คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มเรื่อง
สุดหล่อรับโทรศัพท์ด้วย….… “ ฮาโหล…ใครอ่ะ ” เสียงโทรศัพท์มือถือของผมดังขึ้น
“ นิยากิวันนี้มีการบ้านอะไรมั้งวะ ” เจ้านิซางะนั้นเอง
“ เดี๋ยวนึกก่อนนะ อืม… ไม่รู้วะ โทรไปถามคนอื่นละกันนะ แล้วแกก็โทรมาบอกฉันด้วยนะ” “ เออ…ตู๊ด ตู๊ด.. ” โห่ง โห่ง โห่ง …. “ สวัสดีค่ะ ” เสียงโทรศัพท์ของชั้นดังขึ้น “ อะฮึ่ม! อ่า..สวัสดีคร้าบไม่ทราบว่านั่นใช่เบอร์คุณเกรชรึป่าวครับ ” โหนิซางะ ดัดเสียงหล่อมาเลยนะเนี้ย “ ใช่ค่ะมีอะไรรึป่าวค่ะ ” รับมุขมันหน่อย “ นี่ยัยเกรชการบ้านเสาร์อาทิตย์นี้มีไรบ้างอะ ” “ก็ไม่มีนิ” แกนี้ไม่รู้จักจดจำเลย “ เออ…ขอบใจมากนะ งั้นไปดูหนังกันมั้ย ” เปลี่ยนเรื่องซะเร็วเลย “อืม…...(- - *) ก็ได้” “ งั้นเดี๋ยวชั้นโทรชวน นิยากิ ปาราชิ แล้วก็คิงานิให้นะไว้เจอกันหน้าโรงหนังนะจ๊ะ ตู้ด ...”
“ เดี๋ยวนึกก่อนนะ อืม… ไม่รู้วะ โทรไปถามคนอื่นละกันนะ แล้วแกก็โทรมาบอกฉันด้วยนะ”
“ เออ…ตู๊ด ตู๊ด.. ”
โห่ง โห่ง โห่ง …. “ สวัสดีค่ะ ” เสียงโทรศัพท์ของชั้นดังขึ้น
“ อะฮึ่ม! อ่า..สวัสดีคร้าบไม่ทราบว่านั่นใช่เบอร์คุณเกรชรึป่าวครับ ” โหนิซางะ ดัดเสียงหล่อมาเลยนะเนี้ย
“ ใช่ค่ะมีอะไรรึป่าวค่ะ ” รับมุขมันหน่อย
“ นี่ยัยเกรชการบ้านเสาร์อาทิตย์นี้มีไรบ้างอะ ”
“ก็ไม่มีนิ” แกนี้ไม่รู้จักจดจำเลย
“ เออ…ขอบใจมากนะ งั้นไปดูหนังกันมั้ย ” เปลี่ยนเรื่องซะเร็วเลย
“อืม…...(- - *) ก็ได้”
“ งั้นเดี๋ยวชั้นโทรชวน นิยากิ ปาราชิ แล้วก็คิงานิให้นะไว้เจอกันหน้าโรงหนังนะจ๊ะ ตู้ด ...”
หน้าโรงหนัง
“เฮ้ยพวกแก...มากันครบรึยังเนี่ย” นิยากิถามเพื่อนๆด้วยสีหน้าที่น่าเบื่อ..
“ ฮะ!นี่พวกเราต้องรอลูเกรชอีกคนเหรอเนี่ย” โหยัยนี่สายประจำเลย
“พวกผู้หญิงก็แต่งตัวช้าอย่างงี้แหละ” อืม…ปาราชิแกนี้รู้ดีจิงๆ
“งั้น คิงานิ รอลูเกรชอยู่ที่นี่นะ พวกฉันจะพาน้องไปร้องไห้นะ” แกนี้ไม่อายใครเลยนะ
“เออ… รีบไปรีบมานะ” อืม คิงานิ เธอนี้เงียบประจำเลยนะ
เลิกงอนนะเธอนะเธ…. “ฮาโหล”
“คิงานิจัง” โห ลูเกรซ เพิ่งโทรมานะ
“นี่ลูเกรชเมื่อไหร่เธอจะมาเนี่ยพวกชั้นยืนรอนานละนะ(- - *)”
“ฉันก็รีบอยู่จะถึงแล้วเนี่ยเธออยู่ไหนละ”
“หน้าโรงหนัง” รีบๆมาละกัน
“เดี๋ยวไปหานะจ๊ะ”
“จ้าจ้า”
“คิงานิลูเกรชมารึยัง”
“มาแล้วไปซื้อของกิน”
“อ่านะ…ครบซักทีงั้นเข้าไปเลยนะ”
2ชั่วโมงครึ่งผ่านไป
“เฮ้ยพระเอกทำไมมันไม่ตายวะ” เสียงของบาซิรอนพูดออกมาก่อนเพื่อน เพราะอินกับหนังที่เพิ่งไปดูมา
“สงสัยมันเป็นผีมั้ง ชั้นก็ไม่รู้นะ” นิซางะ ตอบแบบงง…!!!!
