คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : สะดุด!!
(AON)
…ผมเลื่อนกล้องไปเลื่อยๆจนสะดุดกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอมีสีผิวขาวมากขาวจนจะกลมกลืนกับสีของหาดทราย แก้มและปากชมพูของเธอช่างเข้ากันได้ดีสีผิวของเธอ และผมที่ย้อมสีและดัดลอนจนเข้ากับรูปหน้าสวยๆของเธอ ผมไม่เคยเห็นใครสวยเท่าเธอมาก่อน เธอเป็นใคร?? คำพวกนี้วนเวียนอยู่ในหัวสมองผม ผมรีบรัวชัตเตอร์เก็บภาพเธอให้ได้มากที่สุด จนกระทั่ง..
“สวัสดีหม่อมอ้น หม่อนตั้ม สบายดีไหมครับ?” คนที่มาทักทายผมทำให้ผมต้องลดระดับของกล้องออกจากหน้าแต่สายตาของผมก็ยังจ้องไปที่เธอ~
“ไอ้อ้นๆๆ !! เฮ้ยหยิ่งหรอ!” ผมตื่นจากภวังค์ก็เพราะเสียงของพี่ตั้ม ขัดจังหวะคนจริงๆๆ!!
“อะไร!!” ผมตอบอย่างอารมณ์เสีย
“เพื่อนแกไง จำไม่ได้หรอ” จบคำพูดของตั้มผมก็เงยหน้าไปมองคนที่ยืนอยู่
“อ้าว!! ไอ้ตาม! เป็นไงบ้าง” เพื่อนซี้ที่ผมไม่ได้เจอมาประมาณสักสองปีจะได้แล้วมั้ง
“สบายดีแล้วแกเป็นไงบ้างเรียนจบแล้วนิ มาฉลองเรียนจบอยู่ทะเลหรอ” ไอ้ตามพูดผมถึงกับหมดอารมณ์
“มาทำใจ” ผมตอบหน้าเซ็งๆ
“ไหวรึป่าวว่ะ?” ไอ้ตามชกเบาๆที่อกผม
“โฮ~ ไรเนี่ยพวกนี้เสียบรรยายกาศๆๆ ไปๆคุยที่อื่นดีกว่าเดี๋ยวเฮียเลี้ยงเอง” ตั้มพูดก่อนจะลากผมกับไอ้ตามไป แต่พอผมหันกลับไปมองหาเธอ เธอก็หายไปแล้ว……
(ประมาณ 5ทุ่ม)
“เฮ้ย! ตั้มแกเมามากแล้วนะกลับห้องเถอะ” ผมเริ่มถามไอ้พี่ตั้มที่เมาเพราะผมก็รู้สึกเริ่มเมาๆแล้วเหมือนกัน
“ใครเมา!! ไม่ได้เมา~~@$@%$*&*)” นี้มันคนไม่เมาตรงไหนว่ะ!!
“มาๆๆเดี๋ยวฉันช่วยเอง” ไอ้ตามมาพยุงตัวไอ้ตั้มช่วยผมทั้งที่ตัวเองก็มีอาการเริ่มเมาแล้วเหมือนกัน
(ชั้น VIP )
“ห้องแกห้องไหนอ่ะ เดี๋ยวฉันพยุงเฮียตั้มให้~~~~” ตูมตามพูดก่อนจะเดินออกจากลิฟต์
“901 ไปก่อนเลยนะเดี๋ยวฉันตามไป” ผมพูดก่อนจะเดินเซออกมาจากลิฟต์ ผมเป็นพวกถึงจะเมาแล้วก็ยังมีสติรู้ว่าทำอะไรอยู่ จนผมเคาะประตูแล้วก็เผลอสลบไป หวังว่านทคงจะมีน้ำใจลากผมเข้าไปในห้องนะ
(CHERREEN)
…ฉันนอนอยู่ที่ห้องคนเดียวกลิ้งไปกลิ้งมาบนที่นอน เพราะว่าวันนี้ฉันต้องนอนคนเดียว!! ทำไมง่ะ TT เพราะยัยดีแท้ๆ ยัยดีชวนพี่แบมบี้ไปดูซีรี่ย์เกาหลีด้วยแท้ๆๆ เราไม่น่าดูก่อนเลย -3- ตอนจบก็แค่ พระเอกกับนางเอกกลับมารักแล้วก็จูบกัน ตอนสุดท้ายก็ขี่หลังกันกลับแค่นั้นเอง
(สปอยซะไรท์ไม่อยากดูเลยนะเชอรีนนนนนนน)
ก๊อกๆๆๆ!!
