คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : CHAPTER:10 คิดว่าใช่หรอ???
“สวัสดีคะ อะอ้าว?? นี่คุณลุงมาทำไมที่โรงเรียนบิวค่ะ? แล้วพี่เชอรีนล่ะ??” บิวพูดก่อนจะชะโงกมองในรถ
“ใช่มารับเธอแทน.. ว่าแต่เชอรีน?? ใครหรอ??” ใช่! กั้งถูกเชอรีนวานให้มารับบิวแทนเพราะเธอมีนัดกับลูกค้าต่อ แต่กั้งต้องเอ๊ะใจกับคำพูดของบิว ‘เชอรีนอีกแล้ว.. เขาเป็นใครกัน’
“อะอ่อ!! บิวหมายถึงพี่วารินนะค่ะ ^^” บิวรีบแก้ตัวหลังจากที่เชอรีนอธิบายเรื่องทั้งหมดให้เธอฟังตอนขับรถกลับบ้าน เธอถึงกับตาลุกวาวเพราะมันเหมือนหนังสือจำพวกสืบสวนแก้ปมที่เธอชอบอ่าน
“แต่เมื่อกี้บิวบอกว่าเชอรีน??” กั้งยังอดสงสัยไม่หาย
“อ่อ! กะก็คือ..ย่อมาจาก เณอแตมวารินค่ะ เณอแตมในภาษาฝรั่งเศสแปลว่าฉันรักเธอ จะเรียกเณอแตมวารินมันก็ยาว บิวเลยเรียก เชอรีนซะเลย ^^ พี่วารินก็เรียกบิวว่าเณอบิวนะ 555” บิวแก้ตัวน้ำขุ่นๆถึงแม้ว่าไม่รู้มันจะขึ้นหรือไม่ขึ้นก็ตาม
“งั้น..พี่เรียกบิวว่าเณอบิวด้วยคนสิ” เอาแล้วๆ มุขที่เธอมโนมาจากนิยายกำลังมีคนหลงเชื่อ
“อะเอ่อ..ไม่ได้หรอกค่ะ!! ชื่อนี้บิวให้พี่วารินเรียกได้คนเดียว!! >o<!! กลับบ้านกันเถอะค่ะ บิวรีบ!!” บิวพูดก่อนจะเปิดประตูรถแล้วขึ้นไปนั่งก่อนที่กั้งจะปิดประตูรถให้แล้วอ้อมไปนั่งเบาะคนขับ แล้วขับรถออกไป
..ร้านไอติม
“ไหนบอกว่ารีบกลับบ้านไง แล้วทำไมถึงให้พี่พาแวะร้านไอติม?” กั้งถึงกับเงิบเมื่อขี่ผ่านร้านไอติมนมสดบิวถึงกับตะโกนบอกให้จอดรถอย่างด่วน!! เล่นเข้าเกือบหักเลี้ยวไม่ทัน
“ทางผ่านไง!! >o<!! ไหนๆก็จอดแล้วอย่าบ่นๆๆ ป่ะๆ” บิวผลักกั้งเข้าไปร้านก่อนที่กั้งจะเดินเข้าไปแล้วมองไปรอบๆร้าน
“กั้ง” เสียงใสของหญิงสาวดังขึ้นก่อนจะเดินเข้ามาหาชายหนุ่ม
“มุก” กั้งถึงกับสีหน้าซีดลงทันที เพราะหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาคือผู้หญิงที่หักอกเขาเมื่อ2ปีก่อน ทั้งๆที่เขาอุตส่าห์เชื่อใจเธอและรักเธอมาก แต่เธอกับทำลายมันลงด้วยตัวเธอเอง
“มาทำอะไรหรอ?” มุกยิ้มกว้างก่อนจะจ้องกั้งตาไม่กระพริบ
“พาบิวมากินไอติมน่ะ..”