“อ้าว… แล้วนี่พวกเธอจะไปไหนต่อเนี่ย”ลูเกรชถามพวกนิยากิ
“ฉันคงจะกลับบ้านแล้วละ เดี๋ยวโดนแม่ด่า (TT^TT)” “แล้วแกละนิซางะ”
“ฉันคงจะกลับบ้านแล้วละ เดี๋ยวโดนแม่ด่า (TT^TT)”
“แล้วแกละนิซางะ”
“ฉันก็จะไปบ้านนิยากิ ช่ายมั้ยวะบาซิลอน”
+++ แล้วพวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน +++
+++ แล้วพวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน +++
บ้านของนิยากิ
“เฮ้ย นิยากิวันพรุ่งนี้แกใส่ชุดอะไรไปวะ” นิซางะแกนี้ถามไม่เข้าเรื่องเลยนะ
“เออ…ชั้นคงจะใส่ชุดใหม่ที่แม่ชั้นเพิ่งสั่งตัดมาจากปารีสนะ” ผมตอบแบบเซ็ง “งั้นชั้นกับบาซิรอนก็จะใส่ชุดสุดเซอของพวกชั้นละกานนะ…ฮ้าๆ” หัวเราะทำเพื่อ “แล้ววันนี้พวกแกจะกลับบ้านกันมั๊ยเนี่ย… - - * ” ผมถามพวกมัน “ฉันไม่กลับงะ นอนนี่ละกันหวะ >0< ” นิซางะแกนะแก - - *
“แล้วแกอ่ะจานอนรึป่าววะ” ผมถามบาซิรอนอีกคน “ถ้าไอ้นิซากิ…นอนฉันก็จะนอน” บาซิรอนตอบ “เฮ้ย…งั้นเราไปรับปาราชิมานอนด้วยกันเลยดีป่าววะ” ความคิดดีนินาย “เออ…ชั้นว่าก็ดีนะ” “เฮ้ย…!!! จะรอไรวะ ไปขึ้นรถ เดี๋ยวชั้นขับเอง” ใจร้อนนะแก นิซางะ “เฮ้ย… แล้วพ่อกะแม่แกไม่อยู่เหรอวะ” อยู่ก็เห็นดิวะ “พ่อกะแม่ชั้น ไปเที่ยวยุโรป เว้ย…. อีกซัก 7-8 วันมั้ง ถึงจะกลับ” “เฮ้ยบาซิรอนแกโทรหา ไอ้ปาราชิดิ เออ..เดียวชั้นโทรเอง” เอาซักอย่างแก โทรสับดังแล้ว โทรสับดะ… “โหล… พวกแกมีไรวะ” “พวกเราจะชวนแกมานอนบ้านไอ้นิยากิมันวะ วันพรุ่งนี้จาได้ไปโรงเรียนด้วยกันไงวะ” “เออ… ก็ได้วะพ่อแม่กรูก็ไม่อยู่ไปงานเลี้ยงบริษัท ที่โรงแรมของแม่เกรชมันนะ” “งั้น... เดี๋ยวพวกชั้นไปรับแกละกันนะ เก็บเสื้อผ้ารอซะนะ” “เออ….. แค่นี้นะ ตู๊ด ตู๊ด…” --** เวลาผ่านไป30นาที **-- ….เอี๊ยดส์ๆ…เสียงรถของพวกนิยากิเบรค “ ปาราชิเอากระเป๋ามาเร็ว ” บาซิรอนบอกปาราชิ “เออ… อะเอาไปดิ” ปาราชิยื่นกระเป๋าให้บาซิรอล … ตุ้บ…. เสียงปิดประตูรถ “ไปเลยนิยากิ” -----*** 45นาทีพวกนิยากิก็กลับถึงบ้าน ***----- “เออ…คุณแม่บ้านครับ เดี๋ยวจัดที่นอนเพิ่มอีก3ที่นอนนะครับ” นิยากิบอกแม่บ้าน “ค่ะ .. อาหารเย็นเสร็จแล้วลงไปทานได้เลยนะค่ะ คุณหนู…นิยากิ” “ครับ ขอบคุณมากครับ” ติ๊ก…ตอก..ติ๊ก…ตอก .. เวลาผ่านไป “บาซิรอนกี่โมงแล้ววะ” นิซางะถามบาซิรอน “ตี2ครึ่งแล้ว” “ฮะ…โอ้ยวันพรุ่งนี้ตื่นสายแน่เลย” “เฮ้ย…หลับกันเหอะ” “เออออออออ…ก้อมัวแต่ดูบอลกันอยู่นั้นแหละ” **-**-**-**-เวลาผ่านไป-**-**-**-**-** ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก..ๆ..ๆ..ๆ(เสียงเคาะประตู)
