คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 Grene & Gradel-(100%)
Chapter 2 -He & Accident-
“ยินดีต้อนรับค้า~”ทำไมวันนี้คนเยอะจังนะ ส้มกล่าวต้อนรับแขกที่เข้ามาในร้านพร้อมกับรอยยิ้ม ที่คอยดึงดูดคนเข้าร้าน ส้มทำงานที่ร้านอาหารนี้มาหลายวันแล้ว ตั้งแต่เธอมาทำงานที่ร้านอาหารนี้ ก็ทำให้สถานการณ์ที่กำลังย่ำแย่ของร้านนี้ดีขึ้นทันตา
“พี่ส้มค่ะ ขยันจังเลยนะ”ชีนาเดินเข้ามาหาส้มในร้านอย่างใจลอยไปหาคนที่อยู่นอกร้าน
“อ้าวชีนา นั่งก่อนสิ”เฮ้อ ทำไมถึงเลิกกับคนหล่อๆอย่างนี้นะ พอพูดเสร็จ ส้มก็เดินไปหลังร้าน แล้วเดินมาหาชีนาอีกครั้ง
“อะนี่ น้ำ พี่มีอะไรจะคุยด้วยหน่อย”ได้เวลากามเทศแผลงศรแล้ว ส้มกะจะทำให้ทั้ง2กลับมารักกันใหม่ โดยหารู้ไม่ว่า ยิ่งเธอทำอย่างนี้ยิ่งทำให้ชีนาเจ็บปวดใจยิ่งขึ้น
“ชีนา พี่ว่า เธอกลับไปคบกับลูกของลุงโทนี่เถอะนะ”
“อาร์นะเหรอค่ะ”ชีนาถามอย่างไม่แน่ใจ ว่าใช่คนเดียวกับที่ส้มพูดหรือไม่
“เขาชื่ออาร์เหรอ อืม คุ้นๆแหะ เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อนนะ” ใครกันนะ เหมือนกับ เป็นคนที่สำคัญมากๆ แต่ดันนึกไม่ออก เอ~ ส้มทำท่าคิดอย่างหนัก ชีนาก็ทำตาเป็นประกายอย่างดีใจ
“นึกไม่ออกแฮะ ช่างเหอะ อย่างที่พี่บอกอะนะพี่ว่า เธอกับเขาเหมาะสมกันดีออก” ส้มยิ้มแป้น แต่ชีนากลับทำท่าผิดหวัง อย่างรุนแรง
“โธ่ ชีนาละก็ อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ เอ่อ ว่าแต่เธอไม่มีเรียนเหรอ” ส้มรีบเปลี่ยนเรื่องคุย เมื่อเห็นท่าไม่ดี
“เออ ลืมไปเลยพี่ งั้นหนูไปก่อนนะ” ชีนาเดินออกไปอย่างเศร้า ด้วยความเป็นห่วงน้องสาว ส้มคว้ามือของชีนาเอาไว้
“ชีนา พี่ไม่รู้ว่าเธอคิดยังไง กับอาร์เขา แต่อย่างน้อยช่วยหันมามองคนที่รักเธอ มากกว่าคนที่เธอรักจะดีกว่านะ” ส้มบอกเศร้าๆ ชีนาก็ทำหน้าเศร้าตาม
“พี่ส้มคะ แล้วใครบอกพี่ละค่ะ ว่าเขารักหนูนะ แต่หนูกลับชอบเขา โดยที่เขาไม่รู้ตัว เพราะยังงี้หนูเลยเลิกกับเขาไงค่ะ” ชีนาพูดจบ แล้วเดินจากไปปล่อยให้ส้มทำหน้างง อยู่ตรงนั้น
“เฮ้ ชิน”ชินหันไปหาคนทักทันที อย่างอารมณ์เสีย
“มีอะไรหรืออีเจ ถ้าไม่ค่อยสำคัญ ไว้ก่อนนะ ฉันกำลังรีบ”
“เอ่อ คิดว่าคงสำคัญมั้ง หรือว่าไม่สำคัญวะ เรื่องนี้มันแล้วแต่นายว่าจะสำคัญหรือเปล่านะสิ” ชินชักสีหน้าที่เพื่อนพูดอย่างนี้ แล้วสรุปเขาต้องฟังไหมเนี่ย
