คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Come Back! การกลับมาของเธอ... [ย้ายมานี้ค่ะ]
. . . "น้องรีน!! น้องรีน!!!!"
. . "ทำใจซะเถอะอ้น น้องรีน...จากเราไปแล้ว" .
. "ไม่จริง! พี่คุณอย่ามาล้อผมเล่นผมไม่เชื่อ!!!!! ฮือออ~ "
. . 15 ปีต่อมา
.. "เฮ้ย! ยัยแอป!! นี้ฉันกลับมาจากเมกาแล้วนะ! " หญิงสาววัย19ย่าง20 อย่างฉันพูดด้วยน้ำเสียงสดใสผ่านโทรศัพท์หาเพื่อนที่ไม่มีวันตัดขาดได้อย่างยัยแอปเปิ้ล
(จริงดิ!!! แล้วแกอยู่ไหนเนี่ย!!?)
"ฉันว่าจะมาเซอร์ไพรส์พี่อ้นที่บริษัทน่ะ"
(แล้วแกรู้หรอ? พี่อ้นคนไหน) ก็จริง..นี้มันก็ตั้ง15ปีแล้วนี้หน่าที่ฉันจากบ้านเกิดไป ดราม่าแปบ
"แกก็ส่งรูปพี่อ้นมาสิ"
(เออออ~ ไปอยู่เมกาฉลาดขึ้นนะเนี่ย)
"แน่นอน เดี๋ยวเเกหาว่าฉันฉลาดน้อยหรอเนี่ย???!"
(เก๊าเปล่านะตะเองงงงง งั้นเดี๋ยวเก๊าส่งรูปพี่อ้นไปให้นะจิบิจุ๊บๆ) ตุ๊ด.. ฉันเกลียดตุ๊ดนี้!!! (มันเสียงตัดสายต่างหาก!!:ไรท์)
ตึง! มาแล้วๆรูปพี่อ้น 15 ปี หน้าตาพี่จะเปลี่ยนไปขนาดไหนนะ เด็กๆพี่ยังร้องไห้ขี้มูกโป่งเอาอมยิ้มมาขอฉันแต่งงานอยู่เลย 🍭🍭 พูดแล้วก็เขินแฮะ ><!
เอิ๊ก! หล่อโฮกเลยยยยย >0<!!! ไม่เจอกันตั้งนานยังหล่อเหมือนเดิมดูลักยิ้มที่ฉันชอบเอานิ้วจิ้มเล่นสิ! เปล่าซนนะ เจรงๆ!!! แต่ถ้าหล่อขนาดนี้สาวก็ตัองเยอะแหงๆ เผลอๆมีแฟนแล้วแน่ๆเลย แงงงงง!!! ฉันได้แต่โอดครวญในใจพรางซูมเข้าไปในรูขุดขนของพี่อ้น (ถ้าแกจะดูขนาดนี้นะยัยรีนนนน!! : ไรท์)
ตึก!
"อุ๊ย! ขอโทษค่ะๆ" ได้เรื่องแล้วๆงยัยรีน!!! มัวแต่จ้องโทรศัพท์จนไม่มองทาง! กาแฟหกใส่เขาหมดแล้ว!!
"มะ..ไม่เป็นไร" เสียงเรียบจังเขาจะโกรธฉันไหมนะ? คงไม่หรอกมั้งงงงง
"เอ่อ.." ฉันหยิบผ้าเช็คหน้าสีฟ้าบ๊องแบ๊วสุดๆออกมาที่มีลายเซ็นพี่คุณกำกับยอยู่ด้วย!!! จริงๆผ้าเช็ดหน้าฉันมีลายเซ็นพี่คุณทุกผืนนะ บ้าคลั่งพี่ชายตัวเองแปบนึงงงงง ><!
"ฮึก!" ฉันเเถบจะเอาหน้าซุกถังขยะแถวนี้ เมื่อคนในรูปกระโดดออกมาอยู่หน้าฉัน อ๊ากกกก!!!!!! ทำไงดีเนี่ย!!! &);฿&#^}][+€$~_¥
"เธอ.. เธอ.. ยัยเซ่อ!!"
"คะ..ค่ะ!!!?" แหม่..ดูเรียกเข้าสิ เดี๋ยวบัดจับจูบสะเลยนิ! >0<!!!
"หันดูทางหน่อยมัวแต่ก้มหน้าก้มตาอยู่นั้นล่ะ!! เด็กสมัยนี้เป็นแบบนี้กันหมดเลยรึไง?" อะ..อ้าวววว เฮ้!!! คิดจะไปก็ไป แต่เดี๋ยว!!! เอาผ้าเช็ดหน้าฉันคืนมา!! มันเป็นของลิมิเตดเอดิชั่นที่ฉันมีเป็นร้อยๆผืนเลยนะ (?) เอามาคืนฉัน now!!!
...กริ๊ง~ กริ๊ง~ กริ๊ง~!!!!!!
"เฮ้ย!! ที่บ้านไม่มีกริ่งให้กดหรอว่ะ!!!?" ตอบกวนteenแบบนี้เป็นใครไม่ได้นอกจากยัยแอปชัวร์!!!
"มีเว้ย!! แต่ฉันชอบกริ่งบ้านแกมากกว่า!!!" ฉันตอบกวนประสาทยัยแอปกลับ
"ยัยรีน!!!! นี้เองนึกว่าเด็กมัดจุกที่ไหน ^^"
"จุกนี้ฉันมัดหน้าม้าขึ้นต่างหาก!!"
"เออๆ เข้ามาก่อนๆ"
"อย่าพึ่งงงงง~ พี่อ้นกลับมายัง?" ฉันสอดส่องหารถสปอตร์คู่ใจสีขาวนามว่า 'อาลิซาเบธ' ชื่ออลังการมากเถอะ!!!
"วันนี้พี่อ้นมีประชุมผู้จัดการรายใหญ่"
"งั้นป่ะเข้าบ้าน!!" แค่ฟังจากคำว่ารายใหญ่ประชุมสัก5ชั่วโมงก็ยังไม่เสร็จแน่ๆเลย ดีล่ะ!! ฉันจะได้สำรวจบ้านนี้อีกครั้งหลังจากไม่ได้มาตั้งนานนน...