“เออ…ชั้นคงจะใส่ชุดใหม่ที่แม่ชั้นเพิ่งสั่งตัดมาจากปารีสนะ” ผมตอบแบบเซ็ง
“งั้นชั้นกับบาซิรอนก็จะใส่ชุดสุดเซอของพวกชั้นละกานนะ…ฮ้าๆ” หัวเราะทำเพื่อ
“แล้ววันนี้พวกแกจะกลับบ้านกันมั๊ยเนี่ย… - - * ” ผมถามพวกมัน
“ฉันไม่กลับงะ นอนนี่ละกันหวะ >0< ” นิซางะแกนะแก - - *
“แล้วแกอ่ะจานอนรึป่าววะ” ผมถามบาซิรอนอีกคน “ถ้าไอ้นิซากิ…นอนฉันก็จะนอน” บาซิรอนตอบ “เฮ้ย…งั้นเราไปรับปาราชิมานอนด้วยกันเลยดีป่าววะ” ความคิดดีนินาย “เออ…ชั้นว่าก็ดีนะ” “เฮ้ย…!!! จะรอไรวะ ไปขึ้นรถ เดี๋ยวชั้นขับเอง” ใจร้อนนะแก นิซางะ “เฮ้ย… แล้วพ่อกะแม่แกไม่อยู่เหรอวะ” อยู่ก็เห็นดิวะ “พ่อกะแม่ชั้น ไปเที่ยวยุโรป เว้ย…. อีกซัก 7-8 วันมั้ง ถึงจะกลับ” “เฮ้ยบาซิรอนแกโทรหา ไอ้ปาราชิดิ เออ..เดียวชั้นโทรเอง” เอาซักอย่างแก โทรสับดังแล้ว โทรสับดะ… “โหล… พวกแกมีไรวะ” “พวกเราจะชวนแกมานอนบ้านไอ้นิยากิมันวะ วันพรุ่งนี้จาได้ไปโรงเรียนด้วยกันไงวะ” “เออ… ก็ได้วะพ่อแม่กรูก็ไม่อยู่ไปงานเลี้ยงบริษัท ที่โรงแรมของแม่เกรชมันนะ” “งั้น... เดี๋ยวพวกชั้นไปรับแกละกันนะ เก็บเสื้อผ้ารอซะนะ” “เออ….. แค่นี้นะ ตู๊ด ตู๊ด…” --** เวลาผ่านไป30นาที **-- ….เอี๊ยดส์ๆ…เสียงรถของพวกนิยากิเบรค “ ปาราชิเอากระเป๋ามาเร็ว ” บาซิรอนบอกปาราชิ “เออ… อะเอาไปดิ” ปาราชิยื่นกระเป๋าให้บาซิรอล … ตุ้บ…. เสียงปิดประตูรถ “ไปเลยนิยากิ” -----*** 45นาทีพวกนิยากิก็กลับถึงบ้าน ***----- “เออ…คุณแม่บ้านครับ เดี๋ยวจัดที่นอนเพิ่มอีก3ที่นอนนะครับ” นิยากิบอกแม่บ้าน “ค่ะ .. อาหารเย็นเสร็จแล้วลงไปทานได้เลยนะค่ะ คุณหนู…นิยากิ” “ครับ ขอบคุณมากครับ” ติ๊ก…ตอก..ติ๊ก…ตอก .. เวลาผ่านไป “บาซิรอนกี่โมงแล้ววะ” นิซางะถามบาซิรอน “ตี2ครึ่งแล้ว” “ฮะ…โอ้ยวันพรุ่งนี้ตื่นสายแน่เลย” “เฮ้ย…หลับกันเหอะ” “เออออออออ…ก้อมัวแต่ดูบอลกันอยู่นั้นแหละ” **-**-**-**-เวลาผ่านไป-**-**-**-**-** ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก..ๆ..ๆ..ๆ(เสียงเคาะประตู)
“แล้วแกอ่ะจานอนรึป่าววะ” ผมถามบาซิรอนอีกคน
“ถ้าไอ้นิซากิ…นอนฉันก็จะนอน” บาซิรอนตอบ