“เออ พูดมาเหอะ เร็วๆเข้าก็แล้วกัน”อะไรของมันวะ อีเจ ทำท่าทางเหมือนจะเป็นห่วงเพื่อนที่จะต้องเจอเรื่องราวอย่างนี้ เขาคงคิดว่าถ้าเป็นเขาเอง คงทนไม่ได้แน่ๆ
“เราเจอ คู่หมั้นนายแล้วนะสิ” ชินยิ้มออกมาอย่างดีใจ แต่ด้วยคำพูดต่อไปของอีเจ ทำให้เขาต้องคิดใหม่
“แต่เธอดันอยู่กับแฟนนายนะสิ” กองเอกสาร ปึกหนาๆ หล่นลงพื้นทันทีที่ได้ยินหยั่งนั้น
“ชิน แล้วนายจะทำยังไงละ คดีนั้นก็กำลังไปได้สวย ตอนนี้เราก็ได้รูปพรรณสันฐาน ของคนๆนั้นแล้วด้วย” อีเจถามเพื่ออย่างเป็นห่วง ก่อนที่ชินจะก้มลงไปเก็บแฟ้มเอกสาร
“ฉันจะไปหาคุ่หมั้นพร้อมกับหาคนๆนั้นไปด้วย” ชินพูดอย่างมั่นใจ แต่เขาไม่ได้มั่นใจอย่างที่พูด แล้วแฟนเขาจะคิดยังไงกันเนี่ย
“ส้ม พวกเราไปก่อนนะ อ้อ อย่าลืมซักผ้าด้วยละ” แอนตะโกนบอกส้มที่ยังหลับอุตุ อยู่ในห้อง ความจริง เวลานี้ใครๆเขาก็ต้องนอนหลับกันทั้งนั้น แต่ก็จะมีแค่ ชีนากับแอนเท่านั้นที่วันนี้ต้องตื่นเช้าอย่างนี้ เพราะวันนี้เป็นเวรพวกเธอที่ต้องไปซื้ออาหาร มาเติมในตู้เย็น เพราะถ้าไม่รีบไป ชีนาอาจจะไปเรียนสายก็ได้
หลายวันมานี้ ส้มกับชีนาแทบจะไม่ได้คุยกันเลย ชีนามักจะหลบหนีหน้าส้มตลอด แถมถ้าเมื่อไรที่ส้มเห็นชีนา เดินอยู่ข้างนอก เธอก็มักจะเห็นอาร์ ตามหลังเธออยู่เสมอ ยิ่งทำให้ส้ม ไม่เข้าใจเรื่องราวระหว่างพวกเขามากยิ่งขึ้น เธอคิดหนักมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ทำให้เธอไม่ได้นอนเลย เธอกะว่าจะไปถามอี้ผิงอยู่เหมือนกัน แต่อี้ผิงก็ไม่ค่อยได้กลับบ้านอีกต่างหาก จะถามแอน ชีนาก็เกาะติดแอนอยู่ตลอด เมื่อพวกแอน ออกไปซื้อของ เธอก็ลงมาเดินเล่นบริเวณหน้าบ้านเพื่อรับ อากาศให้สมองปลอดโปร่ง
“เห้อ นี่มันยังไงกันนะ จริงสิไปถามลุงโทนี่ดีกว่า” ส้มยิ้มกว้างออกมาทันที แต่เมื่อเธอหันหลังกลับไป
“ว้ายยย” ส้มลงไปกองกับพื้น
“อุ๊บ” อีกฝ่ายรีบเบรกจักรยานทันที แต่ไม่วายล้มลงไปอีกคน
“เป็นอะไรหรือเปล่าคับ” อะไรกันไอ้หมอนี่ อยากตายเหรอ อีกฝ่ายถามด้วยความเป็นห่วง
“นี่นาย ...” ... ส้มอึ้งไปกับบุคคลที่อยู่ตรงหน้า เขาค่อยๆยื่นมือมาให้กับส้ม เธอก็ยื่นมืออกไป ‘มือนุ่มยังกับผู้หญิงแนะ’ เธอค่อยๆลุกขึ้นมาอย่างอายๆ
