คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : -----------------------*************6*************-----------------------
เด็กหนุ่มรีบวิ่งออกมาจากห้างนั้นทันที ถึงแม้จะวิ่งชนใครก็ตามเขาก็ได้แต่ตะโกนขอโทษเท่านั้น เขารู้เพียงแต่ว่าต้องไปถึงโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด เพราะว่าพี่สาวของเด็กหนุ่มเป็นญาติที่เหลือเพียงคนเดียวของเขาที่ประเทศไทย ส่วนพ่อที่เป็นหมอ นั้นเป็นเพียงพ่อบุญธรรมเท่านั้น ถึงพวกเขาจะรับเลี้ยงพวกเขา แต่ก็รับเลี้ยงได้เพียง2คนเท่านั้น เขาจึงรู้สึกเกลียดพ่อบุญธรรมคนนี้มาก
เมื่อถึงโรงพยาบาลพวกพยาบาล ก็ทักทายเด็กหนุ่มเพราะเขาเป็นลูกของหมอใหญ่ที่นี่ แต่เขาไม่ชอบกริยาท่าทางของพวกพยาบาลเลย เด็กหนุ่มรีบถามถึงห้องของพี่สาวทันที เมื่อรู้ห้องแล้ว เด็กหนุ่มจึงรีบวิ่งเข้าไปในลิฟท์ พอเขาเข้าไปปุ้บ เสียงอ็อดก็ดังขึ้นเขาจึงจำใจต้องวิ่งขึ้นบันไดไปแทน เมื่อเขาวิ่งมาถึงชั้นที่พี่สาวเขาอยู่เขาก็เห็นพ่อบุญธรรมออกมาจากห้องๆห้อหนึ่ง ซึ่งไม่ใช่ห้องพี่สาวเขา
"ทำไมคุณไม่อยู่ดูอาการของพี่ฝนละ"
"อ้าว ฝนเข้าโรงพยาบาลเหรอ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย"
เด็กหนุ่มรู้สึกโกรธมาก แต่เขาก็คิดว่าคนคนนี้คงไม่รู้จริงๆ เด็กหนุ่มรีบเดินไปที่ห้องของพี่สาวเขา ห้อง804 เด็กหนุ่มรีบผลักประตูเข้าไป พ่อบุญธรรมก็ตามเข้ามาทันที ในห้องเขาเห็นแต่พี่สาวของเขาเพียงคนเดียว
"พี่ฝน"
"หืม"
"เป็นไรไหมอะพี่"
"ไม่เป็นไรหรอก เด๋วพ่อก็รักษาให้"
"เอ่อ เห็นเพื่อนพี่บอกว่าพี่เป็นลมอะ แล้วเพื่อนพี่ละ"
"เขากลับไปแล้วละ ไม่ต้องห่วงพี่หรอก"
"ยองบินหลบไปหน่อย พ่อจะตรวจพี่เขาหน่อย"
พ่อบุญธรรม รีบตรวจอาการของพี่สาวเขาทันที ส่วนเด็กหนุ่มก็นั่งลงมองดูพ่อบุญธรรมตรวจ เขาใช้เวลาครู่ใหญ่ในการตรวจ เขารีบเดินออกไปทันทีหลังจากที่ตรวจแล้ว เด็กหนุ่มทำหน้าเหลอหลา เพราะพ่อเขาไม่ยอมบอกอาการของพี่สาวเขาเลย พอเขากำลังเดินไปพูดกับพี่สาวเขา พ่อก็พาพวกพยาบาลกันมาอีก พร้อมกับหมอเจ้าของไข้ แล้วพยาบาลก็กันไม่ให้เด็กหนุ่มเข้าไปในห้องอีก
เด็กหนุ่มถึงกับตกใจ และโทรเรียกพวกเพื่อนของเขามา สักพักพ่อก็ลากเตียงของพี่สาวเขาพร้อมกับพี่สาวที่มีเลือดไหลออกทางจมูก ซ้ำยังหายใจรวยระรินอีก เด็กหนุ่มรู้สึกใจไม่สู้ดีนักและวิ่งตามพวกพยาบาลไป พร้อมกับตะโกนเรียกชื่อของพี่สาวตลอดเวลา
"พี่ฝน ...พี่ฝน...พี่ฝน ครับ พ่อนี่มันเกิดอะไรขึ้นละเนี่ย ทำไมพี่ฝนถึงเป็นอย่างนี้ พ่อทำอะไรพี่ฝน"
