คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #45 : บทที่ 44 ทางที่ต้องเลือก
"แซฟไฟรจัง!?"มานามิวิ่งตามรถไป
"แฮ่ก แฮ่ก แย่ละ"มานามิหยุดพักเหนื่อยเธอตามรถไม่ทัน
กริ๊งงงงงงง!!!!!
"ฮัลโหลครับ..เอ๋?"รูบี้รับโทรศัพท์
"แย่แล้ว! รูบี้ แซฟไฟรจังนะ.."มานามเล่าเรื่องที่เกิด
"ว่าไงนะ!?"รูบี้ตกใจ
"เร็วเข้า ฉันโทรหาคาซึแล้ว"
"ที่ไหน รถทะเบียนอะไร"รูบี้ถาม
"เกิดอะไรขึ้นหรอ?รูบี้"ฮินาโกะถาม
"แซฟไฟรโดนพวกลักพาตัวจับไป"รูบี้ตอบพร้อมวิ่งไปเปลี่ยนเสื้อ
"เธอ อยู่ที่นี้ก่อนนะ ฉัน.."รูบี้ชะงักเมื่อมือนุ่มเล็กๆเข้าดึงไว้
"เดี๋ยว..รูบี้.."ฮินาโกะเอ่ย
"อย่าไป..เลย..อยู่กับฉันเถอะ"
"เอ๋?.."รูบี้ไม่มีเวลาแต่เมื่อเขามองหน้าเธอ เขาก็รู้ว่าเธอพูดจริง
"ฉัน..รู้..ว่ามันผิดต่อโอดามากิจัง..แต่ว่า.."
"ฉัน..ไม่อยากอยู่คนเดียว"รูบี้ได้ยินพลันนึกถึงสมัยเด็ก
"วันนี้เรามาเล่นซ่อนแอบกัน"มานามิเอ่ย
"หวา รูบี้เป็นคนหา หนีเร็ว หลับตาเข้า"
"ว๊ายๆ ที่นี้แหละ"ฮินาโกะเข้าไปแอบที่เหมืองบริเวณตีนเขา
"เฮ่อ งานวันนี้เสร็จละที หวังคงไม่คนอยู่ด้านในเพราะที่นี้ถล่มบ่อยด้วย"คนงานทยอยออกจนหมด
โครม! แผ่นดินไหวอีกครั้งดังที่คนงานพูด
"ว๊าย!!"ฮินาโกะที่อยู่ด้านในโดนปิดปากทางออกแถบยังสลบ
-3ชั่วโมงต่อมา-
"ฮินาโกะ!! อยู่ไหน?"พวกรูบี้เห็นหายไปนานก็ออกตามหา
"Nana!!"รูบี้สั่งโปเกมอนตนดมกลิ่น
"โฮ่งๆ!"โปจิเอน่าเห่าเข้าด้านในเหมือง
"ฮือ...ฮือ.."ฮินาโกะกำลังร้องไห้อยู่ เธอตื่นขึ้นมาไม่เห็นใครเลยนอกจากความมืด
"ฮินาโกะ!!"เสียงพวกรูบี้ลอดเข้ามา
"Coco!! ไออ้อนเทล!!"รูบี้สั่งโปเกมอนทำลายหิน จนเป็นรู
"ฮินาโกะ"รูบี้ยื่นมือไปช่วย
"ฮือ...ฉันกลัวจังเลย."
"...."รูบี้ยื่นเงียบ
"ตั้งแต่นั้นฉันถึงว่าเธอเป็นวีรบุรุษของฉัน.."ฮินาโกะเอ่ยต่อ
"ฉันนะชอบเธอนะ ขอร้องละอย่าไปเลย"ฮินาโกะสารภาพ
"...ฮินาโกะ..ฉัน.."รูบี้ค่อยๆขยับปาก
"..ฉัน..ขอโทษนะ.."ฮินาโกะตกใจ
"....ฉันต้องไป"รูบี้หันหลังวิ่ง เข้ายกมือขวาขึ้นข้างตัว การด์ที่ตั้งบนโต๊ะลอยหมุนมาหา
"..อาเบอารท์.."แสงสว่างวาบหนึ่งรูบี้สวมชุดพร้อมศึกก่อนจะกระโดดขึ้นเสาและโดดต่อไป ทิ้งฮินาโกะไว้ด้านหลัง
-โกดังแห่งหนึ่งที่ท่าเรือ-
"ฮ่าๆ งานนี้เรารวยเละ"กลุ่มโจรดื่มฉลองงาน
"ใช่ งานนี้แค่จับตัวพวกนังหนูไปส่งพวกต่างชาติ กำไรมหาศาล"พวกเขาจับตัวเด็กสาวมากมายไปขาย
"หืม? ว่าแต่พวกด้านหน้าเอะอะ อะไรกัน?"
