คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #55 : บทที่ 54 หญิงสาวที่หลงยุค
-ณ ห้วงเวลาหนึ่ง ในสถานที่หนึ่ง-
"ท่านพ่อ ข้าศึกล้อมหมดแล้ว!! หนีเถอะค่ะ!!"หญิงสาวนั้งคุกเขาในชุดศึก รอบๆไฟเริ่มลาม
"เจ้าไปเถอะ ไปหาเขาให้พบ เขาต้องช่วยได้แน่"ผู้ที่นั่งพูดอย่างเยือกเย็น
"(ไปหาเขาซะ!! ไปหาเหลี่ยวหยวนหว่อ!!)"เสียงยังคงดังก๊องในหัวหญิงสาวที่กำลังวิ่งห่างออกจาก ปราสาทที่กำลังอยู่ในกองเพลิง
"อะ ว๊ายยย!!"จู่หลุมดำก็ปรากฏหน้าหญิงสาวก่อนจะดูดหญิงสาวเข้าไป และหายไป
"เฮ่อ...นี้มันอะไรกันนี้?"รูบี้นั้งถอนหายใจ
"เอ่อ ขอโทษนะค่ะ เพราะฉันแท้"เซ็ตซึนะเอ่ย
"ไม่หรอกคับ พวกนี้มันเลือกจัดที่นี้เอง"รูบี้กลุ้มใจ วันนี้คือวันที่ 19 มกราคม หรือว่า วันเกิดเซ็ตซึนะ
"เป็นไรไปรูบี้ งานเลี้ยงมันต้องสนุกหน่อยดิ"คาซึเดินมาทักพร้อมเหล้าในมือ(เฮ้ย นี้แกดื่มอีกแล้วหรอ/มารเพลิง)(แหม โทษทีลืมเอาของนาย/คาซึ)
"คงสนุกถ้าพวกนายไม่มาจัดที่บ้านฉัน"รูบี้บ่น
"แหม บ้านออกใหญ่โตทำเป็นห่วงไปได้"คาซึโต้
"เอาเถอะๆ เรามาฉลองให้คุณเซ็ตซึนะกันดีกว่า"แซฟไฟรเข้ามาแยก
"เฮ้"ทุดคนยกแก้วชนกัน
"นี้ทำไมพาฉันมาด้วยนี้"จิซาเมะบ่น
"รูบี้คุงไม่กินอะไรหน่อยหรอค่ะ"โนโดกะทัก
"ไม่ละ "รูบี้ตอบ
"นี้คาซึกิ นายห้ามดื่มเหล้าสิ นายยังอยู่ในฐานะนักเรียนนะ"ยุยเทศน์ใส่คาซึ
"แหม ฉันมันไม่แสนดี เหมือนสวามีอาซ้อหรอ"คาซึเมาแล้วกวน
โครม! ยุยจับคาซึฟาดกัยพื้น
"สม! เมาดีนัก"มานามิเสริม
"เฮ่อ เห็นแล้วกลุ้ม"รูบี้ถอนหายใจ เขากวาดมองรอบๆ
"หือ?.."รูบี้มองแซฟไฟรที่อาการแปลก
"เฮ้ เป็นไรไป.."ทันทีที่เข้าไปทักก็โดนเหวี๊ยง
"อูย...หรือว่า"รูบี้คิดคำตอบในใจ
"(เมาแล้วอาละวาด!?)"รูบี้มองแซฟไฟรที่พุ่งมาเตรียมเชือดเขา(จริงดิคราวก่อนดื่มแล้วหลับเพราะแรงไป/มารเพลิง)
"จ๊ากก!!"รูบี้หลบไปด้านข้างกลิ้งไปกอดกับอีกคน
"คุณคิดจะทำอะไร เซ็นริ รูบี้"ยามิถามพร้อมกับเตรียมฆ่า
"จึกก!!"
