มือปราบเวทย์มนต์(nanoha fiction)

ลำดับตอนที่ #2 : ภารกิจสำคัญ

บทที่ 1  ภารกิจสำคัญ

ภายในโรงเรียนเวทย์มนต์เซส  ที่เป็นปราสาทหินขนาดใหญ่ที่มีการตกแต่งแบบยุโรปภายนอกปราสาทนั้นบรรยากาศเงียบสงบ ร่มรื่นและไร้ซึ่งผู้คน  ภายในห้องประชุมของโรงเรียนนั้นแน่นไปด้วยผู้คนมากมาย  ผิดกับภายนอกลิบลับ  เนื่องจากว่าวันนี้มีพิธีมอบปริญญาของเหล่าเด็กๆที่จบการศึกษา  เหล่าเด็กๆที่รอรับปริญญานั้นเรียงแถวยาวกว่า 30 คน ยืนด้วยสีหน้าตื่นเต้น

??? – ขอแสดงความยินดีกับเหล่านักศึกษาทั้งหลายที่จบหลักสูตรของเราไป

ชายชราที่ใส่ชุดยาวรุ่มร่าม  เคราสีขาวของเขานั้นยาวลงมาถึงหน้าอกและมีนัยตาสีน้ำเงินเขากล่าวออกมาเสียงดังทั่วทั้งห้อง

??? - วันนี้เป็นวันดีที่เราขอประกาศว่าพวกท่านนั้นได้จบการศึกษาของ เซส ได้ในหลักสูตรเวทย์มนต์ระดับมาสเตอร์

ชายชราตะโกนออกมาอีกพร้อมกับมองหน้าเหล่าเด็กๆที่ยืนเรียงแถวกันและมีสีหน้าที่ตื่นเต้นมาก  ชายแก่ได้หันไปส่งยิ้มให้แก่เด็กคนนึง  ที่มีผมสีแดงนัยตาสีแดงดุจทับทิม ในเครื่องแบบสีแดงขอบดำและมีตราสัญลักษน์รูปคฑากับดาบใขว่กันสีทองตรงปกเสื้อด้านซ้าย  เด็กหนุ่มผมแดงเกิดหันไปเห็นรอยยิ้มของชายชราที่ยิ้มมาทางเขา  เขาก็ได้แต่ยิ้มตอบแบบเจือนๆ

??? - เวลานี้เรา ชิกิ มุราคามิ ในนามของผอ.ขอมอบใบประกาศให้แก่พวกท่าน ท่านแรก ยู แอนโทเน่

เด็กหนุ่มนัยตาสีทับทิมเดินออกมาทันทีเขามุ่งตรงไปทางชายชราด้วยอาการประหม่าเล็กน้อย  ก่อนที่จะหันไปเห็นเด็กสาวที่นั่งดูเขาอยู่ตรงที่นั่งผู้ปกครองโบกมือให้เขาอย่างร่าเริง  เขาเดินขึ้นไปหาชายชราที่ยืนรออยู่

ชิกิ – ขอแสดงความยินดีด้วยนะ(ชิกิกล่าวออกมาแล้วส่งใบประกาศให้พร้อมกับยื่นมือมาเพื่อจะจับมือ)

ยู – ขอบคุณครับ(ยูพูดด้วยเสียงดีใจ)

ชิกิ – พวกเพื่อนๆเธอคงดีใจนะที่น้องคนเล็กเรียนจบซักที(ชิกิยื่นหน้ามากระซิบข้างๆหูและส่งยิ้มให้อย่างจริงใจ)

หลังจากจบพิธี  เด็กชายตาสีแดงเดินออกมากับครอบครัวและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน  ชายหนุ่มนั้นเดินจูงมือมากับเด็กสาวตัวเล็กๆที่โบกมือให้เขาเมื่อกี้

??? – เรียนจบสักทีนะลูก(ผู้เป็นแม่พูดอย่างภาคภูมิใจ)

??? – ดีใจด้วยนะยู(พ่อของเด็กหนุ่มเสริมออกมาทันที  พลางมีสีหน้าที่ดีใจไม่แพ้แม่เช่นกัน)