"แล้วแกกลับมาอยู่บ้านหลังเดิมรึป่าว??" ฉันพยักหน้าตอบยัยแอปพรางหยิบคุกกี้เข้าปาก "แล้วแกอยู่กับใครหรอ??" "คนเดียวสิ" เพราะบรรดาพี่ๆและปะป๋ามาม๋าอยู่เมกากันหมดแล้วผลักไสไล่ส่งกันมาดื้อๆ แถมให้มาอยู่คนเดียวอีก คิดแล้วก็แค้นนน!!
"อันตรายจะตายพี่คุณกล้าปล่อยแกมาได้ไง?"
"ไม่รู้สิ."
"ยิ่งคิดยิ่งแปลกพี่ๆหวงแกยังกับอะไรดี" ยัยแอปทำหน้าคิดหนัก จะคิดหนักทำไมละเนี่ย!!!
"เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ..ฉันอยากไปดูห้องพี่อ้นอ่ะ ห้องเดิมใช่ไหม??" ยัยแอปพยักรับก่อนที่ฉันจะกระโดดตัวปลิวไปที่ห้องของพี่อ้น ขอบอกว่าตอนเด็กฉันเข้าออกห้องพี่เขาประจำแหละ หลับตาเดินยังถูกเลยยยย
แอ๊ดดด~
"ขออนุญาตินะค่ะ" ฉันพูดเบาๆกับตัวเอง น้ันคือวิธีการเชิญตัวเองเข้าห้องคนอื่นของฉันเอง 555
...ภายในห้องยังเป็นโทนสีเทาขาวที่พี่อ้นชอบเหมือนเดิม แต่ที่เปลี่ยนไปคือรูปของเจ้าของห้องที่โตไปตามกาลเวลา และสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆในยุคนี้ แล้วรูปของเราล่ะ?? มันเคยอยู่ที่โต๊ะนี้?? หรือว่าพี่อ้นจะทิ้งมันไปแล้ว...
"ยัยรีน!! พี่อ้นมา!!!" ยัยแอปวิ่งเข้ามาในห้องหน้าตั้ง!
"ฮ่ะ!!? มาได้ไง!!? แล้วจะทำยังไงดี??"
"หาที่ซ่อนเร็ว!!"
"ในห้องนี้เนี่ยนะ???" -0-? "ฉันยืนอ้าปากเหวอ จะบ้ารึเปล่า!!
"หรือแกจะให้พี่อ้นรับรู้ว่าตลอดเวลา15ปี เขาโดนหลอกกันฮ่ะ?? มีหวังนิวเคลียลงบ้านแน่ๆ!!" ยัยแอปพูดก็เป็นความจริง..แต่เราไม่ได้โกหกหนิพี่คุณต่างหากที่เป็นคนโกหกว่าเราตาย แต่มันใช่เวลาไหมเนี่ย!!?
"แอปเปิ้ล!!!" สะ..เสียงพี่อ้นนนนน!!!
"ค่ะ!!!?" ยัยแอปตะโกนตอบไปก่อนจะผลักหัวฉันให้ลงไปใต้เตียง
"เบาๆ ฉันเจ็บ!"
"หุบปากไปเลยยัยรีน!" ยัยแอปเปิ้ลยืนเหยียดตรงเมื่อยัดหัวฉันเข้าไปใต้เตียงสำเร็จก่อนที่พี่อ้นจะเข้ามาในห้อง
"เข้ามาทำอะไรในห้องพี่??"
"เปล่า แอปแค่มาหาของน่ะ"
"แล้วของของแอปจะอยู่ห้องพี่ได้ยังไง??"
"นั้นนะสิเนอะ งั้นแอปออกไปก่อนดีกว่าพี่อ้นจะได้พักผ่อน..."
"เดี๋ยว!!!" เอิ่ม...เฮียแกจะโหดไปไหนนี้ขนาดฉันนอนเงียบอยู่ใต้เตียงยังสะดุ้งไปตั้งหลายที
"อะ..อะไรค่ะ??"
"เมื่อกี้พี่ได้ยินแอปพูดว่ารีน?" ซวยแล้วไง!!!
"เอ่อคือ..กิฟฟารีนนะค่ะ ^^ แอปคุยโทรศัพท์สั่งซื้อของนะ" แถเก่งมากเพื่อนฉัน
"งั้นหรอ? แล้วไป" ยัยแอปยิ้มเจื่อนๆให้พี่อ้นก่อนจะเดินออกไป เดี๋ยว!! เฮ้ย!! แล้วฉันหล่ะ??! กลับมาก่อนยัยเพื่อนบ้า!!! พี่อ้นค่อยๆย้ายร่างลงมานั่งที่เตียงก่อนจะถอดถุงเท้า เนกไท นาฬิกา บราๆๆออก
"ฮึ? ของยัยแอปรึเปล่า?" พี่อ้นก้มลงหยิบต่างหู ฮ่ะ!!? นั้นมันของฉ๊านนนนนนะ!! สงสัยหลุดตอนที่ยัยแอปพยายามผลักหัวฉันยัดใต้เตียงแน่ๆเลย!!! พี่อ้นวางต่างหูอีกข้างของฉันไว้ที่โต๊ะข้างเตียงก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป ดีล่ะ!! ได้การแล้ว!! ฉันรีบใช้วิชานินจาคลานออกมาจากใต้เตียงก่อนจะเดินไปหยิบต่างหูที่โต๊ะ แล้วเดินไปที่ประตู
"แอปเปิ้ลใช่ไหม!! หยิบผ้าเช็ดตัวให้พี่หน่อยสิ พี่ลืม เร็วๆนะแชมพูเข้าตาพี่" ฮะ..ฮ่ะ!!? ฉันรีบมองหาผ้าเช็ดตัวก่อนจะเคาะประตูห้องน้ำแล้วแอบๆยื่นให้พี่อ้น
"ไปทำอะไรมาขาวขึ้นรึป่าวเรา??" พี่อ้นรับผ้าจากฉันก่อนจะจับแขนฉันไว้ งืออออ~ โทรจิตหาพี่คุณมาช่วยแปบดิ
"..."
