คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : -----------------------*************2*************-----------------------
"ไอ้แชมป์ คาบต่อไปวิชาไรวะ (- -?)"
"ฟิสิกวะ โดดมะ"
"คาบนี้มีไม่ เทสท์ นิ"
"แล้วไปไหนดีละ"
"DOT A ปะละ"
"เอาปะละ"
"คราวที่แล้วเพิ่งโดน'จานจับได้นี่(O_o!)"
"เออวะ เฮ้ย ไอ้บิน ไปไหนดีวะ"
พอเพื่อนๆหาข้อสรุปในการหาที่อยู่หลังโดดเรียนไม่ได้ ก็หันมาถามเด็กหนุ่ม ที่กำลังนั่งเหม่อทอดสายตาไปทาง สนามฟุตบอลที่กว้างใหญ่ของโรงเรียน เพื่อนๆของเขาไม่เคยเห็นเขาเป็นอย่างนี้มาก่อน จึงถามด้วยความเป็นห่วง
"เฮ้ย! ไอ้บินเป็นไรวะ มีเรื่องไรหรือเปล่า"
"เอ่อ เอ่อ เอ่อ(- - )( - -)(- - )( - -)"
"อารายของแกวะ เอ่ออยู่นั่นแหละ จะรู้เรื่องมั๊ยละ"
"หรือว่าพวกเมื่อวาน มันจ้องนายอยู่ตรงสนามฟุตบอลวะ"
"นี่ๆ คำว่า'ซารัง' ภาษาไทยเรียกว่าไรเหรอ"
"แร้วพวกตูจะรู้มั๊ยละ เอ๊อ ไอ้บ้า"
"เฮ้ยๆ ฉันรู้วะ แปลว่า 'ความรัก' เห็นมันมีในหนังเกาหลีบ่อยๆหว่ะ (^ ^)"
"เหรอ"
"เฮ้ย แสดงว่า ไอ้บิน มันมีความรักเหรอวะ(O_o!)"
"เฮ้ย ไอ้แก้ว แกมั่วป่าววะ ขนาดน้องฟ้าดาวโรงเรียนมันยังไม่มองเร้ย "
"ก้อไม่แน่หรอกวะ ดูท่าทางของมันดิ"
"เฮ้ย จานมาแร้ว เลยไม่ได้โดดเรียนเลย เพราะไอ้บินคนเดียวอะ(T_T)"
หลังจากบทสนทนา ของเหล่าผองเพื่อน เด็กหนุ่มก็ยังนั่งเหม่อมองออกไปอยู่ดี พลางคิดในใจว่า "รักเหรอ" เขานั่งมองเหม่อออกไปพร้อมกับนึกถึงหน้าของเด็กสาวที่เขาเดิน (วิ่ง) ไปชน ใบ้หน้าของเด็กสาวคนนั้นทำให้ดอกไม้ในหัวใจของเขาเบ่งบานทั้งๆที่เขาไม่เคยเป็นมาก่อน ความรู้สึกนี้ทำให้เขายิ้มออกมา เพื่อนๆของเขาจึงรู้ทันที่ว่า ไอ้หมอนี่กำลังรักใครอยู่แน่ๆ
ทั้ง 2 คนอดไม่ไหวที่จะแกล้งเด็กหนุ่ม เพราะอาการแบบนี้มันน่าแกล้งชะมัด ทั้งคู่จึงเอากระดาษที่เขียนว่าผมเป็นเกย์ครับไปแปะที่หลังของเด็กหนุ่ม เขาเดินไปทั่วโรงเรียน คนอ่านก็หัวเราะเขา แต่เขาไม่ได้สนใจเลย ยิ่งทำให้ทั้งคู่ แค้นใจมากขึ้นที่เขาไม่โกรธเหมือนทุกที
"ไอ้บิน แกนี่อาการหนักนะเนี่ย"
"อยากรู้จริงๆคนที่ทำให้แกเป็นแบบนี้นี่ใครวะ"
"ฉันไม่บอกพวกแกหรอกเว้ย อยากรู้ก้อสืบเอาเองดิวะ"
ว่าแล้วทั้งคู่ก็กระโดดถีบหลังเด็กหนุ่ม ฝากรอยเท้าเบอร์ 44 ไว้กลางหลัง เด็กหนุ่มทนไม่ได้แล้วจึงกระโดดเข้าไปซัดพวกนั้น พวกเขายังคงเล่นกันอยู่จนกระทั่งหมดพักกลางวัน ครูต้องมาไล่เข้าห้องไป
ทางด้านเด็กหญิง เธอไม่ได้รุ้สึกอะไรกับเด็กหนุ่มคนที่ชนเธอวันนั้นเลย การใช้ชีวิตของคนตาบอดก็ไม่ได้แตกต่างไปจากคนปกติสักเท่าไร เพียงแค่เขามองไม่เห็นก็เท่านั้น เมื่อมองไม่เห็นพวกเขาเลยมีหูที่สามารถได้ยินและจำเสียงต่างๆเหล่านั้นได้ดี
เด็กหญิงเธอมักจะอยู่บ้านคนเดียวเพราะทั้งพ่อและแม่ของเธอนั้นไปทำงานอยู่ที่ต่างจังหวัด นานๆทีจะกลับมา และทั้งคู่ยังระหองระแหงต่อกันอีก บางทีก็กลับมาคนเดียวก็มี น้ำเลยต้องอยู่บ้านคนเดียวบ่อยๆ ถึงแม้จะมีอาสาสมัครมาคอยดูแล แต่เขาก็ต้องออกไปทำงานของเขาเหมือนกัน
เธอมักจะเปิดเพลงเกาหลีฟัง เธอคิดว่าเพลงต่างชาติที่แปลเนื้อไม่ออกนั้น มันจะเพราะได้ก็เพราะทำนองของเพลงๆนั้น และเสียงของคนร้องด้วย เธอจึงมักศึกษาภาษาเกาหลีจากวิทยุ ซึ่งตอนนี้ก็เปิดแต่เพลงเกาหลี ตามเกาหลีฟีเวอร์ตอนนี้
เธอมักจะยืนเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง เธอจะรับลมที่พัดเข้ามา แล้วเธอมักจะทำนายว่าวันนั้นฝนตกหรือไม่ได้จากลม อย่างวันนี้ก็เช่นกัน สายสมวันนี้สัมพัทธ์แปลกๆ วันนี้อาจจะมีเรื่องดีดีก็เป็นได้
ความคิดเห็น