คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #46 : บทที่ 45 หอสมุดลึกลับ
วันนี้มีแขกพิเศษคือมินะ&มิโนะตามสัญญา วันนี้เราไปลุยหอสมุดกันเถอะ(นี้ ไปลักพาตัวพวกฉันมานี้กล้ามากนะ สองรอบละ/มินะ)แหมเจ้ อยากมาไม่ใช่หรอ ลักพาอะไร(ไม่ลักพาได้ไงเล่นพามาตอนจะกินข้าวนี้/มิโนะ)น่าๆ เอาเป็นว่าไปลุยกันดีกว่า
"อืม ใกล้สอบละ พวกเธอจะไหวมั้ยนี้(ถึงไม่มิดเทอมก็เหอะ)"รูบี้หันถามเพื่อนที่สภาพอ่านหนังสิอจนควันขึ้น
"นี้ รูบี้มานี้ๆ"อายูมิเรียกตัวรูบี้
"เอ๋? ให้ผมช่วยติวให้คนในห้องนะหรอ"รูบี้งง
"ใช่ เพราะงานนี้ถ้าห้องเราคะแนนต่ำสุด ฉันเด็นแน่"อายูมิ
"แล้วทำไมพี่ไม่สอนเองละ"รูบี้ถาม
"ห้ามถามเข้าใจ?"อายูมิบีบคอรูบี้
"เอานี้ รายชื่อกลุ่มเสี่ยงของห้องเรา"รูบี้รับใบแล้วเปิดดู
"หึ ให้ตายสิติดจริงๆ"รูบี้มองสามสหายของตนที่ติดกันหมด
"เอาละๆ อย่างที่รู้ๆกันว่าใกล้สอบ งานนี้ถ้าห้องเราที่โหล่ละก็ พี่คงโดนเด็นแน่"รูบี้เอ่ย(ใช่ๆ พวกฉันจะพลอยซวยไปด้วย เจ้แกอาฆาตไม่เลิก/มารเพลิง)
"ก็เลยเรียกพวกเรา ติ๊งต๊องเรนเจอร์มารวมตัวกันสินะค่ะ"ยูเอะเอ่ย ในห้องมีคนอยู่(รวมรูบี้)7คนได้แก่
สมาชิก ติ๊งต๊องเรนเจอร์
1.แซฟไฟร
2.มานามิ
3.คาซึกิ
4.ยูเอะ
5.มากิเอะ(โผล่มาในบทที่39-40)
และอีกคนคือ โนโดกะซึ่งมารอเพื่อน
"เดี๋ยวสิ เธอว่าใครติ๊งต๊องเรนเจอร์"แซฟไฟรค้าน
"เธอตัวหน้าเลย คะแนนต่ำสุด"รูบี้เอ่ย
"เอาละเริ่มติวกันเลย"
-15 นาทีต่อมา-
"ฉันลองแจกใบสอบดูนะ ใครได้เกิน5ก็ไปได้"รูบี้แจกใบ
"เสร็จแล้วค่ะ "ยูเอะส่งอย่างรวดเร็ว
"เอ๋? คุณยูเอะก็ทำได้ดีนี้คับ"รูบี้มองคะแนนที่ได้9
"ก็ฉันไม่ชอบเรียนนี้"ยูเอะตอบสั้นๆก่อนเดินออกไปพร้อมโนโดกะ
"ที่เหลือละ"รูบี้ดูคะแนนที่ละคน คนที่ผ่านก็ไปคนที่ไม่ผ่านก็อยู่ต่อ จนกระทั้ง
-1ชั่วโมงต่อมา-
"เอ๋? อีกแล้วหรอ"รูบี้มองกระดาษของแซฟไฟรที่ยิ่งทำเท่าไรยิ่งตก ตอนนี้คะแนนคือ1
"..."แซฟไฟรอายจนไม่กล้าสู้หน้า
-วันรุ่งขึ้น-
"เฮ่อ..."รูบี้ถอนหายใจ เขาละจนปัญญา
"นี้ ได้ยินหรือเปล่าว่าคนไหนคะแนนต่ำมากมีสิทธิ์ตกชั้นไปประถมเลยละ"
"หา สอบคราวนี้ใครตกมีสิทธิ์ไปอยู่ประถมนี้นะ"พวกติ๊งต๊องเรนเจอร์ตกใจ
"ทำไงดีๆ"แซฟไฟรคิดกลุ้ม ขณะที่กลุ่มติ๊งต๊องเรนเจอร์ประชุมกัน
"เรายังมีทางรอดนะ"ยูเอะเอ่ย
"นี้เคยได้ยินหรือเปล่า เรื่องหนังสือเวทย์มนต์ที่ทำให้เรียนเก่งขึ้น"ยูเอะเอ่ย
"หมายถึงไอ้1ใน77สิ่งมหัศจรรย์ของโรงเรียนนะหรอ"คาซึถาม (ทำไมโรงเรียนแกมีของแปลกเยอะจังวะ/มารเพลิง)
