คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : บทที่ 34 eGirl Life
"เฮ่อ สอบกลางภาคคราวนี้ ผลแย่ชะมัด"คาซึบ่นหลังส่งกระดาษ
"นั้นสิ ทำไมมันยากแบบนี้"มานามิพึมพำ
"ใช่ มีแต่ตัวที่อ่านไม่ออก"แซฟไฟรถอนหายใจ
"คนที่ทำได้ในกลุ่มพวกเราคงมีแต่หมอนั้นเท่านั้น"คาซึชี้ไปทางชายหนุ่มดวงสีแดงที่นั้งเช็ดใบข้อสอบ
"เช็ดอะไรอยู่นะ"คาซึเดินเข้ามาถาม
"ว้าาก!! ผิดไปต้องแปดข้อแน่ะ ว่าแล้วรีบส่งไปหน่อย"รูบี้แทบจะคว่ำโต๊ะ(โธ่แกนี้ 92 เต็ม100ดีแล้วน่า/มารเพลิง)
"ให้ตายเหอะ แกนี้คงไม่มีใครคะแนนสูงกว่าแล้ว"คาซึเอ่ย
"พี่หนูเอายาตัวใหม่เสร็จแล้ว!ขอยืมโปเกมอนหน่อยสิ"เสียงนี้ทำเอารูบี้ตื่น
"เฮ้ย !!อย่าเข้ามา"รูบี้ตกใจ จนทำโปเกบอลหล่น
"จึก พลัสซูส ระวัง!"รูบี้เตือน แต่มิคังจับยากรอกปากหนูไฟฟ้าซะแล้ว
"อืม..คราวนี้มีผลอะไรบ้างนี้"มิคังยืนดูหนูทดลอง
"พลัสซูส เป็นไรมั้ย"รูบี้เข้ามาดูอาการ คนอื่นเห็นอนาจ
"ก็อร่อยสิ ลูกพี่!"
"เอ๋?"เสียงตกใจไปทั้งห้อง
"สำเร็จ ยาทำให้โปเกมอนพูดได้"มิคังตะโกนก่อนวิ่งหายไป(นั้นเอาแล้วไง คราวหน้าไม่แปลงเป็นคนเลยละ/มารเพลิง)
-วันรุ่งขึ้น-
"พี่สาวคนนี้น่ารักที่สุด"พลัสซูสใช้ลมปากพูดกับนักเรียนสาว
"น่ารักจังเลย"เด็กผู้หญิงในห้องแทบทุกคนไปมุมที่พลัสซุส
"อิจฉาวะ แค่พูดได้ปุปสาวตรึม"คาซึบ่น
"อยากเป็นบ้างก็ให้มิคังสร้างยาแปลงเป็น.โปเกมอนละสิ"รูบี้ด่าใส่
"ไม่อะ ไม่อย่าตาย(ได้ตายก่อนจะสำเร็จ)"คาซึปฏิเสธ
"หืม?"แซฟไฟรมองกระดานประกาศคะแนนที่เข้ามาแปะ(ห้องมี 45 คน)
"ว้าว 45 เลย"แซฟไฟรมองชื่อตัวเองที่อยู้ด้านล่างสุด
"45นะโหล่สุดยัยบ๊อง"
"เฮ้ ชนะยัยคาซึยะด้วย"คาซึตะโกน
"ที่ 41นี้นะ"รูบี้กระโดดเข้งหัว
"มานามิเองก็ 42 ให้ตายสินี้พวกเธอ จะไหวมั้ยนี้"รูบี้หันมาเทศน์
"เอ๋? มีคนคะแนนสูงกว่าแกด้วยละรูบี้"คาซึด้านบนสุด
"ไหน? จิซาเมะ ยูนะ?"รูบี้ดูชื่อ
"อ้อ เจ้ผมส้มที่นั้งอยู่ด้านหลังนั้นหรอก"คาซึหันไปมอง หญิงสาวผมสีส้มอมทองนิดๆ สวมแว่นนั้งเขียนสมุดอยู่หลังห้อง
"คนนั้นนะเหรอ?"
