คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ดรูอิน
(ผมไม่ไ้มีวามรู้เรื่อรถไฟมา ผิรไหนออภัยนะรับ)
เอี๊ย เอี๊ย
“เห้ออออออออ ในที่สุ็เสร็สัที”รูอิน
“่วนี้มีแ่เ็นๆ ไม่อบอยู่เยๆเล่นโน้นนี่ไปทั่วเยอะึ้นนะ”รูอิน
ผมื่อ รูอิน แอพเลอร์ ผมอายุ 16 ปีแล้ว และทำานนี้มา 5 ปี………5 ปีเ็ม ผมเบื่อับีวินี้มาที่้อมา่อมหรือูแลรถไฟบ้านี้ะมั
รถไฟนี้ือรถไฟแนทอ เป็นรถไฟที่ออแบบมาเป็นพิเศษเพื่อ ้ามผ่านินแนที่ื่ออารามทอ มีหลายบวนแ่ละบวนมีหลายู้ อย่าบวนที่ผมประำารอยู่มี 50 ู้ ู้ที่ 2 ะมีเรื่อยนพิเศษที่วบุมทั้รถไฟอยู่ลไมันับ้อนเอาหนัมาเลยละ มันถูเรียว่าเรื่อลอรถไฟ
“่วยไม่ไ้นี่น่า เ็็ือเ็นะ”อิว
นี่ือ อิว ฮอแมน เ้าายหน้าหวานแสนใี เพื่อนอผมเอ หมอนี่เป็นเพื่อนอผมมาั้แ่เ้ามาทำานบนรถไฟนี้รั้แร านหมอนี่ส่วนให่มีแ่ทำวามสะอานะ
นิสัยหมอนี่็เป็นนอ่อนโยน รัเ็มาเลย อบวามสะอา และอบอน่ารัยัะผู้หิ
“นายไปหน้าบวนบออร์นสิ เราะไ้ไปสัที”อิว
“ไ้ๆ”รูอิน
พวเรา้าอยู่ที่านาลาล้าเพื่อ่อมอยู่
“อะ เสื้อนายเปื้อนนะ ทำวามสะอา้วยนะ”อิว
“็….ถ้านายทำไม่ไ้็ให้ัน่วยไ้นะ”อิว
ทำไมหมอนี่ถึเินนบิัวไปมา้วยน
“ันทำไ้น่า ไปละ”รูอิน
“นาย้อทำวามสะอา้วยนะ นั้นนะือเรื่อแบบอพวเรานะ”อิว
“เออๆ”รูอิน
พวเราพนัานบนรถไฟแนทอนี้มีเรื่อแบบเพาะอยู่ือเสื้อ่าสีำธรรมาที่มีลวลายอไม้สีทอที่เป็นเอลัษ์
ึ ึ ึ
รถไฟนี้เป็นแบบบวนรถเร็วภายในแ่้วยสีทอเป็นลวลายูสวยามัับัวรถไฟที่เป็นสีำ เป็นแบบนี้เหมือนันับภายนอ
“่อ”อร์น
……..ให้ายสิหลับสะบายเลยนะ
“เอ็ อร์น”รูอิน
“หะ…..หือ โอ้ รูอินหรอ”อร์น
หมอนี่ือ อร์น เวลัน นับรถไฟนี้ หนุ่มหน้าาบ้านๆ ที่ไม่มีใรเอา ผมับอิวยัมีนมาีบบ้าบาเวลาแ่ผมับอิว็ปิเสธหมเลย แ่หมอนี่ไม่มีเลย ะเป็นเพราะนิสัย้วยละ เป็นนี้เีย อบทำัวหม มีเวลาว่า็นอน แ่ถึั้นหมอนี่็เป็นนีนหนึ่เลยละ
“ออรถไ้แล้ว”รูอิน