ยู - ขอบคุณครับ คุณพ่อ คุณแม่

??? - แหมระดับพี่ชายซะอย่าง  จบได้สบายอยู่แล้ว(เด็กสาวกล่าวเสริมออกมาและเดินจูงมือกับพี่ชายอย่างร่าเริง)

ยู – ขอบใจนะยุย

แม่ - แล้วหลังจากจบแล้วลูกก็จะทำงานเลยใช้ไหมจ๊ะ

ยู – ครับ(ยูหันไปยิ้มให้กับแม่และกล่าวออกมาเสียงใส)

พ่อ - ทำงานกับเพื่อนๆที่หน่วยสามใช้ไหมลูก

ยู - ใช่แล้วครับ  แล้วพ่อรู้ได้ยังไงล่ะครับ(ยูตอบและถามด้วยน้ำเสียงที่แปลกใจ)

??? – ก็เพราะชั้นเป็นคนบอกเองยังไงล่ะ

มีเสียงดังกล่าวออกมาจากกลุ่มคนด้านหน้าที่ยืนรออยู่สามคน  ชายผมสีน้ำเงินยาวประบ่านัยตาสีเขียวมรกต  เดินออกมาและทำการจับมือกัน  ชายอีกสองคนรีบเดินมาสมทบทันที

ยู – ขอบคุณมากครับ  คุณเอเรียล

??? - ยินดีด้วยนะเจ้าหนู  ไม่นึกว่าจะจบเร็วขนาดนี้นะ(ชายผมทองสีผิวคล้ำตัวสูง  พูดออกมาแล้วยื่นมือไปจับอีกคน)

ยู – ขอบคุณครับ  คุณฮาร์เนต(ยูยิ้มแก้มแทบปริและหันหน้าไปมองชายอีกคนที่มีผมสีเงินประบ่า  นัยตาสีฟ้า  แล้วส่งยิ้มให้ทันที)

??? – ดีใจด้วยนะยู(ชายผมเงินกล่าวออกมาด้วยสีหน้าที่พอใจมากและทำการเขย่ามือกันตามระเบียบ)

ยู – ขอบคุณครับ คุณลีออน  แล้วคุณทาเครุล่ะครับ(ยูขอบคุณแล้วถามเสียงใสขึ้นมาทันที)

เอเรียล – หมอนั่นเห็นว่าคุยธุระเรื่องงานอยู่น่ะ

ฮาร์เนต - ดีไม่ดีนายอาจจะได้ประเดิมงานวันนี้เลยก็ได้นะ

หลังจากนั้นทุกคนก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนานโดยเดินคุยกันมาเรื่อยๆ

??? – คุณเอเรียลครับ(มีเสียงเรียกเอเรียลมาจากด้านหน้าเป็นชายผมสั้นสีทองผิวขาววิ่งหน้าตาตื่นมาทางพวกเอเรียล)

เอเรียล – มีอะไรยังงั้นเหรอเกล(เอเรียลขานตอบและส่งยิ้มให้ชายผมทอง)

เกล – แฮ่ก แฮ่ก  คือว่าหัวหน้าเรียกพวกคุณสี่คนเข้าพบน่ะครับ(เกลพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบ)

ลีออน - เฮ้ๆใจเย็นๆเกล  วันแรกก็จะให้ยูเข้าสำนักงานเราเลยเหรอ(ลีออนที่หันไปมองชายผมทองและกล่าวขึ้นมาบ้าง)

เกล - เห็นบอกว่าเป็นธุระด่วนเลยครับ  คุณลีออน

ฮาร์เนต – หมอเนี่ยจะเรียกใช้คนไม่ดูเวลาเลยน้า(ฮาร์เนตหยักไหล่และหันไปทำหน้าเบ้ใส่ยู)

ยู - งั้นเรารีบไปกันเถอะครับ  เดี๋ยวคุณทาเครุจะรอนาน(ยูรีบส่งของให้กับแม่ทันทีแล้วเริ่มออกวิ่งไปทางออกอย่าเร็วจี๋)