"ใช่ เห็นว่าไม่คุยกับใครเลย.."คาซึโม้ ขณะรูบี้เดินเข้าไปทัก
"เอ่อ .."ทันทีรูบี้เอ่ย หญิงสาวก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้อง
"ครูค่ะ วันนี้หนูรู้สึกป่วยท้องขอกลับก่อน"เธอกับอายูมิก่อนปิดประตู
"รู้สึกว่าอัธยาศัยแย่อย่างที่ลือแฮะ"คาซึเอ่ย
"ให้ตายสิ โรงเรียนมันอะไรกัน มีแต่เรื่องประหลาด(คนเขียนด้วย)"จิซาเมะเดินบ่น(เกี่ยวไรกับฉันนี้/มารเพลิง)
"อะไรนั้นน่าก็ไม่รู้ ผ.อ.โรคจิต แก๊งประหลาดบุก โปเกมอนพูดได้แล้วยังคนโดดลงจากดาดฟ้าไม่ตายอีก"จิซาเมะพึมพำ(เอ๋? หมายถึงตูกับรูบี้อะดิ เห็นด้วยหรอ?/มารเพลิง)
"โอ๊ย ใครก็ได้ช่วยเอาชีวิตนักเรียนธรรมดามาคืนฉันที"เธอจับหัว(ใจเย็น อยู่เรื่องนี้ต้องไม่ธรรมดานะ/มารเพลิง)
"คุณจิซาเมะ~~~!!"เสียงมาพร้อมชายหนุ่มดวงตาแดง
"(เอ๋!? มาได้ไง ฉันจำได้ว่ามาคนเดียวนี้!?)" (นั้นสิ แกนี้มาไงนี้/มารเพลิง)
"..มีธุระอะไรหรอ?"
"เอ่อ เมื้อบอกว่า ปวดท้องใช่ไหม เอานี้ยาแก้ปวดท้องพี่(อาจารย์)ผมฝากมาให้"รูบี้ยื่นยาให้
"(ใครจะไปกิน?)"จิซาเมะมองยาที่ดูไม่น่าพิศมัย(ไม่เป็นไรหรอตัวยานี้ฉันกับรูบี้ลองแล้ว รสแปลกแต่หายไว/มารเพลิง)
"ไม่ดีกว่า ฉันอาการดีขึ้นแล้ว ขอพักดีกว่า"จิซาเมะเดินออก
"เอาเห็นพวกในห้องจัดงานปาร์ตี้ฉลองสอบกลางภาคผ่านไม่ใช่หรอคับ?"รูบี้ถาม
"ไม่ละฉันไม่อย่าไปรวมกับคนพิลึก"จิซาเมะปฏิเสธ
"หืม? ผมเห็นว่าทุกคน(ยกเว้น 3คนนั้น)ปกติดีนี้คับ"
"(นายนั้นแหละ สุดขั่วสุดในห้องแล้ว)"จิซเมะคิดพลางวิ่ง รูบี้รีบตาม
โครม! ประตูปิดไล่ใส่รูบี้
"แว๊ก!!"จิซาเมะตะโกนแบบอารมณ์เสีย(เฮ้ย ใจเย็น - -/มารเพลิง)
"ไม่ใช่ๆชีวิตวัยเรียนมันไม่ใช่แบบนี้"เธอทุบโต๊ะอย่างใส่อารมณ์
"ช่างเถอะ เราต้องทำชีวิตเราให้ดี"จิซาเมะเริ่มหยิบเครื่องแต่งหน้ามาแต่ง(ป.ล. ที่นู้น 11ก็ถือว่าผู้ใหญ่แล้วนี้นะ)
ปิ๊ป! แว็บ! เสียงคอมพิวเตอร์เปิดขึ้นพร้อมเผยตัวจิซาเมะที่แต่งตัวเสร็จ หน้าจออินเตอร์เปิดที่โฮมเพ็จของชิอุ(ชิอุ คือในเน็ตของจิซาเมะ)
"ฮัลโล่ ทุกคนสบายดีมั้ย"จิซาเมะพิมพ์
"วันนี้ชิอุ โดนคนในห้องไล่ตื้ดด้วย น่ากลัว"จิซเมะระบายลง คนในเน็ตเริ่มตอบกลับ
hiro > มันเป็นใครบอกพวกเรามาเลย เราจะอัดมัน
คนข้างทาง > ใช่มันต้องตื้บ
Hiro > น่าเห็นใจชิอุไอดอลของเราน่ารัก บอกพวกเรามาเถอะ
มารเพลิงปฐพี > ใช่ๆต้องตืบมัน<--------(แกเกี่ยวด้วยหรอ -*-)
"แหมไม่ต้องชมขนาดนั้นก็ได้ เพื่อตอบแทนทุกคนฉันจะอัพโหลดอัมบั้มล่าสุดให้!~"เธอดำเนินการเปลี้ยนชุดถ่ายรูปต่างๆ
"ดีๆๆแบบนี้ ได้เป็นไอด้อลอันดับ 1เดือนซ้อนแน่"เธอดูเรตติ้งที่พุ่งปริ๊ด
"(หึในโลกอินเตอร์เน็ต ไม่มีใครรู้จักเรา เพราะชื่อปลอม..)"
