คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 8 ชิงตัวประกัน
-ประตูทางตะวันตก-
"ของแค่นำคนผู้นี้ไปส่งได้เราก็สบายแล้ว"ทหารคนหนึ่งพูด ขณะที่คุมแถว ขบวนนำตัวเร้ดและเยลโลว์ไป
"คุณเร้ด ไม่เป็นไรใช่มั้ยค่ะ"เยลโลว์ถามรุ่นพี่ ที่โดนจับล็อคมืออยู่บนรถเข็นอีกคัน
"ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วงพวกนั้นมาแน่"เร้ดมองเยลโลว์ สภาพเขาตอนนี้เยลโลว์อดร้องไม่ได้ เขาถูกทรมานแทบตายก็ไม่บอกเรื่องรุ่นน้องเลย
"นั้นใคร?"ขณะนั้นเองคนผู้หนึ่งก็ปรากฏบนหลังคา คนนี้ใส่หมวกที่ดูเหมือนหมวกของนักกีฬิาอเมริกันฟุตบอล ถือข้างหนึ่งถือลูกตุ้มติดโซ่ อีกข้างถือลูกตุ้มแบบถือ(ที่ใช้ทุบแบบค้อนนะ)เมื่อได้ยินคำถามก็กางธงกลางหลังของใบออก
"ซาก...ทัพ...?"ทุกคนอ่านธงที่ปักไว้ว่า ซากเดนแม้หลงเหลือยังไร้ทาง ทัพอัปปางดังภูพาถล่มทลาย
"แค่โจรกระจอกอย่ามา.."ไม่ทันพูดจบนายกองก็ล้มลง คาซึลงพื้นมาอยู่อยู่ด้านหลัง พร้อมกับมานามิที่ทุบพื้นด้วยลูกตุ้ม ทหารเสียหลักไปหลายคน
"หึ..กระจอกเหรอ? บอกให้ให้ละกันหัวหน้าเราคือ มือสังหารนัยน์ตาเพลิง วันนี้เรามารับสหาย.."คาซึเอ่ยกับนายกองที่ยังยืนไม่ขึ้น ทหารแถบนั้นได้ยินก็ตกใจ เพราะ มือสังหารนัยน์ตาเพลิง คือผู้ที่สังหารหน่วยหมัดเปล่าที่แข็งแกร่งที่สุดในเมือง แถบยังเป็นหน่วยโปรดของยามาโต้ด้วย
"อย่าให้มันเอาตัวประกันไปได้!!"ทหารคนที่ยังตั้งสติได้ สังเกตเห็นมานามิวิ่งไปทางเร้ด รีบปลุกเพื่อนๆให้ตื้น
"ชิ"มานามิหันมารับกำลังทหารที่แทงเข้าอย่างสุดชีวิต แม้หลายคนยังผวาดถ้าตัวหัวหน้ามา
"เร็วเข้าอย่าให้มันเอาตัวประกันไปได้!!"เสียงเตือนยิ่งทำให้ทหารเลยมากขึ้น มานามิเริ่มเสียจังหวะ ทันใดนั้นมีดที่สีบลอนทองก็พุ่งลงมาปัดโดนทหารไปหลายคน
"มาช่วยแล้วค่ะ"ทันทีสิ้นเสียงร่างเด็กสาวในชุดดำก็ลงถึงบนกรง พร้อมมีดที่ปัดอยู่กลับคืนสู่เส้นผมสีบลอนทองของเด็กสาว
"ได้เวลาไปแล้วคับพี่เร้ด.."คาซึเพิ่งมาถึงบนหลังกรงเอ่ย เร้กยิ้มตอบพวกรุ่นน้อง
ตูมแช่ง! ตูมแช่ง! เปราๆๆตูมแชง(เสียงไรฟะ/รูบี้)(อ่อเสียงกลอง เทศกาลไง/มารเพลิง)
"พวกเราต้องปกป้องตัวประกันของให้ได้!!"เสียงดังมาจากห้องประชุม
"อย่าให้พวกกลุ่มพันธมิตรกวนตง กับตระกูลซุน(ชื่อตะกูลของนามิ)เอาตัวไปได้ สิ้นสุดการประชุม!!"ทุกคนแยกย้ายออก