"พี่ถามทำไมไม่ตอบ"
"คือ...แอปไม่ค่อยเจอแดดนะ วันๆอยู่แต่ในห้องเรียน" แอ๊บเสียงได้เหมือนมากเถอะ พี่อ้นออกเดินมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูผืนเดียว!! กรี๊ดสลบ!! ฝรั่งที่ว่าแน่ก็ยังแพ้พี่ดำของเชอรีนนน!!!
"เธอเป็นใคร???" พี่อ้นค่อยๆใช้มือขยี้ตาเนื่องจากแชมพูเข้าตาเมื้อกี้
"ขะ..ขอโทษค่ะ!!!" ฉันสะบัดมือจนหลุดแล้วรีบวิ่งออกมา
"เฮ้ย!! เธอ!! เดี๋ยวก่อนสิ!!!" พี่อ้นตะโกนไล่หลังฉัน
"ยัยแอปฉันไปก่อนนะ พรุ่งนี้see you!!" ฟิ้ววววว~ ใส่เกียร์หมาวิ่งมาบ้านฉันที่อยู่ในซอยถัดมาจากซอยบ้านยัยแอปแค่ซอยเดียวเท่านั้น!!
"พี่รีน!!!!!" เอ๊ะ? ใครบังอาจเรียกคนสวยย??
"ค่ะ? เรียกพี่หรอ?" ฉันชี้ตัวเองอย่างงงๆ
"ก็ใช่นะสิ! มันน่าน้อยใจนะบังอาจลืมน้องคนนี้ได้!"
"น้องดี!!!" อ๊าก! นึกว่าสาวน้อยหัวแอ๊ฟโฟล่ที่ไหน~ ที่แท้ก็น้องดีเพื่อนที่ดับเบิ้ลเกรียนกับฉันตอนเด็กนี้เองงงง
"งือออ~! มาตอนไหนทำไมไม่บอกกันเลยฮ่ะ?"
"แฮะๆ พอดีมาเเบบกะทันหันไปหน่อย '___'"
"พี่รีนมาก็ดีเลยๆ มีไรจะเมาส์เยอะมากกกก~!!!" น้องดีใส่แอคติ้งในการพูดคือนางคงจะอยากเมาส์จริงๆ ตายละฉันไปขอหมอนกับผ้าห่มอยู่บ้านมานอนเมาส์อยู่บ้านน้องดีดีกว่า..
#วันต่อมา
..อะไรคือฉันต้องสอบมหาลัย!!!! ไม่เอาาาาาาาาาาาา~!!! TT
"เลิกทำหน้าซากศพแล้วลุกขึ้นมาอ่านหนังสือเลยยัยรีน!" ยัยแอปทำเสียงโหดใส่ฉัน เพราะว่านางก็ต้องไปสอบเหมือนกัน และที่สำคัญไปกว่านั้น! ฉันก็ต้องติดที่เดียวกันกับนางงงงงง จุฬาเชียวนะแกรรรร~
"พี่อ้นล่ะ?" ฉันเงยหน้าจากหนังสือขึ้นถามยัยแอป
"อยู่ในบ้าน"
"พี่อ้นจะออกมาไหม?"
"น่าจะเย็นๆ"
"แล้วพี่อ้นโกรธฉันไหม?"
"คงไม่หรอก ไม่เห็นพูดถึง" โฮ้~~ ไม่พูดถึงข้าอย่างงั้นหรอ บังอาจ!
"แล้วพี่อ้นทำไรอยู่?"
"เข้าไปถามเองเลยไหม?!!!" ยัยแอปโวยวายใส่ฉัน -.- ข้าทำอะไรผิดแค่ถามเฉยๆนะ
"ได้หรอ? งั้นแปบนะ" 55 -.- ก็เหมือนมันจะประชดนะ แต่ข้าหารู้สึกแบบนั้นไม่?
"ยัยรีน!!! ยัยรีน!! ฉันล้อเล่นกับมาอ่านหนังสือเดี๋ยวนี้ยัยเพื่อนบ้า!!@&(;:" มาเป็นชุด แต่อย่าคิดว่าฉันจะกลับไปตกหลุมนรกขุมที่เจ็ดของยัยแอปโดยเด็ดขาด 555
โอ~ ชา~ ลา~ ล่า~ ลา~ ล่า~ รู้สึกแกจะมีความสุขเกินไปนะยัยรีน ฮุฮุ หนียัยแอปมาได้คือลาภอันประเสิรฐ
"ฮัลโหล ..อะไรกันพี่ไม่ได้ไปเยี่ยมแค่สองวัน ทำมาเป็นน้อยใจ" เอ๊ะ..? เสียงนี้มัน? ฉันค่อยยื่นหน้าไปในห้องครัวเมื่อมีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นมา แล้วฉันเดาว่าน่าจะเป็นพี่อ้น "ครับๆ คิดถึงเหมือนกัน ^^" แล้วใช่ยิ่งกว่าใช่!! TT คุยกับใครกันน่ะ หวานเชียววว หรือจะแฟน(?) แต่ยัยแอปบอกว่าพี่อ้นโสดไม่ใช่หรอ?
"งั้นแค่นี้ก่อนนะ ดูแลตัวเองด้วยเดี๋ยวไว้พี่จะไปเยี่ยมนะครับ จุ๊บ" T^T!! มีจุ๊บด้วย!! งือออ~ แต่ก่อนไม่เห็นหวานกับใครเลยนะ มีแต่หวานกับเราคนเดียวแท้ๆๆๆ !!!
..พี่อ้นหยิบกาแฟกับจานขนมไปที่ห้องรับประทานอาหาร ..!! เยส! ลืมโทรศัพท์ไว้ในห้องครัว อะไรจะะเป็นใจเยี่ยงนี้แสดงว่าพระเจ้าคงชี้ทางให้เรารู้ว่าคนที่คุยกับพี่อ้นคือใคร (มโนเองไปเรื่อย -.- : ไรท์) ..ฉันค่อยๆใช้วิชานินจาที่เรียนมาจากเจ้ณินเพราะรายนั้นใช้วิธีย่องเบาจับผิดสาวๆของเฮียณานบ่อยมาก 5555 ไม่อยากจะโม้ (แลดูภูมิใจ) ฉันค่อยๆปลดล็อกโทรศัพท์พี่อ้น -.- อะเอ๊ะ?? ระ..รหัส!? เอาอะไรดีๆๆ วันเกิดๆๆ (ไม่ได้!) พ.ศ. เกิด (ไม่ได้!) เลขที่บ้าน (ไม่ได้!) ทะเบียนรถ(!) T^T ขนมาเกือบหมดแล้วนะเนี่ย! อันสุดท้ายเป็นไงเป็นกัน! ดะ..ได้แล้ว!!! น้ำตาจิไหลพรากกก รายชื่อ~ รายชื่อ~ เบอร์ที่รับสายล่าสุด~ 'แพตตี้' ใครฟ่ะ!
