ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : วันแรก
ฉันมาเรียนเป็นวันแรกโดยการขับรถเล็กซัส SUV . มรดกจากฟินน์
ก่อนที่ฉันแลเคที่จะย้ายมาที่จูนิว ฟินน์บอกว่าเป็นของขวัญที่เขามอมให้
เพื่อให้ โรงเรียนมัธยมที่นี่ค่อนข้างจะเป็นกันเอง
กับนักเรียนใหม่อย่างฉันทุกคนค่อนข้างจะสนใจฉันเป็นอย่างมาก ฉันเปิด
ตัววันแรกของการมาเรียนด้วยเสื้อยืดสีน้ำตาลกับกางเกงยีนส์สกินนี่ เสื้อ
โค้ทสีครีมและรองเท้าบูทหนังสีน้ำตาล ปล่อยผมลอนยาวไปด้านหลัง
และถักเปียเก็บข้างเล็กน้อยเพื่อไม่ให้ผมปิดหน้า สวมแว่นตากรอบหนาสี
ดำ คอเลคชั่นใหม่จากลแบรน ทุกคนมองฉันเป็นสายตาเดียว ทั้งรถที่ฉัน
ขับ ผิวสีซีดของฉันและส่วนสูงที่มากกว่าวัยรุ่นหญิงวัยเดียวกัน
"สวัสดีจ้ะ เธอคือลูซี่ สวอฟ์ ใช่ไหม ? ฉันคริสติน่า โจนส์ ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ "
"อ่าฮ่ะ ! ใช่ ฉันลูซี่ ลูซีน่า สวอฟ์ . ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันจ้ะ คริสติน่า "
"เรียกฉันว่า คริสติน ดีกว่าจ้ะ เราไปข้างในกันดีกว่านะลูซี่ "
ฉันตอบตกลงและเราทั้งสองก็เดินไปที่โรงอาหารด้วยกัน คริสติน เป็นคน
พูดเก่ง ผมสีดำเหยียดตรงปะบ่า มีผิวสีค่อนข้างเข้มนั่นอาจเป็นผมมาจาก
แม่ของเธอที่เป็นคนเอเชีย เธอเป็นลูกสาวของ นายอำเภอ ทอม โจนส์ กับ
คุณนาย อริซญ่า(มาจาก อารญา ในภาษาไทย ) โจนส์ เจ้าของร้านขายของ
ชำใน จูนิว เธอเก่งฮอกกี้ เป็นกรรมการโรงเรียนประธานชมรมแน่นอนว่า
เธอก็เป็นคนเก่งเช่นกัน เธอแนะนำเพื่อนร่วมกลุ่มให้ฉันรู้จัก คนแรกชื่อ
บริทานี่ จอห์นสัน เธอเป็นสาวผิวสีแทน เพิ่งย้ายมาจากแคลิฟฟอเนียมีผม
สีบอร์นเหยียดตรงยาวสลวย กับดวงตาสีเขียวมรกต ทำให้เธอดูสวยมาก
คนที่สองชื่อ อริซาเบธ นูเวล สาวผมแดงริมฝีปากอวบอิ่ม
เธอเป็นราชินีงานพรอม คนที่สามชื่อ ลอห์ริต้า ไบเบย์ สาวน้อยผู้คงแก่
เรียนเธอเป็นนักเรียนที่เรียนเก่งที่สุดในรุ่นของเราหลังจากคริสตินแนะนำ
สมาชิกกลุ่มกับฉันแล้ว เสียงออดก็ดังขึ้น วิชาแรกเรามีเรียนภาษาสเปน
ระหว่างทางฉันพบกับอเล็ซ์เขาก็มีเรียนวิชาภาษาสเปนเช่นเดียวกันเขา
ทักทายเพื่อนของฉันทั้ง4 อย่างเป็นกันเอง
ฉันได้ยินความคิดของอริช ว่าเธอชอบอเล็กซ์ อะไรนะ ฉันได้ยินเสียง
ความคิดของคนอื่น !!!! มันไม่จริงใช่ไหม แล้วทำไมฉันถึงมีความสามารถ
อะไรที่แปลกประหลาดเช่นนี้ ฉันว่าฉันคงจะ เสียสติไปแล้วแน่ๆ ฉันลอง
อีกครั้งกับ - คริสตินและผลก็คือเธอกำลังคิดว่าจะไปห้องสมุดกับใครดี
หลังเลิกเรียน ไม่....ไม่...นะ...!!! พระเจ้าเล่นตลกอะไรกับฉัน ทำไมมันถึง
เป็นอย่างนี้ไปได้ !!!!!!
"เฮ้....ลูซี่.... คุณไม่สบายหรือเปล่าครับ ? ผมเห็นคุณยืนนิ่งมานานแล้วนะครับ "อเล็กซ์ถามฉันด้วยความเป็นห่วง พลางแตะหน้าผากฉัน
"นั่นสิ ! เธอไหวไหม ลูซี่จะไปห้องพยาบาลรึเปล่าฉันจะพาไป " บริทถามด้วยความห่วงใย
"ฉันไม่เป็นไรจ๊ะ ขอบคุณนะที่เป็นห่วง " ฉันตอบพลางยิ้มแห้งๆให้ทุกคน
"งั้น .. เราก็ไปเรียนกันดีกว่านะ ! สายแล้ว "
ริต้าเอ่ยและดูนาฬิกาข้อมือ และเราทั้งหกก็รีบเดินไปเรียน วิชาภาษาสเปนกัน พอถึงพักกลางวันฉันรีบทานอาหารให้เสร็จเพื่อไปห้องสมุดกับคริสตินและริต้าส่วนบริทกับอริชไปโรงยิมเพื่อที่จะไปซ้อมเชียร์ของโรงเรียนพอมาถึง ฉันก็รีบไปที่โซนอินเทอร์เน็ตและเซิร์หาข้อมูลความสามารถในการได้ยินความคิดผลปรากฏว่าไม่มีคำตอบสำหรับการค้นหาของฉันมันทำให้ฉันกระวนกระวายใจเป็น- อย่างมากและโชคดีที่วันนี้ฉันไม่มีเรียนช่วงบ่ายฉันเลยรีบกลับบ้านทันทีหลัง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น