"เงียบ คิม ยองบิน เอาไว้พ่อค่อยเล่าให้ลูกฟังก็แล้วกัน"
"หมายความว่าไงละ พ่อ แสดงว่าพี่ฝนเขาเป็นมาตลอดเหรอ พ่อออออออออ"
เด็กหนุ่มรู้สึกอึ้งกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น พี่สาวค่อยๆ ถูกพาเข้าไปในห้องผ่าตัด พวกเพื่อนๆของเด็กวิ่งกันมาพอดี จึงถามว่าเกิดอะไรขึ้น แก้วถามอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่แชมป์กลับสงบนิ่ง อยู่ไม่พูดอะไร ไม่ว่าแก้วจะถามอะไรเด็กหนุ่ม เขาก็ตอบได้เพียงอย่างเดียวว่า 'ไม่รู้' เด็กหนุ่มได้เฝ้ารอ อย่างระสับระส่าย เดินไปเดินมา วนเวียนอยู่แถวนั้นตลอดเวลา จนกระทั่ง แชมป์ยื่น เบียร์กระป๋องมาให้เด็กหนุ่ม
"ดื่มสะ แล้วฉันจะเล่าทุกอย่างให้พวกนายฟัง"
ยองบิน กับ แก้ว มองหน้ากัน ราวกับว่าต้องการคำถามที่ แชมป์พูดขึ้นมาอย่างนั้น พวกเขาจึงยก ซดเบียร์ที่แชมป์เอามาให้ จนหมดกระป๋อง ในคราวเดียวพร้อมกันทั้ง2คน
"เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อ 2-3เดือนที่แล้วหนะ ตอนที่ฉันไปทำงานที่บ้านญาติ แถวปากน้ำหนะ บังเอิญฉันไปเจอพี่ฝนแถวนั้นเข้าพอดี แล้วไอ้ที่ที่ฉันไปทำงาน ก็เป็นโรงพยาบาลพอดี...ฉันก็นึกว่าพี่ฝนเขามาเยี่ยมใครซะอีก..."
"ไอ้แชมป์อย่าพูดอ้อมดิวะ บอกมาเลยว่าพี่ฝนเขาเป็นอะไรกันแน่"
"พี่ฝนเขาเป็น โรคหัวใจ"
"ละ ละ แล้ว พี่ฝนจะหายมั้ย"
"ฉะฉันจะไปรู้ได้ไงละวะ รู้แต่ว่าพี่เขาทะทรมานมาก พี่เขาไม่อยากให้นายเห็น เลยไปไกลขนาดนั้น พะพี่เขายังขอร้องไม่ให้ฉันบอกพวกนายเลย"
"แก ก็เลยไม่บอกพวกเรานะเหรอ ไอ้เพื่อนบ้าเอ๊ย แกเก็บความลับอย่างนี้ได้ไงวะ"
"ถ้าเป้นแก แกจะบอก ไอ้บินมันเหรอไอ้แก้ว แกไม่สงสารไอ้บินเหรอ ฉะฉัน ฮึก ไม่ได้ไม่อยากบอกนะเว้ย แต่มัน ฮีบอกไม่ได้ต่างหาก"
"ตอนนั้นหนะ พี่ฝน คะ ...เขา ขุกเข่าขอร้องฉัน ฮึก ไม่ให้บอกไอ้บินมัน แร้วจะให้ฉันทำยังไงละ...วะ หลังจากนั้นพี่เขายิ่งทำท่าเหมือนปกติทุกอย่าง คะ ใครจะไปรุ้ว่าพี่เขาเป็นหนักขนาดนั้น แต่เมื่อ3อาทิตย์ ก่อน ฉันเห็นพี่ฝนเขาเป็นลมไป แถมยังกระอักเลือดออกมาอีก ดีที่ฉันอยู่แถวนั้นพอดี"
ราวกลับ สวรรค์สั่งให้ทุกอย่างเกิดขึ้น เด็กหนุ่มกับแก้ว หันไปมองหน้าแชมป์ ซึ่งพอดีกับ พ่อบุญธรรมลากเตียงของ ฝนออกมาพอดี เด็กทั้ง2ตะโกนออกมาแทบจะพร้อมกัน
"พี่ฝนนนนนนนน"
"พ่อพี่ฝนเป็นไงบ้าง พี่จะหายใช่ไหม พี่จะหายใช่ไหม ทำไมพ่อไม่บอกกับผม"
"บิน ตอนนี้พี่เขาไม่เป็นไรแล้ว แค่ตอนนี้นะ"
"หมายความว่าไงคับ คุณอา แค่ตอนนี้"
"ขอพ่อคุยกับ บินหน่อยนะ แล้วบินเขาจะเล่าทุกอย่างให้ฟัง"
ความคิดเห็น