คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER:2 มาทำไม?!
ตึ๊ด! เสียงลิฟต์ดังขึ้นก่อนจะเปิดออกทั้งสองก้าวเท้าออกมาจากลิฟต์ก่อนจะถูกทุกสายตาของพนักงานในชั้นนั้นจับจ้อง ใช่! ทุกคนยังจำวันนั้นได้ดีเมื่อ 6 เดือนก่อนหน้านี้…
“ไปกันเถอะ” ตั้มพูดก่อนจะเดินไปต่อ
“แบมบี้ฉันจะขอพบไอ้อ้น” ตั้มพูดกับแบมบี้เลขาหน้าห้องของอ้น
“ค่ะ รอสักครู่นะค่ะ” แบมบี้ที่นั่งอยู่ต่ำกว่าโต๊ะพูดขึ้น
“ฮัลโหลคุณอ้นค่ะ คุณตั้มมาขอพบค่ะ ค่ะๆ” แบมบี้พูดก่อนจะยืนขึ้นแล้วยิ้มให้ตั้มโดยไม่ทันสังเกตคนด้านหลัง “เข้าไปได้เลยค่ะ”
“ขอบคุณครับ ป่ะวาริน” ตั้มพูดก่อนที่แบมบี้จะหันไปมองคนข้างหลัง เล่นเอาเธอเกือบช็อค!
“วาริน!!!”
“สวัสดีค่ะ…” เชอรีนยกมือขึ้นไหว้ก่อนจะเดินตามหลังตั้มไป
“กะแก…เป็นไปไม่ได้!” แบมบี้กำมือแน่นก่อนจะปัดแฟ้มบนโต๊ะกระเด็นตกพื้น
#ในห้องทำงานกรกฎ
ก๊อก ก๊อก
“เข้ามา…” อ้นตอบกลับจนคนข้างนอกที่ได้ยินนึกเสียวหลังวูบ
“ไอ้อ้นมีคนมาหาแก…” ตั้มพูดขึ้นก่อนที่อ้นจะเงยหน้าจากเอกสารกองเท่าภูเขา
“ใคร?” ตั้มผลักตัวเชอรีนที่อยู่ด้านหลังออกมาก่อนที่อ้นจะเบิกตากว้าง
ตุ๊บ!
อ้นลุกขึ้นก่อนจะทุบโต๊ะเสียงดังทำเอาตั้มกับเชอรีนสะดุ้งไปตามๆกัน
“อะเอ่อ…” ตั้มที่เป็นต้นเหตุทำให้เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นได้แต่พูดตะกุตะกะ
“แกพาผู้หญิงไร้ยางอายคนนี้มาทำไม!!!?” อ้นถึงกับเลือดขึ้นหน้า
“ไอ้อ้นฟังฉันก่อน…”
“ออกไป!!! แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก!” อ้นกำหมัดแน่นก่อนจะตะโกนใส่ตั้มและเชอรีน
“คุณเป็นใครค่ะ?” เชอรีนทำใจดีสู้เสือถามอ้นออกไปทั้งทีในใจรู้อยู่แล้วว่าเขาคือ ‘ไอ้ฆาตกร! คนอารมณ์ร้อนอย่างนายต้องเป็นต้นเหตุที่ทำให้พี่ฉันต้องตาย!!!’
“ฮึ! ใครนะหรอ? คนที่เธอปั่นหัวเล่นไง! แค่นี้ทำเป็นจำไม่ได้หรอ?!” ไม่มีทีท่าว่าอ้นจะลดเลิกความโกรธนี้ได้เลย
“ไอ้อ้น!!” ตั้มที่ฟังอยู่นานท้วงขึ้น
“แกพาผู้หญิงคนนี้ออกไป!”
“ไม่! จนกว่าแกจะฟังฉัน!” ตั้มเขาไปกระชากคอเสื้ออ้นขึ้น
“ฟังงั้นหรอ! ได้!...อะไรล่ะฮ่ะ!?” อ้นผลักตั้มออก
“วารินความจำเสื่อม!”
“…” อ้นถึงกับพูดไม่ออกก่อนจะมองไปที่เชอรีน
“ใช่ค่ะ ฉันความจำเสื่อม…”
“โกหกน่ะ! เธอคิดหรอว่าฉันจะเชื่อ!!!” อ้นเข้าไปเขย่าตัวเชอรีนอย่างแรง
“ปล่อยฉันนะ!” เพี๊ยะ! นี้คือสิ่งที่เตือนได้ดีว่าเธอไม่ใช่วารินคนเก่า เพราะว่าวาริน…ไม่เคยตบหน้าเขาเลย เชอรีนน้ำตาเริ่มคลอเบ้าอีกครั้ง ‘พี่ฉันไปหลงรักผู้ชายใจทรามอย่างนายได้ยังไงกัน!!?’
“เข้าใจแล้วนะ? แล้วต่อไปนี้วารินคือเลขาฯ ของฉันแล้วห้ามแกมายุ่งกับเธออีก…ไปกันเถอะวาริน” ตั้มพูดก่อนจะเดินจูงมือเชอรีนออกไปจากห้องทิ้งไว้แต่อ้นที่ยังคงอึ้งกับท่าทีเมื่อกี้ของเธอ ‘เธอ…คะความจำเสื่อมจริงๆหรอ?’
=สปอยตอนต่อไป=
“ทำไม…ทำไม!! คุณถึงทำกับผมแบบนี้!”
“มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ!!”
“อย่ามาบีบน้ำตา...”
ความคิดเห็น