Phantom รักนายปีศาจร้ายของฉัน [อ้นรีน]

ลำดับตอนที่ #1 : ...Intro...

...ลอนดอน...

"เชอรีน...ช่วยพี่ช่วยด้วย เชอรีน"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!"

"พี่วาริน พี่วาริน!!!!" ร่างบางดีดตัวเองขึ้นจากฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนเธอมาร่วม 5 เดือน จากเหตุการณ์นั้นนี้ก็ผ่านมาเกือบ 5 เดือนแล้วที่เธอต้องได้ชื่อว่าเป็นลูกคนเดียว ทั้งๆที่แต่ก่อนเธอคือแฝดคนน้อง...
"ยัยรีนมีอะไรหรอ?" เฟรมที่นอนอยู่ข้างๆถามขึ้นด้วยเอาการงัวเงียเอามากๆ
"ยะยั้ยเฟรม คือ...ไม่มีอะไรหรอก นอนต่อเถอะ" เชอรีนเลี่ยงที่จะบอกเฟรมเพื่อนร่วมห้องไปว่าเธอฝันอย่างงี้ต่อกันมาเกือบอาทิตย์แล้ว ...เฟรมพยักหน้าก่อนจะฟุบลงไป 'บ้าไปแล้วจริงๆเรา' เชอรีนส่ายหน้าไปมาก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
ซ่า 
เชอรีนเปิดก๊อกน้ำก่อนจะล้างหน้าตัวเองเบาๆแล้วส่องกระจก แล้วเธอต้องตกใจหนักอีกรอบ!! 
"พี่วาริน!!!" 
"เชอรีนช่วยพี่ด้วย"
"ช่วย? ช่วยอะไร?"
"พี่เจ็บเจ็บมาก เชอรีนช่วยพี่ด้วย"  วารินดิ้นไปดิ้นมาด้วยความปวดร้าวก่อนจะค่อยๆจางไป
"พี่วาริน!! พี่วาริน" เชอรีนสะดุ้งตื่นขึ้น 'อะไรกัน? ฝันงั้นหรอ?'
...เช้าวันต่อมา
"ยัยรีนแกเก็บข้าวเก็บของทำไม? แกจะไปไหน?" เฟรมที่เดินเข้ามาถามด้วยท่าทีดิ้นรน
"กลับไทย ฉันต้องกลับไปทำอะไรสักอย่างน่ะ ผากแกเอาใบเรียนจบไปให้ฉันด้วยนะ ถึงไทยแล้วฉันจะโทรหา" เชอรีนหยิบเสื้อผ้าใส่ระเป๋าต่อ
"เร่งด่วนขนาดนั้นเลยหรอ???" เชอรีนไม่ตอบเพียงแต่พยักหน้ากลับ
"งั้นฉันไปก่อนนะ" 
"โชคดีนะแก" เฟรมเดินเข้ามาก่อนจะกอดเชอรีนไปแน่น
"ขอบใจแกมานะ ฉันไปแหละ" เชอรีนโบกมือลาเฟรมก่อนจะเดินออกมาจากห้องไปยังสนามบิน 'ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าฆาตกรเป็นใคร!!!'


...ไทย...
"ไปแก้มาใหม่ ทั้งหมด..." อ้นยื่นเอกสารกองเท่าภูเขาคืนให้แบมบี้ที่ยิ้มแห้ง
"อะ อะไรนะค่ะ?" แบมบี้ถึงกับอ้าปากเหวอ
"หูหนวกหรือไง? ไปแก้มาใหม่จะให้เอาเอกสารเน่าๆพวกนี้เสนอเข้าที่ประชุมได้ไง" อ้นปัดเอกสารจนหล่นจากโต๊ะ แบมบี้กัดฟันกรอดก่อนจะะก้มลงเก็บเอกสารแล้วเดินออกจากห้องไป
"เฮ้อ ไม่มีใครทำงานได้เรื่องเลยสักคน..." 
 

ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยเน่อ ^0^