คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : -----------------------*************1*************-----------------------
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า แน่จริงก็ตามให้ทันดี๊"
"ชะ หนอย ไอ้เด็กบ้า เด๋วได้รู้กัน พวกแกก็รีบวิ่งหน่อยดิ๊"
เด็กหนุ่มในชุดนักเรียนขาสั้นสีน้ำเงิน ตามแบบฉบับของชุดนักเรียนมัธยมปลายของไทย แต่หน้าตาของเขา กลับไม่เป็นอย่างนั้น เขากลับมีหน้าตาออกไปแนวญี่ปุ่นหรือเกาหลีมากกว่าคนไทยเสียอีก ตาตี่ๆ หน้าคมสัน คิ้วใหญ่กว่าตา(บอกทามมาย - _-^) ร่างกายสูงใหญ่ ท่าทางจะเล่นกีฬาหลายชนิด
"ฟู่! เวงกำ ทางตัน ไหงเงี้ยะ(- -^)"
"เหอๆ แก่เสดแน่ไอ๋หนู"
"แน่ใจเหรอ พี่ชาย"
ยังไม่ทันสิ้นคำพูด เด็กหนุ่มก็ เดินเข้าไปใกล้พวกแก๊งคู่อริ แต่แล้วเขากลับวิ่งเข้าหากำแพง แล้วไต่ขึ้นไป อย่างกับลิง (= =")
"ไว้เจอกันเมื่อชาติต้องการนะคับน้าๆ (^ ^)"
พูดจบเด็กหนุ่มก็กระโดดลงจากกำแพงอีกทางหนึ่ง เขาหันหลังไปแล้วตัดสินใจอยู่ชั่วขณะนึง แล้วค่อยกระโดดลงไป ตามมาด้วยเสียงดัง ตุ้บ
"ว่า โว้ย คราวนี้แก๋ รอดไปได่ แต่คราวหน๋า ไม่มีท้าง"
เด็กหนุ่มวิ่งออกมาจากตรอก เผื่อพวกแก๊งคู่อริจะปีนกำแพงตามมา เขาวิ่งไปพลางหัวเราะไปพลาง
"555+ ฮีโด่ ไอ้พวกโง่เอ๊ย"
เด็กหนุ่มวิ่งไป ร้องด่าในใจไป เมื่อเขาวิ่งออกมาจากตรอกได้ เขาก็เลี้ยวตรงหัวมุมถนน โครม! เกิดการชนกันอย่างแรงระหว่างเด็กหนุ่มกับคนอีกคนหนึ่ง เขาล้มก้นกระแทกพื้น ส่วนอีกฝ่ายก็ไม่แพ้กันกระเด็นไปชนถังขยะ (โอ้ว เหม็น (>€<))
"อูยเจ็บชะมัด เฮ้ย ไม่มีตาหรือไงแก"
"ขอโทษค่ะ"
"เฮอะ ขอโทษแล้วหายสงครามมันก็คงไม่เกิดหรอกนะ (-_-)"
"เอ่อ คือ ชะ ชั้นขอโทษค่ะ"
"อ่าวแล้วนั่น จะทำไรอะ" เมื่อเด็กหนุ่ม หันไปมองหาเด็กสาวเพื่อที่จะต่อว่าอีกครั้ง ก็เห็นเด็กสาวเอามือ คลำสะเปะสะปะ เหมือนหาอะไรบางอย่าง
"อ้อ คือ เอ่อ ชะ ชั้นหาไม้เท้านะคะ"
"อ่าวก้ออยู่ ตรงเสาไฟนั่นไงอะ เอ๊ะ หรือว่าเธอ"
"คะ คือว่าตาชั้นมองไม่เห็นหนะคะ"
"อะ อ่าวเหรอ คือ เอ่อ …คือ เฮ้อ ขอโทษ นะที่ว่าเธอแรงไป (Y_Y) แล้วก็ขอโทษด้วยที่วิ่งมาชน เป็นไรมั๊ยอะ"
เด็กหนุ่มกล่าวขอโทษแล้วยื่นไม้เท้าสีน้ำเงินค่อนข้างเก่า ให้เธอคนนั้น แล้วช่วยพยุงตัวเธอขึ้นมา ก่อนที่เธอจะตอบอย่างเฉื่อยชาไป
"ไม่เป็นไรหรอกคะ ขอตัวนะคะ"
