คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : CHAPTER:7 เชื่อสิ!
“เชอรีน..เหนื่อยไหม? พอเถอะเลิกทำเพื่อพี่ซะ..”
“พี่วาริน..รีนจะไม่หยุดจนกว่าจะรู้ว่าใครที่ฆ่าพี่!”
“เชอรีน..” วารินน้ำตาคลอกับความรักที่น้องสาวมีให้ตนก่อนจะค่อยจางหายไป
“พี่วาริน!!!!!” เชอรีนสะดุ้งตื่นก่อนจะมองไปที่นาฬิกา 8.00 น. ‘จะมาปลุกกันดีๆก็ไม่ได้ เฮ้อ =o=’
...วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เธอต้องเผชิญหน้ากับอะไรหลายๆอย่างแต่ตอนนี้เธอคือ ‘วาริน’ ไม่ใช่ ‘เชอรีน’!! อีกต่อไป
“วาริน!” แบมบี้ที่เดินตามหลังเชอรีนมาเรียกเธอ ก่อนที่เธอจะหันหลังกลับไปแล้วกลั้นใจยิ้มให้แบมบี้
“ค่ะ?”
“เธอ..กลับมาทำไม!?” แบมบี้ผลักเชอรีนเข้าไปในลิฟต์ก่อนจะปิดประตูลิฟต์ทันที ‘ผู้หญิงอะไรน่ากลัวชะมัด!’
“กลับมาฟื้นความจำค่ะ...” เชอรีนพยายามเก็บอาการกลัวไว้ให้ได้มากที่สุดแล้วตอบกลับไป
“ฟื้นความจำหรอ? หมายความว่าไง?” แบมบี้เอียงคอเล็กน้อย
“ฟื้นความจำก็หมายความว่าความจำเสื่อมจำอะไรไม่ได้ไงค่ะ หัดคิดให้มันเยอะๆหน่อยสิ...” เชอรีนพูดแกมประชดก่อนจะยิ้มให้แบมบี้
ตึ๊ด!
“งั้นฉันไปทำงานก่อนนะค่ะ ขอให้วันนี้คุณอ้นไม่บ่นจนต้องเรียกฉันไปทำงานแทนนะค่ะ” เชอรีนมองอย่างแบมบี้ด้วยหางตา ก่อนจะเดินสะบัดผมออกจากลิฟต์
“แก…!!!” แบมบี้ได้แต่กัดฟันกรอด! ‘ไม่มีทางซะหรอก!!’
ก๊อก ก๊อก
“เข้ามา..” เมื่อได้รับคำอนุญาตจากอ้นแบมบี้ก็เดินเข้ามาในห้องทันที
“มีอะไร?” อ้นมองแบมบี้ก่อนจะเซ็นเอกสารต่อ แบมบี้เดินไปปิดเอกสารนั้นก่อนจะนั่งบนโต๊ะแล้วไขว่ห้างโชว์ขาอ่อนของเธอ อ้นหันไปแต่มองก่อนจะแสยะยิ้มแล้วหันไปทางงอื่นเหมือนไม่แย้แส้อะไรเลย
“เธอทำอะไรของเธอ..” อ้นถามทั้งทีไม่มองหน้าแบมบี้เลยสักนิด
“อย่าปฏิเสธตัวเองสิค่ะหัวหน้า..” แบมบี้พูดเสียงออดอ้อนก่อนจะจะคางอ้นให้หันมาทางตน
“ฮึ! ถึงเธอแก้ผ้าต่อหน้าฉัน ฉันก็ไม่รู้สึกอะไรทั้งสิ้น” อ้นเชิดคางจนหลุดจากมือของแบมบี้ “ออกไปซะ..” อ้นพูดก่อนจะเปิดแฟ้มเอกสารเซ็นต่อ ทั้งทีใจก็รู้ดีว่าหญิงสาวคงไม่ยอมจบเรื่องนี้ง่ายๆ
“งั้นก็ลองพิสูจน์สิค่ะ” แบมบี้ยืนขึ้นก่อนจะถอดเสื้อคลุมเผยให้เห็นเสื้อสายเดี่ยวสีดำตัวบางของเธอ แต่ถึงอย่างนั้นอ้นก่อนไม่สนใจอยู่ดี
ก๊อก ก๊อก
..เมื่อแบมบี้ได้ยินเสียงคนเคาะประตูจึงเสแสร้งทำเป็นล้มทับอ้นที่นั่งอยู่
“โอ๊ย!”
“ขออนุญาตนะ..” ตึก! เชอรีนที่ถูกตั้มใช้ให้เอาเอกสารมาให้อ้นเซ็นถึงกับช็อคกับภาพตรงหน้าของเธอ ก่อนจะรวบรวมสติกลับมา “อะ..เอ่อขอโทษทีมากวนค่ะ” เชอรีนก้มเก็บเอกสารก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
“วาริน!! มันไม่ใช่..โธ่เว้ย!” อ้นผลักแบมบี้ออกจากตัวก่อนจะเดินตามเชอรีนไป แบมบี้แสยะยิ้มออกมาก่อนจะสวมเสื้อ ‘คิดจะมาแย่งทุกอย่างไปจากฉันหรอ ไม่มีทาง!!’
..เชอรีนที่เดินออกมาจากห้องของอ้น ยังคงรู้สึกช็อคกับเหตุการณ์นั้นไม่หาย น้ำตาค่อยๆไหลรินออกมา ‘ทำไม? เราต้องมาร้องไห้ให้ผู้ชายพันธุ์นั้นด้วย!!!! เฮงซวยที่สุด!’
“วาริน!!” อ้นที่เดินตามมากระชากมือเชอรีนก่อนที่เชอรีนจะหันมาเพราะแรงเหวี่ยง
“ปล่อยฉัน!” เชอรีนพยายามแกะมือออกจากอ้นแต่ยิ่งแกะเหมือนยิ่งแน่นขึ้น
“ไม่!”
“ปล่อยฉัน!!”
“ฟังฉันก่อนสิวาริน!! ฉันไม่ได้พิศวาสแบมอะไรสักนิด เชื่อสิ..” อ้นดึงมือเชอรีนกลับมาหาตัวเอง
“เชื่อ..เชื่องั้นหรอ? ทำไมฉันต้องเชื่อคุณด้วย คุณจะไปมีอะไรกับเลขาฯของคุณ นั้นมันก็เรื่องของคุณไม่ได้เกี่ยวกับฉัน เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน!!!” อ้นหยุดชะงักก่อนจะค่อยคลายมือเชอรีนออก เชอรีนสะบัดมือออกก่อนจะเก็บเอกสารที่ตกกระจายอยู่
“ใช่! ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเธอ แล้วไม่คิดจะเป็นด้วย จำไว้นะวาริน..” อ้นพูดเสียงเรียบก่อนจะเดินกลับห้องด้วยใบหน้าที่เย็นชาที่ซ่อนน้ำตาเอาไว้อยู่..
มาเพิ่มประชากรคนแอนตี้แบมบี้แปบ //เอ๊ะ! ไม่เกี่ยวๆๆ 55555 รักเดอะดาวทุกคนนนน 30 เม้นนะๆๆ ไม่ถึงไม่อัพนะนะนะนะนะนะนะนะนะ 5555
ความคิดเห็น