“เฮ้ย…งั้นเราไปรับปาราชิมานอนด้วยกันเลยดีป่าววะ” ความคิดดีนินาย
“เออ…ชั้นว่าก็ดีนะ”
“เฮ้ย…!!! จะรอไรวะ ไปขึ้นรถ เดี๋ยวชั้นขับเอง” ใจร้อนนะแก นิซางะ
“เฮ้ย… แล้วพ่อกะแม่แกไม่อยู่เหรอวะ” อยู่ก็เห็นดิวะ
“พ่อกะแม่ชั้น ไปเที่ยวยุโรป เว้ย…. อีกซัก 7-8 วันมั้ง ถึงจะกลับ”
“เฮ้ยบาซิรอนแกโทรหา ไอ้ปาราชิดิ เออ..เดียวชั้นโทรเอง” เอาซักอย่างแก
โทรสับดังแล้ว โทรสับดะ… “โหล… พวกแกมีไรวะ”
“พวกเราจะชวนแกมานอนบ้านไอ้นิยากิมันวะ วันพรุ่งนี้จาได้ไปโรงเรียนด้วยกันไงวะ”
“เออ… ก็ได้วะพ่อแม่กรูก็ไม่อยู่ไปงานเลี้ยงบริษัท ที่โรงแรมของแม่เกรชมันนะ”
“งั้น... เดี๋ยวพวกชั้นไปรับแกละกันนะ เก็บเสื้อผ้ารอซะนะ”
“เออ….. แค่นี้นะ ตู๊ด ตู๊ด…”
--** เวลาผ่านไป30นาที **--
….เอี๊ยดส์ๆ…เสียงรถของพวกนิยากิเบรค
“ ปาราชิเอากระเป๋ามาเร็ว ” บาซิรอนบอกปาราชิ
“เออ… อะเอาไปดิ” ปาราชิยื่นกระเป๋าให้บาซิรอล
… ตุ้บ…. เสียงปิดประตูรถ “ไปเลยนิยากิ”
-----*** 45นาทีพวกนิยากิก็กลับถึงบ้าน ***-----
“เออ…คุณแม่บ้านครับ เดี๋ยวจัดที่นอนเพิ่มอีก3ที่นอนนะครับ” นิยากิบอกแม่บ้าน
“ค่ะ .. อาหารเย็นเสร็จแล้วลงไปทานได้เลยนะค่ะ คุณหนู…นิยากิ”
“ครับ ขอบคุณมากครับ”
ติ๊ก…ตอก..ติ๊ก…ตอก .. เวลาผ่านไป
“บาซิรอนกี่โมงแล้ววะ” นิซางะถามบาซิรอน
“ตี2ครึ่งแล้ว”
“ฮะ…โอ้ยวันพรุ่งนี้ตื่นสายแน่เลย”
“เฮ้ย…หลับกันเหอะ”
“เออออออออ…ก้อมัวแต่ดูบอลกันอยู่นั้นแหละ”
**-**-**-**-เวลาผ่านไป-**-**-**-**-**
ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก..ๆ..ๆ..ๆ(เสียงเคาะประตู)
“คุณหนูนิยากิค่ะ..คุณหนูนิยากิ…สายแล้วนะค่ะเดี๋ยวไปโรงเรียนไม่ทันนะค่ะ”
“เฮ้ย…. ตื่นเร็วไปโรงเรียนได้แล้วโว้ย” นิยากิปลุกเพื่อนๆ “กี่โมงแล้ววะ” ปาราชิถามนิยากิ “ตอนนี้ก็7โมงแล้ว” “เฮ้ยโรงเรียนจะเข้าแล้วเร็ว…..สายแล้ว” ตุ้บ..ตุ้บ..ตุ้บ..ตุ้บ..ตุ้บ..(เสียงวิ่งลงบันไดของพวกนิยากิ)
“เฮ้ย…. ตื่นเร็วไปโรงเรียนได้แล้วโว้ย” นิยากิปลุกเพื่อนๆ
“กี่โมงแล้ววะ” ปาราชิถามนิยากิ
“ตอนนี้ก็7โมงแล้ว”
“เฮ้ยโรงเรียนจะเข้าแล้วเร็ว…..สายแล้ว”
ตุ้บ..ตุ้บ..ตุ้บ..ตุ้บ..ตุ้บ..(เสียงวิ่งลงบันไดของพวกนิยากิ)
“ขึ้นรถเร็ว” บาซิลอนบอกเพื่อนๆของเขา
