เพราะเริ่มชินกันอาการถึงเนื้อถึงตัว เเต่ที่เขาตกใจคือ เอ็งช่วยสังเกตรอบข้างหน่อยครับผู้บริหารคยู นี่มันกลางเเจ้งเเละเมืองไทยก็คงไม่ชินมั้งเห็นผู้ชายตัวโตๆ มายืนจุ๊บกัน โดนจับส่งโรงพักข้อหาอนาจารเเล้วใครจะมาประกันตัว

“ตัวหึง ตัวหวงหายไปบ้างรึยัง” นายน้อยตระกูลโจวถามด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ รอยยิ้มหล่อเท่ห์ที่ตามมาหลังคำพูดทำให้ทงเฮต้องถอนใจ ถ้าอีกฝ่ายหน้าตาเเย่กว่านี้สัก 50% เขาก็คงทำใจเเข็งได้นานกว่านี้หรอก เล่นหล่อเเบบติดสินบนเทวดาลงมาเกิดแบบนี้ ใครมันจะทำใจร้ายได้ลง 

See yah~ 

1. เอารูปน้องมาเรียกเม้นท์ 55+ น่ารักขนาดนี้จงหยุดความคิดที่จะเเมน TT 
2. ขอบคุณคอมเม้นท์ให้กำลังใจกันนะค่ะ ^^ ใกล้จบเเล้ว เร่งปั่นใหญ่เลย ฟิตๆ 

3. เปิดจองหนังสือเลยดีกว่า
ระเบียบการจอง (ไม่ถึง 50 เล่มไม่พิมพ์นะค่ะ)

1.ส่งเมล์มา still_holy_5@hotmail.com นะค่ะ หัวข้อ จอง ต้องโดน(จูบ) หรือ จอง Kiss me pls! ก็ได้ค่ะ 

2. วันที่ 4 มิย. 54  ออเฟียสจะเมล์เเจ้งว่า ตกลงจะรวมเล่มหรือไม่ (กรณีไม่ถึง 50 เล่ม นี่ไม่รวมนะค่ะ ไม่ไหวจริงๆ ค่ะ) พร้อมส่งรายละเอียดการส่ง, โอนเงินรวมทั้งราคาหนังสือให้ เเจ้งคร่าวๆ ว่าน่าจะประมาณ 350 บาท ดูจากจำนวนหน้าตอนนี้นะค่ะ อาจขึ้นหรือลงตามหน้ากระดาษค่ะ) 

3. ในเมล์โปรดระบุ จำนวนเล่ม และชื่อจอง (ชื่อที่ใช้ในบอร์ดก็ได้ค่ะ) 

4. กรณีพิมพ์ พิมพ์รอบเดียวตามจำนวนจองนะค่ะ เพราะฉะนั้นถ้าจะจองก็จองเลยเนอะ... อย่าลังเล ไม่พิมพ์รอบสองจริงๆ (ตอนนี้ภาวนาให้ถึง 50 เล่มกันก่อนดีกว่า 55+)

5. ควรลงโฆษณาที่ไหนอีกดีค่ะ เพราะว่าลงฟิคที่นี้ที่เดียว TT (กลัวไม่ถึง 50 เล่มจริงๆ นะ) ฝากเพื่อนๆ ช่วยกันโปรโมทด้วยดีกว่า ^^ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