ผีเสื้อสมุทร[ฉบับปรับปรุง]

ลำดับตอนที่ #6 : ความลับของมนุษย์ตัวสีฟ้า

ตอนที่ 6 ความลับของมนุษย์ตัวสีฟ้า

ซ่า...............ซ่า...............ซ่า

ระอองน้ำทะเลกระเด็นมาถูกใบหน้าของว่านทำให้ว่านรู้สึกตัว และต้องตกใจที่เห็นชายชราคนหนึ่งนั่งลับมีดอยู่ ว่านใจคอไม่ดี ชายชราเดินมาหาว่านในมือถือบ้างสิ่งมาด้วย

โช๊ะ ! ! !

ว่านหลับตาปี๋...จากนั้นว่านค่อยๆลืมตามอง ชายชรายื่นมะพร้าวน้ำหอมให้ว่าน จากนั้นเขาเดินขึ้นไปยังเพิงพักริมหน้าผา ว่านเดินตามชายชราขึ้นเพิงพัก ว่านเห็นชายชรานั่งแกะสลัดรูปหญิงสาวเต็มไปหมด ว่านมารูปสลักแล้วนึกขึ้นได้

“ ลุงเคยเห็นใช่ไหม...คนตัวสีฟ้าที่โผล่ขึ้นมาจากทะเล...หนูเห็นมาแล้ว “

เฒ่าโล้ตกใจ มองหน้าว่านแล้วเดินออกมานอกเพิงพัก ว่านจึงเดินตามออกมา

“ ลุงจะไปไหนค่ะ “

“ เธออยากรู้ก็ตามมา “

เฒ่าโล้พาว่านเดินลงมาจากเพิงพักว่านเดินตามเฒ่าโล้มาที่ชายหาด เฒ่าโล้แกล้งเอาหูแนบกับผิวน้ำทำเหมือนได้ยินเสียงจากทะเล จากนั้นจึงเรียกว่านให้มาฟัง ว่านเดินเข้าไปและก้มหน้าพยายามฟังเสียง เฒ่าโล้จึงจับว่านกดลงไปในน้ำ

“ ลุงจะทำอะไรหนูนะ...บุ๋มๆ “

ว่านโดนกดหน้าอยู่ในน้ำทะเลเธอพยายามดิ้นร้น ว่านเริ่มรู้สึกว่าตัวเองทนไม่ไหวแล้วจึงปล่อยอากาศออกมาจนหมด ว่านนึกว่าตนเองต้องตายแน่แต่พอลืมตาว่านก็รู้ว่าตนเองหายใจใต้น้ำได้

เฒ่าโล้เห็นว่าว่านก็เป็นเช่นเดียวกับ “รำพึง”เมียของแก แกจึงปล่อยว่านแล้วเดินมานั่งที่หาด ว่านเดินตามแกมา

“ เอ็งเป็นลูกเต้าเหล่าใคร “

“ หนู...หนูเป็นเด็กกำพร้าค่ะ “

“ เอ็งก็เหมือน “รำพึง”

“ รำพึง “

“ เมียข้าเอง...!!! “

“ร่างกายเอ็งจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างแท้จริงหากโดนน้ำ”

เฒ่าโล้ได้แต่เตือนว่านก่อนจะเดินขึ้นเพิงพัก...ก่อนจะหยุดและหันมาบอกว่าน

“ถ้าเธอเจอ ”รำพึง” ช่วยบอกมันด้วย...ข้ายังรอมันเสมอ”

จากนั้นเฒ่าโล้ก็เดินเข้าไปในเพิงพัก