“ไม่เป็นไรนะครับ”ชายคนนั้นยังถามอยู่ แต่เมื่อส้มไม่พูดอะไรเขาก็เลยคิดว่าส้มคงไม่เป็นอะไรมากนัก
“เอ่อ ถ้าไม่เป็นอะไร ผมไปนะครับ”เอ๊ะ เดี๋ยวสิ อย่าเพิ่งไป ส้มอยากจะพูดอย่างนั้น แต่ไม่ทันไร เขาก็ปั่นจักรยานออกไปเสียแล้ว
“คนอะไรฟระโคตรหล่อหยั่งกับเทพบุตรเลย” ส้มอ้าปากข้าง แล้วมองเขาไปเรื่อยๆก่อนที่เขาจะหายไปจากสายตาของเธอ ส้มยืนเหม่อไปหายเทพบุตรคนนั้น ก่อนที่แสงแดด แยงเข้ามาที่ตาของเธอ จึงทำให้ส้มรู้สึกตัวได้ว่า ยืนอยู่ตรงนั้นมานานมากแล้ว ส้มเก็บหนังสือพิมพ์เข้ามาในบ้าน กว่าเธอจะ รุ้ว่าต้องซักผ้า อี้ผิงก็กลับมาบ้านแล้ว
“ส้มพี่ฝากซักด้วยนะ โอยง่วงจังเลย หือส้มเป็นอะไรนะ” อี้ผิงเข้าไปทักส้ม ที่กำลังเหม่อลอยไปถึงเทพบุตรคนนั้นอยู่
“อ๊ะ พี่อี้ผิงกลับมาตั้งแต่เมื่อไรนะ”
“เมื่อกี้นี้นะ เหม่ออะไรของเธอกัน นี่พี่ไปนอนก่อนนะ อย่าลืมซักผ้าละ”สงสัยไปเจอผู้ชายหล่อๆมาละสิเนี่ย อี้ผิงไม่อยากคิดอะไรมากนัก เลยรีบกลับไปนอนบนห้องของเธอ
“เฮ้อ เราเป็นอะไรไปนะ บรื๋อ หรือว่าเรา”ไม่น่า คงไม่ใช่มั้ง ไปซักผ้าดีกว่า ส้มขนเสื้อผ้าออกมากลางแดด แต่ผงซักฟอกกลับหมด เธอเลยต้องปั่นชีต้าออกไปซื้อมา ระหว่างทาง เธอก็คิดถึงแต่เทพบุตรคนนั้น มือของเธอยังคงสัมผัสกลิ่น จากเทพบุตรคนนั้นได้ ส้มค่อยๆเอามือขึ้นมาสัมผัสกับปาก แล้วเธอก็ยิ้มออกมา
ส้มเงยหน้าขึ้นเพื่อมองทาง แต่สายตาเธอกลับไปเห็นชายหญิงคู่หนึ่ง ที่ปั่นจักรยานตรงมาที่เธอ สายตาของส้มตรงไปที่ผู้ชายคนนั้นทันที
‘อ๊ะ เทพบุตรคนนั้นนิ’ ส้มยิ้มอย่างหุบไม่ได้ที่ได้เจอเทพบุตรคนนั้น ส้มก้มหน้าปั่นผ่านเทพบุตร แต่เธอก็ต้องเหลียวหลังกลับมามอง
‘เอ๋ นั้นผู้หญิงนิ’ ส้มชำเลืองมองผู้หญิงที่ปั่นจักรยานข้างๆเทพบุตร
“คนอะไร สวยชะมัดเลย” เราเทียบไม่ติดเลยแฮะ เหมาะสมกันดีนะ เทพบุตรกะเทพธิดา ส้มปั่นชีต้าต่อไปอย่างเศร้าๆ
ส้มกลับมาซักผ้าต่อ เมื่อได้ผงซักฟอกแล้ว แต่เธอก็ไม่มีสมาธิเท่าไร เพราะเหม่อถึงเทพบุตรอยู่ตลอด แต่พอเมื่อคิดว่าเขามีเทพธิดาแล้ว เธอก็ลุกขึ้นมาใช้เท้าซักแทน
“หึ ไม่เห็นเป็นอะไรเลย มีแฟนแล้วก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลย เชอะ ไว้ฉันแย่งเขามาก็ได้” แต่มันจะดีเหรอ