"ใช่ ไอ้นั้นตามข้อมูลอยู่ประมาณชั้นที่40ของหอสมุด"ยูเอะเล่าต่อ
"งั้นพวกเราไปเอามันมากัน"แซฟไฟรกลับมาหึกเหิมอีกครั้ง
-สองทุ่ม วันนั้น(3วันก่อนสอบ)-
"พวกเราลุย!!"หน้าหอสมุดพวกแซฟไฟร ยื่นในชุดเตรียมพร้อม โดยสมาชิกมีติ๊งต๊งเรนเจอร์บวกด้วยรูบี้
"นี้ ทำไมต้องพาฉันมาด้วยนี้"รูบี้ถาม(พวกเจ้พร้อมนะ/มารเพลิง)(โอเค/มินะ&มิโนะ)
"เอาน่า"ทั้งหมดเดินเข้าด้านใน
"ลงทางนี้"ยูเอะนำทางลงบันได ข้างๆที่บรรณารักษ์
"โอ้โห!!"ทุกคนทึ้งกับภาพ เมื่อลงมาก็พบห้องกว้างที่เต็มไปด้วยสมุด แถมยังเหมือเขาวงกตสุดๆ(กรี๊ดดด!!/มินะ&มิโนะ)(ใจเย็นเจ้ เดี๋ยวหลง/มารเพลิง)
"เอาละ เราต้องทะลุไปเรื่อยจนถึงชั้น40 คงถึงตอนเที่ยงคืน"ยูเอะเปิดแผนที่(แบบไม่ละเอียด)
"อืม ที่นี้หนังสือมันไปเยอะเวอร์ไปหน่อยเหรอ?"รูบี้ถาม ขณะที่เดินมาได้ซักพัก
"อะ เดี๋ยวค่ะ"ยูเอะยกมือห้าม
"เอ๋?"รูบี้หยุด ทันใดนั้นด้านหน้าเขาก็มีลูกศรลอยผ่าน
"นับจากชั้น3นี้ แม้แต่แผนกมหาลัยก็ยังไม่เข้าไปสำรวจแล้วค่ะ เพราะกับดักมันเยอะ"ยูเอะอธิบายพร้อมดึงศรที่ติดกับตู้ออก(แหม มันเยอะแบบนี้ เจ้จะเข้าไปอีกหรอ/มารเพลิง)(แน่นอนค่ะ พวกฉันเคยไปประมาณชั้น 17-18แล้วมันเลยเวลาจึงต้องออกมา/ยูเอะ)(ว้าว น่านุกขอสมัครอยู่ชมรมด้วยคนได้ปะ/มินะ&มิโนะ)
"ชักอยากเห็นหน้าคนสร้างแล้วสิ"คาซึบอกขณะเดินบนตู้หนึงสือยักษ์ที่มองด้านหลังไม่เห็นพื้น
"อะ แซฟไฟร!?"รูบี้หันมองหญิงสาวที่ร่วงลงจากตู้หนังสือ
"ฮึมมม!!"แซฟไฟรเหวี้ยงเถาวัลย์ไปเกี้ยวเพดาน แล้วห้อยตัวปีนขึ้น
"เฮ่อ !!"ทุกคนถอนหายใจ
"หอสมุดที่ไหนมันมีทะเลสาบด้วยวะ!?"รูบี้บ่นขณะเดินลุยน้ำที่ถ่วมระดับเข่า(ไม่ปล่อยฉันนน!!~/มารเพลิง)(มานี้เร็วๆ เป็นโรคพิษสุนัขบ้าหรือไง/มินะ)
"เฮ้อ ต่อจากทะเลสาบก็เป็นอุโมงค์แคบนี้"คาซึมองขณะคลานไปด้านหน้าเพดานของชั้นเรียกว่า ต้องคลานเข้าลูกเดียว(ชั้นนี้เฮียชอบ/มารเพลิง)(ชอบอะไรแคบๆสมแมลงสาบจริง/มิโนะ)
"นี้ ยูเอะรู้สึกว่าเธอจะสนุกนะ"มานามิเอ่ย
"รู้ด้วยหรอ?"ยูเอะหันพูด(หน้าตายยังนั้นนี้นะ สนุกหรอ?/มารเพลิง)(นั้นสิ/มินะ)
"ใกล้ถึงยังนี้?"คาซึเอ่ยเขาตัวสูงสุดจึงทรมานสุด
"ขอแสดงความยินดีด้วย ด้วยความบ้าของเรา ในที่สุดก็ถึง"ยูเอะชี้ไปตรงที่ฝาตรงเพดานด้านหน้าที่มีแสงส่องลงมา
"ฟู๋ ในที่สุดก็ออกที่โล่งซะที"ทุกคนขึ้นมาดูรอบ(ว้าวกว้างจัง/มิโนะ)(อะ นั้นมัน../มารเพลิง)
