ใจห้ามรัก (eBook มาแล้วจ้า)
-
นิยาย-เรื่องยาว :
ฟรีสไตล์/ รักดราม่า Tags : ดราม่า
ผู้แต่ง : ลัลน์
My.iD :
https://my.dek-d.com/obieses/writer/
ตอนที่ 9 : บทที่ 3 คนแปลกหน้า [50%]
“เราสองคนเป็นแค่คนแปลกหน้า ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันจ้ะ”
ปราปต์หูผึ่งเมื่อได้ยิน ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกโมโหขนาดนี้ทั้งที่เพิ่งบอกไปว่าไม่สนใจหากอารยาจะเลือกแบบไหน
ตอนนี้ฟ้างามวางสายไปแล้ว ปราปต์แทบไม่สนใจเนื้อหาในบทสนทนาของทั้งคู่ หัวใจเขาร้อนรนแปลกๆ กับคำพูดของอดีตเพื่อน ยิ่งเห็นเจ้าหล่อนทำท่าจะเดินออกไปจากบ้านโดยไม่สนใจหันมามองก็ยิ่งรู้สึกไม่พอใจ
“แน่ใจนะว่าทำแบบนี้แล้วจะไม่กลับไปร้องไห้ขี้มูกโป่ง”
อารยาเบือนหน้าเศร้าๆ กลับมาถาม
“ทำไมอ้อนจะต้องไม่แน่ใจ แล้วปราปต์จะแคร์อะไรล่ะ เรื่องตัวเองก็ไม่ใช่”
“นั่นสินะ”
เขากอดอกเชิดขึ้นอย่างอัตโนมัติ ความรู้สึกอยากเอาชนะผุดพลุ่งในใจ
“มันไม่ใช่เรื่องของฉันนี่นา แล้วอีกอย่างเธอคงจะดีใจซะมากกว่าที่โดนเปิดซิงครั้งแรกก็ฟินถึงสวรรค์เลย ผู้หญิงหลายคนจะต้องอิจฉาเธอแน่นอนอารยา”
อารยาอยากจะร้องไห้ออกมาเสียตรงนี้แต่คิดว่าไม่ดีกว่า
“อ้อนกลับละนะ”
“อย่าลืมไปซื้อยาคุมฉุกเฉินมากินล่ะ ไม่ใช่ว่าอีกสองเดือนแบกหน้ามาให้ฉันรับผิดชอบลูกในท้องนะ ฉันไม่อยากทำให้ฟ้างามเสียใจ”
น้ำตาที่กลั้นไว้มันกำลังจะไหล เจ็บยิ่งกว่าถูกควักเอาหัวใจออกมาโยนให้กากินเสียอีก อารยาพยายามสูดจมูกเอาไว้แล้วพูดไปว่า
“อ้อนคงไม่แบกท้องมาให้คนแปลกหน้ารับผิดชอบหรอก บอกแล้วว่ามีคนเต็มใจรออ้อนตั้งหลายคน มันต้องมีสักคนนะแหละที่เขารับได้ ไม่งั้นก็เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวไปเลย เดี๋ยวนี้มีเยอะไป ไม่เห็นจะต้องซี”
อารยาพูดราวกับว่านี่เป็นเรื่องเล็กน้อย และไม่ทันที่ปราปต์จะได้พูดอะไรหญิงสาวก็รีบเดินกึ่งวิ่งออกไปจากบ้านทิ้งให้เขายืนมองด้วยความอึ้งและมีคำพูดมากมายที่ไม่ได้พูดออกไป แต่คอยดูเถอะ! ถ้าเอาลูกของเขาไปให้ไอ้บ้าหน้าไหนสวมรอยเขาจะไม่ปล่อยไว้ทั้งเธอแล้วก็มัน
ยากนักที่คนเราจะห้ามน้ำตาได้ อารยาเองก็เป็นแบบนั้น พอเข้ามาในรถได้ทำนบกั้นน้ำตาก็พังทลาย แต่จะโทษใครได้นอกจากตัวเอง รู้ทั้งรู้ว่าปราปต์ใจร้ายแต่ก็ยอมให้เขาไปหมดทั้งตัวและหัวใจ
แต่เธอพอแล้ว...นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะร้องไห้ผู้ชายที่ชื่อปราปต์!