"ทำอะไรน่ะ?!!" "ฮ่ะ -0-?!!" ฉันหันควับทันที
"พี่อ้น!!
" "เธอทำอะไรกับโทรศัพท์ฉัน? แล้วเธอเป็นใครรู้จักฉันได้ยังไง แต่เดี๋ยวนะ เธอ..."
อ๊ากกก!! อย่าบอกนะว่าจำฉันได้แล้วน่ะ
"ยัยเชอรี่!!" อะ..เอ๋?
"เพื่อนแอปหรอ?" "ใช่ค่ะ พอดีเรามาติวหนังสือกัน งั้นขอตัวก่อนนะค่ะ" แล้วยัยแอปก็มาลากฉันไปจากจุดๆนั้น T0Tเห็นยัยแอปนิสัยดีก็ตอนนี้แหละ 55
#สวนหลังบ้าน
"ยัยรีนๆๆ ยัยเพื่อนบ้าสร้างปัญหาอีกจนได้ ไปทำอีท่าไหนล่ะ? พี่อ้นถึงจ้องเขม็งอย่างนั้น"
"เก๊าป่าวน้าา~ แค่อยากรู้ว่าพี่อ้นคุยกัยใครเห็นพูดแบบ หวานเยิ้มมมม~ มดกัดขนาดนั้น"
"เป็นไปไม่ได้! พี่อ้นยังไม่มีแฟน เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!!" เราสองคนนี้ไม่ต่างกันเลยเนอะเรื่อง 'หวงพี่ชาย' 5555
"-.- วันนี้พี่อ้นจะแวะไปหาแพตตี้ด้วยนะ"
"นังคนนั้นชื่อแพตตี้หรอ?" ฉันป่าวจุดไฟนะยัยแอปมันจุดของมันเอง 55
"ใช่แล้ว"
"งั้นวันนี้เราไปจับตาดูกัน!" ฉันพยักหน้าเป็นการตอบรับ
"อะแฮ่ม!! ไหนว่าอ่านหนังสือไง? แล้วทำไมไม่เปิดหนังสือกัน?!" มาตอนไหนเนี่ยพี่อ้น!! ไปๆมาๆเหมือนผีเลยหนิ -__- "มองทำไม? เชอรี่? ชื่อแปลกดีเนอะคนสมัยนี้" พี่อ้นกอดอกก่อนจะนั่งลงข้างๆยัยแอป แปลกจริงๆแหละ ยัยแอปก็สรรหาชื่อได้แบบคุณหนู๊คุณหนู ชื่อมีตั้งมากมาย ลำไยก็ได้ก็ไม่เรียก เฮ้ออ
"พะ..พี่อ้น มานั่งทำอะไรตรงนี้ค่ะ?" ยัยเเอปเก็บอาการให้อยู่หน่อยเพื่อนคนนี้
"พี่มาเฝ้าพวกเธออ่านหนังสือ ถ้าเข้าใจข้อไหนถามได้นะ พี่เนี่ยจบเกียรตินิยมเชียวนะ" -0- โด่วว ทำมาเป็นคุย เดี๋ยวฉันจะเรียนจบเกียรตินิยมให้ได้คอยดูเถอะ! พี่ดำ!
#สักพัก
กริ๊ง~ กริ๊ง~ เสียงโทรศัพท์พี่อ้นดังก่อนที่เจ้าตัวจะลุกไปคุยโทรศัพท์ที่อื่น แล้วก็เดินกลับมา
"พี่ออกไปข้างนอกก่อนนะ ตั้งใจอ่านหนังสือเข้าล่ะ เข้าใจไหมน้องเชอรี่..?" -.-
"ยัยเชอรี่!!" ยัยแอปสะกิดฉันแรงๆ
"ฮ่ะ!?"
"พี่อ้นบอกเข้าใจไหม?"
"ขะ..เข้าใจค่ะ ^^" แหม่!! มันก็ยังไม่ชินนี้หน่า! เชอรี่ เชอรี่ ท่องไว้ข้าชื่อเชอรี่
"ดีมาก งั้นพี่ไปล่ะ"
"เกือบทำเสียแผนนะยัยรีน!"
"ก็มันยังไม่ชินนี้หน่า!!"
"เออๆๆ เก็บของเร็วพี่อ้นออกไปแล้ว" ไม่รอช้าฉันรีบรวบรวมหนังสือใส่กระเป๋าก่อนจะเดินอ้อมไปหน้าบ้านกับยัยแอป ก่อนจะโบกแท็กซี่แล้วตามพี่อ้นไปแต่มีเสียงดังขึ้นก่อน
"ดีไปด้วย!!"
"น้องดี!" ฉันกับยัยแอปประสานเมื่อจู่ๆ น้องดีก็กระโดดขึ้นรถกับพวกเรา
"ออกรถเลยค่ะ ตามคันข้างหน้าไป" น้องดีสั่งคนขับรถก่อนจะหันมายิ้มกว่าให้พวกเรา
"ดีรู้ได้ไงว่าเราตามพี่อ้นอยู่?" ฉันถามขึ้น
"ดีเดาเอานะค่ะ ^^ เพระถ้าพี่รีนรีบร้อนขนาดนี้มีอยู่เรื่องเดียว" ฉลากไปแล้วนะน้องฉัน
"แสนรู้ ^^"
"พี่แอปค่ะ นั้นมันน้องหมาค่ะ!"
"อ่อๆ พี่ขอโทษจ้า~ ^^"
เอี๊ยด~!
"สยาม?! พี่อ้นมาทำอะไรที่สยามเนี่ย?" ฉันบ่นเบาๆ
"ดีว่ามาหาสาวแน่ๆเลยค่ะ!"