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ส้ม แวะไปที่บ้านกลางบึงตรงนั้น ไม่รู้ด้วยอะไร มันทำให้เธอรู้สึกถึงความผูกพันธ์ ของคนที่เคยอาศัยอยู่ในบ้านนี้ กับตัวบ้านเอง ส้มมักจะคอยเข้ามากวาด ถูบ้านหลังนี้เสมอ ไม่ใช่แค่นอกบ้าน เธอยังทำความสะอาดถึงภายในบ้านเลย
ส้มปั่นชีต้ามาแถวบ้านหลังนั้น แต่เธอก็ต้องรีบ ยกชีต้า เข้าไปแอบในป่า แถวนั้น เพราะมีคน 2 คนกำลังออกมาจากตัวบ้านนั้น
“ผมไปก่อนนะครับ ไว้ตอนเย็นจะรีบกลับมา”
“จ๊ะ ไว้เจอกันตอนเย็นนะ”
ส้มเฝ้ามองจนชายคนนั้นปั่นจักรยานผ่านตัวเธอไป เธอจึงค่อยออกมาดูว่าเป็นใคร แค่ข้างหลังของชายคนนั้นเธอก็จำเขาได้ทันที
“เทพบุตรนี่นา มาทำอะไร ... หรือว่า ย้ายมาอยู่ที่นี่อะ” โอ้ว เหมือนกับเป็นพรหมลิขิตเลย โหะโหะ เฮ้อ ส้มยิ้มคิกคักอยุ่ได้สักพักก็กลับมาเศร้าอีกครั้ง เธอหยิบเจ้าเต่าออกมา แล้วหันไปที่บ้านหลังนั้น
“นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันได้ถ่ายรูป บ้านหลังนี้ละนะ บ๊ายบายจ๊ะ ถ้ามีเราวาสนาต่อกัน ฉันคิดว่า เราก็คงได้เจอกันอีกแน่ๆ” ส้มยิ้มออกมาให้บ้านหลังนั้น แล้วค่อยจูงชีต้าออกไป จากบริเวณนั้น
ตกเย็น หลังจากที่เลิกงานแล้ว ส้มเดินไปที่ชายหาดโขดหิน เพื่อปลดปล่อยอารมณ์ เธอได้แต่กลุ้มเรื่องเทพบุตรทั้งวัน จนลืมเรื่องบางเรื่องไปทันที
“อ๊ะ ส้มนี่น่า หวัดดีจ้า”
“อ้าว ลุงโทนี่สวัสดีค่ะ”
“กลุ้มเรื่องผู้ชายเหรอ” ส้มอ้าปากค้าง เหมือนกับว่าโทนี่รู้ถึงอารมณ์ข้างในลึกๆของส้ม เมื่อส้มไปตอบอะไร โทนี่เลยคิดว่าเป็นสันญาณว่าใช่
“แถบนี้เขา มีเรื่องเล่าสืบต่อๆกันมา จะว่าเป็นตำนานก็ได้นะ ลุงจะเล่าให้ฟัง” โทนี่ค่อยๆนั่งลงไปที่โขดหินแถวนั้น ส้มก็เลยหาที่เหมาะนั่งลง คอยให้โทนี่เล่าให้ฟะง
“สมัยก่อน สมัยที่เรายังเชื่อเรื่องผีสางเทวดา ได้มีชายหญิงที่รักกันมากคู่หนึ่ง ชื่อกรีเน่ กับ เกรเดล อยู่ในบริเวณนี้ พวกเขาสัญญากันว่า ถ้าวันใดวันหนึ่งใครตายไป คนที่อยู่ก็จะตายตามไปด้วย แต่กลับมีหญิงคนหนึ่งชื่อเอเลเทียได้อิจฉาความรักของคนทั้งคู่ จึงคิดจะพรากพวกเขาออกจากกัน แล้วเธอจะได้อยู่กับกรีเน่
โดยวันหนึ่ง กรีเน่ได้ออกเรือไปหาปลาตามปกติ แต่ตอนเย็นพวกเขากลับไม่ได้กลับมา เอเลเทียเห็นว่าได้โอกาส วันต่อมาจึงไปบอกกับเกรเดลว่า กรีเน่ได้ตายไปแล้ว แต่ฟ้ายังเป็นใจ ที่เรื่องราวทั้งหมดได้อยู่ในสายตาของเทพเฮร่า ท่านได้สาปแช่ง เอเลเทียให้กลายเป็นโขดหินเพื่อทนทุกข์ทรมาร ในที่ๆแห่งนี้ และได้บอกกับ เกรเดลว่า ต่อไปนี้จะเป็นการทดสอบ