“พร้อมละนะ” นิซางะถามพวกเพื่อน “เฮ้ย! นิยากิวันนี้อาจารย์อะไรเป็นเวรวะ” “ไม่รู้วะ” “เฮ้ย…นั้นอาจารย์ อาพินะ คนสวยของแกงะ” “เออ..จริงด้วยวะ เฮ้ยๆ…พวกแก ข้าหล่อยังวะ” นิยากิถามเพื่อนๆ พร้อมกับเสยผมน้ำตาลซอยสั้น แต่ดูยุ่งๆ “งั้นอาทิตย์นี้ก็มาสายได้ดิวะ” “มานก็น่าจะเป็นอย่างงั้นนะ” ถึงประตู ร.ร. “สวัสดีคร้าบอาจารย์ อาพินะ คนสวย” “วันนี้อาจารย์ แต่งตัวน่ารักนะคับเนี้ย” ปาราชิชมอาจารย์ พร้อมกับทำหน้าเจ้าเล่ห์ “อะแฮ้ม…” นิยากิ ทักปาราชิ “นี่นิยากิ ปาราชิ นิซางะ และบาซิรอน มาโรงเรียนสายมันไม่ดีนะค่ะ” “คร้าบอาจารย์ … ผมจะพยายามไม่มาสายอีกนะคับ” “จ๊ะ…ดีมาก ไปได้จะ” “ขอบคุณคร้าบ” /*/*/*/* 8.00 น. โรงเรียนเข้า ณ ห้อง A2-10/*/*/*/*/* “นักเรียนเค้ารบ”หัวหน้าบอกทำความเคารบ “สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ” แบบยานๆ ตามเคยสินะห้องเนี้ย “นั่งลงได้ค่ะวันนี้นะค่ะครูจะสอนเรื่อง….?!%)(*^$@#@! บลาๆๆๆๆๆ” กริ๊ง……….กริ๊ง……….(เสียงอ่อนดังขึ้น หมดเวลา)
“พร้อมละนะ” นิซางะถามพวกเพื่อน
“เฮ้ย! นิยากิวันนี้อาจารย์อะไรเป็นเวรวะ”
“ไม่รู้วะ”
“เฮ้ย…นั้นอาจารย์ อาพินะ คนสวยของแกงะ”
“เออ..จริงด้วยวะ เฮ้ยๆ…พวกแก ข้าหล่อยังวะ” นิยากิถามเพื่อนๆ พร้อมกับเสยผมน้ำตาลซอยสั้น แต่ดูยุ่งๆ
“งั้นอาทิตย์นี้ก็มาสายได้ดิวะ”
“มานก็น่าจะเป็นอย่างงั้นนะ”
ถึงประตู ร.ร.
“สวัสดีคร้าบอาจารย์ อาพินะ คนสวย”
“วันนี้อาจารย์ แต่งตัวน่ารักนะคับเนี้ย” ปาราชิชมอาจารย์ พร้อมกับทำหน้าเจ้าเล่ห์
“อะแฮ้ม…” นิยากิ ทักปาราชิ
“นี่นิยากิ ปาราชิ นิซางะ และบาซิรอน มาโรงเรียนสายมันไม่ดีนะค่ะ”
“คร้าบอาจารย์ … ผมจะพยายามไม่มาสายอีกนะคับ”
“จ๊ะ…ดีมาก ไปได้จะ”
“ขอบคุณคร้าบ”
/*/*/*/* 8.00 น. โรงเรียนเข้า ณ ห้อง A2-10/*/*/*/*/*
“นักเรียนเค้ารบ”หัวหน้าบอกทำความเคารบ
“สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ” แบบยานๆ ตามเคยสินะห้องเนี้ย
“นั่งลงได้ค่ะวันนี้นะค่ะครูจะสอนเรื่อง….?!%)(*^$@#@! บลาๆๆๆๆๆ”
กริ๊ง……….กริ๊ง……….(เสียงอ่อนดังขึ้น หมดเวลา)
“นี่ลูเกรชกับคิงานิ พวกเธอจะไปเที่ยวจับพวกชั้นรึป่าว” พวกนิยากิถามลูเกรช