"จ่ายตังแล้วรีบลงไปเถอะ" ยัยแอปสะกิดฉันเบาๆก่อนที่เราจะลงมาจากรถ
#ร้านบูทตุ๊กตา
"พี่อ้นมาทำอะไรเนี่ย??" ฉันบ่นเบาๆกับตัวเองรอบสอง
"มาซื้อของให้สาวแน่ๆเลยค่ะ" น้องดีตอบฉัน
"ให้กำลังใจเจ๊ดีมากเลยเธอ" ฉันพึมพำเบา
"เราต้องส่งคนไปสอดแนม"
"ใครละยัยแอป??"
"ฉันกับแกก็ติวหนังสืออยู่บ้านที่เหลือก็มีแต่..." ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพวกเราจ้องใคร ^^'
"อย่ามองมาได้ไหม? อย่าส่งยิ้มได้ไหม อยู่ไกลๆอย่างงั้นอย่างเดิม.." น้องดีมาเป็นเพลง อย่าคิดว่าจะรอดนะ!!
#ในร้าน ..น้องดีหันมาสายตาวิงวอนแบบแอบแช่งฉันกับยัยแอปในใจ -.- ฮุฮุ ใครบอกให้แกพรวดพลาดขึ้นรถมากับพวกฉันละ?
"อ้าว! พี่อ้น สะ..สวัสดีค่ะ ^^" ธรรมชาติค่ะลูกๆๆ อย่ามีพิรุธสิลูกกกกก~ *_*!!
"อ้าว แม่สาวหัวฟูว่าไง? ^^"
"ทักซะอยากเดินออกไปจากตรงนี้เลยนะค่ะ55"
"อ่อๆ พี่ล้อเล่น ว่าไงน้องดี มาทำอะไรหรอ?"
"ดีมาซื้อของขวัญวันเกิดให้เพื่อนนะค่ะ แล้วพี่อ้นละค่ะ?"
"พี่ก็เหมือนกัน ^^ งั้นพี่ขอตัวนะ เลือกได้แล้ว" อะ..อ้าว!! แล้วพี่อ้นก็เดินไปจ่ายตังแล้วเดินออกไป "น้องดีๆๆ มาเร็ว!!!" ยัยแอปกวักมือเรียกน้องดีก่อนที่เราจะตามพี่อ้นไปต่อที่...
#โรงพยาบาล!!
"แกๆๆ ฉันว่ามันชักแปลกๆแล้วนะ พี่อ้นมาทำอะไรที่นี้?" ยัยแอปดึงแขนฉันกับน้องดีไว้
"ฉันว่ามันก็แปลกๆนะ"
"น้องดีว่าไม่แปลกหรอกค่ะ คนที่ชื่อแพตตี้อาจเป็นพยาบาลไม่ก็หมอก็ได้นะค่ะ!!" -.- เอิ่ม..ช่างคิดเสียจริง
"งั้นเรารีบตามไปดูดีกว่าค่ะ เดี๋ยวไม่ทัน"
#ในโรงบาล
"พี่อ้นหายไปไหนแล้วนะ ไวจริงๆ" คนหรือลิงลมเนี่ย -.-!!
"ยัยรีนฉันว่าเราแยกกันหาดีกว่านะ" ยัยแอปเสนอ
"ได้ๆๆ"
"น้องดีไปเป็นเพื่อนพี่หน่อย พี่กลัว" อะ..อ้าว เฮ้ย!? แล้วฉันไม่กลัวหรอ ทิ้งกันไว้อย่างงี้เลย ให้มันได้อย่างงี้สิ!!
"ไปทางไหนดีนะ ทางนั้นละกัน!" จับโพยจับพายได้ทางซ้ายมือ 555 ..หายไปไหนฟ่ะเนี่ยยยย~ ! ถ้าจะไวขนาดนี้นะ พรึ่บ!
"อะ..อุ๊บ!" ><!! เกิดอะไรขึ้นกับสาวน้อยผู้เลอโฉมอย่างเชอรีน(?) ถูกมือนางอิจฉาคนไหนมาปิดปากเนี่ย!!
"เธอตามฉันมาทำไม?" เอ๋? -0-? มีสองทางให้เลือกระหว่างหันหน้าไปมอง และกระทืบเท้าแล้ววิ่งหนี แต่หลักการของฉันน่าจะเบี่ยงเบนไปอย่างหลังมากกว่า !
ตุ๊บ!
"นึกว่ารู้ไม่ทันเด็กอย่างเธอหรอ?" อะ..โอ๊ย~ กระทืบซะเต็มแรงเลย! เเต่โดน..! โดนแค่พื้น -.-!
"อ่อนอันอะ!!!" (ปล่อยฉันนะ)
"ฉันไม่ปล่อยเธอหรอก..แม่สาวน้องนิชคุณ" อ๊าก!! รู้จักพี่ฉันด้วย! เห็นไหม?บอกแล้วพี่ฉันดังจะตาย! (มันใช่เวลาไหมฮ่ะ? :เบาหวาน) "อ่อยยยยยย!!!" (ปล่อยยยย!!!)
"บอกฉันมา ว่าตามมาทำไม!"
"เอาอือออก!"
"ฮ่ะ? -0-?"
"เอาอือออก!!!!" "พูดอะไรของเธอเนี่ยยัยบื้อ!" โอ๊ย! บอกให้เอามืออออกไอ้บ้า!! เล่นปิดปากกันซะขนาดนี้ ใครกันแน่ที่บื้อ!
"โอ๊ยยยย!!!" อย่างงี้ต้องกัดให้เข็ด! กล้าว่าฉันบื้อหรอ?!
"ฉันบอกให้เอามือออกไอ้....พี่อ้น!!" อ๊ากกก!! ฉันน่าจะเอะใจต้องแต่เขาบอกว่าตามเขามาทำไมแล้วนะ TT!! พลาดแล้วยัยรีนนนน
"พี่เจ็บนะ! ทำอะไรของเธอเนี่ย!"