ฮาร์เนต – หมอเนี่ยดูไม่ออกเลยนะว่าดีใจแค่ไหนน่ะ(ฮาร์เนตพูดแซวยูที่วิ่งออกไปแล้ว)

ลีออน - นายก็อย่าไปแซวเค้าเลยน่าฮาร์เนต  ตอนแรกที่นายจะได้ทำงานนายก็เป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอไง
 
เอเรียล - เอ้าๆทั้งสองคนน่ะ  เดี๋ยวเจ้าทาเครุมันก็ด่าเอาหรอกรีบไปเร็วๆ(เอเรียลกล่าวจบก็หันไปทักทายครอบครัวแอนโทเน่  แล้วลากเจ้าฮาร์เนต กับ ลีออน  ที่ทำท่าทางล้อเลียนตัวเองอยู่  รีบเดินตามยูไปทันที)

ณ.กรมการปกครองช่องว่างมิติเวลา แผนกมือปราบเวทย์มนต์

ยู – ชั้นที่ 15 สินะ(ยูที่ตอนนี้ยืนรอลิฟท์อยู่กับเพื่อนๆอีกสามคน)
 
ฮาร์เนต – งาย  ยูนายตื่นเต้นหรือไง(ฮาร์เนตพูดด้วยน้ำเสียงกวนประสาท)

ยู - …(ยูไม่ตอบและก้มหน้า  ในใจหวังจะอัดเจ้าหัวทองผิวหมึกนี้เหลือเกิน)

เอเรียล - พอได้แล้วฮาร์เนตนี่ที่ทำงานนะ  เรามียศนะเฟ้ยทำตัวดีๆหน่อย

ลีออน – แหมๆเอเรียลนายจะวางฟอร์มทำไม  แถวนี้ไม่มีคนรู้จักสักหน่อย

เอเรียล – ลีออน!!(เอเรียลเอ็ดเสียงดังก่อนจะเดินเข้าลิฟท์  ภายในลิฟท์ลีออนกับเอเรียลยังเถียงกันไม่เลิก)นายนี่พูดมากจริงเลยลีออน  อยากโดนอัดรึไง

ฮาร์เนต - อ้าวๆ เอเรียล  ไหนบอกให้วางฟอร์มไง(ฮาร์เนตพูดด้วยเสียงกวนประสาท)

ลีออน – ช่ายๆ ฮาร์เนตพูดถูก(ลีออนรีบเสริมทันที)

เอเรียล – ก็ตอนนี้เราอยู่ไหนลิฟท์นี่หว่า(เอเรียลตะโกน)

ยู – ถึงแล้วครับทุกคน(ยูรีบพูดก่อนที่จะมีมวยคู่เอกเกิดขึ้น  ทั้งสี่คนเดินไปอยู่หน้าห้องที่เขียนด้านบนว่าหัวหน้าหน่วย มุราคามิ) ขออนุญาติครับ(ยูตะโกนออกมาก่อนที่เสียงตอบกลับออกมา)

??? – เชิญๆ

ทั้งสี่คนเดินเข้าไปในห้องแล้วไปหยุดอยู่หน้าโต๊ะ  ที่มีชายผมสีดำหน้าตาสวยคล้ายผู้หญิงนัยตาสีน้ำเงิน  สวมเสื้อสีน้ำเงินเป็นตัวนอกทับเสื้อตัวในสีขาว  ชายผมดำมองหน้ายูแล้วยิ้มให้

??? – ดีใจด้วยนะยู(ชายตาสีน้ำเงินกล่าวออกมาและยื่นมือออกมา)

ยู – ขอบคุณครับ ท่านหัวหน้าหน่วย ทาเครุ(ยูตอบแบบเขินๆแล้วจับมือด้วย)

ทาเครุ – ลีออนช่วยปิดประตูให้ผมที

ลีออนเดินไปปิดประตูทันที  หลังจากที่ประตูปิดแล้วทุกๆคนก็ระเบิดหัวเราะออกมาดังลั่น