“แล้ววันนี้พวกนายไปเที่ยวไหนกันละ” ลูเกรช ถามแบบตื่นเต้น “ไม่รู้ดิ…..” พวกนิยากิตอบแบบ เอ๋อๆๆ “เออ…พวกเธอช่วยจ่ายเงินค่าบำรุงสถานที่ของร.ร.หน่อยสิ”บีรากิบอกพวกนิยากิและลูเกรช “เออ….เด๋วชั้นจ่ายให้นะ” พวกนิยากิกับลูเกรชก็ควักเงินจ่ายให้กับบีรากิ “นี่นิยากิเราชวนบีรากิไปเที่ยวด้วยกันดีมั้ย”คิงานิถามเพื่อนๆ “ก็ดีนะ” “ลูเกรชเธอไปชวนบีรากิสิ” “ได้ๆเดี๋ยวชั้นชวนเอง” “นี่ . บีรากิวันนี้เธอว่ามั้ย” ลูเกรชถามบีรากิ “ว่าสิ…พวกเธอมีอะไรรึป่าว” บีรากิถามพวกลูเกรชด้วยสีหน้างงๆ “เออ…..คือพวกชั้นจะชวนเธอ ไปกินข้าวที่ร้านคามิ ร้านประจำของพวกเรานะ” “จริงเหรอ!งั้นชั้นไปด้วยคนนะ”บีรากิดีใจมาก “งั้น มื้อนี้ชั้นเลี้ยงเอง” นิซางะบอกเพื่อนๆ “เฮ้ย! นิซางะร้อยวันพันปีแกไม่เคยเลี้ยงพวกชั้น ทำไมวันนี้ยอมง่ายจังวะ” “สงสัยผีเข้าวะ” ปาราชิบอกเพื่อน “เฮ้ย…ชั้นว่าไอ้นิซางะมันแอบชอบบีรากิมากกว่ามั้ง” บาซิรอนซุบซิบกับนิยากิ “ดูดิ ไอ้นิซางะ เขินใหญ่เลย”ซุบซิบ “ไปกันเถอะ”นิยากิชวนเพื่อน “สาวๆ…ขึ้นรถสิคับ”นิยากิชวนเพื่อนๆ *-*-*-*--*-*-*เวลาผ่านไป*-*-*-*-*-* “อ่าว ลงรถได้แล้ว ถึงเแล้ว”นิยากิบอกให้เพื่อนๆลงรถ “สวัสดีค่ะ.. .. กี่ที่ดีค่ะ” พนักงานในร้านคามิถามพวกนิยากิ น่ารักซะด้วยสิ “ 7..ที่คับ”นิยากิพูด “เชิญทางนี้เลยค่ะ” “สั่งเต็มที่เลยนะเพื่อน ไม่ต้องเกรงใจชั้น” “นี่ นิยากิ ทำไมพวกเธอชอบมาทาน ที่ร้านนี้กันละ”บีรากิถามนิยากิ “อ้าว…ก็ดูนั้นสิคร้าบ”บาซิรอนบอกให้บีรากิดู “อ๋อ…อาจารย์อาพินะคนสวยของนิยากิ เค้าก็ชอบมาทานร้านนี้เหมือนกันเหลอ”บีรากิพูด “ใช่ แล้วเจ้านิยากิมันถึงมากินได้ทุกวิ้ทุกวันอย่างงี้แหละ” ปาราชิบอกบีรากิ “อาหารมาแล้วค่ะ” “เต็มที่เลยนะเพื่อน ไม่อิ่มสั่งอีกได้”นิซางะบอกเพื่อนๆ ----* ระหว่างที่ทานอยู่ *------- “เฮ้ย…ปาราชิแกกินเทมปูระ ชิ้นนี้รึป่าว” นิซางะถามปาราชิแบบเจ้าเล่ห์ “ เฮ้ย!… นิซางะแกเอาของชั้นไปทำไม TT^TT” นิซางะคีบเทมปูระจากจานของปาราชิไปให้บีรากิ
“บีรากิชั้นให้เธอ….ไม่ต้องห่วงนะ ปาราชิไม่ว่าอะไรเธอหรอก เดี๋ยวชั้นเครียเอง” บีรากิทำหน้างง “อ่ารายวะ” ปาราชิบ่น - w -
“แล้ววันนี้พวกนายไปเที่ยวไหนกันละ” ลูเกรช ถามแบบตื่นเต้น
“ไม่รู้ดิ…..” พวกนิยากิตอบแบบ เอ๋อๆๆ
“เออ…พวกเธอช่วยจ่ายเงินค่าบำรุงสถานที่ของร.ร.หน่อยสิ”บีรากิบอกพวกนิยากิและลูเกรช
“เออ….เด๋วชั้นจ่ายให้นะ” พวกนิยากิกับลูเกรชก็ควักเงินจ่ายให้กับบีรากิ
“นี่นิยากิเราชวนบีรากิไปเที่ยวด้วยกันดีมั้ย”คิงานิถามเพื่อนๆ
“ก็ดีนะ”
“ลูเกรชเธอไปชวนบีรากิสิ”
“ได้ๆเดี๋ยวชั้นชวนเอง”
“นี่ . บีรากิวันนี้เธอว่ามั้ย” ลูเกรชถามบีรากิ
