ผีเสื้อสมุทร[ฉบับปรับปรุง]

ลำดับตอนที่ #4 : การเปลี่ยนแปลง

ตอนที่ 4 การเปลี่ยนแปลง

เมื่อว่านมาถึงทะเลว่านรู้สึกคุ้นเคยมีอิสระมากขึ้นเมื่อได้สัมผัสท้องทะเลว่านรู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก

“ ฉันคงมาส่งเธอได้เท่านี้นะ ” เจ้าเต่าบอก

“  นี่คิดจะทิ้งกันเลยหรอ ” ว่านร้องบอก

“ เจ้าจงตามหา “ ดวงตาหมาสมุทร “ แล้วเจ้าจะได้คำตอบทุกอย่างที่เจ้าอยากรู้ ” เจ้าเต่าบอกก่อนจะว่ายน้ำจากไป

“ ถ้าเจ้าสงสัยจงตามหา “ เฒ่าโล้” เขาคงจะบอกอะไรเธอได้ ” เจ้าเต่าพูดทิ้งท้าย

ว่านดำดิ่งลงไปใต้ทะเลเธอพบบางสิ่งใต้ท้องทะเลเธอจึงว่ายดึ่งลงไปใกล้ๆ ว่านพบบางอย่างที่คล้ายดวงตาดวงใหญ่ ว่านสังเกตเห็น ดวงตานั้นเริ่มขยับก่อนจะมีบางอย่างว่ายพุ่งออกมาจากดวงตานั้น ว่านตกใจมาก เธอจึงหันหลังว่ายน้ำหนี จนมาหยุดบริเวณสาหร่ายและเธอก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อเธอหันหลังกับไปมองด้านหลัง เพราะเธอเห็นคนใส่สนอกเกอร์ดำน้ำอยู่ ก่อนที่จะมีแสง แฟรช วาบออกมา จึงทำให้เธอสลบไป พอตื่นมาอีกทีเธอเห็นหน้าผู้ชายเลื่อนๆเธอ ตกใจจึงชกเข้าที่ใบหน้าชายคนนั้นจนตกน้ำไป

“นี่เธอ...” แทนร้องโว้ยว้าย

“ ขอโทษค่ะ...!! นี่นาย !! จะพาฉันไปไหน ”

 “ ผมไม่พาคุณไปทำมิดีมิร้ายหลอกน่า “

“ ดูท้องฟ้าก่อนซิ “ แทนชี้นิ้วไปที่ท้องฟ้าที่มี เมฆครึ้มทำทาเหมือนจะมีพายุ

แทนพาว่านขึ้นมาที่เกาะ ผีเสื้อ แทนเดินมายังกระท่อมหลังหนึ่ง

“ ป้าครับ...ป้า “

“ ค่ะ...เอ้ามีอะไรหรือพ่อแทน “

“ คือป้าครับผมของอาหารจานพิเศษ 2 ทีนะครับ  ^-^ “

“ ได้ซิจ๊ะพ่อแทน นี่หายไปไม่นานพาแฟนมาด้วยหรือ “

“ ไม่ใช่ครับป้า...เพื่อนนะครับ “

“ ป้ายิ้ม “ ได้จ้ะพ่อแทนเดียวป้าทำสุดฝีมือเลย ”

แทนเริ่มสังเกตเห็นว่า “ว่าน” โตเป็นสาวเต็มตัวกว่าเดิมที่เคยเจอกัน ว่านเดินรับลมอยู่ที่ชายหาด ลมพัดเส้นผมว่านปลิวไสวดูราวกับคนละคน ทำเอาแทนยืนมองตาไม่กระพริบ ทำให้แทนรู้สึกว่า “ว่าน” ไม่ใช่สาวเปิ่น เฉิ่มเหมือนแต่ก่อน

แทนและว่านนั่งท่านอาหารกับตรงที่พักริมชายหาด แทนนั่งมองดู “ว่าน” จนว่านเขิน

“ นี่คุณเล่นนั่งมองหน้าฉันอย่างนี้ ฉันก็กินไม่ลงซิ “ ว่านบอกอายๆ

“ ขอโทษที...เอาซิกินเลย เรามากินข้าวกันดีกว่า “

ว่านนึกขึ้นได้จึงถามแทน

“ นี่นาย...ทำไหมถึงบอกเลิกกับผู้หญิงคนนั้นหละ “

แทนนั่งเงียบก่อนจะตอบว่านไป

“ เออ...คือ...เธอมีผู้ชายคนอื่นอยู่ก่อน “

“ ผมไม่อยากเป็นคนถูกทิ้ง...เลยชิงทิ้งเธอก่อน “ แทนพูดอย่างเศร้าๆ

“ ฉันขอโทษนะที่ไปว่านายบนรถนะ “ ว่านทำหน้าเศร้า

“ ช่างเถอะ...เรามาทานอาหารดีกว่าเดียวเย็นหมดจะไม่อร่อยเอา “

แทนและว่านเริ่มทานอาหารแทนและว่านตักไข่เจียวพร้อมกัน ทำให้ทั้งคู่เขินอายเพราะใจตรงกัน และความรู้สึกดีๆระหว่างว่านกับแทนก็เริ่มก่อตัวขึ้น ระหว่างที่หลบพายุที่เกาะผีเสื้อมีเรื่องประหลาดเกิดขึ้น เมื่อเย็นวันนั้นมีชาวบ้านวิ่งมาบอกป้าหน้าตาตื่นว่ามีคนตาย ทั้งคู่จึงเข้าไปดูมีชาวบ้านพูดขึ้น

“ บอกแล้วว่าอย่าไปแถวนั้น...ไมน่าเลยไอ้เขียว “

“ มีอะไรกันหรือครับ “

แทนเห็นมีคนนอนตายท่าทางหวาดกลัวมากก่อนที่จะตาย

“ มีอะไรหรือครับป้า “

“ คือ...ว่าเขาว่ากันว่าหลังหมู่เกาะนี่มีสิ่งที่หน้ากลัวอาศัยอยู่นะซิ “

“ สิ่งหน้ากลัว “