คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 4 ฐานลับ
แหมวันนี้เราขยันจัดอัพแม่งเลย2ตอน เขียนตอนต่อไปต่อ(งานมีไม่ทำอิอิอิอิอิ)
"ถ้าพบเห็นคนในป้ายประกาศ แจ้งด้วยละ"เสียงทหารยามบอกคนในบ้าน
"คับ"ชายหนุ่มตอบรับแล้วปิดประตู เมื่อทหารผ่านไปก็ส่งสัญญาณ ชายหนุ่มอีกคนเปิดประตูลับที่พื้นแล้ว ชายหนุ่มคนแรกลงไป
"พรุ่งนี้เวลาเดิมออกมาเปลี่ยนเวรด้วย"เสียงดังก่อนประตูจะถูกปิด
"นายก็ระวังละกัน"เมื่อมองไปด้านล่างกลับเห็นห้องกว้าง และผู้คนเรียงแถวมากมายกำลังขานชื่อกันอยู่ จู๊ก็มีเสียงดังมาคุกด้านล่าง
"เฮ้!! ทำไมมันนานจังวะ ฉันHungryสุดๆแล้ว"เด็มหนุ่มตะโกนดวงตาสีดำ(ใส่คอนแทต)จ้องไปทางช่องว่างด้านบนซึ่งเป็นช่องระบายอากาศที่เชื่อมกับอีกชั้น
"ท่านฮันเป็นอย่างไรบ้าง"ไม่ไกลจากจุดที่รูบี้โดนขัง ลูกกระจ๊อกกำลังทำแผลให้ชายแก่
"ฉันไม่เป็นไร"
"ท่านมากะทันหันทางเราไม่ได้ต้อนรับ ต้องขอโทษด้วย"
"ว่าแต่ผู้หญิงที่กับมาท่านนั้นใครหรอ"คนหนึ่งเอ่ยปาดถาม
"เจ้าหมายถึงคุณหนู ไม่สิ องค์หญิงหรอ?"ชายแก่เฉลย ที่เขาเรียกว่าคุณหนูเพราะเธอสั่ง
"อะฮ่า องค์หญิงเองหรอ ไม่เจอนานสาวขึ้นนะ"บอสนทนายังคงต่อ และมาอีกด้าน
"ต้องขอโทษจริงๆตอนนี้เขาไม่อยู่"
"แย่จัง อุตสาห์มาหา"หญิงสาวผมน้ำตาลทองทำท่าไม่พอใจ
"ว่าแต่ใครเป็นคนช่วยองค์หญิงหรอ?"ทหารเริ่มถาม
"ไม่รู้สิ ตอนแรกฉันคิดคือคนขายแจกันถามไปมา รู้แค่อย่างเดียวคือดวงตาสีแดง"นามิเล่า
"ดวงตาสีแดงหรอ?"เสียงมาพร้อมบุรุษที่ก้าวเข้ามา
"พี่ปิง!!"