อร์น หยิบวอออมา
“นี้รถไฟแนทอบวนที่ 70 อออรถไปที่านาลาที่ 28 โลไฮฮาว ประเทศไอสเฟีย เมือหลวเวลเฟีย”อร์น
“รับทราบ”
“ไปนั่ที่ะ”อร์น
“เออ”รูอิน
ทันในั้น่อว่าระหว่ามิิไ้เปิออที่หน้ารถไฟ
ผมลับไปทีู่้ที่ 3 ที่ๆผมอบเป็นพิเศษ
ปู้นนนนนนนน
ึ ึ ึ
รถไฟไ้เลื่อนัวเ้าไปใน่อว่านั้น
วิ้ วิ้ วิ้
“ูี่ที็ยัามนะเนี่ย”รูอิน
นี่ือในแนอารามทอ ่อว่าระหว่ามิิที่เื่อมับโลอี 3 ใบ ในโลนี้นั้นเป็นอนลาืนลอเวลา มีแสออร่าทั่วท้อฟ้าและมีแ่ทราย……บอทรายไปอย่าเียว็ไม่ไ้สิ เป็นเศษทอที่เหมือนทราย เวลาพวมันปริวะปล่อยแสระยิบระยับสวยามมา ยิ่รถไฟที่มา้วยวามเร็วสูยิ่พัทรายพวนี้มา ทำให้มีแสระยิบระยับอทรายทอพวนี้ลอเส็นทา
.
.
.
ึ ึ ึ
ผมหันไปหาเสียเท้า
“นายเสร็านละหรอ”รูอิน
“อ่า”อิว
“ันลัวัเลยว่าัวเรื่อะมีปัหา ไปูให้หน่อยไ้ไหม”อิว
“นายิไปเอละมั้”รูอิน
เอี๊ย
“อะไรเนี่ย!!!!!!!”รูอิน
ผมเาะเบาะที่ผมนั้อยู่สุแรเลยละ ทำไมอยุ่ๆรถไฟถึหยุละ
“อะ”อิว
ฟลุบ
อิวล้มใส่ผม โยที่หน้าออิวนหน้าออผมหมอนี่หน้าแ้วยละและไหลไปนระ
แร๊
“ว้าว เยี่ยมเลย ฮะ ฮ่า”รูอิน
ระร้าวละสิ โถ่เอ้ยระยิ่แพอยู่
“อ่าาาาาาาา ทำไี ันอโทษ”อิว
อิวหน้า่อยไปเลย เมื่อเห็นระร้าว ็นะมันแพเอาเรื่ิอเลยนิน่า
“ไม่ใ่วามผินายหรอ”รูอิน
“ันไปหาอร์น่อนนะ นาย็ไปหาอาวุธะ”รูอิน
“อืม”อิว
ผม้อรับไปหาอร์นและรีบแ้ปัหาะ ถ้าอยู่ที่นี่นานเินไปมีหวัวยแน่
.
.
“อร์น เิไรึ้น”รูอิน
“…….”อร์น
อร์นเหื่อไม่น้อยเลยแฮะ เิไรึ้นันนะ
“ฟันะรู”อร์น
“อึ”รูอิน
“ันทำมาม่าใส่เรื่อยน์น่ะ แล้วทำให้ารทำานผิพลาเล็น้อยนเรื่อมัน้อหยุ”อร์น
“…….”รูอิน
ไอ้……หมอ……นี่
“เรื่อนายไว้ันะฟ้อหัวหน้าที่หลั นาย้อ่ยัน่อมเรื่อ่อน”รูอิน
“อย่าฟ้อเลยนะ!!”อรฺ์น
อร์นอาผม พร้อมรีน้ำาอวามเห็นใ
“ไม่สนเว้ย แมา่วยัน่อมเรื่อ่อนพวนั้นมาเถอะ”รูอิน
วู้ววววววววว
“เห้อออออออ บ้าเอ้ย”รูอิน
ความคิดเห็น