รักยุ่งๆของยัยตัวร้าย

ตอนที่  1

วันเปิดเทอม  กับ  เรื่องยุ่งๆ

                Ya Hoo!!  พรุ่งนี้จะเปิดเทอมแล้วซิน่ะ  ฉันเนี่ยตื่นเต้นจริงๆเล้ย  โรงเรียนใหม่  ชุดนักเรียนใหม่ 

กับเพื่อนใหม่ๆ  แต่ฉันก็ยังกังวลใจอยู่ดีว่าเพื่อนใหม่ของฉันเนี่ยจะเป็นยังไง  แต่ที่โชคดีอยู่อย่างหนึ่งก็คือ  ยัยเมย์  เพื่อนซี่ของฉันที่คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนอยู่มัธยมต้นก็ย้ายมาเรียนที่เดียวกับฉันด้วย  เฮ้อ!!  คิดแล้วอยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆจริงๆเลย  และฉันก็หวังว่ามันคงเป็นการเริ่มต้นที่ดีน่ะ    แต่เฮ้ย  นอนไม่หลับเลยอ่ะ  ทำไงดี  ฉันไม่อยากไปโรงเรียนสายตั้งแต่วันแรกน้า^*^

                เปรี้ยว   เสียงเรียกฉันดังมาจากข้างล่าง

                เปรี้ยว..ลูกตื่นหรือยัง  เสียงดังอยู่หน้าห้องนอนฉัน

                  ก๊อก  ก๊อก  ก๊อก    เสียงเคาะรัวๆลงบนประตูไม้บานใหญ่ห้องนอนฉัน

                  ตื่น...แล้ว...ค่ะ...แม่    ฉันขานตอบแบบอาการของคนที่เพิ่งตื่นนอน

                  เฮ้อ!   นี่มันกี่โมงแล้วอ่ะ    ฉันร้องขึ้นมาอย่างงง  เมื่อได้ยินเสียงแม่มาปลุกฉัน

เพราะปกติแล้วถ้าไม่สายมากนักแม่จะไม่ค่อยขึ้นฉันหรอก  แต่วันนี้มัน!!!!!!!

                  ฮ่า !!   ฉันร้องออกมา  เมื่อหันไปดูนาฬิกาปลุกเรือนสวยของฉันที่เป็นรูปตุ๊กตา  มิกกี้เมาส์  และเป็บสิ่งที่ฉันชอบมากที่สุด

                  นะนี่มันเจ็ดโมงแล้วหรอเนี่ย   

                  ตาย  ต่าย  ต้าย  ต๊าย  ต๋าย    ฉันร้องออกมาอย่างบ้าคลั้งหลังจากหันไปดูนาฬิกา  อาจเป็นเพราะเมื่อคืนฉันนอนไม่หลับ  ก็มัวแต่ตื่นเต้นกับโรงเรียนใหม่ของฉันอยู่น่ะสิ

                  เฮ้ย!!  แล้วฉันจะอาบน้ำ  แต่งตัวทันได้ยังไงเนี่ย!!!    T_T  ฉันกระวนกระวายเดินไปเดินมาอยู่รอบๆห้อง  และกำลังจะร้องไห้( นี่ถ้าเอาเวลาที่เดินไปเดินมาไปอาบน้ำ  แต่งตัวก็ยังจะดีกว่าอีก  :  ผู้แต่ง  )

                ฉันรีบเข้าไปอาบและแต่งตัวอย่างรวดเร็ว  ของบอกว่าเร็วมากจริงๆแค่ไม่ถึงสิบห้านาทีเลย  ฉันก็เลยมีเวลามานั่งสำรวจตัวเองอยู่หน้ากระจกบานใหญ่  ฉันมองตัวเองที่แต่งชุดนักเรียนมัธยมปลายเป็นครั้งแรก  ขอย้ำว่าเป็นครั้งแรกจริงๆ  ผมของฉันถูกถักเปียสองข้างไว้อย่างเรียบร้อย  อย่างน้อยวันแรกฉันก็คงไม่ถูกอาจารย์ต่อว่าเรื่องการแต่งตัวแน่นอน 

                  อืม  เสื้อผ้า  โอเค 

                  ผม  เรียบร้อย 

                สุดท้าย    หน้าตา  ดีตั้งนานแล้ว    อึ๋ย  ไม่ค่อยจะชมตัวเองเลยน่ะเนี่ย

                  เสร็จรึยังลูกเปรี้ยว  สายแล้วน่ะ     เสียงแม่พูดพร้อมกับเปิดประตูเข้ามาในห้อง  แล้วยิ้มให้ฉัน