“บิว?” มุกเอียงคอเล็กน้อยก่อนจะมองไปข้างหลังกั้งที่มีหญิงสาวร่างเล็กยืนอยู่
“ป้านี่ใครหรอพี่กั้ง?” บิวเอียงหย้าถามก่อนที่กั้งจะหลุดขำนิดหน่อย แต่ตรงข้ามกับมุก ‘ว่าฉันเป็นป้าหรอยัยเด็กบ้า!!!’ ก่อนที่มุกจะปั้นยิ้มให้บิว
“พี่เป็นเพื่อน..สนิทกั้งจ๊ะ” มุกพูดอยู่กับบิวแต่สายตาออดอ้อนนี้มันถูกส่งมาหากั้ง บิวขมวดคิ้มเล็กน้อยก่อนจะมองกั้งสลับมุกไปมา
“พึ่งรู้ว่าพี่กั้งชอบคบเพื่อนที่แก่กว่า..” บิวยิ้มกว้างก่อนจะเดินจูงมือกั้งไปที่เคาว์เตอร์โดยไม่สนใจมุกเลย “ลุงๆไปสั่งไอติมกัน >.<!!” กั้งพยักหน้าก่อนจะขำกับท่าทีของบิวที่เกาะตู้กระจกใส่ไอติมตาเป็นวาว “เอาวนิลาสี่ลูก ไม่ดีๆๆ ห้าลูกค่ะ!” บิวเงยหน้ามาสั่งพนักงานก่อนที่จะหยิบกระเป๋าตังค์ขึ้นมาแต่ถูกกั้งจับมือไว้
“เดี๋ยวลุงจ่ายให้นะเด็กน้อย” ว่าแล้วกั้งก็ควักบัตรทองแพตตินั่มออกมาก่อนจะยื่นให้พนักงาน ก่อนที่ทั้งสองจะไปนั่งที่โต๊ะ
“ลุง..”
“อะไรหรอ?” กั้งที่นั่งเหม่ออยู่ถึงกับสะดุ้งขึ้น
“ยัยป้านั้นนะ! แฟนเก่าลุงใช่ไหม?????” บิวถามด้วยหน้าตาจริงจัง
“รู้ได้ไง? ก็ใช่นะ..แต่เลิกกันไปนานแล้ว ทำไมหรอ?” กั้งเลิกคิ้วขึ้น
“ก็มองลุงยังกับจะกลืนลุงไปได้ทั้งตัวอยู่แล้ว สงสัย? อยากคืนดีมั้งแต่บิวขอบอกไว้เลยนะ ว่าผู้หญิงคนเนี่ยร้ายลึก คิดว่าตัวเองใช่..แต่ที่ไหนได้” บิวส่ายหน้าอย่างเอือมๆ
“ว่าแต่คนอื่น แล้วเราล่ะเป็นคนแบบไหน?” กั้งผลักหน้าผากบิวเบาๆก่อนจะหัวเราะ
“เจ็บนะ! บิวหรอ? ตรงๆ บ้าๆบอๆ ซุ่มซ่าม กินเยอะ ชอบก็บอกว่าชอบไม่ชอบก็บอกว่าไม่ชอบ แล้วพี่วารินยังชอบบอกว่าบิวอ่านใจคนเก่งด้วย >o<!! เจ๋งไหมล่ะ?” บิวดูภูมิใจมากๆ(?) กับความสามารถของตน
“แล้วบิวชอบลุงไหม?” บิวถึงกับเงิบไป10วิ ก่อนจะตั้งสติได้
“ชอบลุงไหมนะหรอ?” บิวทวนคำถามของกั้งก่อนจะที่กั้งจะพยักหน้า ไม่รู้ทำไม? นี้อาจเป็นคำถามแค่ถามว่า เธอชอบลุงแบบพี่ชาย หรือไม่ก็อะไรที่ไม่ใช่ความรู้สึกชอบแบบคนรักถึงอย่างนั้นก็ทำให้หัวใจเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ...
“ไอติมมาแล้วค่ะ” เมื่อสวรรค์ตีระฆังช่วยเธอพอดี ก่อนที่เธอจะใจขาดดิ้น
“ว้าว! ไอติมมาแล้ว!! น่ากินอ่ะ! กินเลยนะ!” บิวพูดก่อนจะตักไอติมคำใหญ่เข้าปากนี้ไม่ใช่ความตะกระของเธอแต่อย่างใด แต่มันคือความรู้สึกที่เรียกว่า... ‘เขิน’
พอก่อนๆๆ พักก่อนมึนหัวละ 5555 //หวังคงหายโกรธฉันนะ >o<!!!!
ความคิดเห็น