“ว่าสิ…พวกเธอมีอะไรรึป่าว” บีรากิถามพวกลูเกรชด้วยสีหน้างงๆ
“เออ…..คือพวกชั้นจะชวนเธอ ไปกินข้าวที่ร้านคามิ ร้านประจำของพวกเรานะ”
“จริงเหรอ!งั้นชั้นไปด้วยคนนะ”บีรากิดีใจมาก
“งั้น มื้อนี้ชั้นเลี้ยงเอง” นิซางะบอกเพื่อนๆ
“เฮ้ย! นิซางะร้อยวันพันปีแกไม่เคยเลี้ยงพวกชั้น ทำไมวันนี้ยอมง่ายจังวะ”
“สงสัยผีเข้าวะ” ปาราชิบอกเพื่อน
“เฮ้ย…ชั้นว่าไอ้นิซางะมันแอบชอบบีรากิมากกว่ามั้ง” บาซิรอนซุบซิบกับนิยากิ
“ดูดิ ไอ้นิซางะ เขินใหญ่เลย”ซุบซิบ
“ไปกันเถอะ”นิยากิชวนเพื่อน
“สาวๆ…ขึ้นรถสิคับ”นิยากิชวนเพื่อนๆ
*-*-*-*--*-*-*เวลาผ่านไป*-*-*-*-*-*
“อ่าว ลงรถได้แล้ว ถึงเแล้ว”นิยากิบอกให้เพื่อนๆลงรถ
“สวัสดีค่ะ.. .. กี่ที่ดีค่ะ” พนักงานในร้านคามิถามพวกนิยากิ น่ารักซะด้วยสิ
“ 7..ที่คับ”นิยากิพูด
“เชิญทางนี้เลยค่ะ”
“สั่งเต็มที่เลยนะเพื่อน ไม่ต้องเกรงใจชั้น”
“นี่ นิยากิ ทำไมพวกเธอชอบมาทาน ที่ร้านนี้กันละ”บีรากิถามนิยากิ
“อ้าว…ก็ดูนั้นสิคร้าบ”บาซิรอนบอกให้บีรากิดู
“อ๋อ…อาจารย์อาพินะคนสวยของนิยากิ เค้าก็ชอบมาทานร้านนี้เหมือนกันเหลอ”บีรากิพูด
“ใช่ แล้วเจ้านิยากิมันถึงมากินได้ทุกวิ้ทุกวันอย่างงี้แหละ” ปาราชิบอกบีรากิ
“อาหารมาแล้วค่ะ”
“เต็มที่เลยนะเพื่อน ไม่อิ่มสั่งอีกได้”นิซางะบอกเพื่อนๆ
----* ระหว่างที่ทานอยู่ *-------
“เฮ้ย…ปาราชิแกกินเทมปูระ ชิ้นนี้รึป่าว” นิซางะถามปาราชิแบบเจ้าเล่ห์
“ เฮ้ย!… นิซางะแกเอาของชั้นไปทำไม TT^TT” นิซางะคีบเทมปูระจากจานของปาราชิไปให้บีรากิ
“บีรากิชั้นให้เธอ….ไม่ต้องห่วงนะ ปาราชิไม่ว่าอะไรเธอหรอก เดี๋ยวชั้นเครียเอง” บีรากิทำหน้างง “อ่ารายวะ” ปาราชิบ่น - w -
“บีรากิชั้นให้เธอ….ไม่ต้องห่วงนะ ปาราชิไม่ว่าอะไรเธอหรอก เดี๋ยวชั้นเครียเอง” บีรากิทำหน้างง
“อ่ารายวะ” ปาราชิบ่น - w -
“ขอบใจนะ นิซากิ” บีรากินแอบเขินนิดๆ ส่วนพวกนิยากิก็กินอาหารกันต่อไป
+++-+ -+-+-+-+หลังจากจ่ายเงิน+-+-+-+-+-+-+++++ “เออพวกชั้นกลับก่อนนะ”พวกนิยากิพูด “บีรากิ เดี๋ยวเธอกลับบ้านยังไงละ”ปาราชิถามบีรากิ “ชั้นก็ยังไม่รู้เลยว่าจะกลับยังไง” “งั้นนิซางะก็ไปส่งบีรากิละกันนะ เดี๋ยวชั้นจะไปกับนิยากิ” ลูเกรชพูดพร้อมกับขยิบตาให้นิซางะ “เออ…แล้วเธอจะกลับกับชั้นมั้ยละ บีรากิ”นิซางะถามบีรากิแบบห่วงใย “อืม ก็ได้”บีรากิตอบแบบเขินๆ “ขับรถดีๆนะ นิซางะ”ปาราชิบอกนิซางะด้วยความห่วงใย “เออๆ ชั้นรู้ละ” *** บรื้น *** เสียงรถของนิซางะขับออกไป จากร้านคามิ -------/------/---หน้าคอนโดของบีรากิ---/-------/-------- “ขอบจัยนะ ที่มาส่งเรา” บีรากิขอบคุณนิซางะแบบอายๆพร้อมกับเปิดประตูรถ “เดี๋ยว….