"นั้น หนังสือเวทย์มนตร์เปล่า?"แซฟไฟรชี้ไปที่หนังสืออยู่บนแท่นในสุด(ใช่หรือเปล่า?/มินะ)(แหม เจ้ถามคนเขียนแบบนี้ก็รู้หมดสิ/มารเพลิง)
"ไปเอามาเถอะ"พวกติ๊งต๊องเรนเจอร์รีบวิ่งข้ามสะพานไปเอาทันที รูบี้รีบตาม
"ว๊ากกก!!~"สะพานแยกออกเมื่อทุกคนมาถึงครึ่งทาง(จ๊ากก!!/มารเพลิง)(กรี๊ดด!!/มินะ&มิโนะ)
"อูย ไม่ลึกนั้นหวา เอ๋?"คาซึมองเมื่อพวกเขาตกลงมาไม่ถึงครึ่งเมตร แต่ที่พื้นกลับสัมผัสอะไรนูนๆ
"ปุ่ม พวกนี้มันอะไรละนี้"แซฟไฟรจ้องปุ่มทั้งหลายที่ตัวอักษรมันกระจายอยู่เต็มแแผ่นหินสีเหลี่ยมแคบๆ
"*Twiter Gameนี้"มานามิจ้องแผ่นหิน (*เป็นเกมที่ญี่ปุ่นฮิตอย่างหนึ่ง ที่โจทย์ออกคำมาให้ ผู้เล่นต้องใช้มือและเท้าสัมผัสคำเหล่านั้นค้างไว้โดยห้ามให้ตัวหรือส่วนอื่นสัมผัสพื้น)
"หยุด!!"รูปปั้นยื่นอยู่สองข้างของแท่นวางหนังสือขยับมาปิดทางไปหยิบ
"ผู้ละโมกในหนังสือเอ๋ย..ถ้าอยากได้หนังสือกลับไปจงตอบคำถามซะ"
"สุดยอดรูปปั่นขยับพูดได้"ติ๊งต๊องเรนเจอร์อึ่ง(เฮ้ย นี้มันไม่เวอร์ไปหน่อยเหรอ?/มินะ)(น่าเจ้เพื่อหนุกหนาน /มารเพลิง)
"เอาไงละ งานนี้คงต้องเล่นตามเกมแล้วละ"มานามิบอก
"คำถามแรก Easy แปลว่าอะไร"
"ฉันรู้"รูบี้เอ่ย
"เดี๋ยวเกมนี้ผู้ชายไม่สิทธิเล่น ห้ามบอกด้วย เป็นคำสั่ง(แต่ใบ้ได้)"หุ่นหินบอก(อะจ๊ากมีแบบนี้ด้วย/มินะ)(ใครออกกฏนี้ละ/มิโนะ)(คนสร้างไง/มารเพลิง)
"ไอ้ที่ตรงข้ามกับยากนะ"รูบี้ตะโกน
"รู้แล้วยะ"แซฟไฟรเริ่มแตะ
"ถูกต้อง ต่อไป.."เกมเริ่มยากเรื่อย แตก็มีรูบี้ค่อยบอก ดูเหมือนทุกอย่างจะไปด้วยดีทว่า
-10นาทีต่อมา-
"ฮึม..."(มุมดีจริง/มารเพลิง)
"ว้าว ฉันขึ้นได้เมื่อไรจะขอบคุณไอ้คุณคนสร้างเลย"คาซึมองพวกสาวๆที่ตอนนี้เรียกได้เล่นกันจนเขาเห็นหมดแล้ว
"ชักอยากจะขึ้นฆ่าไอ้คนสร้างแล้วสิ"แซฟไฟรเอ่ย(ใช่ ฉันละทรมาน/มินะ)(แหมทนๆหน่อยน่า/มารเพลิง&คาซึ)(แกสองตัวเงียบไปเลย/มินะ)
"คำถามสุดท้ายแล้วจ้า.."ทุกคนที่เล่นได้ยินก็ดีใจ
"Dish แปลว่าอะไร.."
"ไอ้ที่ใส่ข้าวนะ"รูบี้ใบ้ครั้งสุดท้าย
"รู้ละ ...จ..."มือของมานามิไปแตะตัวแรก
"..า..."เท้ายูเอะไปแตะคำที่สอง
"ตัวสุดท้ายฉันเอง!!"แซฟไฟรเอ่ย
"..น..เอ๋?"แซฟไฟรมองบริเวณที่เท้าไปแตะ ปรากฏว่ามันเป็น ม ไม่ใช่ น
"จาม?"ทุกคนที่เล่นมองหน้ากัน
"ผิดจ้า!!"รูปปั้นทุบลงด้วยค้อนหิน ทุกคนหลบออก แต่พื้นแตกร้าวจนพัง
"เหวออออ!!"พวกรูบี้และหนังสือร่วงลงหลุมไป(ไม่นะ/มารเพลิง)(กรี๊ดดดด!!!/มินะ&มิโนะ)
จบตอน
"ที่นี้?"
"ว้าว!! สุดยอดเลย"
"เยอะแบบนี้เผ่นโลด"
ความคิดเห็น