สาวHot กะ หนุ่มPop

ลำดับตอนที่ #1 : แรกพบ

      วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนวันแรก  นักศึกษาทุกคนต่างมากันแต่เช้าอย่างไม่น่าเชื่อ  แรกๆก็อย่างงี้แหละเดี๋ยวสักพักก็หายไปเรื่อยๆเอง อาจารย์ที่เดินเข้ามาในห้องคิด  หลังจากนั้นอาจารย์ก็สั่งนักศึกษาจับกลุ่มคุยกันเพื่อความสนิทสนมแน่นแฟ้น  ทุกคนต่างคุยกันลั่นห้องอย่างกลับตลาดสด  ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงอาจารย์ก็ถามนักศึกษาว่ารู้จักเพื่อนกันหมดแล้วใช่ไหมจะได้เรียกออกมาถามชื่อ  นักศึกษานั่งนิ่งเพราะรู้สึกว่าตนยังจำชื่อเพื่อนไม่ค่อยได้  แต่พอเรียกนักศึกษาออกไปถามชื่อเพื่อนสักคน  เพื่อนในห้องก็ช่วยส่งซิกกันเต็มที่ อาจารย์อดคิดไม่ได้ว่าพวกนี้ดูรักกันดี



       หลังหมดวิชาพัฒนาบุคลิก นักศึกษาก็เดินอออกมาอย่างเซ็งๆ เช่นเดียวกับนายโจถึงแม้เขาจะเริ่มคุยกับใครแล้วก็ตามแต่เขาก็ยังเซ็งและอดนึกถึงโรงเรียนเก่าไม่ได้



       วิชาต่อไปเป็นวิชาที่ต้องเรียนรวมกับห้องอื่นซึ่งอยู่ในคณะเดียวกัน  นายโจวางเป้ลงบนโต๊ะอย่างเซ็งๆ ก่อนที่จะนั่งลงรออาจารย์เข้ามาสอน เพื่อนอีกประมาณ2-3คนเข้ามานั่งข้างๆนายโจแล้วเริ่มชวยคุย นายโจก็คุยกันไปตามปกติ



       พลันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นเพื่อนในห้องหยุดและหันไปมองผู้หญิงคนหนึ่ง เขาจึงหันไปมองตาม สาวสวยใส่เสื้อกันหนาวสีดำทับเสื้อนักศึกษา หิ้วกระเป๋าสีขาวพาดลายสีชมพู แต่งหน้าซะสวยเฉียบ ทรงผมอินเทรนด์แสนทันสัย  ประกอบกับท่าทางที่มุ่งมั่นทำให้เธอคนนั้นดูเป็นผู้หญิงที่ช่างสวยสง่ายิ่งนัก  นายโจมองค้างอย่างตกตะลึงจนเพื่อนๆต้องสะกิดให้รู้สึกตัว เพื่อนๆต่างพากันชมสาวสวยคนนั้นว่าสวยจริงๆ



       ห่างจากนายโจไปได้สี่แถวทางฝั่งขวามือรุ่นพี่ที่ลงทะเบียนเรียนใหม่กำลังชำเลืองมองนายโจอยู่ห่างๆโดยที่นายโจไม่รู้ตัว วารู้ดีว่าเดี๋ยวสักพักนายโจต้องเดินมาหาเธอแน่และมันก็เป็นความจริงตามนั้นทุกประการแต่สิ่งที่ไม่เป็นไปตามความรู้สึกที่วาอยากให้โจมีต่อวาคือความรู้สึกที่เรียกว่าชอบออกจากปากโจ



       \"พี่วางานกลุ่มให้ผมทำตรงไหนบ้าง\"  วาไม่ตอบกลับชี้ไปที่ฝนส่วนฝนก็ชี้ไปที่เก๋



       \"ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นพวกเราจะจัดการกันเอง\"



       \"เหอะหน่าให้เราช่วยเถอะ\"  ไม่ว่านายโจจะพูดยังไงทั้งสามสาวก็ยืนยันว่าจะทำงานกันเอง



       ในระหว่างที่เรียนไปนายโจก็อดชำเลืองมองสาวสวยคนนั้นไม่ได้ คนอะไร  สวยดูดีไปซะทุกอย่าง ตั้งแต่หัวจรดเท้า  อยากรู้เหลือเกินว่าเธอชื่ออะไร  ระหว่างที่กำลังคิดเพลินๆอยู่นั้น อยู่ๆอาจารย์ประจำวิชาก็สั่งให้นักศึกษาไปตามล่ารายชื่อของคนที่มีลักษณะตามสมุดแบบฝึกหัดบอกไว้  เช่น  ชื่ออักษรกลาง  ลูกคนเดียว  มีนาฬิกาข้อมือ  มีกระจก  ฯลฯ  นายโจรีบวิ่งหน้าตั้งไปตามหารายชื่อนั้นๆเขาสามารถล่ารายชื่อได้ไวอย่างไม่น่าเชื่อแต่แล้วเขาก็ต้องสะดุดเมื่อขาดรายชื่อของคนที่มีหวี  จะไปหาที่ไหนเล่าเขาเดินจนเกือบจะรอบห้องหมดแล้ว