เอเรียล – ฮ่าฮ่าฮ่า  นายวางฟอร์มยิ่งกว่าฉันอีกนะเนี่ยทาเครุ(เอเรียลที่หัวเราะดังกว่าเพื่อนพูดขึ้น)

ทาเครุ – ดีใจที่ได้เจอพวกนายนะ(ทาเครุทำหน้าเขินๆยิ้มแล้วเดินออกมากอดเพื่อนๆทีละคน)

ฮาร์เนต – แล้วนายล่ะไปสืบข่าวพวกเฟนริลได้อะไรมาบ้าง(ฮาร์เนตที่กอดคออยู่กับทาเครุกล่าวออกมา)

ทาเครุ – ก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษน่ะ(ทาเครุตอบเสียงใส)

ลีออน – อ้าวๆหัวหน้าแล้วเรียกพวกเรามาทำไม

ทาเครุ - ใช่ๆเกือบลืมไปแน่ะ  คือว่ามีงานมาให้พวกเราทำอีกแล้ว  เป็นงานใหญ่มากซะด้วย(ทาเครุกล่าวเสียงเครียด)

ยู - งานอะไรเหรอครับ?

ทาเครุ - คุ้มกันบุคลสำคัญ

เอเรียล - ใคร?

ทาเครุ – หลานสาวประธานสมาคมผู้ใช้เวทย์ของโลก

ลีออน – เฮ้ๆแค่คุ้มกันผู้หญิง  ต้องเรียกพวกเราห้าคนเชียวเหรอ

ทาเครุ – จริงๆแล้วทางนั้นเค้าระบุให้ฉันไปคนเดียวน่ะ(ทาเครุตอบแบบยิ้มๆ)

ฮาร์เนต - อ้าว!  แล้วนายจะเรียกพวกเรามาทำมายอ่ะ?

ทาเครุ – ใจคอนายจะให้ฉันไปคนเดียวเหรอ  เพื่อนๆ(ทาเครุตอบด้วยสายตาออดอ้อนและประสานมือตรงหน้าอก)

ลีออน – เวร  น่าเกลียดน่าทาเครุ

เอเรียล - แล้วรายระเอียดล่ะ?(เอเรียลที่กลั้นหัวเราะกับท่าทางของทาเครุถามขึ้น)

ทาเครุ – อ๋อ  ทางนั้นให้เราปลอมตัวไปเป็นนักเรียนของเค้า และคอยปกป้องหลานเขาน่ะ

ทั้งสี่คน - หา!!( ทั้งสี่คนตะโกนออกมาดังมาถึงข้างนอก)

ลีออน – ทาเครุ  นายล้อเล่นใช่มั้ย(ลีออนตะโกน)

ฮาร์เนต – ใช่ๆมุขใช่มั้ยเพื่อน(ฮาร์เนตเสริมพรางยิ้มไปทางทาเครุ)

ทาเครุ - เสียใจด้วยนะที่ชั้นต้องบอกว่าของจริงเฟ้ย

ลีออน – ล้อเล่นน่า  ฉันไม่เอาด้วยหรอก(ลีออนกล่าวออกมาเสียงแข็ง)

ฮาร์เนต - ฉันก็ไม่เอาด้วย

ทาเครุ – ฉันกะแล้วว่านายสองคนต้องมีปัญหา(ทาเครุที่มองหน้าเพื่อนสองคนแล้วยิ้มหวานให้ชวนขนลุก)นี่ๆฮาร์เนต  โรงเรียนที่เราจะไปน่ะเป็นโรงเรียนคุณหนูนะ(ทาเครุที่เดินมาทางฮาร์เนตยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์)

ฮาร์เนต – แล้วไง(ฮาร์เนตเมินหน้าหนีแล้วทำท่าจะไม่ฟัง)

ทาเครุ - สาวๆน่ารัก ตรึม!!(ทาเครุยื่นหน้ามาและกระซิบข้างๆหูฮาร์เนต)

ฮาร์เนต – จริงเหรอเพื่อน(ฮาร์เนตที่ได้ยินเช่นนั้น  มีอาการหูกระดิกและมองมาทางทาเครุ)

