คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : it's all lies : 3
"ข้อต่อไปหละครับคุณ..." จุนฮงพูดกวนประสาทคุณอีกแล้ว นี่ขนาดเพิ่งเจอกันนะ ยังทำท่ายียวานขนาดนี้
"ข้อต่อไป... อืม เอ่อ .... คิดไม่ออกอะ คิดออกจะบอกละกัน"
"อ้อ!!! " ขึ้นพูดโพร่งขึ้นมาเล่นเอาอีกคนสะดุ้ง
"นี่ ยัยเพี้ยนเธอจะต้องตกใจอะไรขนาดนั้น"
"ฮี่ๆฉันจะแกล้งนายเฉยๆ คือฉันค่อนข้างทำอาหารไม่อร่อย แต่ฉันก็ชอบทำเพราะฉันนะอยากจะให้พ่อฉันกินอาหารฝีมือฉันสักครั้ง ช่วงนี้ฉันเลยฝึกทำอยู่ เรื่องอาหารเช้า อาหารเย็น ฉันจะจัดการเอง ส่วนนายถ้าอยากกินก็กิน ถ้าไม่อยากกินก็ต้องกิน!! สรุปคือนายต้องกิน เรื่องอาหารหนะอย่าไปคิดมากเลยเนอะ ฉันคิดว่าฉันมีกฎเท่านี้แหละ" อันนี้ที่จริงคุณแค่อยากหาหนูทดลองก็เท่านั้น เพื่อยืนยันรสชาติอาหารของคุณ จุนฮงทำคิ้วขวมดอีกครั้ง..
"ลองดูก็ได้ แต่ถ้าไม่อร่อยฉันเททิ้งแน่" ยัยนี่ทำให้ฉันลำบากใจอีกแล้ว ทำไมเธอต้องเอาแต่พูดถึงพ่ออยู่เรื่อย เห้อ...
เย็นวันนั้นคุณตระเตรียมอาหารทุกอย่างมาจัดไว้บนโต๊ะอาหารแต่ทั้งหมดก็มีแต่ของง่ายๆเพราะคุณเพิ่งฝึกทำอาหารได้ไม่นาน
กลิ่นอาหารของคุณลอยมาเตะจมูกคนตัวสูงที่นั่งอ่านหนังสือบนโซฟา
"จุนฮงเสร็จแล้วละ.. มาๆมากินกัน"
.. "อืม"
จุนฮงเริ่มกินอาหารฝีมือคุณ คุณนั่งจับช้อนแน่นสายตาจดจ่ออยู่ที่ปากของเขาเพื่อรอดูว่าจะอร่อยมั้ย สีหน้าของเขานิ่งเรียบไม่แสดงอาการใดๆ เขาวางช้อนลงและแล้วเขาก็เริ่มพูด
"นี่ ยัยพุดดิ้ง เธอทำอาหารให้คนหรือให้หมูกิน นี่มันกินไม่ได้เลยนะ ฉันว่าเธอหนะไปซื้อมากินเถอะ ฉันไม่ไหวจริงๆรสชาติแย่ขนาดนี้ ใครกินใครก็ด่า"
จัดหนัก... จุนฮงพูดออกมาชุดใหญ่คุณรู้สึกชาไปหมด ความจริงคุณก็รู้ว่าตัวเองทำอาหารไม่เก่ง วันก่อนทำให้ซอฮยอนกินเพื่อนสาวยังกินไม่หมด แต่นี่มันแรงไปนะ อาหารหมูเหรอ เหอะๆ คุณได้แต่นั่งนิ่งๆไม่เถียงอะไร และเก็บทุกอย่าง อย่างเงียบๆ ส่วนคนต้นเรื่องเดินไม่รู้ไม่ชี้เข้าไปในห้องนอน เมื่อปิดประตูลงจุนฮงถึงกับหัวเสียเขาขยี้ผมจนยุ่งไปหมด
"นี่ฉันพูดแรงไปไหมเนี้ย ที่ฉันทำเพราะไม่อยากให้เธอทำอาหารต่อไงหละ ไม่งั้นเธอก็จะพยายามเพื่อพ่อของเธอฉันอดห่วงไม่ได้จริงๆ"
จุนฮงยังคงพึมพัมในใจ เขาดูเหมือนเย็นชาแต่จริงๆเขาพยายามที่จะช่วยคุณอยู่ จุนฮงหยิบกล่องนิรภัยที่มีรหัสล็อคไว้อย่างแน่นหนาในนั้นบรรจุเลือดไว้เป็นหลอดๆและถูกแช่เย็น เขาซ่อนมันไว้ใต้เตียง ความจริงเขาแอบเอามาเก็บไว้ตั้งแต่เมื่อวาน จุนฮงมาหาคุณสองสามครั้งตอนคุณหลับ แต่คุณไม่มีวันรู้หรอก เขายังเคยมาทำให้คุณฝันดีด้วยนะ ^^ จุนฮงหยิบเลือดขึ้นมาดื่ม
"อ่าห์.. เหมือนชาร์ตแบตเลยแฮะ"
เช้าวันรุ่งขึ้น..