"สาสน์ด่วน!!"คนกลุ่มหนึ่งขี้ม้าควบเข้ามากลางด่าน
"แม่ทัพยามาโต้ มีบัญชา ให้นำตัวประกันไปขู่พวกพันธมิตรที่เมืองข้างๆ นี้ตราแม่ทัพ!!"ผู้มาประกาสพร้อมยืนตราให้คนตรวจ
"เร็วๆ มีคนตะกูลเซียง,โนบิ,ทามาโตะและซุน"ผู้นำกอง สั่งอย่างรวดเร็ว ตัวประกันแต่ละตระกูลที่เรียกมาเป็นตัวประกันของฝ่ายพันธมิตรทั้งหมด ทหารแต่ละคนในด่านไม่รู้ตัวเลยว่า คนที่มานำตัวประกันไปคือฝ่ายพันธมิตรปลอมตัวมา
ขณะที่ฝ่ายพันธมิตรกำลังขนตัวประกันออกไป รูบี้เดินมาในที่พักรวม เขาทรุดตัวลงด้วยความเหนื่อย
"ให้ตายสิ นี้ฉันไม่นอนมา3วันแล้วนะ.."เขาสบถกับตัวเอง ก้มหน้าล้มมองพื้น หลับตาลง
"ใต้เท้าเหลียวหยวน ถึงเวรท่านแล้ว"นายกองคนหนึ่งเดินมาแตะเขา ไม่ทันไรเขาต้องทำงานอีกละ ตามปกติแล้วเวลาว่างเขาเยอะแต่เนื่องจากเขาต้องประสานงานกับพวกคาซึทำให้แทบไม่ได้นอน
"(โอ...ไม่นะ)"รูบี้ครางในใจ เขาลืมตาขึ้นแล้วมองสำรวจโดยรอบ
"วันนี้มีคนเอาตัวประกันไปเยอะด้วยละ"นายกองคนหนึ่งเล่าขณะนำตราแม่ทัพที่ได้จากเหตุมาแขวน
"เอ๋?..นั้นมัน.."เสียงคุยกันทำให้เขาเพ่งป้ายอย่างคุ้นตา
"นั้น ป้ายนายกองเราทีโดนยึดไป ตอนถูกตะกูลเซียงจับนี้!?"รูบี้ป้ายที่เคยเป็นของตน มันมาอยู่นี้แปลว่า...
"ป้ายนั้นมาพร้อมๆกัยการเอาตัวประกันไป รึว่า.."รูบี้ร้อนใจวิ่งออกไปเปิดประตู ไปที่เก็บตัวประกัน ออกไปไม่กี้ก้าวเขาต้องเจอดาบพุ่งเข้าเสียบลำตัว
"พบกันอีกแล้วนะ โจรน้อย"ฮันซูแทงดาบใส่รูบี้ รูบี้ใช้แขนหนีบได้
"ฮันซู!?"รูบี้รีบเหวี๊ยงหลบออก ทำให้เขาตกลงไปในกรงตัวประกันที่เปิดฝาด้านบนอยู่
"เก่งนี้ แต่ว่า.."ทันใดนั้นเชือกเส้นหนึ่งมาล้อมคอ
"ยังจำเชือกเส้นนี้ได้มั้ย?"นามิรัดคอรูบี้ รูบี้ถูกรัดติดกับเสากรง
"ยัยตัวดี!?"ขณะที่รูบี้พยายามดิ้นจากเชือก ฮันซูถือโอกาสปิดทางเข้ากรงขังด้านบน
"คุณหนู เจ้าหนูนี้เอาไว้ไม่ได้ ไม่งั้นคนอื่นรู้แน่"ฮันซูกล่าว พร้อมกับขบวนที่เดินหน้า
"นั้น..ลาก่อน..สามีฉัน!!"นามิกวนครั้งสุดท้าย ก่อนจะดึงเชือกให้รัดแน่นขึ้น
"อั๊กก!!!"รูบี้ทรมานขณะที่ใต้ปอกแขนกลับเรืองแสง และในที่สุกมือเขาก็ตกลง
"จบละ"เซียงปิงควบม้ามาใกล้ๆ
"สมแล้วหลานปู่"คนในกรงที่รูบี้ตาย?อยู่ ตบมือกับเซียงปิง
"(ใช่แล้วทุกอย่างเป็นไปตามแผน คราวนี้แหละฉายายอดนักปราชญ์จะหนีข้าไปไหน)"เซียงปิงแบบมือหน้ารูบี้แล้วกำมือ
จบตอน
ความคิดเห็น