“เฮ้ย! อย่าบอกนะว่าพี่แบมบี้เปลี่ยนใจมานอนกับเรา เย้ๆๆๆ” ฉันทำท่าดี๊ด๊าร่าเริงก่อนออกไปเปิดประตู แล้วก็พบว่า!!.... O_O!! มีผู้ชายมาเคาะประตูห้องฉันแล้วสลบต่อหน้าฉัน ตายยังเนี่ย!!!! ฉันรีบลากเขาเข้ามาในห้องก่อนที่ใครจะมาเห็น เห้ย! ถ้าทำอย่านั้นก็เหมือนฉันเป็นคนร้ายนะซิ -_- ไม่ได้การแหละเชอรีน!
“ตื่นซิ!! ตื่นซิ!!! ตื่นนนนนนนนน!!!” ฉันเขย่าตัวนายนั้นอย่าแรงก็มีแต่เสียงตอบรับ
“เอออออออออออ” เยี่ยม!! นายนี้ยังไม่ตาย!! เอิ่ม…. กลิ่นเหล้าแรงมากเหอะขอบอก ถึงฉันจะคุ้นเคยกับกลิ่นเหล้าเพราะเด็จพ่อกินบ่อยก็ตามแต่ถ้าขนาดนี้ก็…….นะ ฉันรีบไปหยิบผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดหน้านายนี้ จะว่าไปนายนี้ก็หล่อ อุ๊บ..!!!! -/////- ไม่ได้นะเชอรีนนนนนนน อย่านะๆๆๆๆ แก้มก็เนี๊ยนเนียน ปากก็สวย เฮ้ย!!! มันใช่เวลาไหมเนี่ย *0*!! ขณะที่ฉันกำลังจะลุกเอาผ้าขนหนูไปเก็บ
“อ๊าก!!!” ฉันร้องลั่น แต่ก็คงไม่มีใครได้ยิน >< แต่ตอนนี้ฉันอยู่ในอ้อมกอดของหมอนี้รีบร้อยแล้ว แกเมารึป่าวเนี่ย??!! ฉันดิ้นไปดิ้นมาอยู่นานจน…
“แม่ครับ แม่ครับ แม่!!!” หมอนี้ละเมอถึงแม่ทำไม?? รึว่า…? ฉันคิดเรื่องพวกนี้อยู่นานๆซะจนไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตอนไหน?............
(TOOMTAM)
…ไม่รู้ว่าผมเผลอหลับไปตอนไหน? ตื่นมาอีกทีก็ประมาณก็ ตี 2 แล้วผมก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งเธอกำลังเช็ดตัวให้ผมอยู่… ผมค่อยๆลืมตาขึ้น
“ตื่นแล้วหรอค่ะ” เสียงเธอสดใสมาก
“ครับ” ผมตอบเพียงสั้นๆ
“คือพอดีคุณกับพี่ตั้มเมื่อคืนเมามากนะค่ะ นทเลยเช็ดตัวให้คงไม่ว่ากันนะค่ะ” เธอยิ้มให้ก่อนจะเอาผ้าเช็ดตัวไปเก็บ ผมจับมือเธอไว้… เพราะอะไรไม่รู้
“เออ..ขอบคุณมากนะครับ” - - ไร้เหตุผลสิ้นดี
“ค่ะ งั้นเชิญนอนที่นี้ก่อนก็ได้นะค่ะ ขอตัวค่ะ” เธอรีบเดินหนีผมเข้าห้องนอนไป เวลาเธอเขินเธอน่ารักมากเลย ผมนึกถึงยิ้มนั้นเพลินจนมองไปที่คนข้างๆ เฮ้ย!! นี้เมาหรือนอนตายว่ะเนี่ย = =
ไรท์แต่งใน Word แล้วค่อยก็อปมาวาง ><
คงไม่ว่ากันน้าาาาาาาาาา....
ความคิดเห็น