ทาเครุ – จริง  ชั้นเคยโกหกนายมั้ยล่ะ

ฮาร์เนต – ฉันรักนายจริงๆทาเครุ(ฮาร์เนตตะโกนแล้วสวมกอดเพื่อนตาสีน้ำเงินทันที) ไปๆฉันไปด้วยนะ  ขอร้องล่ะ

ทาเครุ – นายล่ะว่าไงลีออน(ทาเครุยิ้มอย่างมีชัย  และหันไปมองลีออน)

ลีออน – อย่าเอาชั้นไปรวมกับเจ้าฮาร์เนตนะ  ยังไงชั้นก็ไม่ไป(ลีออนยืนยันหนักแน่น)

ทาเครุ – เฮ้อ  ช่วยไม่ได้แฮะ  งั้นต้องจับนายมัดมือชกแล้วล่ะนะ(ทาเครุกล่าวและส่งยิ้มแบบเดิมมาทางลีออน)

ลีออน – นายเอาอะไรมาล่อฉันก็ไม่ไป(ลีออนยังหนักแน่นอยู่)

ทาเครุ – ถ้านายไม่ไป  ฉันจะให้ มิโอะ ไปแทน(ลีออนมีอาการสะอึกไปชั่วขณะ)ว่าไงลีออน  แกจะให้มิโอะไปกับพวกชั้นและเจ้าฮาร์เนตได้เหรอ

ลีออน – เอ่อ(ลีออนที่มองหน้าทาเครุกลืนน้ำลายได้ยากลำบากนัก  และหันไปมองฮาร์เนตที่กำลังเพ้ออยู่)

ฮาร์เนต – สาวๆจ๋า  รอพี่ก่อนนะจ๊ะ

ทาเครุ – แถมคู่หมั้นนาย  ก็น่ารักดีซะด้วยสิ(ทาเครุที่เห็นลีออนเหงื่อเริ่มออกมาจึงย้ำหนักมากขึ้น)

ลีออน - ว้ากกก!!!(ลีออนที่ดูเหมือนจะสติแตกได้แหกปากออกมาลั่น)นายเล่นสกปรกนี่ทาเครุ  เออๆ ไปก็ได้ฟะ

ทาเครุ - ต้องอย่างงี้สิ  ถึงจะเรียกว่าเพื่อนรัก(ทาเครุตบมือและหันไปยิ้มเจ้าเล่ห์อีกทาง  เสร็จเราจุดอ่อนพวกแกทำไมชั้นจะไม่รู้)

เอเรียล - ทาเครุนี่มันโครตน่ากลัวเลย

ยู - ผมว่าเราอย่าไปขัดใจคุณทาเครุดีกว่านะครับ

เอเรียล - แล้วจะออกเดินทางวันไหนล่ะทาเครุ?

ทาเครุ – พรุ่งนี้  พวกนายรีบกลับบ้าน  ไปเก็บของได้แล้วล่ะ

ฮาร์เนต - เอ๋!!  พรุ่งนี้เลยเหรอ  เจ๋งเลย(ฮาร์เนตที่ตอนนี้มีอาการลิงโลดออกมาแล้ว)

ทาเครุ – เฮ้  แล้วเอาไปแต่ของที่จำเป็นนะ(ทาเครุบอกขณะที่ทุกคนกำลังจะเดินออกจากห้อง)เดี๋ยวก่อนยู

ยูหยุดแล้วหันไปมองเจ้าของเสียง  ทาเครุโยนตราที่เป็นรูปคฑากับดาบใขว่กันสีเงินมาให้แก่ยู

ทาเครุ – เก็บใว้ดีๆล่ะ  ตราของนาย(ทาเครุรีบตอบเมื่อเห็นสีหน้างงๆของยู)

ยู – ขอบคุณครับ(ยูตอบกลับอย่าร่าเริง)

ทาเครุ – เอออีกอย่าง  ยินดีด้วยนะร้อยตรีแอนโทเน่

……………………………………………………………………………………………………..