"รีนขอโทษษษ" ฉันรีบเข้าไปจับมือพี่อ้นขึ้นมาดูทันทีก่อนจะเป่าเบาๆ เพราะพี่คุณชอบทำแบบนี้เวลาฉันล้มแล้วมีแผล ป่าวซนนะ เจรงๆๆๆ~ ><
"ไม่เปลี่ยนเลยนะ แล้วไหนบอกว่าชื่อเชอร์รี่ละฮ่ะ?" พี่อ้นยกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งอย่างกวนประสาท เดี๋ยวบัดตีคิ้วแตกเลย!!!"อะ..เอ่อ เอ่อ.."
"กลับมาแล้ว อย่าหนีพี่ไปอีกนะ" พี่อ้นยิ้มบ้างๆก่อนจะรวบตัวฉันเข้ามากอดไว้ อึ้งแปบดิ.. นี้มันเกิดอารายขึ้นนนนน~ "ยัยรีน เอ้ย! ยัยรี่!!!" ยัยแอปกับน้องดีวิ่งเข้ามาหาฉันที่อึ้ง ทึ้ง แต่ไม่เสียว ก่อนที่พี่อ้นจะผลักตัวออกจากฉัน
"รี่ไหนหรอ? ที่นี้ไม่มีหรอกมีแต่เชอรีน " พี่อ้นยิ้มเบาๆ ก่อนจะเดินออกไป
"พี่อ้นจะไปไหนค่ะ?" ฉันหันหลังกลับไปถาม
"อย่าลืมสิ พี่โกรธเราเรื่องที่โกหกพี่ไว้ตอนเด็กๆอยู่นะ " พี่อ้นพูดไปยิ้มไป แต่หารู้ไม่? ยิ่งเขายิ้มนั้นแหละยิ่งหน้ากลัว
"ยัยรีน! พี่อ้นรู้ความจริงแล้ว?" ฉันพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะยิ้มเจื่อนๆให้ยัยแอป งือออ~ TT จะทำยังไงดีละเนี่ยยย
"อย่าพึ่งทำหน้าเศร้าไปนะค่ะเรา มีเรื่องดีมาบอก"
"ว่าไงน้องดี?" "คนที่ชื่อแพตตี้ไม่ใช่นางพยาบาลหรือคุณหมอที่พี่อ้นมาอี๋อ๋อด้วยค่ะ แต่เป็นเด็กผู้หญิง"
"เด็กผู้หญิง?" เดี๋ยวนี้พี่อ้นเปลี่ยนแนวมากินเด็กแล้วเป็นอมตะแล้วหรอเนี่ยยย?
"ใช่! ที่สำคัญหน้าเหมือนแกเลยยัยรีน! สงสัยพี่อ้นคงคิดถึงแกมากกกก 555 แต่น้องเขาร่างกายอ่อนแอต้องมาโรงบาลบ่อย พี่อ้นเลยอาสารับค่าใช้จ่ายในโรงบาลให้น้อง" พ่อพระของรีนนน ><~ (เดี๋ยวๆๆ! เมื่อกี้แกยังเศร้าอยู่เลยนะ : เบาหวาน) เออ! ลืมเศร้าต่อ ~ -..-
#บ้าน ..
อ๊าก!! เรื่องนี้ต้องปรึกษาพี่คุณ only!!!
"ฮัลโหลที่รักกกกก~"
(แหนะๆ เสียงหวานเชียวว เป็นไงๆๆ ถูกไอ้อ้นเล่นซะเเล้วสินะ)
"หมายความว่าไง? พี่คุณ!!! นี้พี่คุณรู้เรื่องนี้ด้วยหรอ?!"
(555 จะไม่รู้ได้ไง ก็ไอ้อ้นเป็นคนขอให้พี่ส่งตัวรีนไปไทยเอง แล้วมันบอกจะดูแลอย่างดี)
"ละ..แล้วพี่อ้นรู้ได้ไง!!? ว่ารีนยังไม่ตาย"
(พี่เขียนจดหมายไปบอกมันตั้งแต่มันอยู่ ม.2 แล้ว)
"งั้นจดหมายที่ผ่านมาที่พี่คุณบอกว่าคือเพื่อนที่ไทย คือ..พี่อ้น?!"
(ช่ายแล้วววววว~) ดีเกินไปแล้วนะ 0.0! พี่ฉัน เฮ้อออ..
"พี่คุณมาไทยเมื่อไหร่เตรียมตัวโดนจับทุ่มได้เลย!!"
(ข้าน้อยยอมรับข้อกล่าวหานี้ ไปซ้อมก่อนนะ เพื่อนเรียกแล้ว จุ๊บๆ) ตุ๊ด ตุ๊ด.. เอาอีตุ๊ดนี้ออกไปจากชีวิตฉัน! แล้วนี้ฉันควรจะโกรธหรือไปง้อเขาดี ฉันต้องโกรธใช่ไหม?! ฉันต้องโกรธ! ไม่ง้อแล้ว!
กริ๊ง~ กริ๊ง~
"มาแล้วค่ะๆ" ฉันรีบวิ่งออกไปหน้าบ้านทันทีเพื่อพี่คุณจะสำนึกผิดแล้วรีบบินมาหาฉัน! (เร็วเกิ๊น) "มาทำไม?"
"มาซื้อดอกไม้"
"ตลก" หน้าฉันเหมือนคนอารมณ์ดีหรอ ไอ้บ้าอ้น!
"ตอนเด็กๆ ชอบเล่นไม่ใช่หรอ?" ทำไมนะ? พอเขาพูดถึงเรื่องเมื่อตอนเด็กๆทีไร ฉันต้องหวั่นไหวทุกที!
"ดอกอะไร?" นั้นไง! พูดยังไม่ทันขาดคำ โตปานนี้ยังจะเล่นนะยัยรีน!
"ดอกกุหลาบ" พี่อ้นยิ้มแฉ่งก่อนจะหยิบช่อกุหลาบในรถมายื่นให้ฉัน "กุหลาบขาวด้วย "
"ไหนว่างอน? ไม่งอนต่อแล้วหรอ?" หยิ่งไว้รีนนนนน
"พี่คุณโทรมาบอกพี่แล้ว ถึงว่าเจ๊าท์กันเนอะ " ดูๆๆ น้องแท้ๆยังไม่มีเวลาโทรมาหา โทรไปก็ไม่ค่อยจะรับ แต่กับคนอื่น แหม่.... ใครน้องใครเพื่อนเนี่ยยย~
"เจ๊าท์กัน? ก็ได้! งั้นหายกัน" ฉันหลังกลับเข้าบ้านทั้งที่ไม่ยอมเปิดประตูและรับดอกไม้จากพี่อ้น เดี๋ยวคอยดูเถอะ! ฉันอ่านเจอมาหลายเรื่องแล้ว 55
1
2
3
"รีน!" นั้นงายยยย~ "ฮ่ะ?" "เข้าบ้านดีๆนะพี่ไปละ" ฮะ..ฮ่ะ!!? ไปเเล้ว ไปเฉยเลย! TT!! เล่นงี้เลยหรอ!!! เออ! ก็ได้!!