"พุดดิ้ง พุดดิ้งงงงง...."
จุนฮงที่มองดูคุณกินพุดดิ้งตอนเช้าก่อนไปเรียน คุณค่อยๆกินมันทีละนิด ทีละนิด คุณฟินสุดขีด คุณหลับตาพริ้มเหมือนตกอยู่ในห้วงแห่งความฝัน คนตัวสูงที่ยืนมองคุณ
"นี่ ยัย พุด ดิ้ง! เธอจะฟินไปและ รีบๆกินเถอะ เดี่ยวก็ไปเรียนสาย"
"รู้แล้วนา จะหมดแล้ว"
คุณและจุนฮงเดินไปมหาลัยด้วยกัน เพราะมหาลัยคุณอยู่ไม่ไกลมาก ความจริงจกับจุนฮงน่าจะใช้คำว่าไถ(?)มากกว่านะ ก็พ่อหนุ่มสเก็ตบอร์ดคนนี้ดูเหมือนจะหลงไหลเจ้าสเก็ตบอร์ดเอามากๆ เมื่อมาถึงก็เจอกับซอฮยอน
"นี่ใครหนะ แฟนแกเหรอ?'
จุนฮงกล่าวทักทายเพื่อนของคุณ
"ไม่ใช่หรอกครับ กับยัยพุดดิ้งเนี้ยนะ"
คุณทำท่าค้อนเขา "ไม่ใช่แฟนหรอก ซอฮยอนนี่จุนฮง เขาเป็นลูกเจ้านายของพ่อฉันนะ แล้วนี่จุนฮงซอฮยอนเพื่อนฉัน"
คุณแนะนำตัวทั้งสองคนให้รู้จักกัน
"ฉันไปเรียนก่อนนะจุนฮง นายก็ไปเรียนได้แล้ว"
คุณเดินไปกับซอฮยอน ปล่อยให้คนตัวสูงมองตามไปจนสุดสายตา จุนฮงได้เข้ามาเรียนที่นี่ด้วยเส้นสายของพ่อ ไม่ใช้สอบเข้ามาได้เหมือนที่คุยโม้ไว้หรอก และตอนนี้เขาก็ไม่ได้เข้าเรียนแต่มานั้งด้อมๆมองๆอยู่แถวตึกเรียนคุณ
ฟรึบบ...
"เอะ..."
จุนฮงเหมือนเห็นตัวอะไรสักอย่างอยู่บนดาดฟ้านั่น เขาวาร์ปไปบนนั้นทันที และแล้วเสียงอันคุ้นเคยก็ดังขึ้น
"ฮะฮะ ว่าไง ไอ้เด็กติดพ่อ"
และแล้วมันก็ปรากฏตัวขึ้น "บัง ยงกุก" แวมไพร์วายร้ายที่เป็นคนฆ่าพ่อของคุณ
"แกนี่ยังเหมือนเดิมเลยนะ ขนาดอยู่ตรงนั้นรังสีความชั่วช้าของแกยังส่องมาถึงนี่ ฉันหละแสบตาไปหมดแล้ว"
จุนฮงเริ่มยั่วโมโหยงกุก "หนอย ไอเด็กนี่ ให้รู้ซะบ้างนะ วันนี้ฉันไม่อยากมีเรื่องกับแก ดูนี่เอาละกัน"
ยงกุกหยิบรูปคุณขึ้นมา "ยัยนี่สวยดีนะ..."
"ไอ้...!! ''
จุนฮงเห็นรูปคุณถึงกับตาโต "แกหยุดความคิดชั่วๆของแกไว้ตรงนั้นเลยนะไอ้แวมไพร์เหลือขอ"
จบไปละค่า ตอนนี้ตัวละครเริ่มปรากฎตัวเพิ่มละน่ะ555555 พี่บังของพวกเรามาเป็นตัวร้ายนะฮ่ะ อิอิ มาคุยกับเค้าได้น้า https://twitter.com/justgalaxyy
คอมเม้นติชมกันได้น่ะค้าาาา ^^
ความคิดเห็น