‘กรีเน่ยังคงมีชีวิตอยู่ แต่เขาอยู่ที่ไหนนั้นไม่มีใครรู้ เจ้าจะตามหาเขาหรือไม่’
‘ค่ะ ท่าเฮร่า’เกรเดล ตบปากรับคำ โดยที่หารู้ไม่ว่าเดิมที เฮร่าก็ไม่ได้ชอบมนุษย์อยู่แล้ว
‘แม้ว่า กรีเน่ลืมเจ้าไปหมดสิ้นแล้วนะรึ’ เกรเดล นิ่งอึ้งไปชั่วขณะก่อนที่เธอจะพูดออกมาว่า
‘ค่ะ แม้ว่าเขาจะลืมข้าไปแล้ว แต่ไม่ว่ายังไงข้าก็ยังรักเขาอยู่ค่ะ’
‘ดี งั้นข้าจะส่งเจ้าไปหาเขา แล้วเจ้าจะได้รับบททดสอบนั้น’ เทพเฮร่าได้พาเกรเดล ไปที่บ้านหลังหนึ่ง ในหมู่บ้านนั้น ซึ่งเกรเดลก็ได้พบกับกรีเน่ เกรเดลวิ่งเข้าไปกอดกรีเน่ น้ำตาก็ไหลไปตลอด แต่กรีเน่ก็รีบผลักเกรเดลออกไป เหมือนกับรังเกียจเกรเดล
‘คุณเป็นใครนะ อยู่ดีดีมากอดผมทำไม’
‘เออ’ จริงสิท่านเทพเฮร่าบอกว่ากรีเน่ลืมเราไปแล้ว ไม่เป็นไรข้าจะทำให้เขาจำข้าให้ได้ เกรเดลบอกกับตัวเองอย่างนั้น
‘กรีเน่ใครมาเหรอ’ หญิงสาวคนหนึ่งเดินออกมาจากบ้านหลังนั้น
‘ธีน่า เธอ’ เกรเดลทำหน้าประหลาดใจสุดๆเมื่อ พบว่ากรีเน่อยู่กับเพื่อนที่แสนดีของเธอ
‘เอ่อ เกรเดล คือว่า... กรีเน่ เข้าบ้านไปก่อนนะ เกรเดลขอคุยด้วยหน่อย’ เกรเดลเข้าใจเหตการณ์ทั้งหมด ว่าตอนนี้ กรีเน่กลายเป็นคนรักของหญิงคนนี้เสียแล้ว และเธอก็แค่อยากให้กรีเน่มีความสุขก็พอ
‘ไม่เป็นไรหรอก ฉันเข้าใจ ขอแค่เธอรักเขาอย่างที่ฉันรักก็พอนะ ดูแลเขาให้ดีดีด้วยละกัน ฉันไปก่อนนะ’ เกรเดลบอกธีน่า แล้วเดินจากไป ปล่อยให้เธอยืนร้องไห้อยู่ตรงนั้น กรีเน่ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว เดินเข้ามาปลอบธีน่า และทำท่าจะด่าไล่หลังเกรเดล แต่ธีน่าได้ห้ามไว้
‘เกรเดลเป็นคนดีมาก เขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของข้า เจ้าอย่าไปถือโทษโกรธเขาเลยนะ เจ้าควรจะโกรธข้ามากกว่า’กรีเน่ยืนสับสนอยู่ตรงนั้น และมองไปทางเกรเดลที่เดินจากไปอย่างเศร้าๆ
‘เจ้าทำได้ดีมากเกรเดล เจ้าผ่านการทดสอบของข้า ข้าจะให้เจ้ามาเป็นเทพเหมือนกับข้า เจ้าจะว่ายังไง’
‘เป็นเทพ เทพอะไรหรือค่ะท่านเฮร่า’