บีรากิ ชั้นเดินไปส่งเธอเอง” ทั้งสองคนก็ขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้น 35-33 /-/-/-/-/-/-/-หน้าประตูห้องของบีรากิ-/-/-/-/-/-/-/-/ “วันนี้ชั้นสนุกมากเลยขอบใจมากนะ นิซางะ” บีรากิหันหลังพร้อมกับไขกุญแจห้อง กำลังจะเดินเข้าห้อง “เดี๋ยว….บีรากิ” นิซางะคว้ามือบีรากิไว้ --++++++++++-- อยากรู้ละสิว่าตอนต่อไปจะเป็นยังไง อยากรุ้นกันคู้นี้ก็อต้องรอหน่อยนะ ยังไม่จบง่ายๆๆหรอก หน่า ……ถ้าพิมผิดก็ขออถัยด้วยนะเพราะมันยังไม่เสร็จ อิอิอิอิอิอิ 5555555555+ ******เอิ๊กส์ๆๆๆๆ****** จากนักเขียนหน้าใหม่ ช่วยติดตามและติชมด้วยนะจ้า นามปากกา…natachar…
+++-+ -+-+-+-+หลังจากจ่ายเงิน+-+-+-+-+-+-+++++
“เออพวกชั้นกลับก่อนนะ”พวกนิยากิพูด
“บีรากิ เดี๋ยวเธอกลับบ้านยังไงละ”ปาราชิถามบีรากิ
“ชั้นก็ยังไม่รู้เลยว่าจะกลับยังไง”
“งั้นนิซางะก็ไปส่งบีรากิละกันนะ เดี๋ยวชั้นจะไปกับนิยากิ” ลูเกรชพูดพร้อมกับขยิบตาให้นิซางะ
“เออ…แล้วเธอจะกลับกับชั้นมั้ยละ บีรากิ”นิซางะถามบีรากิแบบห่วงใย
“อืม ก็ได้”บีรากิตอบแบบเขินๆ
“ขับรถดีๆนะ นิซางะ”ปาราชิบอกนิซางะด้วยความห่วงใย
“เออๆ ชั้นรู้ละ”
*** บรื้น *** เสียงรถของนิซางะขับออกไป จากร้านคามิ
-------/------/---หน้าคอนโดของบีรากิ---/-------/--------
“ขอบจัยนะ ที่มาส่งเรา” บีรากิขอบคุณนิซางะแบบอายๆพร้อมกับเปิดประตูรถ
“เดี๋ยว….บีรากิ ชั้นเดินไปส่งเธอเอง” ทั้งสองคนก็ขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้น 35-33
/-/-/-/-/-/-/-หน้าประตูห้องของบีรากิ-/-/-/-/-/-/-/-/
“วันนี้ชั้นสนุกมากเลยขอบใจมากนะ นิซางะ” บีรากิหันหลังพร้อมกับไขกุญแจห้อง กำลังจะเดินเข้าห้อง
“เดี๋ยว….บีรากิ” นิซางะคว้ามือบีรากิไว้
--++++++++++--
อยากรู้ละสิว่าตอนต่อไปจะเป็นยังไง
อยากรุ้นกันคู้นี้ก็อต้องรอหน่อยนะ
ยังไม่จบง่ายๆๆหรอก หน่า ……ถ้าพิมผิดก็ขออถัยด้วยนะเพราะมันยังไม่เสร็จ
อิอิอิอิอิอิ 5555555555+
******เอิ๊กส์ๆๆๆๆ******
จากนักเขียนหน้าใหม่ ช่วยติดตามและติชมด้วยนะจ้า นามปากกา…natachar…
ความคิดเห็น