#ตอนค่ำ ..ยิ่งคิดก็ยิ่งเกลียด เกลียด เกลียด เกลียด เกลียด (ยืมเพลงเนเจอร์กิฟแปบบบ)
"คอยดูนะ! ถ้ามาง้ออีกจะไม่ให้อภัยเลยคอยดู" ฉันบ่นไปมาอย่างี้สิบกว่ารอบเเล้ว! ยิ่งบ่นยิ่งหิว ลงไปออกหากินดีกว่าาาา~ >0<!!
ดา ดี๊ ดา~ ...เอ๊ะๆ ฉันที่กะจะเดินเข้าไปในครัว แต่ต้องรีบถอยกรูมาที่โต๊ะในห้องรับแขก ช่อดอกไม้? กุหลาบสีขาว?ของพี่อ้น...มาได้ไง?!!!
"เชอรีน!!!!"
"กรี๊ดดด!!!!!"
ตุ๊บ! เหวี่ยงมัดไปด้วยความเร็วแสง~!
"โอ๊ย~! หมัดหนักชะมัด"
"พี่อ้น?! 0_0! มาได้ไง?"
"ประตูล็อค พี่ก็ปีนเข้ามาสิถามแปลกๆ -.-"
"ที่แปลกนนั่นคือพี่ต่างหาก! นี้มันกี่ทุ่มแล้วฮ่ะ?"
"4ทุ่มตรงเป๊ะ!"
"ตลก" เฮอะๆๆ
"พี่ขอโทษ หายงอนพี่นะๆๆ" พี่อ้นพูดพร้อมโดดไปโดดมาเหมือนเด็ก ตลกชะมัด 5555
"ยิ้มแล้วแสดงว่าหายโกรธพี่แล้วใช่ไหม เยส!"
"เรื่องเก่าหายโกรธแล้ว แต่เรื่องใหม่ยังไม่หาย!"
"เรื่องอะไรอีกละ!?" พี่อ้นขมวดคิ้วยุ่ง
"ก็เรื่องที่พี่อ้นปีนบ้านรีนเข้ามาไง?!"
"ถ้าพี่ไม่ปีนเข้ามา พี่จะได้อยู่สองต่อสองกับเชอรีนหรอ? ^^" ฉันเคยบอกแล้วใช่ไหม? ผู้ชายคนนี้ยิ่งยิ้มเท่าไหร่ยิ่งน่ากลัวเท่านั้น และยิ่งในเวลาแบบนี้!!!
"ยะ..อย่าเข้ามาแม้แต่ก้าวเดียวนะ! ไม่งั้นรีนจะฟ้องพี่คุณ!"
"โทรศัพท์รีนอยู่นี้!! ^^" พี่อ้นพูดก่อนจะยกโทรศัพท์ฉันขึ้นมา อ๊าก!!
"พี่ถามอย่างหนึ่งสิ?"
"อะไร?" ฉันยืนกอดอกแน่น -.- ขโมยของคนอื่นไปยังจะมาถามนู้นถามนี้อีก เชอะ!!
"ตอนอยู่เมการีนเคยมีแฟนไหม?"
"เคย หล่อมากด้วยชื่อสตีฟ ผมสีทองตาสีฟ้า รูปร่างสูงโปร่ง~" ซะทีไหนเล่า! มโนเองทั้งนั้นเลยยัยรีน -0-! ก็ฉันรักพี่อยู่จะให้ไปรักใครเล่า! "ทำไมพี่คุณไม่เคยบอกพี่!!" เฮ้ๆ จะโกรธทำไมละนั่น "No no เรื่องนี้ปิดบังพี่คุณมากว่าสองปีเลยนะ" 5555 ยังจะเล่น
"แล้วมันเคยทำอะไรรีนไหม?"
"จูบแรกรีนเอง!" รู้สึกภูมิใจในการมโน 55
0_0!!! <<<< It's a หน้าอ้นตอนนี้
"ฮัลโหลพี่คุณชัดไหม?" "เอ๋?" -0- พูดอะไรละนั้น??
(ชัดมาก!!!!) พี่อ้นยกโทรศัพท์ที่ทำการต่อสายไปหาพี่คุณเรียบร้อยแล้วก่อนจะเปิดลำโพงให้ฉันได้ยินชัดๆ ไม่นะ!!!!OMG!
(ไอ้อ้น จัดการเลย! ปิดบังมาตั้ง2ปีเลยหรอ 2ปี!!!! ฝากไว้ก่อนเถอะยัยรีน พี่จะไปคิดบัญชีทีหลัง!) ตุ๊ด! อ๊ากกกก!!!!"ตอนนี้แม้แต่พี่คุณก็ช่วยรีนไม่ได้แล้ว ^^" พี่อ้นยิ้มแบบแปลกๆ ก่อนจะพุ่งมาหาฉัน อ๊ากก!! ไม่เอานะ!! อย่าเข้ามาสิเฟ้ย! หยิบหมอนได้ปาหมอน หยิบอะไรได้ปาไปหมดเลย
"รีนระวัง!!"
กรี๊ด!! มัวมองแต่ข้างหลังจนไม่มองข้างหน้ายัยรีนเอ๋ย! สะดุดกับพื้นต่างระดับต่ำๆ ได้แบบโง่มากกกก นางเอกนิยายเป็นแบบนี้ทุกคนเชื่อสิ พรึ่บ! เอ๋? พื้นๆๆ ทำไม?รู้สึกเหมือนตัวลอยได้ ฉันค่อยๆหรี่ตาขึ้นดูก็เจอใบหน้าหล่อเหลาที่ไม่ต้องศัลยกรรมอะไรทั้งนั้น ดั้งนี้คมปานสันเขื่อน ขนตายาวกว่าฉันสะอีก!!!
