ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Phantom รักนายปีศาจร้ายของฉัน [อ้นรีน]

    ลำดับตอนที่ #6 : CHAPTER:5 เกลียด! เกลียด!

    • อัปเดตล่าสุด 28 มี.ค. 57


    “ฮึ! เกลียดฉันงั้นหรอ? ฮ่าๆ น่าขำสิ้นดี!” อ้นแสยะยิ้มที่น่ารังเกียจที่สุดก่อนจะดึงเชอรีนเข้ามาก่อนจะจูบบดขยี้ริมฝีปากบางของเชอรีน เธอพยายามทุบอกอ้นหลายครั้งแต่ก็ไม่เป็นผล ชายหนุ่มเริ่มใช้ลิ้นเข้ามาเกี่ยวพันลิ้นของเธอไว้ ก่อนที่ชายหนุ่มจะสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนๆของหญิงสาว ชายหนุ่มช่วงชิงลมหายใจนั้นมาก่อนจะบดขยี้ริมฝีปากบางหนักขึ้น

    เพี๊ยะ!

    “คนอย่างนายมันน่ารังเกียจที่สุด! เกลียด! ฉันเกลียดนาย!” เชอรีนตบเข้าที่หน้าของอ้นเต็มๆทำให้อ้นเลือดขึ้นหน้าเอามากๆ

    “เกลียดฉันให้ได้ตลอดไปนะ..” อ้นจับที่แก้มของตัวเองที่เมื่อกี้พึ่งถูกผู้หญิงปากกล้าคนหนึ่งตบไปจนมันเริ่มขึ้นสี

    เชอรีนเดินออกมาจากห้องก่อนจะไปชนเข้ากับตั้ม

    “วาริน!! ไอ้อ้นมันทำอะไรเธอบอกฉันมาซิ!” ตั้มที่เห็นเชอรีนร้องไห้ฟูมฟายออกมาจากห้องอ้นก็พอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

    “ฉัน..ไม่เป็นอะไรหรอก” เชอรีนรีบเช็ดน้ำตาออกทันทีไม่ได้เธอจะอ่อนแอไม่ได้!!!

    “ไม่เป็นอะไรแล้วร้องไห้ทำไม?”

    “หมาตายน่ะ..

    “ฮ่ะ? หมาตาย?”

    “อืม..งั้นฉันไปแล้วนะไวเเจอกันนะ” เชอรีนรีบเช็ดน้ำตาก่อนจะเดินไปต่อ ลืมไปเลยว่ามีนัดกับยัยเฟรม

    #แฮปปี้เวดดิ้งสตูดิโอ

    “ยัยรีน!!!” เฟรมที่เห็นเชอรีนเข้ามาในร้านรีบเข้าไปกอดทันทีแต่ท่าทีของเชอรีนตอนนี้ไม่ต่างกับร่างไร้วิญญาณ

    “ยัยเฟรม..ฮึก!” เชอรีนตั้งท่าว่าจะร้องไห้อีก

    “แกเป็นอไรของแก! ไม่เอาน่ะ!” เชอรีนตัดสินใจเล่าเรื่องทุกอย่างให้เฟรมฟังก็ปาไปเกือบๆสองชั่วโมง

    “คนที่ชื่ออ้นนี้มันเลวจริงๆ!” เฟรมที่ได้ฟังเรื่องทั้งหมดก็ถึงกับของขึ้นแทน

    “ไม่มีอะไรแล้วงั้นฉันไปรับบิวก่อนนะ ฉันเลยเวลามาเกือบชั่วโมงแล้ว” เฟรมพยักหน้าก่อนจะเดินไปส่งเชอรีนที่รถ แล้วเดินกับมาที่ร้านระหว่างทาง

    “บอกมาวารินคุยเรื่องอะไรกับเธอ!” ชายหนุ่มร่างสูงสวมแว่นดำพุ่งเข้ามาถามเธอด้วยความเร็วแสง

    “เฮ้ย! จะบ้าหรอ? ใครวะวะ วาริน..” เธอเกือบลืมไปแล้วว่าเชอรีนตอนนี้ ที่บริษัทเธอไม่มีใครรู้ ที่รู้กันคือเธอคือวาริน!  ‘แสดงว่าหมอนี้? คนของบริษัทหรอ?

    “จะรู้ไปทำไมฮ่ะ?!

    “ตอบฉันมาเดี๋ยวนะ! อ่ะ! ให้พันหนึ่ง” ตั้มพูดก่อนจะควักแบงค์พันออกมา

    “ไม่เอาไม่พูด…!!

    “สองพัน”
    “ไม่
    !

    “ห้าพันขาดตัว!!

    “ก็บอกว่าไม่ไงไอ้บ้า!!” เฟรมผลักตั้มออกก่อนจะเดินเข้าร้านไป

    “โธ่เว้ย!” ตั้มไปแต่สบถกับตัวเองเบาๆ (ซะทีไหนล่ะ =o=!)
     

    พวกแกรอฉันกลับมานะ!!! ถึงรีดสุดที่รัก

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×