‘แล้วแต่เจ้าก็แล้วกัน หรือว่าเจ้าไม่อยากเป็น’เทพเฮร่ายิ้มให้กับกรีน่า อย่างรู้ทัน เฮร่าไม่คิดว่า เกรเดลอยากจะเป็นเทพ เหมือนอย่างคนทั่วๆไป
‘ให้ข้าอยู่ที่นี่กับ เอเลเทียเถอะ ข้าไม่อยากเห็นคนเป็นเหมือนกับข้า ข้าอยากจะอยู่เป็นเพื่อนกับเอเลเทีย ข้าจะคอยช่วยเหลือคนที่มีปัญหาเรื่องความรักในที่ที่แห่งนี้ก็แล้วกันค่ะ’ เฮร่าอึ้งไปกับแรงปรารถนาอันยิ่งใหญ่ของเกรเดล และเธอก็ไม่ขัดขืน
ที่ชายทะเลโขดหินนี้ มีหินก้อนหนึ่งที่มีรูปร่างเหมือนกับหญิง 2 คนยืนอยู่ด้วยกัน ไม่มีใครรู้ว่าเป็นเกรเดล หรือเอเลเทีย ถ้าใครที่มีปัญหาเรื่องความรัก และไปหาเกรเดล ปัญหานั้นจะถูกแก้ไข แต่ถ้าไปหาเอเลเทีย ปัญหานั้น จะทวีความรุนแรงขึ้น จนถึงทุกวันนี้ มีคนที่มาหาทั้งเกรเดล กับเอเลเทียมากหน้าหลายตา แต่ก็ไม่มีใครสามารถแก้ปัญหาความรักของตนได้ แล้วส้มละ อยากจะลองไปหาดูบ้างไหม” โทนีหันมายิ้มให้กับส้มทันทีที่เล่าจบ แต่หน้าส้มก็เต็มไปด้วยน้ำตา
“แล้วเกิดอะไรขึ้นกับ กรีเน่ละค่ะ”
“เรื่องนี้ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่าง กรีเน่ กับ ธีน่า ทั้ง2จะอยู่ด้วยกันตลอดไปไหม หรือว่าความทรงจำกรีเน่จะกลับมาไหม ก็ไม่มีใครรู้หรอกนะ โฮะโฮะ เอาละกลับบ้านเถอะเดี๋ยวจะมืดซะก่อนนะ” ส้มยืนขึ้นอย่างช้าๆ แล้วเหมือนเธอจะนึกอะไรออกมาได้
“ลุงโทนี่ค่ะ แล้วระหว่างชีนากับอาร์เขาเป็นอะไรกันหรือค่ะ” โทนี่หันมามองส้มอย่างสงสัย
“ลุงก็ไม่รู้รายละเอียดหรอกนะ แต่ดูเหมือนพวกเขาจะรู้จักกันตอนที่ไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่ประเทศไทยนะ แล้วดูเหมือน ลูกชายลุงจะอกหักกลับมา ก็ได้ชีนานี่แหละคอยดูแลอาร์มัน หือ เป็นอะไรไปนะส้ม” นักเรียนแลกเปลี่ยนที่ไทย เธอจำฉันไม่ได้เหรอ หรือว่า ตายแล้ว อาร์... อาร์โนล เหรอ
“ชีนา พี่ขอคุยด้วยหน่อย” ส้มเรียกชีนา ทันทีที่กลับไปถึงบ้าน สีหน้าของส้มเต็มไปด้วยความวิตกกังวล
“ชีนา ยังไม่กลับมาเลย ทำไมเหรอ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า” อี้ผิงถามด้วยความเป็นห่วง เพื่อนทั้งคู่ ส้มหันหลังกลับ กำลังจะเปิดประตู แต่มีใครคนหนึ่ง เปิดประตูกระแทกเข้ามาที่หน้าของส้มอีกครั้ง
“อุ๊บ ขอโทษครับ” ประตูนี้มันผลักออกไม่ใช่เหรอเนี่ย ส้มนั่งกุม ดั่งจมูก อยู่กับพื้น แต่พอได้ยินเสียงคนกล่าวขอโทษก็เงยหน้าขึ้นมาดู