"เหวอออ!!"และแล้วงานเลี้ยงก็เละไม่ชิ้นดี(คนเขียนเองก็ไม่ได้สติ)
"เฮ่อ เพราะแบบนี้ถึงไม่อยากให้จัดเท่าไร"รูบี้บ่นขณะแบกแซฟไฟรไปที่ห้องโดยมีเซ้ตซึนะ(ไม่เมาเพราะไม่ได้ดื่ม)ตาม
"แล้วเอาไงกับที่เหลือดีละค่ะ"เซ็ตซึนะเมื่อมองเพื่อนที่เมาเละเทะไปทั่วห้อง ตอนคนที่มีสติมีเพียงพวกเขาสองคน
"เจ้าคาซึกับพี่ปล่อยไว้ ที่เหลือ พาไปที่ห้องอื่นๆ"รูบี้เอ่ย เซ็ตซึนะทำตามก่อนที่จะแยกกันนอน
หลังพวกรูบี้ปิดไฟไปสิบนาที ในห้องที่พวกคาซึนอนเมากันอยู่ จู่ก็เกิดโพรงดำขึ้น
เปรี๊ยง! วิบ! เงาร่างหนึ่งตกลงกลางห้อง
ตูม! เสียงดังไปทั่วบ้าน คนทั้งบ้านตื่นขึ้น
"เสียงอะไร!?"พวกรูบี้เปิดประตูเข้ามา
"หืม?"รูบี้มองกลางห้องที่เต็มไปควันมีเงาหนึ่งนอนอยู่ รูบี้เข้าไปดู
"อะไรหรอ?"คาซึจับหัวส่ายไปมาแล้วเปิดไฟ
"ย..ยัยตัวร้าย!?"รูบี้แทบไม่เชื่อสายตา
"!?"พวกเซ็ตซึนะยังงงว่า ยัยตัวร้ายคือใคร แต่ที่เหลือรู้ทันที
"นามิงั้นนเหรอ!?"
-รุ่งขึ้น-
"เกิดอะไรขึ้นกันแน่"พวกรูบี้นั้งประชุมกัน ข้างนามิที่นอนพักอยู่
"นามิจังมาที่นี้ได้ไง?"คาซึถามลอย
"นั้นสินะ เกิดอะไรขึ้นเมื่อ300ปีก่อนละ"มานามิเสริม
"(300ปีก่อนนี้มันเรื่องอะไรกันนี้)"พวกยูเอะนั้งแอบฟังอย่างงง
"งั้นลองดูนี้สิ"โนโดกะยื่นหนังสือที่อ่านใจของคาซึอยู่มาให้ทุกคนที่แอบอยุ่อ่าน
"นี้มันอะไรกัน หมายความแม่สาวที่นอนอยู่นั้น เป็นคนในยุค300ปีก่อนแล้วๆ.."จิซาเมะอ่านแล้วคิดจนโอเวอร์ฮีท(แหม มาเจอเรื่องพิลึกกึกกือแบบนี้ไม่บ้าก็บุญละ/มารเพลิง)
"อืม..เซเรบี้ยังอยู่นี้ แปลว่า..."รูบี้มองหน้าคนอื่นพร้อมพยักหน้า
"ฉันไปโทรเรียกพวกพี่เร้ดมาก่อนละกันแล้วค่อยคุยกันต่อ"แซฟไฟรลุกขึ้นไปเปิดประตูพวกโนโดกะที่แอบอยู่พากันล้มออกมา
"..."รูบี้มองหนังสือในมือโนโดกะไม่ต้องบอกก็รู้ว่างานนี้ความแตกไปแล้ว
"เฮ่อ เอาจนได้"รูบี้จับหัว
"อืม..."เสียงหญิงสาวที่นอนอยู่ครวญขึ้น
"เอ๋? นามิจังมีอะไร"พวกรูบี้เข้าไปดู
"..เหลี่ยวหยวนหว่อ..."นามิละเมอ
"มีอะไรกัน"รูบี้จับมืออีกฝ่าย
"ช่วย...ด้วย.."
"ก..กวนตง..ล่มแล้ว"คำพูดสุดท้ายทุกคนตกใจกันหมด
จบตอน
"รูบี้ พวกฉันมาแล้ว"
"ว้าวที่นี้หอสมุดโรงเรียนเธอหรอ?"
"นี้.....หนูยูเอะพี่สาวมีเรื่องอยากจะคุยด้วยหน่อย"
บทเลิฟๆซักบทสองบทก่อนที่จะไปลุย
ความคิดเห็น