"นามิ?ทำไมเธอมานี้ได้ละ"เซียง ปิงถาม(เฮ้ย ทำไมช่วงนี้ชื่อมันออกจีนๆยังไงไม่รู้นะ/รูบี้)(เอาน่าไม่รู้จะอะไรตั้งแล้ว/มารเพลิง)
"ก็เด็กน้อยแถวนี้บ่นว่าจะมาให้ได้ละสิ"ฮันซูเดินเข้าตอบแทน
"ใครใช้ท่านพูด?"นามิหน้าแดงเพราะอาย
"โอ้ ท่านแม่ทัพฮันมาด้วยหรอ?"เซียงปิงมองชายแก่
"ใช่ฉันต้องมาส่งตัวคุณหนูให้คู่หมั่นดูแล"ชายแก่หยอกหญิงสาว
"ฮ่าๆๆๆๆ"เสียงหัวเราะดังไปทั่ว
"หึ ยัยตัวแสบม้าดีดกระโหลก มีคู่หมั่นกับเขาด้วย"รูบี้บ่นพึมพำ
"มันก็เหมือนนายนั้นแหละ"Zuzu(ซูซู)ส่งเสียงมาจากใต้ปอกแขน (หมายเหตุ โหเกนาวิเกียรเตอร์ทำให้Zuzuลากูราจของรูบี้และบาซาโมะของแซฟไฟรพูดภาษาคนได้แต่จะได้ยินผ่านเครื่อง รายละเอียดดูเอาในภาคแรก/มารเพลิง)(แค่นี้ก็ละเอียดจนคนอ่านมึนแล้ว/Zuzu)
"นายอย่าพูดได้มั้ย"รูบี้แทงใจดำรีบโต้ ทั้งคู่เลยแย้งกัน
"เอาฟังๆหน่อย"เซียงปิงสั่งคนอื่นเงียบเพื่อบอกข่าว รูบี้กับซูซูเลิกทะเลาะแล้วนั้งดักฟัง
"......"รูบี้นั้งฟังข่าว เขาจึงรู้ว่าตอนนี้มีคนดวงตาสีแดงโดนจับอยู่คนหนึ่ง นั้นคือเร้ด!! รูบี้ตกใจเพราะซึ่งคนที่น่าจะโดนคือเขา พวกทหารมันจับไม่เลือกจริงๆ
"...เอาละฉันว่าได้เวลาส่งเขากลับแล้ว"เมื่อพูดได้ระยะ เซียงปิงก็หันกลับมาราวไม่ต้องการให้รูบี้รู้มากกว่านี้ ทั้งสองหนุ่มประสานตากัน
"เฮ้ เจ้านะออกมาได้"ไม่นานนักทหารคนหนึ่งก็มารับรูบี้
"รูบี้!!"ซูซูลดเสียงให้ได้ยินแค่สองคน เขาส่งสัญญาณที่รู้แค่สองคน
"เออ!!"รูบี้พูดตอบเสียงดัง เขาไม่ได้ตอบรับกับทหารแต่เป็นซูซู เขาเดินออกจาห้องขังขึ้นบันไดไป จนสวนทางกับ..
"กลับแล้วหรอ?ว่าจะดูแลซะหน่อย"นามิพูดกวน
"ชิ!!"รูบี้มองแบบเจ็บใจ เขาโดนแม่คนนี้เล่นซะเยอะ และแล้วพวกเขาก็เดินมาถึงบ่อน้ำบ่อหนึ่ง
"นี้ ทางออก Smellเหม็นสุดๆเลยวะ"รูบี้มองน้ำในบ่อ
"มันเป็นทางลับนะ(ไปสู่นรก!!)"ทหารตอบพร้อมชักดาบแทงที่ท้ายทอย รูบี้มองเงาในน้ำ แทงศอกแย่งอาวุธ และหันกลับไปจับมีดแทงอีกฝ่าย แล้วโยนอีกฝ่ายข้ามตัว เหลียวมองศพที่ลงบ่อเหมือน กอลฟ์ลงหลุม
"....."เขาวิ่งกระโดดข้ามกำแพงแล้ววิ่งต่อ แต่ยังมีคนสังเกตรูบี้อยู่
"จะปล่อยไปจริงๆหรอคับ นายน้อย"คนสนิทถามเจ้านาย
"เอาน่าฉันแน่ใจเขาไม่พูดแน่นอน เพราะเขาก็แทรกซึมเข้ามาเหมือนกัน"
"และต้องให้พูดเราก็หลบได้ทันอยู่ดี"เซียงปิงพูดอย่างมั่นใจ