“อาร์ มีอะไรเหรอ” อาร์ไม่พูดพล่ำทำเพลง ฉุดชีนาออกไปจากบ้านทันที ปล่อยให้อี้ผิงยืนงงอยู่ตรงนั้น
“เดี๋ยวก่อน อาร์ มีอะไรเหรอ” มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย อาร์ยังคงดึงส้มไปอย่างเงียบๆ ส้มเริ่มรู้สึกอึดอัดใจ จนต้องเรียกเขาอีกที
“อาร์โนล ปล่อยเดียวนี้นะ” ท่าทางชื่อนี้จะได้ผล อาร์หันกลับมามองส้ม อย่างประหลาดใจ
“พี่จำผมได้แล้วเหรอ” อาร์หันกลับมาพูดภาษาไทยอย่างกระท่อนกระแท่น
“อืม ลุงโทนี่บอกพี่นะ ว่าแต่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมต้องลากพี่มาอย่างนี้”
“ชีนา เขาเข้าใจผิดระหว่างเรานะครับ ไม่รู้ว่าเธอคิดอย่างนั้นได้ยังไง ผมก็ตามบอกเขาแล้ว แต่เขาก็ไม่เชื่อนะครับ” อาร์บอกอย่างข่มขื่น
“ทำไมละ ก็ในเมื่อ...”
“สงสัย ชีนาคงรู้เรื่องมาแบบไม่ครบมั้งครับ” ฟังไม่ได้ความจับไปกระเดี๊ยะ เห้อ เด็กคนนี้จริงๆน้า ส้มบ่นอยู่ข้างใน
“แล้ว ตอนนี้ชีนาหายตัวไปเหรอ”
“อ้อ เปล่าครับ ผมแค่อยากจะพาพี่ไปพูดกับชีนาซักหน่อยนะ เพื่อเธอจะเข้าใจ... เมื่อกี้ยังนั่งอยู่ตรงนี้นิ หายไปไหนแล้ว” อาร์หันรีหันขวาง มองซ้ายมองขวา แล้วทำท่าเหมือนจะวิ่งออกไปตามหาชีนาทันที แต่ส้มก็รั้งตัวเขาไว้ก่อน
“นี่ แยกกันหาเถอะ จะได้เร็วขึ้น แล้วไปเจอกันที่บ้านนะ” อาร์พยักหน้าหงึกๆ แล้วรีบวิ่งออกไปทันที ส้มวิ่งกลับไปที่ร้านอาหารที่เธอทำงานอยู่ โดยหวังว่าจะเจอชีนา แต่เธอกลับเจอใครอีกคนแทน
‘นั่นเทพบุตร กับ เทพธิดานี่น่า’ ส้มมองพวกเขาอย่างอิจฉา เธอค่อยๆยกเจ้าเต่าออกมาถ่ายรูปพวกเขาเอาไว้ ส้มรอจนพวกเขาลุกออกจากร้าน และตามพวกเขาไป ดูเหมือนเธอจะลืม ชีนาไปเสียสนิท เทพบุตร กับ เทพธิดา เดินไปถึงริมชายหาดขึ้นชื่อ พวกเขานั่งพักกันใต้ต้นมะพร้าว ที่ส้มเคยเอนหลังหลับ ส้มแอบดูพวกเขาอยู่สักพัก จึงรู้สึกตัวว่าไม่ใช่มานั่งแอบดูพวกเขา ขณะที่ส้มกำลังลุกขึ้นยืนนั้นเอง เทพบุตร ค่อย เอนตัวไปหาที่เทพธิดา แล้วพรมจูบเบาๆ อย่างนุ่มนวล ส้มใช้งานเจ้าเต่าอีกครั้ง ก่อนที่จะลุกเดินออกไป
ส้ม เดินเหม่อลอยมาถึงบ้าน ตลอดทางที่มา เธอคิดถึงแต่เรื่องของ เทพบุตรกับเทพธิดา ‘การรักคนที่มีเจ้าของนี่มันแย่จัง’ ส้มเปิดประตูเข้าไปอย่างหง่อยเหงา แต่แล้วก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