โครม! ประตูถูกเตะเข้ามาพร้อมกับเสียงฟ้าผ่าที่ลงฟาด
ซ่า ซ่า ฝนหนาวเหน็บ แต่ไม่สู้ความร้อนแรงจากผู้ที่มา
"ใครกัน!? ยิงมัน!!"ลูกน้องทำตามคำสั่ง
ปัง ปัง ลูกกระสุนยิงออกมาราวห่าฝนกลับทะลุร่างเงาของคนเบื้องหน้า
"อ๊ากก!!"ชายชุดคลุมแดงเข้าลอบจัดการด้านหลัง ที่เหลือรีบรุมยิง
"..."เขาปัดกระสุนทั้งหมดด้วยดาบในมือ
"อะไรกันปีศาจ.."ชายผ้าคลุมแดงไล่จัดการทีละคน ทีละคน ทีละคน จนหมดเหลือเพียงหัวหน้าโจร
"...อย่าทำฉันเลย อยากได้ไรบอกฉัน"อีกฝ่ายคุกเข่า
"พวกผู้หญิงอยู่ไหน.."ชายผ้าคลุมแดงถาม
"..พวกต่างชาติพาขึ้นเรือไปแล้ว"โจรตอบ รูบี้ทิ้งโจรไว้แล้วรีบตาม
"อะ รูบี้"มานามิตามพวกคาซึและเซ็ตซึนะมา รูบี้เล่าเรื่องให้ฟัง
บรึน!! เรือต่างชาติแล่นกลางทะเล
"Oh what's that?"ชาวต่างชาติมองเรือที่ไล่ตาม
"the police?"ชาวต่างรีบยิงเรือทันที ทันใดนั้นกระสุนที่พุ่งไปหาเรือถูกปัดหมด พร้อมเงาสีแดงพุ่งออกจากเรือ
"Hit Him!!"ชาวต่างเล็งกระสุนไปทางรูบี้ที่ลอยกลางกาอาศ รูบี้เหยียบอากาศแล้วโดดต่อหลบกระสุน
"ย่นระยะตัดเวหา!?"เซ็ตซึนะที่อยู่บนเรือมอง เธอยังใช่เทคนิคสูงแบบนี้ไม่ได้เลย
"what happend? He is monters?"ชาวต่างชาติตกใจจะหนีแต่ไม่ทันแล้วรูบี้พุ่งลงเรือพร้อมกับ หลบกระสุนไปจัดการให้สลบไปทีละคน จนหมด
"เฮ!"พวกผู้หญิงที่ยังฟื้นอยู่พากันดีใจ
"กลับกันเถอะ"รูบี้เขามาอุ้มร่างหญิงสาวที่เขาหา ก่อนจะโดดขึ้นเรืออีกลำ
-รุ่งเช้า ณ สถานีรถไฟ-
"งั้นฉันกลับก่อน"ฮินาโกะโบกมือลามานามิ
"...."รูบี้เงียบ
"นี้ โอดามากิจัง คุยอะไรด้วยหน่อยสิ"ฮินาโกะเดินเข้าหาแซฟไฟร
"..."รูบี้มองทั้งสองคุยกันห่างอย่างงุนงง
"ฉันไปก่อนนะคาซึกิ.."ฮินาโกะคุยเสร็จก็มาลาคาซึ
"อืม!!"
"ฉันไปก่อนนะ..รูบี้.."ฮินาโกะเอ่ยลา
"อืม..ลาก่อน..โชคดี"รูบี้ลา
ปูน รถไฟเคลื่อนออก
"รูบี้.."แซฟไฟรรูบี้ที่มองรถไฟอย่างเหม่อลอย
เพียะ!! เธอตบเขาเต็มๆ คนรอบๆพากันอึ่ง
"เอ๋?"รูบี้งง
"ขอโทษนะ ฮินาโกะเขาฝากมานะ"แซฟไฟรบอก
"เขาฝากอีกว่า..ไม่ต้องห่วงเขาอีก"
"หึ.งั้นเหรอ"รูบี้ยิ้ม
"ส่วนนี้ของฉันยะ"เธอล่อตบอีกที
"ของหาทำให้ฮินาโกะเสียใจ อีกทีดีกว่ามันมือดี"แซฟไฟรเอ่ย
"เดี๋ยวสิ นี้เธอหาเรื่องหรอ?"รูบี้วิ่งไล่
"ฮะๆ"คนอื่นมองอย่าหัวเราะ
"(ลาก่อน..ฮินาโกะ)"รูบี้ดูขบวนรถไฟครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินจากไป
จบตอน
"หา สอบคราวนี้ใครตกมีสิทธิ์ไปอยู่ประถมนี้นะ"
"นี้เคยได้ยินหรือเปล่า เรื่องหนังสือเวทย์มนต์ที่ทำให้เรียนเก่งขึ้น"
"พวกเราลุย!!"
ความคิดเห็น