ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : อายุเป็นเพียงแค่สายลม... (แชมป์เปี้ยนXหนมปัง)
"พ่อ! แม่! ผมไปโรงเรียนละค้าบบบ หวัดดีฮะะ "
"ฝากซื้อน้ำปลาตรากระต่ายให้ด้วย!!" เหมือนทุกวัน -*- ไม่น้ำปลาก็กะปิ
"ว่าไงแช่มรำๆ >O< "
"ไอ้เด็กบ้า! เมื่อไหร่จะเรียกกูว่า แชมป์เปี่้ยน!! "
"เมื่อแกะร้อง รำๆ *0*"
ผมแทบจะเอาสปาต้ามาเฉาะดั้งจมูกมันให้เบะบู้บี้ แม่งงงงงโผล่มาทุกวันถ้าวันไหนไม่เจอผมคงคิดถึงมันตายยย!! มันคือเด็กข้างบ้าน อยู่ ม.4 โรงเรียนเดียวกับผมเอง มีนิสัยและพฤติกรรมที่แปลกประหลาด! ยกตัวอย่างเช้น ... สูงกว่า หล่อกว่า ปากหมา ไม่เคยนับคือผู้หลักผู้ใหญ่ ซึ่งข้อนี้โดนผมเต็มประตู!! -*- และมันยังชอบเล่นหัวเล่นหาง!! ถ้าจะให้สำนวนกับมันคงไม่แคล้วสำนวนที่ว่า เล่นกับหมา!หมาเลียปาก! ปากมันเวรตรรไลมากกกที่สุดในโลกก ยกตัวอย่างเข่น ชื่อของผม มันเรียกว่า แช่มรำๆ TT แต่ขอโทษ!! ผมชื่อแขมป์เปี้ยน
"ไหนๆก็ไหนๆละ ไปโรงเรียนด้วยกันเป็นไง "
"เออ ทำอะไรก็ทำ ไม่นับถือกูอยู่แล้วนี่ -*- "
ผมเดินนำหน้ามันสักสองสามก้าวน่าจะได้ เอ้อ ผมลืมบอกมันไปว่า ไอ้หมานี่ชื่อหนมปังอายึน้อยกว่าผมปีนึง แต่แม่งสูงกว่า นี่อาจจะเป็นเหตุผลนึงที่มันไม่นับถือผมเลยสักขี้เล็บแมว!! =[]=; ไอ้หอยดอยสุเทพ!!
"เรียนเป็นไงบ้าง?? " มันทักผมขึ้นมา
"ไม่น่าถาม!"
"ก็พอจะรู้วะ!"
"มึงนับถือกูบ้างป้ะเนี่ยย !!"
"คิดว่าไงล่ะ .3. " โห้ ไอ้เชี่ย!!! กูพลาดมากที่ถามมัน!! TT
ตอนนี้ผมเดินเข้ามาในรั้วโรงเรียน ไวกว่าที่คิด ผมเพิ่งรู้ว่าเดินมาโรงเรียนกะบอับดุลที่ถามได้ตอบได้! -__-; อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมไม่เบื่อถึงแม้ผมจะโดนมันลามปาม!! -*- ถ้ามันรู้ชื่อพ่อแม่ผม มันคงลามไปแล้ววว
"ไปเคารพธงชาติไป ไอ้เด็กเวรตรรไล!!"
"เย็นนี้กลับบ้านด้วยไอ้เชี่ย!! "
"=[]=;; " พะงาบๆ แม่งงงงง ผมไม่เคยคิดเลยว่าเด็กอย่างมันจะด่าผมว่าไอ้เชี่ย!! ไอ้เด็กหอก ไอ้หน้าหอยทากก!!
"คร้อกกก-__-zZZ "
"มึงหลับอีกแล้วหรอไอ้เชี่ย!! "
"เอ้อะ!!!!!!!!!!! ไอ้หนมปัง ไอ้เด็กเวรตรรไล!!! " ผมถึงกลับสะดุ้งตื่น อะไรวะเนี่ยย! ไอห่าเติ้ลเพราะคำว่า เชื่ยของมันแท้ๆทำให้ผมคิดถึงคำด่าที่แสนเจ็บปวด !!