"สมเป็นนักปราชญ์จริงๆ"ฮันซูออกมาชมข้างๆนามิยืนอยู่ด้วย
"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกคับ ผมแค่ทำตามความคิด หวังแผนจะสำเร็จ"เซียงปิงมองจันทราในคืนวันเพ็ญ ก่อนเดินเข้าไป คนอื่นก็เดินตาม ก่อนเข้าเซียงปิงเผยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา แต่ไม่พรรคพวกคนไหนเห็น เขาวางแผนอะไร
"นักปราชญ์หรอ?...."ชายผู้หนึ่งชุดเกราะทั้งตัวยังหัวใช้ผ้าปิดส่วนปาก รูปร่างสูงประมาณ180 ห้อยตัวลงมากับต้นไม้ เขาเพียงคนเดียวที่มองเห็นรอยยิ้มนั้น
"เซียงปิงเอ๋ย..เจ้านะ ยังไม่รู้จักหมอนั้นพอ"ชายหนุ่มมองไปกำแพงที่รูบี้กระโดด เขารู้จักรูบี้หรอ? เขาเป็นใคร? (เฮ้นี้แกถามฉันทำไมคนเขียนนะ/???)(เอาน่า เอาน่า/มารเพลิง)
"ไม่รู้ยัยยามิเป็นไงบ้าง"รูบี้เปิดประตูเข้าไปในบ้านพักของตน แต่ต้องหลบหมัดที่เต็มไปด้วยอารมณ์เสีย พนังเกือบพัง(แค่ร้าว)
"ช้าจังนะค่ะ"ยามินั้งรอเหน็บกิน อย่างหัวเสีย
"เอาเหอะๆ เดี๋ยวฉันต้องหาช่วยคุณเร้ดก่อน"รูบี้พูดยามิแปลกใจ รูบี้จึงเล่า
-อีกด้าน-
"เฮ้ย ทำฉันไม่ว่าปล่อยเธอซะ"เร้ดตะโกนขณะที่ตัวเองโดนจับอยู่ท่ามกลางทหาร เขามองไปทางเยลโลว์ที่นอนสลบอยู่บนพื้น
"ข้าพูดคำไหนคำนั้นแล้วว่าจะไม่ทำร้ายเธอหรอก นายพูดมาดีกว่าว่าคนตาแดงนั้นคือนายหรือเป็นอะไรกับนาย"คนที่พูดสวมชุดเกราะเต็มตัวยกเว้นหัวท่าทีองอาจดูก็รู้ว่า ยศสงสุด เขาหันหลังใช่เร้ด ซึ่งด้านหน้ามีแทงโคมไฟอยู่
"ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้นถึงรู้ก็ไม่บอก"เร้ดยังคงปฏิเสธ เขาพอเดาออกว่าดวงตาสีแดงคนนั้นเป็นรูบี้ เขาไม่มีทางขายรุ่นน้อง
"งั้นหรอ แต่เอาเหอะ ยังไงพวกนายก็โดนข้อหาลับลอบเข้าเมือง..."แม่ทัพใหญ่ยังไม่ละสายตาจากไฟ
"ท่านแม่ทัพคับเอาไงกับเจ้านี้ดี?"ทหารถาม
"....."แม่ทัพไม่ตอบแต่กลับพูดประโยคหนึ่งขึ้นมา
"อืม...ฉันสัมผัสได้..."
พรึบ!!ทันใดนั้นเปลวไฟด้านหน้าก็โหมหนักลุกไหม้อย่างรุนแรง เร้ดมองอีกด้านของแท่งโคมอย่างตกใจ
"ฆาตกรที่ฆ่าหน่วยหมัดเปล่า มาแล้ว!!"แม่ทัพใหญ่ใช้มือปัดไฟ เผยให้เห็นร่างชายหนุ่มหมวกแดงด้านหน้า รูบี้เขามาทำไม?ความแตกแล้วหรอ?
จบตอน
"(รูบี้? หรือว่าเขาโดนจับได้แล้ว?)"
"ไง รูบี้"
"นายเป็นใคร?"
ตอนต่อไป ความแตกหรือไม่? เร้ดกับเยลโลว์รอดมั้ย? บุรุษลึกลับปรากฏตัว!!เขาคือใคร? ตอนต่อไปรู้กัน
ความคิดเห็น