                แม่พูดจบ  ฉันก็พอตั้งสติได้หลังจากนั่งชมตัวเองอยู่กระจกซะนาน  ฉันหันไปดูนาฬิกาอีกรอบของวันนี้

                  ว้าย!!!  จะเจ็ดโมงครึ่งแล้วอ่า    ฉันร้องออกมา  ทำให้แม่ยิ้มอย่างเหนื่อยใจ

                ฉันรีบวิ่งลงมาจากห้องนอน  ลงบันไดตึงตังเสียงดังลั่นบ้าน  พ่อหันมามองฉันด้วยสายตาเชิงดุ    ฉันหันซ้าย  หันขวา  เพื่อมองหา ลุงพล คนขับรถที่จะให้ไปส่งฉันที่โรงเรียนให้ทันเวลา  แต่ดีที่ลุงพลขับรถมารออยู่หน้าบ้านแล้ว  ฉันกำลังจะรีบวิ่งไปขึ้นรถ

                  คุณเปรี้ยว  ไม่ทานอะไรรองท้องก่อนหรอค่ะ    ป้าใส  แม่บ้านสุดสวยที่ฉันเห็นมาตั้งแต่เกิดเรียกฉัน  พร้อมกับถือถาดนมกับขนมปังมาให้ด้วย

                ฉันวิ่งไปที่ป้าใสแล้วดื่มนมหมดแก้วรวดเดียว  และหยิบขนมปังมาหนึ่งแผ่นวิ่งขึ้นรถไปโดยไม่พูดอะไรเลยสักคำ  ป้าใสส่ายหน้าอย่างเอ็นดูแล้วโบกให้ฉัน

                  เฮ้อ!!!    ฉันร้องออกมาอย่างโล่งอกเมื่อเห็นว่ายังไม่สาย

  ถึงโรงเรียนสักทีน่ะ    ฉันพูดพรางกวาดสายตาไปรอบๆ  ขณะที่ยืนอยู่หน้าโรงเรียน  เพื่อหา  ยัยเมย์  เพื่อนซี่ตัวแสบของฉัน  แต่อยู่ๆ

  ว้ายยยยยยยย!!    ฉันร้องดังออกมาด้วยความตกใจ  เมื่อมีใครก็ไม่รู้อยู่ๆก็เดินมาชนฉันเข้าอย่างจัง  โอ้ย!  ก้นระบมหมดแหง่เลยอ่ะ

  ยัยบ้าเอ๊ย  !...... 

  มายืนเกะกะอะไรตรงนี่เหล้า   

  นี่ไม่ใช่ที่มายืนเป็นนางเอกมิวสิคอยู่น่ะ    เสียงนั้นดังขึ้นอยู่ข้างๆฉัน

ฮือ  ไอบ้าเอ๊ย!  ตั้งแต่เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ยังไม่มีใครเรียกฉันว่า ยัยบ้าเลยง่ะ เสียงของมันดังก้องไปทั่วประสาทหูของฉันเลยน่ะเนี่ย

  แน่ะ  ยังไม่ยอมลุกขึ้นอีก  จะรอให้พระเอกมิวสิคมาอุ้มรึไง  ฮ่ะ   

  ที่นี่อ่ะไม่มีหรอกน่ะ   

ดูมันสิยังพูดไม่ยอมหยุด  แถมมันพูดจบเพื่อนมันยังโห่อีก  ที่ฉันไม่ลุกขึ้นเนี่ยไม่เพราะจะให้ใครมาอุ้มฉันหรอกน่ะเว้ย  แต่มันลุกขึ้นไม่ไหวจริงๆอ่ะ   ถ้าฉันลุกได้เมื่อไหร่นายโดนดีแน่!! 

  หยี่!!  >o<  เดินมาชนฉันแล้วนอกจากจะไม่ขอโทษฉันแล้วเนี่ย  ยังจะมาว่าฉันอีกหรอนี่    ฉันพูดพรางพยุงร่างที่แสนจะบอบบางของฉันขึ้น  และจ้องหน้าหมอนั่น

หมอนั่นก็กำลังมองฉันด้วยสายตาและสีหน้าที่บ่งบอกได้ว่าเวทนาฉันสุดๆ  ทำให้ฉันที่กำลังโกรธอยู่แล้ว  กลายเป็นว่าตอนนี้ ช้าน  เกลียด  แก๊!!!!