" มึงจะหลับอะไรนักหนา คาบเนี่ย -*- "
"เออ ช่างพระเฮดก๔เห้อะะ -*-" ตอนนี้ผมไม่เล่น ตอนนี้ผมเตรียดและหัวเสียอย่างแรงขั้นแอดวานซ์ ยิ่งต้องมานั่งเรียนวิชาภาษาอังกฤษ TT คิดดู บทบาทสมมติ ในความคิดของผมก็น่าจะเป็น เจน จูน ซูซ่า ซูซี่ ลูดี้ โจอี้ อะไรเทือกนี้ แต่!! สำหรับครูสมปรารถ กลับใช้คำว่า สมศรี มาลี ทรงชัย ไกรลาศ สุเมศ !! ผมนึกว่าเรียนภาษาไทยT^T: แต่มีกลุ่มคนบางคนที่คิดต่าง....
"สมศรีบอกหมอนทองว่าอะไรจ้าาา *0* " ครูเอ่ย -0-
"เธอจะไปไหนหมอนทองคะนึงนิต >O< " ไตเติ้ลตอบ
"โอ้สมจิต สมพิศกินไก่ทอด! >< " ไอ้ไกด์ต่อ -.-
"สูดความหวานหอมละไมเข้าถึงปอด " ไอ้อู่จี้ .0.
"โอ้ละหนอ My love พี่บี้เอย>O<:" ครูปิดท้าย TOT
โอ้วววม้ายยยย!! เท่าที่ดูๆมาแล้วนั้น มีภาษาอังกฤษอยู่คำเดียวท่าจะได้ คือคำว่า มายเลิฟ!! -*- ครูแกสอนอังกฤษจริงป้ะวะะะ
"โอ้ยย กูชอบเรียนคาบนี้ว่ะะ มันส์ดี *0* " นี่คือบทสนทนาในกลุ่มเพื่อนๆของผม! ซึ่งผมคุยกับมันไม่รู้เรื่อง TT
กริ้งงงงงงงงงงงงงง!!
"เห้ยหมดเวลาแล้วกูกลับบ้านละะ ไอ้พวกเชี่ย! " ผมรีบวิ่งออกจากห้องโดยไม่ฟังคำด่าของไอ้พวกเพื่อนปากหมาชววนตี แต่ก็เอาเถอะ -0-
"เฮ้!! รอกูก่อนนนนน แช่มรำๆ! " โอ้ะ ผมรู้เลยทันทีว่าปากหมาๆแบบนี้ ที่เรียกผมแบบนี้ มันใคร!!
"ไอ้ห่าปัง นับถือกูมั่งเห้อะะ "
"ช่วยไม่ได้ ไหนๆก็เจอกันพอดี กลับบ้านเร็ว เหนื่อยมากวันนี้เตะบอล >< "
"เออ! ไปก็ไป! ทำไรก็ทำ!! โว้ย!! "
ระหว่างทางกลับบ้านผมกกับไอ้หนมปังก็พากันคุย หรือเรียกอีกอย่างว่า แขวะ!! กันอย่างมันส์ปาก ไม่อยากจะเชื่อว่า มันไม่เคยนับถือผมที่แก่กว่ามันปีนึงเลยซักกะเล็บหนู!
"เห้ย จะถึงบ้านละ ขอถามไรหน่อย นับถือกูบ้างป้ะะ -0- " ผมก็ถามไปงั้นไม่ได้ต้องการคำว่านับถือจากมันเลยจริงๆ
"แล้วทำไมต้องถืออายุอานามด้วย!"
"=[]=;; "
"เลิกพูดถึงอายุหรือความแก่ความเด็กอะไรก็ช่าง!! รำคาน!!...มาก!!! "
"-0- มึงเป็นไรมากป้ะวะ "
"ก็แค่อายุ...ทำตามความรู้สึก...หัวใจ ไม่ได้หรอ" มันพูดเบาๆราวกับเสียงกระซิบ ผมได้แต่ยืนมองมัน ที่กำลังซอยขาไปเรื่อยๆโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด แต่สุดท้าย.. มันก็หยุดเท้าลง โดยที่ไม่หันมามอง แม่แต่เงาของผม...