       เวลาก็ใกล้จะหมดแล้วสิจะส่งงานทันไหมเนี่ย  นายโจตัดสินใจวิ่งตรงไปยังโต๊ะสาวสวยคนดังกล่าว  ซึ่งเธอก็เอาแต่เซ็นชื่อโดยไม่ได้สนใจคนที่มาถามเลย



       \"เธอพกหวีมาหรือเปล่า\"  นายโจตัดสินใจถามแต่คำตอบที่ได้กลับมาก็คือ



       \"ไม่มีไปถามไอ้คนโน้นสิมันน่าจะมีหวี\"  นายโจแทบช็อคนี่เหรอผู้หญิงที่เขาหลงใหลคิดว่าเป็นนางฟ้าไหงพูดจาภาษาหมาแบบนี้ล่ะ



       นายโจเดินเมินหน้าหนีไปยังโต๊ะอื่นทันทีและหวังในใจว่าคงไม่ต้องพบเจอเธอคนนี้อีกต่อไป  อาจารย์ประกาศเก็บสมุดส่ง  นายโจรีบวิ่งไปส่งได้ทันเวลาแบบหวุดหวิด  พอหมดชั่วโมงให้ตายเหอะสาวสวยที่นายโจไม่คิดอยากจะเจออีกแล้วดันเดินบังเอิญเดินผ่านหน้าเขาไปอย่างมุ่งมั่น  นายโจก็คงแค่วันนี้ล่ะวันหน้าก็คงไม่ได้เจอ  ตอนขากลับนายโจก็แวะห้องคอมของสถาบัน



        ทันทีที่นายโจเปิดประตูเข้าไปก็พบกับผู้ที่เข้ามาใช้บริการห้องคอมเป็นจำนวนมากแต่เขาก็ไม่คิดจะถอดใจและเดินออกจากห้องคอมอย่างง่ายดายหรอกเขาตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องเพื่อหาที่นั่งสักที่เหอะน่ะมันน่าจะมีหลงเหลืออยู่บ้าง  และแล้วความตั้งใจของเขาก็ไม่เสียเมื่อเขาพบเจอที่นั่ง  นายโจวางกระเป๋าลงบนโต๊ะแล้วลงมือเปิดคอม



        สายตาหนึ่งเล็งมายังนายโจโดยที่นายโจไม่ได้สังเกตหรือสนใจอะไร  หญิงสาว สูง  ผิวไม่ขาวไม่ดำจนเกินไป  นั่งมองไปยังนายโจตั้งแต่ที่นายโจก้าวเข้ามาในห้อง  ไม่ว่านายโจจะบิดขี้เยจหรือหลับตาพักสายตา  พูดง่ายๆเกือบจะแทบทุกอิริยาบทเลยด้วยที่หญิงสาวคนนี้มองดูไม่ห่าง  สาวคนนี้เธอคงแทบอยากจะไปคุยกับนายโจแล้วถ้าไม่ติดว่ามีตำแหน่งค้ำคออยู่ประกอบกับสายตาของคนอื่นๆจะมองว่าเธอเป็นคนเช่นไร



         วันต่อมา  นายโจแทบอยากจะบ้าตายเหอะเรียนรวมอีกแล้วแต่คงไม่เป็นไรหรอกมั้งคงไม่สมพงศ์ขนาดเจอกันทุกคาบทุกวี่ทุกวันหรอก  นายทำใจเย็นนั่งลงบนโต๊ะอย่างสงบ  สอนไปเกือบจะชั่วโมง  สาวสวยคนเดิมก็เดินผ่านหน้านายโจไปไปนั่งตรงแถวหน้าๆ  เขาไม่เข้าใจเลยทำไมผู้หญิงคนนี้ต้องมานั่งในตำแหน่งที่สายตาเขากวาดถึงด้วย



         วานั่งลงบนเก้าอี้แล้วมองไปทางนายโจทีผู้หญิงคนนั้นที  วาเอาเท้าคางนั่งไขว้ห้างราวกับว่ากำลังคิดแผนอะไรดีๆอยู่  อาจารย์เริ่มดำเนินการสอนต่อไปจนหมดชั่วโมง  นักศึกษาบางคนก็เริ่มเก็บของ  บางคนก็ลุกออกไปเลยแต่แล้วสาวสวยคนนั้นก็สร้างความประหลาดใจกับนายโจอีกตามเคย  เธอวิ่งไปหน้าห้องอย่างมาดมั่น



          \"เพื่อนๆทุกคนห้องACเดี๋ยวอยู่ก่อนมีเรื่องจะคุยด้วย\"  นี่เขาแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่านอกจากสวยแล้วยังเป็นคนเด็ดเดี่ยวเป็นนักปกครองที่เป็นเลิศด้วย  เพื่อนผู้หญิงที่นั่งข้างหลังเขาเริ่มนิททาสาวสวยคนนั้น



           \"เวอร์เนอะอะไรจะมั่นใจตัวเองอะไรขนาดนั้น\"



           \"ใช่ เห็นแล้วรู้สึกยังไงก็ไม่รู้\"  นายโจอยากจะเถียงแทนจริงๆว่ามั่นใจมันผิดตรงไหนแต่เนื่องจากฝ่ายที่เขาจะโต้ด้วยเป็นผู้หญิงเขาจึงนั่งลงอย่างสงบแล้วพยายามทำใจให้เย็นที่สุด