   นาย  เนี่ย  นอกจากหน้าตาเหมือนอย่างกับปลากะโฮ่แล้วยังขาดความเป็นสุภาพบุรุษอีกน่ะ    ฉันพูดแล้วชี้หน้าหมอนั่น^*^

ทำให้เพื่อนๆของหมอนั่นหัวเราะกันใหญ่เลย  สงสัยหมอนั่นคงอายเพื่อนหน้าดู  เลยหันมาว่าฉันต่อ

  นี่เธอ  กล้าดียังไงมาว่าฉันหน้าเหมือนปลาะกโฮ่  แล้วหน้าอย่างเธอหล่ะคิดว่าดีนักรึไง  ฮ่า    เขาพูดอย่างโกรธๆ  แล้วเอานิ้วชี้หน้าฉันบ้าง

  หน้าเธอก็เหมือนอย่างกับ  ปอบ ปี  2000 แหนะ    เขาพูดกลั้วหัวเราะ

  ฮื่อ  นายเนี่ย  นอกจากหน้าเหมือนปลากะโฮ่  ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ  แล้วยังปากเสียอีกน่ะ  คนอย่างนายอ่ะคงไม่มีวันทำอะไรได้ดีหรอก  ฉันว่าน่ะคนในโรงเรียนอ่ะก็คงมีแต่คนเกลียดนายแน่เลย  และฉันอยากให้จำไว้น่ะฉันจะเป็นคนนึงที่เกลียดนายจำไว้  OoO!!ฉันพูดแบบไม่เว้นวรรคให้หมอนั่นเถียงฉันได้เลย

  นี่  เธอจะไม่ให้ฉันพูดบ้างเลยหรึไง  ฮ่า   

  ฉันอยากให้เธอรู้ไว้น่ะว่าคนอย่างฉันอ่ะ  มีแต่คนรัก  ไม่มีคนเกลียดอย่างที่เธอว่าหรอกน่ะ    หมอนั่นพูดและยิ้มแบบเยาะเย้ยฉันสุดๆ

  เฮ่อะ  คนอย่างนายน่ะหรอจะมีแต่คนรัก  อย่ามาโกหกรักษาฟอร์มหน่อยเลยน่ะ    ฉันพูดออกอาการไม่เชื่อสุดๆ

ก็ใครจะไปเชื่อล่ะ  คนนิสัยอย่างหมอนั่นจะมีแต่คนรัก  ไว้บอกฉันชาติหน้าตอนสายๆฉันยังไม่เชื่อเล้ย!!  แล้วอีกอย่างนายนั่นมันคงต้องบ้าเป็นโรคหลงตัวเองแหงงเลย  ถึงบอกว่าตัเองมี่แต่คนรัก  ฉันละเหนื่อยใจแทนผู้ปกครองของหมอนั่นจริงๆเลยที่ต้องมีลูกเป็นโรคจิตอย่างเนี่ย!!  -_-!!

แต่เสียงของฉันกับหมอนั่นคงจะทะเลาะกันดังมากจึงเป็นที่ดึงดูดความสนใจของเด็กนักเรียนในโรงเรียน  ฉันละเกลียดพวกไทยมุงจริงๆเลย  ช้าน  อาย  น่ะ  เว้ย!!!   OoO

  เสียงเอะอะ  อะไรกัน    อยู่ๆเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

ฉันกับไอ้หมอนั่นหันไปดูตามเสียงที่ดังขึ้นขัดจังหวะการทะเลาะพร้อมๆกันอย่างช้าๆ  (  ไม่ได้ตั้งใจทำเหมือนในมิวสิคหรอกน่ะ  )  เมื่อหันไปมองก็ต้องพบว่า    ซวยแล้วไม่ล่ะ  ไอ้เปรี้ยวเอ๊ย    ฉันพึมพำเบาๆ

จะไม่ให้ซวยได้ยังไงละก็คนที่เดินเข้ามาขัดจังหวะการทะเลาะกันระหว่างฉันกับหมอนั่นหน่ะ  เป็นอาจารย์ฝ่ายปกครองของโรงเรียนน่ะซิ  ตอนแรกฉันก็ไม่รู้หรอกน่ะ  แต่ฉันได้ยินพวกไทยมุงมันพูดกันก็เลยถึงบางอ้อ  แถมยังได้ยินมันพูดกันอีกว่า  ฉันกับหมอนั่นต้องซวยแน่!!

  มีอะไรกัน    อาจารย์พูดน้ำเสียงเรียบจนน่ากลัว

  ปละ  เปล่าครับอาจารย์    หมอนั่นพูดน้ำเสียงสั่น  แล้วก้มหน้า

 ในขณะที่ฉันยืนเงียบหน้าเหวอๆ   /span>อาจารย์คนนี่ชื่ออะไรน่ะอยากรู้จริงๆเลย 

เอ๊ะ  แต่เสียงแว่วๆ  อาจารย์  เรวดี 

ฮ่า!!!  อะ..อาจารย์เรวดี  ฝ่ายปกครอง!!!!