---------
เช้านั้นจู่ๆ อารยาก็ไข้ขึ้น เธอคิดว่าเป็นเพราะกิจกรรมเร่าร้อนที่ทำกับปราปต์บวกกับนอนน้อยด้วย เลยต้องให้ประกายแก้วเพื่อนสนิทซึ่งเป็นครูในโรงเรียนเดียวกันไปอบรมแทน แถมยังต้องวุ่นวายแลกคาบเรียนกับครูสิทธิเดชด้วย แต่เพราะความมืออาชีพทุกอย่างเลยผ่านไปได้ด้วยดี
ส่วนอาการป่วยก็เรื้อรังมาร่วมสองสัปดาห์เป็นที่เวทนาของประกายแก้วเหลือเกิน ฝ่ายนั้นจึงบังคับแกมขู่เข็ญให้เพื่อนไปหาหมอ จนที่ในที่สุดอารยาก็มาอยู่หน้าห้องตรวจโดยมีเพื่อนสนิทคอยนั่งคุมไม่ให้หนี
“อ้อนบอกกายแล้วว่าอ้อนไม่เป็นอะไรกายก็ไม่เชื่อ”
“ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ดีไปกว่าหมอ” ประกายแก้วตอบเสียงเข้ม
อารยาถอนหายใจเฮือกใหญ่ ใช่ว่าไม่รักตัวเองแต่เธอกลัวเข็ม กลัวเลือด และไม่ชอบกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อที่คลุ้งเต็มโรงพยาบาลต่างหาก ไม่อย่างนั้นเธอคงเลือกเรียนแพทย์แทนที่จะมาเรียนครูไปแล้วทั้งที่สอบได้ลำดับต้นๆ ของประเทศ
พอเข้าไปในห้องตรวจอารยาก็แทบจะกรี๊ดออกมาเสียให้ได้ ใช่เพราะกลัวแต่เพราะดีใจที่วันนี้หมอที่ตรวจเธอคือนายแพทย์ปวุฒิ คุณหมอสุดหล่อออร่าจับอย่างกับดาราฮอลลีวูดต่างหาก
“เดี๋ยวหมอมานะครับ หมอลืมอุปกรณ์ไว้ที่ ER”
อารยายิ้มตาเยิ้มพลางพยักหน้าให้คุณหมอสุดหล่อที่เธอตามกรี๊ดไม่ต่างจากตามกรี๊ดดาราในโทรทัศน์ เมื่อร่างสูงสมส่วนเดินออกไปแล้วหัวใจก็ยังเต้นแรงไม่หยุด แต่กลับต้องสะดุดเพราะเสียงสะอื้นที่แว่วมาจากส่วนที่มีม่านหนากั้นเป็นที่พักแพทย์นั่นเองเลยอดไม่ได้ที่จะเปิดดู จึงได้รู้ว่ามีใครนั่งร้องไห้อยู่ในนั้น
“งาม”
ฟ้างามตกใจที่คนไข้ของคุณหมอรายนี้เปิดม่านเข้ามา หญิงสาวรีบก้มหน้าเช็ดน้ำตาแล้วเดินสวนออกไปโดยไม่พูดไม่จา อารยาพยายามจะรั้งไว้เพราะอยากช่วยเหลือ แต่ไม่ทันเสียแล้วฝ่ายนั้นเดินออกไปจากห้องตรวจสวนทางกับคุณหมอรูปหล่อที่ดูไม่ตกใจเลยสักนิด ส่วนประกายแก้วที่รออยู่หน้าห้องก็หันมาสบตากับเพื่อนอย่างงงๆ
***********************
สู้ๆ นะจ๊ะครูอ้อน
 |
|
ปล. เนื้อหาที่อัปในเว็บนิยายยังไม่ผ่านกระบวนการตรวจสอบคำผิดนะคะ
ส่วนที่เป็นไฟล์ eBook นั้นดำเนินการเรียบร้อยแล้วจ้า
อ้อนเป็นครูเหรอคะ เฮ้อ ห่วงอนาคตของชาติจังเลย ที่ครูคิดได้แค่นี้