เด็กหญิงปัดขยะตามตัว แต่มันก็ยังออกไม่หมด เด็กหนุ่มเลยเข้าไปช่วยปัดออก แต่บางส่วนก็ยังไม่หลุดออกไป เขาเลยอาสา ไปเอาน้ำมาล้างให้ เด็กหนุ่มพาเด็กหญิงไปนั่ง หน้าห้างแถวนั้น แล้วเอาน้ำเปล่าที่เพิ่งซื้อมา ไปเช็ดกระโปงส่วนที่เปื้อนคราบสกปรก ออก
"นี่คุณเพิ่งมาใหม่เหรอ ไม่เคยเห็นหน้าเลยอะ"
"ค่ะฉันเพิ่งมาเมื่อไม่นานนี้ วันนี้เลยกะว่าจะมาเดินสำรวจทางให้ชำนาญนะค่ะ"
"เหรอ ให้ผมเดินเป็นเพื่อนเอามั้ยคับ"
"ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ ไปนะค่ะ
"เด๋วสิ จะไปไหนอะ ให้ไปส่งมะ"
"อ๊ะ เอ่อ ไม่เป็นไรคะ ครือชั้นไปเองได้อะคะ( ^ ^)ขอบคุณคะที่เป็นห่วง"
"ไคว่าชั้นเป็น ห่วงเธอ ชั้นกลัวว่าเธอจะเดินไปชนคนอื่น จนเขาบาดเจ็บสาหัสเข้านะซี่(^ ^)"
"อ่าวเหรอค่ะ(= =") ไม่เป็นไรหรอกคะ ชั้นไม่เดินไปชนไคหรอกค่ะ ถ้าเขาไม่วิ่งมาชนเอง(^ ^) โชคดีนะคะ"
แล้วเธอก็เดินจากไป อย่างช้าๆ ปล่อยให้เด็กหนุ่มยืนอยู่ตรงนั้นเฉยๆ ในขณะนั้น เด็กหนุ่มรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ทำให้ผู้หญิงคนนั้นดูสว่างไสวราวกับ แสงไฟหลอดนีออน(- -') แต่เด็กหนุ่มก็ไม่เดินตาม เด็กสาวไป แต่อย่างใด อาจเพราะเขาทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนมองเธอเดินจากไปทั้งอย่างนั้นแล้วก็ยิ้มออกมา ถึงแม้ว่าเธอเดินจากไปไกลจนมองไม่เห็นแล้ว
เด็กหนุ่มก็ยังยืนอยู่ตรงนั้น จนกระทั้งฝนตกลงมา เขาจึงรู้สึกตัว แร้วรีบวิ่งหาที่หลบฝนที่ร้านคอฟฟี่ช็อปแถวนั้น แต่เขาก็ยังนั่งยิ้มเหม่อต่อไป นี้กระมังที่เขาเรียกกันว่ารักแรกพบ
หากเขายังคงอยู่อย่างนี้เขาก็คงจะได้เจอเด็กหญิงคนนั้นอีกครั้ง เพราะว่าเธอก็เข้ามาหลบฝนในร้านคอฟฟี่ช็อปนี่เหมือนกัน หากว่าเขาหันหลังกลับมาซะหน่อย หรือว่าเขาไม่มัวแต่นั่งเหม่ออยู่อย่างนั้น เขาก็คงได้พบเธอและสานต่อความหวังของเขาได้ แต่เขากลับรีบวิ่งออกไปกลางสายฝน จึงไม่ได้เจอเด็กหญิงคนนั้น
เขาคงไม่รู้ว่าถ้าหากวันนี้เขาหันหลังไปเจอเธอซักหน่อย วันข้างหน้าอาจจะไม่ต้องลำบากขนาดนั้นก็ได้ แต่ยังไงก็คงไม่มีใครรู้เรื่องราวของอนาคตหรอกกระมัง แต่ความรักที่เขามีให้กับเด็กหญิงในวันนี้คงจะไม่มากเท่ากับวันข้างหน้าก็ได้ ใครจะไปรู้
เช้าวันหนึ่งอากาศค่อนข้างร้อน เวลานี้คงจะบ่ายกว่าๆ ยิ่งตอนบ่ายอากาศเมืองไทยก็ยิ่งร้อน อากาศแบบนี้กลับมีคนวิ่งหนีอะไรอยู่
ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ เด็กหนุ่มคนหนึ่งวิ่งหนีแก๊งคู่อริด้วยความรวดเร็วที่เหนือกว่าอีกฝ่ายมาก
ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ เด็กหนุ่มคนหนึ่งวิ่งหนีแก๊งคู่อริด้วยความรวดเร็วที่เหนือกว่าอีกฝ่ายมาก
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า แน่จริงก็ตามให้ทันดี๊"
"ชะ หนอย ไอ้เด็กบ้า เด๋วได้รู้กัน พวกแกก็รีบวิ่งหน่อยดิ๊"
เด็กหนุ่มในชุดนักเรียนขาสั้นสีน้ำเงิน ตามแบบฉบับของชุดนักเรียนมัธยมปลายของไทย แต่หน้าตาของเขา กลับไม่เป็นอย่างนั้น เขากลับมีหน้าตาออกไปแนวญี่ปุ่นหรือเกาหลีมากกว่าคนไทยเสียอีก ตาตี่ๆ หน้าคมสัน คิ้วใหญ่กว่าตา(บอกทามมาย - _-^) ร่างกายสูงใหญ่ ท่าทางจะเล่นกีฬาหลายชนิด
"ฟู่! เวงกำ ทางตัน ไหงเงี้ยะ(- -^)"
"เหอๆ แก่เสดแน่ไอ๋หนู"
"แน่ใจเหรอ พี่ชาย"
ยังไม่ทันสิ้นคำพูด เด็กหนุ่มก็ เดินเข้าไปใกล้พวกแก๊งคู่อริ แต่แล้วเขากลับวิ่งเข้าหากำแพง แล้วไต่ขึ้นไป อย่างกับลิง (= =")
"ไว้เจอกันเมื่อชาติต้องการนะคับน้าๆ (^ ^)"
พูดจบเด็กหนุ่มก็กระโดดลงจากกำแพงอีกทางหนึ่ง เขาหันหลังไปแล้วตัดสินใจอยู่ชั่วขณะนึง แล้วค่อยกระโดดลงไป ตามมาด้วยเสียงดัง ตุ้บ
"ว่า โว้ย คราวนี้แก๋ รอดไปได่ แต่คราวหน๋า ไม่มีท้าง"
เด็กหนุ่มวิ่งออกมาจากตรอก เผื่อพวกแก๊งคู่อริจะปีนกำแพงตามมา เขาวิ่งไปพลางหัวเราะไปพลาง
"555+ ฮีโด่ ไอ้พวกโง่เอ๊ย"
เด็กหนุ่มวิ่งไป ร้องด่าในใจไป เมื่อเขาวิ่งออกมาจากตรอกได้ เขาก็เลี้ยวตรงหัวมุมถนน โครม! เกิดการชนกันอย่างแรงระหว่างเด็กหนุ่มกับคนอีกคนหนึ่ง เขาล้มก้นกระแทกพื้น ส่วนอีกฝ่ายก็ไม่แพ้กันกระเด็นไปชนถังขยะ (โอ้ว เหม็น (>€<))
"อูยเจ็บชะมัด เฮ้ย ไม่มีตาหรือไงแก"
"ขอโทษค่ะ"
"เฮอะ ขอโทษแล้วหายสงครามมันก็คงไม่เกิดหรอกนะ (-_-)"
"เอ่อ คือ ชะ ชั้นขอโทษค่ะ"
"อ่าวแล้วนั่น จะทำไรอะ" เมื่อเด็กหนุ่ม หันไปมองหาเด็กสาวเพื่อที่จะต่อว่าอีกครั้ง ก็เห็นเด็กสาวเอามือ คลำสะเปะสะปะ เหมือนหาอะไรบางอย่าง
"อ้อ คือ เอ่อ ชะ ชั้นหาไม้เท้านะคะ"
"อ่าวก้ออยู่ ตรงเสาไฟนั่นไงอะ เอ๊ะ หรือว่าเธอ"
"คะ คือว่าตาชั้นมองไม่เห็นหนะคะ"
"อะ อ่าวเหรอ คือ เอ่อ …คือ เฮ้อ ขอโทษ นะที่ว่าเธอแรงไป (Y_Y) แล้วก็ขอโทษด้วยที่วิ่งมาชน เป็นไรมั๊ยอะ"
