คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : บทที่ 4 นางฟ้า [100%]
“แ่นมละเื่อในสิ่ที่พี่ไท์ทำ ะเื่อในแววาริใอพี่ไท์
ะเื่อในวามรัอเรา
นมลไม่รู้หรอนะะว่าเรื่อริมันเป็นยัไันแน่...แ่นที่รัันวระให้อภัยันไม่ใ่หรือะ”
เธอลี่รอยยิ้มที่ทำให้โลทั้ใบอเาสใสึ้นมาในพริบา
“โธ่นมล”
ไรนพีใมานอไม่ไ้ที่ะระับร่าบอบบาเ้ามาไว้ในอ้อมอ
“พี่ไท์ะ”
น้ำเสียอเธอ่ำลนบรรยาาศสใสเริ่มะลับมาึเรียอีรั้
“อะไร้ะ?”
อ้อมอแร่ลายออ
เาหรี่ามอหิสาวในอาัิอย่าั้ใฟัำถาม
“พี่ไท์รันมลมาแ่ไหนะ?”
“เราะไม่ถามำถามที่เรา็รู้ำอบันีอยู่แล้วนะะ” ายหนุ่มส่ายหน้าแล้วระับเธอเ้ามาในอ้อมออีรั้
หาแ่ว่าหิสาวลับันแผอเาออ่อนะเยหน้าึ้นมาแล้วสบนัยน์าสีเหล็มเ้มอย่ายั่วยวนึ่เรียร้อ
แล้วใบหน้าสวย็ยับเ้าใล้ใบหน้ามนลมหายใรารอยู่บนใบหน้าอันและัน
ไรนพเห็นเรียวปาอหิสาวเผยอออเล็น้อย
แววาหวานึ้้อมอลีบปาหนาอเาอย่าถวิลหา อนนี้นี่เอที่ไรนพเริ่มสัเเห็นวามแ่าอมาวีับเมลาอย่าัเน
ฝ่ายน้อสาวมีเรียวปาเอิบอิ่มและเล็ไ้รูปวนูบ
ส่วนฝ่ายพี่สาวนั้นออะหนาว่าเล็น้อย่อนไปในแนวอสาวเ็ี่
แ่ทว่ามันไม่ไ้สร้าวามรู้สึรัวนวนสัมผัสให้เิับเาเลยแม้แ่น้อย
หรืออาเป็นเพราะเารัและเทิทูนมาวีนไม่ล้าแะ้อร่าายอเธอ
เายัอยาะเห็นเธอเป็นนาฟ้าัวน้อยเหมือนอนเ็ๆ
ลอไปและไม่ปรารถนาะย่ำยีพรหมรรย์อเธอให้าสะบั้น...
ึ่แ่าับเมลาที่เพียแ่เห็นหน้าเธอเท่านั้น็ทำเอาฮอร์โมนเพศอเาหลั่รุนแรผิปิและอยาะระโนเ้าใส่เธออย่าไม่รอ้าเลยทีเียว...เพราะฝ่ายนั้นูเหมาะับโถึอย่าเามาว่านาฟ้าผู้แสนบอบบาอย่ามาวี
แ่เธอแ่านไปแล้ว...แล้วเาะิถึเธอทำไมันล่ะเนี่ย?
เาวระ่ออยู่ับริมฝีปาเ็ี่อมาวีมาว่าสิ่ไหนไม่ใ่หรือ
แล้วเวลานี้หิสาว็เปิโอาสให้เธอไ้รอบรอมันแล้ว้วย แ่ทำไมเาทำไม่ไ้! เาไม่ปรารถนาที่ะบเล้าวามอ่อนนุ่มาลีบปาอเธอ
เาอยาะให้เธอเป็นเ็หิมาวี รุิรัน์ในสายาอเาลอไป
“เอ่อนมล้ะ”
ไรนพเบือนหน้าหนีอย่าไร้สาเหุ
พยายามห้ามใัวเอไม่ให้ทำแบบนั้น...
แ่มันะเป็นอะไรไปเล่าในเมื่ออนนี้เธอเ็มใให้เาล่วเินแล้ว
“ทำไมะพี่ไท์?”
“พี่อยาะทำทุอย่าในืนวันแ่านอเรา” เาบอและภาวนาให้ัวเอรู้สึอย่าที่พูริๆ
เสียที
“ไม่เห็นะเป็นไรเลยนี่ะ ็แู่บ” เธอบอ
“ไม่ไ้หรอนมล” ายหนุ่มโ้ทันที “พี่้อให้เียรินาฟ้าัวน้อยอพี่นะะ”
‘นาฟ้าัวน้อย’
ในสายาอเาเธอเป็นไ้เพียนาฟ้าัวน้อย
เป็นเ็หิมาวีอเามาโยลอสินะ เธอเทียบไม่ไ้ับนาสาวเมลา
หิสาวผู้สวยสะพรั่แล้วพร้อมที่ะยอมให้เาเหน็บมาทำเป็นแม่อลูไ้ลอเวลา
เธออยาะินะว่าเาให้เียริและเทิทูนเธอมาเหลือเิน
แ่นั่นมัน็เป็นวามิที่เห็นแ่ัวและเ้า้าัวเออย่ามายเลยทีเียว...มายนไม่ลืมามอโลวามริว่าแท้ที่ริแล้ว
เธอ็เป็นไ้เพียแ่ ‘นาฟ้า’ ที่ไม่มีทาแปรสถานะไปเป็นภรรยาและแม่อลูให้ับเาไ้
“พี่ไท์ลับไปเถอะ่ะ” หิสาวบอน้ำารื้นแล้วผละออาเาทันที
“นมลเป็นอะไรไปอีล่ะ้ะ” เาถาม้วยวามไม่เ้าใ
พลานึในใว่าผู้หิ่าเ้าใยาเหลือเิน
เี๋ยวีเี๋ยวร้ายนเาเาใไม่ถูแล้วว่าเธอ้อารอะไร
“นมลบอว่าให้พี่ไท์ลับไป่อน” เสียหวานใสเ้มึ้นนายหนุ่มมลอบลืนน้ำลายลอมๆ
“นมล...” ทว่าเายัไม่ยอมไปไหน
“ถ้าไม่ลับไปอนนี้เราสอนไม่้อมาพบันอี” เธอบอเสียเรี้ยวรา
่อนที่ะเป็นฝ่ายเินหนีเาไปอย่าไม่แยแสทิ้ให้ไรนพยืนแปลใอยู่ามลำพั
“ไม่เ้าใเลยริๆ” ไรนพพึมพำออมา้วยวามรู้สึสสัย
ไม่เ้าใ ทั้ที่มี่อัวเธอและัวเอว่าทำไมถึลืมเธอนนั้นไม่ไ้สัที
‘เมลา’
**************************
ความคิดเห็น