นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
77
ผู้เข้าชมเดือนนี้
4
ผู้เข้าชมรวม
77
หมวด : สะท้อนสังคม
อัปเดตล่าสุด : 1 มิ.ย. 65 / 02:19 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
เป็นธรรมดาที่เด็กวัยรุ่นหนึ่งที่จะคิดอะไรวุ่นวายในหัวเต็มไปหมด ซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในวัยรุ่นที่เพิ่งประสบความวุ่นวายเหล่านั้น และอยากเล่ามุมมองของผมให้ทุกท่านฟังผ่านวรรณกรรม ทำให้เกิดเป็นเรื่องสั้นเรื่องนี้ขึ้นมา
ขอให้สนุกกับการอ่านนะครับ
ปล.ตัวละครในเรื่องเป็นตัวละครสมมติ ไม่อ้างอิงถึงบุคคลใด ๆ ทั้งสิ้น
----------------------
ด้วยความรักและเคารพเสมอมา
สุวรรณ ภราดร
1 มิ.ย. 2565
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“ทำไมันถึทำอย่านั้นวะ ไอ้รียำ!” ผมบฟันแน่นเมื่อเห็นภาพในอีที่ายผ่านโทรทัศน์แอลอีี แม้โฟาที่นั่อยู่ะนุ่มสบายสัเพียไหน ็ไม่่วยบรรเทาวามเ็บปวที่ปราอยู่เบื้อหน้า
ผมยวเบียร์ระอึให่ พลารีโมทเลื่อนูวามผิพลาแ่ละรั้ เพื่อำไว้เป็นอุทาหร์พันาัวเอ เพราะเป้าหมายมันั้อยู่บนยอเาที่วาั้นไป้วยอุปสรรนานัปาร ึ่้ออาศัยวามมานะอุสาหะ ถึะสามารถปีนป่ายึ้นไปไ้
ันั้น่วที่ผมยัเป็นวัยรุ่น ผม้อรีบหาลู่ทาสู่วามสำเร็ให้เร็วที่สุ
แ่วามินี้ลับถูน้ำเสียอันละมุนละไมัึ้นว่า
“แน่ในะ! ว่าเส้นทานี้มันเหมาะับนาย?”
ผมหันหน้าไปาม้นเสีย ็พบับหิสาวหน้าาีในุเรสเรียบ่าย ำลัส่ยิ้มอันอ่อนหวานมาให้
“ว่าไ ‘ปรัา’” ผมเรียื่อเธอทั้ที่ยั่อวเบียร์ไว้ใล้ปา
“วามสำเร็มันเป็นเรื่อส่วนบุล นาย็น่าะรู้อยู่” เธอนั่เีย้า
“็ริ...แ่ประสบวามสำเร็ั้แ่เนิ่น ๆ น่าะีว่า เพราะถ้ามาสำเร็อนแ่แล้ว น่าะไม่มีเวลาใ้ีวิ” อธิบายเสร็ผม็ทำท่าะระเพิ่มอีหนึ่อึ
“พอไ้แล้ว! มันเสียสุภาพ” เธอแย่วเบียร์วาลพื้น
“รู้น่า! แ่ิบให้โล่หัวนิหน่อย” ผมเาหัวหุหิเล็น้อย
“หัวโล่นอ้วล้าโฟาเลยอะนะ...” น้ำเสียอเธอเรียบลนน่าใหาย “ถ้าันไม่แปลเป็นร่าอผู้หิที่นายอบ มาห้ามนาย นาย็ื่มไม่หยุใ่หรือเปล่า?”
“็ันัวลว่า...ถ้าันไม่ประสบวามสำเร็...ัน็ะไม่มีเินมาเลี้ยรอบรัว...” ผม้มหน้าหลบสายาออีฝ่าย “รวมถึูแลเธอนนั้น้วย...”
“บารั้เราไม่ำเป็น้อประสบวามสำเร็เร็ว็ไ้ อย่าไปเื่อหนัสือที่นายอ่านมา มัน็แ่มุมมออนเียนนหนึ่เท่านั้นแหละ” เธอเอื้อมมาับมือผม “ารที่นายูแลนรั ไม่ำเป็น้อูแล้วยเินเสมอไปหรอนะ”
“แ่...ถ้าเราไม่มีเิน เรา็เ้าถึบริารี ๆ ไม่ไ้...ถ้าเิเหุุเินอะไรึ้นมา ันะทำยัไ...” แล้วผม็โนนิ้วี้ทาบปาปรามไม่ให้สาธยายอะไร่อ
“แ่อี ๆ เหล่านั้นมันเป็นสิ่สมมิ ไม่มีอะไรีแท้ร้อยเปอร์เ็น์หรอ” แล้วเธอ็เลื่อนนิ้วลไปี้เหนือหัวใ “พวเา้อารนี่่าหา”
วามอบอุ่นที่เธอมีให้ ทำผมหลุปล่อยโฮออมายให่ นาสาวปรัาึเ้ามาโอบปลอบ พร้อมับระิบเบา ๆ ประุรอยุมพิ
“นายน่ะ...ิมา
แ่ไม่ห่วไปหรอ
ถ้าวันไหนที่นายหลทา
ันะอยู่เป็นเพื่อนนายเอ”
ผลงานอื่นๆ ของ สุวรรณ ภราดร ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ สุวรรณ ภราดร
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น