“ส้ม เกิดอะไรขึ้นเหรอ อาร์ทำอะไรเธอหรือเปล่า” เอ๋??? อี้ผิงเดินกับแอนเดินเข้ามาสงสายตาด้วยความเป็นห่วง
“หนูลืมไปเลย ไว้หนูจะเล่าให้ฟังนะ” ส้มวิ่งออกไปหาชีนาต่อ เธอเป็นห่วงเพื่อนคนนี้มากที่สุด เพราะเรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นที่เธอทั้งนั้น เพราะฉะนั้นเรื่องนี้เธอจึงต้องเป็นคนรับผิดชอบ ส้มวิ่งจนมาถึงชายหาดโขดหิน แต่ก็ไม่เจอชีนาเลยแม้แต่น้อย
“แฮก แฮก ชีนา เธอหายไปไหนของเธอนะ” ‘ถ้าเธอมีปัญหาเรื่องความรักละก็ลองไปหาเกรเดลดูสิ’ คำพูดของ โทนี่ลอยเข้ามาในหูของส้ม เธอค่อยๆลงไปที่หมู่โขดหินแถวนั้น ส้มใช้เวลาหานานพอสมควร ก่อนจะมายืนอยู่หน้าโขดหินที่มีรูปร่างเหมือนผู้หญิงอันนึง
“คงจะใช่นะ ข้าแต่เทพเกรเดล ขอให้ชีนาเข้าใจอาร์ด้วยเถอะ” ส้มหยุดไปพักนึง ก่อนจะตัดสินใจอธิษฐานออกไปอีกว่า
“แล้วก้อ ให้ฉันได้รักกับเทพบุตรคนนั้นด้วยเถอะค่ะ” ส้มเดินออกจากโขดหินนั้น เพื่อกลับไปที่บ้านเธอไม่เชื่อว่าคำขอของเธอจะเป็นจริง แต่เธอก็แค่อยากจะลองดูเฉยๆ
ส้มเดินขึ้นมาจากชายหาดนั้น โดยไม่ได้มองทางข้างหน้า ด้วยเพราะมันเป็นโค้ง กับทางลาดลงมา มีรถวิ่งเข้ามาหาส้ม ไม่ทันตั้งตัว ส้มเบนตัวหลบได้ทัน รถคันนั้นก็ตกใจหักเลี้ยวหลบส้ม ไปชนกับหน้าผาข้างๆ อย่างจัง แล้วพลิกคว่ำ กลิ้งลงไปที่ชายหาดโขดหิน แล้วชนเข้ากับโขดหินอีกที
ส้มทำอะไรไม่ถูกอยู่พักใหญ่ ก่อนที่จะค่อยๆเดินไปดูว่าคนในรถเป็นยังไงบ้าง เมื่อส้มลงไปดูก็เห็นสถาพรถพลิกคว่ำอยู่ และมีผู้ชายคนหนึ่งนอนคว่ำอยู่ที่หน้าต่างที่แตกของรถ ส้มเลยวิ่งลงไปฉุดเขาออกมา
“นาย เทพบุตร” นี่เรา... พอส้มฉุดเขาออกมาได้ไม่นาน เทพบุตรคนนั้นก็กระซิบออกมาอย่างยากลำบาก
“ช่วยเธอด้วย ช่วยเธอด้วย” เอ๋ แสดงว่ายังมีอีกคนอยู่ในรถนะสิ ส้มวิ่งเข้าไปใกล้ แต่แล้ว เธอก็กระเด็นออกมาด้วยแรงระเบิดของรถคันนั้น ก่อนที่เธอจะหมดสติไป ภาพสุดท้ายที่เธอเห็นคือ สภาพรถไฟไหม้ทั้งคัน กับคนหนึ่งคนที่อยู่ข้างในนั้น...
แหมๆ กว่าจะได้ลงตอนที่ 2 นี่ยากลำบากมากๆ ไหนต้องเคลียร์ งานในบอร์ดเนื้อเพลง ไหนต้องอ่านหนังสืออีก (ที่จริงขี้เกียจเองแหละ 
) ไงไงก้อจะพยายามเขียนให้เร็วขึ้นบ่อยขึ้นเหมือนตอนที่เขียน My Blind Girlfriend นะครับ
ความคิดเห็น