ผีเสื้อสมุทร[ฉบับปรับปรุง]

ลำดับตอนที่ #1 : เสียงประหลาด

ตอนที่ 1 เสียงประหลาด

                                วันหนึ่งมีคู่รักคู่หนึ่งมานั่งทานอาหารกันใต้แสงเทียน หญิงสาวคนนั้นคือ ว่านและคนรักของเธอ

                                                "ว่าน...คือผม..."

                                                " มีอะไรหรือค่ะ "

                                เธอยิ้มให้อย่างเขินๆโดยไม่รู้ว่าเรื่องที่เขาจะพูด อาจเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอ

                                                "...ว่านเราเลิกกันเถอะ... "

เปรี้ยง...ง...ง...ง เสียงฟ้าร้องดังสะนั้นหลังคำพูดที่บาดใจ ว่านเป็นอย่างมาก มันเหมือน ว่านนั่งอยู่คนเดียวเธอลุกเดินออกจากร้านอาหารนั้นไปเธอยื่นอยู่หน้าร้านอาหารโดยมีท้องฟ้าที่มืดครึ้มเหมือนฝนจะตก เปรี้ยง...ง...ง...ง เสียงฟ้าผ่ามาด้านหลังเธอว่านขึ้นรถ บ.ข.ส มา เธอยืนหน้าเศร้าอยู่ริมประตู

                                                " เราเลิกกันเถอะ "

มีเสียงผู้ชายบอกเลิกกับแฟนบนรถนั้นก็คือ นายแทน ซึ้งทำให้ว่านเกิดขาดสติ และเดินว่าต่อว่าผู้ชายคนนั้นเป็นการใหญ่

                                " นี้นาย...การบอกเลิกกับผู้หญิงเป็นเรื่องสนุกนักหรือไง ผู้ชายมันก็...เหมือนกันหมด ไม่มีใครจริงจังทันนั้น

ทำเอาทั้งแทนและผู้หญิงคนนั้นงงไปตามๆกัน พอว่านได้สติก็...เขิน จนทำอะไรไม่ถูก จึงขอโทษเป็นการใหญ่แล้วเดินหนีไปเพราะความอาย

                                                " ดูซิด่าจนได้สติแล้วเดินจากไปงงเลยไหมหละ " เสียงคนบนรถต่างพูดกันให้แซท

ว่านกลับมาที่ห้อง และก็โยนเสื้อคลุมที่เปียกฝนไว้ที่พื้น และก็ร้องไห้เป็นการใหญ่ ว่านเดินไปหาหนังสืออยู่เล่มหนึ่งนั้นก็คือ " 10 วิธีพิชิตอกหัก "ว่านอ่านและทำตามในหนังสือ คือ 1 นั่งกินให้ลืมความชำ มาวิธีที่ 2 ว่านออกกำลังกายให้ลืมความเศร้า วิธีที่ 3 ว่านเข้ามาขัดห้องน้ำ ขัดทุกอย่างเพื่อให้ลืมเธอ ว่านมายื่นมองกระจกก็เห็น ใบหน้าที่เต็มไปด้วยสิว รอยกระ บนหน้าเธอ

                                                " เพราะเรื่องสิวที่ขึ้นนี้หรอถึงทำให้เขาบอก...เลิกกับฉัน ฮื่อ..อ..อ.. "

                                                ( ให้นึกถึงหน้ายายเจ้ยในเรื่อง แหยมยโสธรนะครับ แต่ตัดไฝ กับผิวสีคล้ำออก )

                                                " เพราะเรื่องแค่นี้ใช่ไหม...ใช่ไหม "

ว่านอาระวาดใหญ่ ทุกลูกบิดวาวน้ำจนหัก ทำให้น้ำพุ่งขึ้นมาเหมือนเป็นสายฝนตกลงมาซ้ำเติมเธออีก ว่านได้แต่ทุบพื้นแล้วร้องไห้เป็นการใหญ่

ว่านนอนอยู่บนเตียง จู่ๆก็มีหยดน้ำตกลงมาใส่แก้มของเธอ ว่านใช้มือเช็ดไป และก็มีอีกหยดตกลงมาอีก ทำให้ว่านตื่นขึ้นมามองเพดานห้องเธอก็ต้องตกใจที่เห็นเพดานห้องเธอมีรอยแตกร้าวและมีน้ำไหลออกมาตามรอย และค่อยๆเลื่อนลงมาหาว่านอย่างรวดเร็ว ว่านตกใจมากและน้ำก็ท่วมลงมาใส่ว่าน ว่านจมอยู่ในน้ำเธอพยายามกลั้นหายใจแต่ก็ทนไม่ไหว...เธอจึงปล่อยอากาศออกมาจนหมด แต่เธอกลับหายใจใต้น้ำได้ ว่านมองเห็นมีบางสิ่งว่ายอยู่ในนั้นก่อนที่มันจะหันหน้ามาแล้วพุ่งใส่... ว่านตกใจสะดุ้งตื่นหันซ้ายมองขวาและมองบนเพดานก็ไม่มีอะไรเธอเลยโล่งอกถอนหายใจเฮือกใหญ่