เด็กหนุ่มกล่าวขอโทษแล้วยื่นไม้เท้าสีน้ำเงินค่อนข้างเก่า ให้เธอคนนั้น แล้วช่วยพยุงตัวเธอขึ้นมา ก่อนที่เธอจะตอบอย่างเฉื่อยชาไป
"ไม่เป็นไรหรอกคะ ขอตัวนะคะ"
เด็กหญิงปัดขยะตามตัว แต่มันก็ยังออกไม่หมด เด็กหนุ่มเลยเข้าไปช่วยปัดออก แต่บางส่วนก็ยังไม่หลุดออกไป เขาเลยอาสา ไปเอาน้ำมาล้างให้ เด็กหนุ่มพาเด็กหญิงไปนั่ง หน้าห้างแถวนั้น แล้วเอาน้ำเปล่าที่เพิ่งซื้อมา ไปเช็ดกระโปงส่วนที่เปื้อนคราบสกปรก ออก
"นี่คุณเพิ่งมาใหม่เหรอ ไม่เคยเห็นหน้าเลยอะ"
"ค่ะฉันเพิ่งมาเมื่อไม่นานนี้ วันนี้เลยกะว่าจะมาเดินสำรวจทางให้ชำนาญนะค่ะ"
"เหรอ ให้ผมเดินเป็นเพื่อนเอามั้ยคับ"
"ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ ไปนะค่ะ
"เด๋วสิ จะไปไหนอะ ให้ไปส่งมะ"
"อ๊ะ เอ่อ ไม่เป็นไรคะ ครือชั้นไปเองได้อะคะ( ^ ^)ขอบคุณคะที่เป็นห่วง"
"ไคว่าชั้นเป็น ห่วงเธอ ชั้นกลัวว่าเธอจะเดินไปชนคนอื่น จนเขาบาดเจ็บสาหัสเข้านะซี่(^ ^)"
"อ่าวเหรอค่ะ(= =") ไม่เป็นไรหรอกคะ ชั้นไม่เดินไปชนไคหรอกค่ะ ถ้าเขาไม่วิ่งมาชนเอง(^ ^) โชคดีนะคะ"
แล้วเธอก็เดินจากไป อย่างช้าๆ ปล่อยให้เด็กหนุ่มยืนอยู่ตรงนั้นเฉยๆ ในขณะนั้น เด็กหนุ่มรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ทำให้ผู้หญิงคนนั้นดูสว่างไสวราวกับ แสงไฟหลอดนีออน(- -') แต่เด็กหนุ่มก็ไม่เดินตาม เด็กสาวไป แต่อย่างใด อาจเพราะเขาทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนมองเธอเดินจากไปทั้งอย่างนั้นแล้วก็ยิ้มออกมา ถึงแม้ว่าเธอเดินจากไปไกลจนมองไม่เห็นแล้ว
เด็กหนุ่มก็ยังยืนอยู่ตรงนั้น จนกระทั้งฝนตกลงมา เขาจึงรู้สึกตัว แร้วรีบวิ่งหาที่หลบฝนที่ร้านคอฟฟี่ช็อปแถวนั้น แต่เขาก็ยังนั่งยิ้มเหม่อต่อไป นี้กระมังที่เขาเรียกกันว่ารักแรกพบ
หากเขายังคงอยู่อย่างนี้เขาก็คงจะได้เจอเด็กหญิงคนนั้นอีกครั้ง เพราะว่าเธอก็เข้ามาหลบฝนในร้านคอฟฟี่ช็อปนี่เหมือนกัน หากว่าเขาหันหลังกลับมาซะหน่อย หรือว่าเขาไม่มัวแต่นั่งเหม่ออยู่อย่างนั้น เขาก็คงได้พบเธอและสานต่อความหวังของเขาได้ แต่เขากลับรีบวิ่งออกไปกลางสายฝน จึงไม่ได้เจอเด็กหญิงคนนั้น
เขาคงไม่รู้ว่าถ้าหากวันนี้เขาหันหลังไปเจอเธอซักหน่อย วันข้างหน้าอาจจะไม่ต้องลำบากขนาดนั้นก็ได้ แต่ยังไงก็คงไม่มีใครรู้เรื่องราวของอนาคตหรอกกระมัง แต่ความรักที่เขามีให้กับเด็กหญิงในวันนี้คงจะไม่มากเท่ากับวันข้างหน้าก็ได้ ใครจะไปรู้
ความคิดเห็น