"อายุน้อยกว่า...แล้วไง" พูดจบมันก็เดินจากไป ทิ้งความสงสัยให้ผม...นั่นสิ อายุ..น้อยกว่าแล้วไง
"ฝากซื้อน้ำปลาตรากระต่ายให้ด้วย!!" เหมือนทุกวัน -*- ไม่น้ำปลาก็กะปิ
"ว่าไงแช่มรำๆ >O< "
"ไอ้เด็กบ้า! เมื่อไหร่จะเรียกกูว่า แชมป์เปี่้ยน!! "
"เมื่อแกะร้อง รำๆ *0*"
ผมแทบจะเอาสปาต้ามาเฉาะดั้งจมูกมันให้เบะบู้บี้ แม่งงงงงโผล่มาทุกวันถ้าวันไหนไม่เจอผมคงคิดถึงมันตายยย!! มันคือเด็กข้างบ้าน อยู่ ม.4 โรงเรียนเดียวกับผมเอง มีนิสัยและพฤติกรรมที่แปลกประหลาด! ยกตัวอย่างเช้น ... สูงกว่า หล่อกว่า ปากหมา ไม่เคยนับคือผู้หลักผู้ใหญ่ ซึ่งข้อนี้โดนผมเต็มประตู!! -*- และมันยังชอบเล่นหัวเล่นหาง!! ถ้าจะให้สำนวนกับมันคงไม่แคล้วสำนวนที่ว่า เล่นกับหมา!หมาเลียปาก! ปากมันเวรตรรไลมากกกที่สุดในโลกก ยกตัวอย่างเข่น ชื่อของผม มันเรียกว่า แช่มรำๆ TT แต่ขอโทษ!! ผมชื่อแขมป์เปี้ยน
"ไหนๆก็ไหนๆละ ไปโรงเรียนด้วยกันเป็นไง "
"เออ ทำอะไรก็ทำ ไม่นับถือกูอยู่แล้วนี่ -*- "
ผมเดินนำหน้ามันสักสองสามก้าวน่าจะได้ เอ้อ ผมลืมบอกมันไปว่า ไอ้หมานี่ชื่อหนมปังอายึน้อยกว่าผมปีนึง แต่แม่งสูงกว่า นี่อาจจะเป็นเหตุผลนึงที่มันไม่นับถือผมเลยสักขี้เล็บแมว!! =[]=; ไอ้หอยดอยสุเทพ!!
"เรียนเป็นไงบ้าง?? " มันทักผมขึ้นมา
"ไม่น่าถาม!"
"ก็พอจะรู้วะ!"
"มึงนับถือกูบ้างป้ะเนี่ยย !!"
"คิดว่าไงล่ะ .3. " โห้ ไอ้เชี่ย!!! กูพลาดมากที่ถามมัน!! TT
ตอนนี้ผมเดินเข้ามาในรั้วโรงเรียน ไวกว่าที่คิด ผมเพิ่งรู้ว่าเดินมาโรงเรียนกะบอับดุลที่ถามได้ตอบได้! -__-; อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมไม่เบื่อถึงแม้ผมจะโดนมันลามปาม!! -*- ถ้ามันรู้ชื่อพ่อแม่ผม มันคงลามไปแล้ววว
"ไปเคารพธงชาติไป ไอ้เด็กเวรตรรไล!!"
"เย็นนี้กลับบ้านด้วยไอ้เชี่ย!! "
"=[]=;; " พะงาบๆ แม่งงงงง ผมไม่เคยคิดเลยว่าเด็กอย่างมันจะด่าผมว่าไอ้เชี่ย!! ไอ้เด็กหอก ไอ้หน้าหอยทากก!!
"คร้อกกก-__-zZZ "
"มึงหลับอีกแล้วหรอไอ้เชี่ย!! "
"เอ้อะ!!!!!!!!!!! ไอ้หนมปัง ไอ้เด็กเวรตรรไล!!! " ผมถึงกลับสะดุ้งตื่น อะไรวะเนี่ยย! ไอห่าเติ้ลเพราะคำว่า เชื่ยของมันแท้ๆทำให้ผมคิดถึงคำด่าที่แสนเจ็บปวด !!