"รีน.."
"ค่ะ?" หลับตาปิบๆให้ดูน่ารักหน่อย
"ลุกได้ยังพี่หนัก" ....! จะซึ้งแล้วเชียว!! ฉันผลักพี่อ้นออกก่อนจะยืนตัวตรง ไอ้บ้า! เรื่องน้ำหนักมันเป็นเรื่องอ่อนไหวสำหรับผู้หญิงนะเว้ย!!
"รีน.."
"อะไรอีกละ" ฉันหันหลังกลับมาหาพี่อ้นแต่ก็พบว่าพี่อ้นตอนนี้อยู่ใกล้ฉันมากกกก ใกล้จนเรา..ได้ยินเสียงหัวใจของพี่อ้น(?) หรือจะเป็นเสียงหัวใจเรานะ?
ตึก ตัก ตึก ตัก~
"พี่ไม่รู้ว่าไอ้ฝรั่งหน้าไหนบังอาจมาแย่งจูบแรกรีนไปจากพี่ แต่พี่จะทำจูบนี้ให้เป็นจูบที่รีนจะลืมพี่ไม่ลงและจะเป็นจูบกับคนสุดท้ายในชีวิตที่รีนจะต้องอยู่ด้วยไปจนตาย" -/- พูดเหมือนบังคับเลยเนอะ แต่เขินดี 55
"หลับตาลงสิสาวน้อย "
"ไม่ละ รีนไม่อยากหลับตา รีนอยากเห็นหน้าพี่อ้นใกล้ๆ"
"โรคจิตเปล่าเนี่ย??"
"-0-! บ้าหรอ! ป่าวซะหน่อย"
"งั้นก็หลับตาซะ!" งือออ~ ก็ได้~ (0_0) (_ _) ..ฉันค่อยๆหลับตาลงช้าๆ ก่อนที่มือหนาของพี่อ้นจะประคองใบหน้าฉันเอาไว้ ฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนๆที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆปะทะกับแก้มของฉันก่อนที่จะมีความนุ่มของริมฝีปากชมพูของพี่อ้นประกบลงมาที่ริมฝีปากของฉัน อธิบายความรู้สึกนี้ไม่ถูกเลย~ มันรู้สึกเบาๆเหมือนปุยนุ่น แต่รู้สึกดีมากที่คนที่เรารักมากได้เป็นจูบแรกของเรา >///< ลืมไม่ลงจริงๆ พี่อ้นค่อยๆสอดลิ้นเข้ามาข้างในปากฉัน โอ๊ะโอ~!! จูบไม่หวานไม่เหมือนเดิมเเต่ร้อนแรงชะมัด (เบาหวานว่าเชอรีนออกแนวโรคจิตจริงๆแล้วแหละ555) พี่อ้นบดริมฝีปากลงที่ริมฝีปากฉันก่อนที่ลิ้นหนาจะเกี่ยวลิ้นบางของฉันไปมา
"อื้อ~!" อะ..คร่อกๆ หายใจเริ่มไม่ออกแล้วแฮะ -..- โถ่ว~ กำลังฟิน! พี่อ้นผลักฉันออกเบาๆก่อนจะยิ้มร่า
"^^ เชอรีนโอเคนะ?"
"โอเคค่ะ -//-"
"ตอนนี้แค่นี้ก่อน ดีนะที่พี่ห้ามใจได้! เรียนจบแล้วค่อยว่ากันนะ ^^" ฉันชูนิ้วแปดนิ้ว
"อะไร?" พี่อ้นขมวดคิ้วเล็กน้อย
"8ปี รีนจะเรียนจนถึงด๊อกเตอร์เลย!"
"ฮ่ะ? 0_0!! ไม่เอาๆ! ถึงขนาดนั้นพี่รอจนรากงอกพอดี"
"รักจริงรอได้ค่ะ^^" 555 ข้าจะเล่นคืนบ้าง บังอาจจจจโทรไปฟ้องพี่คุณ!!
"งั้นต้องมีมัดจำไว้ก่อนนะ แต่..มากกว่าจูบ" "ไม่เอา!!!"
"ถ้าไม่มัดจำต้องเรียน4ปี ห้ามมีต่อ เพราะพี่รอไม่ไหว!" ฉันส่ายหัวไปมา
"งั้นต้องมีมัดจำ!!" พี่อ้นกระโดดข้ามโซฟาก่อนจะมากอดฉันไว้จากด้านหลัง..
"ยัยรีน..! 0_0!!?"
"แอปเปิ้ล!!" ดีๆๆ ขนกันมาทั้งพี่ทั้งน้อง
"อ้าว! พี่อ้นก็อยู่ด้วย แล้วนี้..." ยัยแอปชี้พวกเราที่กอดกันกลมดิ๊กก่อนจะยิ้มออกมา
"อ่อ! พวกเราปรับความเข้าใจกันแล้ว" พี่อ้นยิ้มบางๆ
"งั้นแอปไม่กวนแล้วนะ นี้หนังสือแกลืมไว้ ฉันไปละ"
"ยัยแอปกลับมา!!! วันนี้ฉันไปนอนกับแก! กับมารับฉันก่อน now!!"
" ได้ไง? คืนนี้รีนต้องนอนกับพี่!"
"งั้นพี่อ้นก็นอนโซฟาไปนะค่ะ!!" ตุ๊บ! คราวนี้ข้าไม่พลาดแน่นอนเพราะพี่อ้นกำลังได้ใจจนเผลอ เต็มๆเท้าค่ะ ^^!
"ฝันดีนะค่ะพี่อ้นนนน~ >0<!!" ฉันพูดก่อนจะวิ่งขึ้นบันได
"ลงมาเดี๋ยวนี้นะยัยตัวแสบ!"
"ลงไปให้โง่หรอค่ะ?!"
"พรุ่งนี้ถ้าลงมาจะจับจูบสักสิบรอบเลย!!" พี่อ้นคาดโทษฉันไว้ก่อนจะนั่งลงที่โซฟา ส่วนฉันก็ดี๊ด๊าขึ้นห้องไป.
......END.....
ความคิดเห็น