ผีเสื้อสมุทร[ฉบับปรับปรุง]

ลำดับตอนที่ #3 : การเดินทาง

ตอนที่ 3 การเดินทาง

ว่านกลับมาที่ห้อง...ว่านยิ้มและเดินไปที่ผนังห้อง ไปเจอจิ้งจกเคราะห์ร้ายตัวหนึ่ง

                                                " นี่นาย...นาย...นายนั้นแหละ...นาย "

ว่านใช้ไม้ไปจิ้มจิ้งจกและพยายามพูดถามจิ้งจกดูว่าพูดกับตนเองได้หรือไม่แต่ก็ไม่เกิดอะไรขึ้น จิ้งจกทำท่าทางตกใจใส่ซะงั้น

                                                " เรามาทำบ้าอะไรเนี้ย "

เช้าวันใหม่ ว่านมารอรถที่เดิม ว่านหันไปมองตู้ปลาทองด้านหลังแล้วเดินเข้าไปหา ซึ่งอาม่าแอบเห็นแต่ไม่เข้าไปหาได้แต่แอบดู

                                                " มีปลาตัวไหนจะพูดกับฉันไหม...มีใครไหม "

                                ว่านพยายามพูดกับปลาทองในตู้ แต่ก็ไม่มีปลาตัวไหนพูดกับตน

                                                " แน่ใจน่ะ...ไม่มีแน่นะงั้นฉันไปน่ะ "

ว่านดีใจที่ไม่ได้ยินเสียงใครตอบกลับแต่เธอยังไม่รู้ว่ามีใครแอบมองอยู่นั้นคือ อาม่ากับอาโกยืนมองด้วยความงง ที่ยายว่านมายืนคุยกับปลาทองในตู้

                                                " นี่เธอก็เป็น...พวกนั้นด้วยเรอะ...ไปแล้วอยู่ บ ได้แล้ว "

ว่านมองหาต้นเสียงก็ต้องตกใจที่เห็น เต่าทะเลกำลังพยายามคลานหนี ว่านคว้าตัวเต่าตัวนั้นไว้ เจ้าเต่าพยายามดิ้นร้นเพื่อจะหนีจากมือว่าน

                                                " ปล่อยข้าเถอะข้าไม่ได้ทำอะไรผิด...แค่แอบขึ้นมาบนบกนานไปหน่อยอย่าทำอะไรข้าเลย "

                                                " นายหมายถึงอะไร...พวกนั้นน่ะ...หาบอกมานะ " ว่านเขย่าตัวเจ้าเต่า

                                                " นี้พวกเรามีคนฟังภาษาเรารู้ด้วยนั้นไง "

                                จากนั้นก็มีเสียงเจียวจ้าวดังกันระงมในร้านปลา ทำให้ว่านสับสนกันใหญ่ ว่านถามเจ้าเต่าว่า

                                                " นายรู้เรื่องฉันใช้ไหมเจ้าเต่า "

                                                " ก็...อ่ะน่ะ " เจ้าเต่าเล่นตัว

                                                " ถ้าอยากรู้ก็ต้อง..." เจ้าเต่าบอกขอเสนอ

                                                " ม่าค่ะ..."

                                                " จะ จ๊ะ ..."

                                                " หนูขอซื้อเต่าตัวนี้นะนะค่ะ "

                                                " จะ จ๊ะ " อาม่ามองหน้าอาโกอย่างงง

                ว่านตัดสินใจเดินทางไปไขปริศนาลี้ลับที่ทะเลแต่ระหว่างทางที่ว่านอุ้มเจ้าเต่า โชคชะตาก็พาให้ว่านต้องมาร่วมทางกับแทนโดยบังเอิญ

เจ้าเต่าบอกกับว่านว่า กว่าจะถึงทะเลก็ตั้ง 4 กิโล

                                                " นี้เธอจะเดินจริงหรอ 4 กิโลนะไม่ใช้ 4 เมตร ยัยต๋องเอ่ย..."

                                                " นี้เจ้าเต่าปากเสีย...จะให้ฉันทำอย่างไรย่ะ...โบกรถก็ไม่จอดให้นิ "

                                                " ก็หน้าอย่างี้อ่ะนะ...เขาคงจะจอดอยู่หรอนะ "

                                                " พูดงี้เดียวก็สวยหรอกเจ้าเต่าบ้า "

มันต้องมีอะไรเสียว ๆ รถถึงจะจอด เจ้าเต่าบอกว่าน ว่านนึกออกแล้วมองเจ้าเต่าอย่ามีเลย์นัย

                                                " ยายบ้า...า มาทำอะไรอย่างนี่นะมันเสียวนะโว้ย ย ย "

                                ว่านจับเจ้าเต่านอนหงายท้องอยู่กลางถนนเพื่อให้รถจอด ว่านบอก

                                                " ก็นายบอกว่าอะไรเสียว ๆ ไม่ใช่หรอ "

                                                " ก็ใช่...แต่ไม่ใช้แบบนี้...เสียวโว้ย !!! "

                                ไม่นานก็มีรถคันหนึ่งผ่านมา และก็จอดรถลงมาดู

                                                " เอ้า !?!...มานอนทำไรตรงนี้เจ้าเต่า "

                                                " ถ้าเลือกได้ตูก็ไม่อยากมานอนตรงนี้หรอกโว้ย " เจ้าเต่าบอกแต่แทนไม่ได้ยิน

ว่านแอบขึ้นรถมา พอมารู้ว่าเจ้าของรถ คือ นายแทน ว่านก็ทำหน้ามุ่ยใส่ว่านติดรถแทนไปยังทะเล ระหว่างทางว่านก็ทะเลาะกับแทนทั้งคู่มองตากันอย่างจะกินเลือดกินเนื้อกัน แทนคิดในใจ 

" เขาเร่งเครื่องรถและเบรกรถโดยเร็วทำให้ว่านหัวกระแทกกับกระจกหน้ารถหลายครั้ง " เขานึกและก็ขำ ว่านก็คิดในใจเหมือนกัน " เธอเหยียบคันเร่งของนายแทนแล้วก็ปล่อยเท้าทำให้แทนหน้าทิ่มพวงมาลัย " และทั้งคู่ก็ขำ

                                                " !!!พวกนี้ถ้าจะบ้า...ทะเลาะกันในใจ...วุ้ยเต่าเซ็ง "

                                แทนมาส่งว่านที่ชายหาด เขาบอกกับว่านว่า

                                                " เราคงจะไม่ได้พบกันอีกนะครับ " แทนพูดแย่ว่าน

                                                " ย่ะ...ฉันก็ไม่อยากเห็นหน้านายซักเท่าไรหรอกย่ะ...แบร่ "               

                                แทนเร่งเครื่องรถแล้วขับออกไปโดยเร็ว ทำให้ทรายกระเด็นใส่ว่านอย่างเต็ม ๆ

" อีตาบ้า...ว้าย !!! " “  อุ้บ !! ทรายเข้าปากเต่า...ถุย ถุย ”

ว่านมองตามรถแทนอย่างแค้นใจแล้วจึงหันมาปัดทรายออกจากตัว ก่อนจะพาเจ้าเต่าไปขึ้นเรือเพื่อที่จะได้ไปต่อ

                                                                .........................................................................