" มึงจะหลับอะไรนักหนา คาบเนี่ย -*- "
"เออ ช่างพระเฮดก๔เห้อะะ -*-" ตอนนี้ผมไม่เล่น ตอนนี้ผมเตรียดและหัวเสียอย่างแรงขั้นแอดวานซ์ ยิ่งต้องมานั่งเรียนวิชาภาษาอังกฤษ TT คิดดู บทบาทสมมติ ในความคิดของผมก็น่าจะเป็น เจน จูน ซูซ่า ซูซี่ ลูดี้ โจอี้ อะไรเทือกนี้ แต่!! สำหรับครูสมปรารถ กลับใช้คำว่า สมศรี มาลี ทรงชัย ไกรลาศ สุเมศ !! ผมนึกว่าเรียนภาษาไทยT^T: แต่มีกลุ่มคนบางคนที่คิดต่าง....
"สมศรีบอกหมอนทองว่าอะไรจ้าาา *0* " ครูเอ่ย -0-
"เธอจะไปไหนหมอนทองคะนึงนิต >O< " ไตเติ้ลตอบ
"โอ้สมจิต สมพิศกินไก่ทอด! >< " ไอ้ไกด์ต่อ -.-
"สูดความหวานหอมละไมเข้าถึงปอด " ไอ้อู่จี้ .0.
"โอ้ละหนอ My love พี่บี้เอย>O<:" ครูปิดท้าย TOT
โอ้วววม้ายยยย!! เท่าที่ดูๆมาแล้วนั้น มีภาษาอังกฤษอยู่คำเดียวท่าจะได้ คือคำว่า มายเลิฟ!! -*- ครูแกสอนอังกฤษจริงป้ะวะะะ
"โอ้ยย กูชอบเรียนคาบนี้ว่ะะ มันส์ดี *0* " นี่คือบทสนทนาในกลุ่มเพื่อนๆของผม! ซึ่งผมคุยกับมันไม่รู้เรื่อง TT
กริ้งงงงงงงงงงงงงง!!
"เห้ยหมดเวลาแล้วกูกลับบ้านละะ ไอ้พวกเชี่ย! " ผมรีบวิ่งออกจากห้องโดยไม่ฟังคำด่าของไอ้พวกเพื่อนปากหมาชววนตี แต่ก็เอาเถอะ -0-
"เฮ้!! รอกูก่อนนนนน แช่มรำๆ! " โอ้ะ ผมรู้เลยทันทีว่าปากหมาๆแบบนี้ ที่เรียกผมแบบนี้ มันใคร!!
"ไอ้ห่าปัง นับถือกูมั่งเห้อะะ "
"ช่วยไม่ได้ ไหนๆก็เจอกันพอดี กลับบ้านเร็ว เหนื่อยมากวันนี้เตะบอล >< "
"เออ! ไปก็ไป! ทำไรก็ทำ!! โว้ย!! "
ระหว่างทางกลับบ้านผมกกับไอ้หนมปังก็พากันคุย หรือเรียกอีกอย่างว่า แขวะ!! กันอย่างมันส์ปาก ไม่อยากจะเชื่อว่า มันไม่เคยนับถือผมที่แก่กว่ามันปีนึงเลยซักกะเล็บหนู!
"เห้ย จะถึงบ้านละ ขอถามไรหน่อย นับถือกูบ้างป้ะะ -0- " ผมก็ถามไปงั้นไม่ได้ต้องการคำว่านับถือจากมันเลยจริงๆ
"แล้วทำไมต้องถืออายุอานามด้วย!"
"=[]=;; "
"เลิกพูดถึงอายุหรือความแก่ความเด็กอะไรก็ช่าง!! รำคาน!!...มาก!!! "
"-0- มึงเป็นไรมากป้ะวะ "
"ก็แค่อายุ...ทำตามความรู้สึก...หัวใจ ไม่ได้หรอ" มันพูดเบาๆราวกับเสียงกระซิบ ผมได้แต่ยืนมองมัน ที่กำลังซอยขาไปเรื่อยๆโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด แต่สุดท้าย.. มันก็หยุดเท้าลง โดยที่ไม่หันมามอง แม่แต่เงาของผม...
"อายุน้อยกว่า...แล้วไง" พูดจบมันก็เดินจากไป ทิ้งความสงสัยให้ผม...นั่นสิ อายุ..น้อยกว่าแล้วไง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น