[ SJ FICTION ] Way back in to love หากฉันย้อนเวลาได้ ..

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 3 - พบกันอีกครั้ง

หากผมย้อนเวลาได้ ผมจะไม่บอกเค้า.......
 

ณ คฤหาสน์ตระกูลโจว
                                   "ทำไมแววตาเป็นแบบนั้นหล่ะคยู" เสียงเข้มๆของหนุ่มตาตี่ แก้มป่อง เดินลงมาจากชั้นบนของคฤหาสน์
                                   "แววตาผมเป็นยังไงครับพี่"
                                   "ก็แววตาแกมันไม่เหมือนเมื่อก่อนนะสิ เมื่อก่อนแววตาแกมันว่างเปล่าไม่มีจุดหมาย แต่ตอนนี้แววตาแกมันเร่าร้อน เหมือนกำลังอยากทำอะไรสักอย่าง"
                                   "หึ ก็ผมเจอคนคนนั้นนะสิครับ"
                                   "ใคร? ซองมินรึเปล่า"
                                   "ใช่ครับ พอเค้าเจอผมนะเค้าก็รียหนีผมทันทีเลยหล่ะ"
                                   "เฮ้ออออ ยังรักเค้าอยู่ใช่มั๊ย"
                                   "คงใช่มั้งครับ"
                                   "งั้นก็ลองไปหาเค้าอีกสิ"
                                   "ผมไม่ทำแบบนั้นหรอก ผมมีวิธีของผม"
                                   "จะทำอะไรก็ตามใจเถอะ ไปเรียกคิบอมให้พี่ด้วยนะ มีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย" พูดเสร็จก็เดินไปที่ห้องนั่งเล่นทันที
                                   "หึ อีซองมิน...." เมื่อเยซองเดินผ่านไปรอยยิ้มที่ไม่เคยมีให้ใครเห็นตั้งแต่3ปีที่แล้วก็เผยออกมาอีกครั้ง หลังจากนั้นก็เดินขึ้นไปชั้นบน และตรงดิ่งไปที่ห้องฝั่งขวาด้านในสุดทันที
                                    ก๊อก ก๊อก ก๊อก 
                                   "อะไรครับพี่คยู?" หนุ่มร่างสูง แก้มป่องเดินออกมาจากห้องนอน
                                   "พี่เยซองเรียกนะ เห็นบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย"
                                   "อ่า ครับ เดี๋ยวผมลงไป ขอเก็บของแปปนึง"
                                   "อื้ม"
ณ ห้องนั่งเล่นตระกูลโจว
                                   "พี่เรียกผมมามีอะไรครับ?"
                                   "ก็เรื่องเจ้าคยูนะสิ"
                                   "ทำไมครับ?"
                                   "ก็อีซองมินกลับมาแล้วนะสิ"
                                   "ห๊า! จริงหรอครับ?"
                                   "จริงสิ แล้วเจ้าคยูมันต้องคิดอะไรแผลงๆไว้แน่เลย พี่ล่ะอดเป็นห่วงซองมินไม่ได้ เจ้าคยูน๊ะ รักแรงเกลียดแรงนะ"
                                   "แล้วเราจะทำยังไงดีครับ?"
                                   "แกลองโทรไปถามดงเฮแฟนแกดูสิ ว่าซองมินเป็นไงบ้าง"
                                   "ครับ" ่รับปากเสร็จก็รีับกดโทรไปหาดงเอทันที
                                   'ว่าไงคิบอม'
                                   'ซองมินเป็นไงบ้าง?'
                                   'ก็.... พอถึงบ้านก็วิ่งขึ้นห้องเลยอ่ะ พอจะเข้าไปดูประตูก็ล็อค ได้ยินเสียงร้องไห้ด้วย ทำไมหรอ?'
                                   'เปล่าๆ ขอบคุณมากนะ'
                                   "ว่าไงบ้าง?"
                                   "ดงเฮบอกว่า พอซองมินถึงบ้านก็รีบวิ่งขึ้นห้อง พอจะเข้าไปดูประตูก็ล็อค ได้ยินเสียงร้องไห้ด้วย....."
                                   "เฮ้อออ ถ้าทางจะอาการหนักทั้งคู่ ซองมินก็ไม่ยอมรับความรู้สึกตัวเองสักที หนีอยู่นั้นแหละ ส่วนเจ้าคยูก็ไม่ยอมเลิกรัก คิดอะไรแผลงๆไว้อีกแน่เลย"
                                   "ผมก็ว่างั้น แต่เราจะทำไงดี?"
                                   "พี่ว่ารอดูไปก่อนดีกว่า ถ้ามันร้ายแรงขึ้นค่อยหาวิธีช่วย"
                                   "ครับๆ"

-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
หากผมย้อนเวลาได้ ผมจะไม่บอกเค้า...
จะไม่บอกเค้าว่ารักเพราะเค้าก็เจ็บเหมือนกัน......