"(โอกาสรู้ตัวแทบเป็น0ช่างสะดวกสบายเหลือเกิน)"เธอจ้องแต่คอมโดยไม่สังเกตคนด้านหลังที่ยืนงง
"หืม?"เธอเหลียวมาเห็นอะไรบ้างอย่าง
"กรี๊ด!?"
"เอ่อ ขอโทษคับพอดีประตูเปิดอยู่"รูบี้เอ่ย
"(หะ..เห็นแล้ว.ความลับเราถูกหมอนี้...?)"เธอทำท่าสิ้นหวังสุด
"(แบบนี้เรามีหวีงได้ไปร่วมกับสามคมตัวประหลาดแน่)"รูบี้เดินเข้าดูคอม
"(ต้องป..ปิดปาก..ต้องฆ่าเท่านั้น)"จิซาเมะคิดพลางหาของฟาดหัวรูบี้(ใจเย็น ฆ่ากันเลยหรอ?/มารเพลิง)
"ว้าว นี้รูปคุณจิซาเมะนี้ มีแต่รูปสวยๆทั้งนั้นเลยนะคับ"
"(แหงสิยะ รูปฉันที่เป็นไอดอลแถมแต่งด้วยโปรแกรมต่างๆ)"จิซาเมะตอบในใจ ขณะที่รูบี้เดินเข้ามาใกล้
"ขอโทษนะคับ"รูบี้หยิบแว่นเธอออก
"หา!?"เธอตกใจ
"ว้าว ผมคิดว่าหน้าที่ไร้การแต่งเติมดูสวยกว่านะคับ"รูบี้วิจารณ์ ล่อคนฟังหน้าแดง
"ไปกันเถอะคับคุณจิซาเมะ ทุกคนรอคุณอยู่"รูบี้เปิดประตูแล้ววิ่งออก
"เดี๋ยวพูดบ้าอะไรของนาย เอาแว่นฉันคืนมา"จิซาเมะวิ่งออกมาตาม(เจ้ นี้เจ้อยู่ในชุดกระต่ายนะ/มารเพลิง)
"น่าเสียดายออก น่ารักขนาดนั้นยังสวมแว่นปิดหน้าตาอยู่"รูบี้เอ่ย
"นายจะไปรู้อะไร ฉันเคยถอดแว่นออกไป สุดท้ายฉันก็ทนไม่ได้.."เธอวิ่งไล่ตามาจนออกตัวอาคาร
"ฉันจะอยู่ห้องหรือทำอะไรก็ไม่เกี่ยวกับนาย"จิซาเมะพูด
"งั้นเหรอคับ แต่วันนี้ออกมาก็คงไม่เป็นไรหรอคับ.."รูบี้ยิ้ม
"ก็ดูสิ ท้องฟ้าสดใสแบบนี้ เราไม่ควรเอาแต่เก็บตัวนะคับ"รูบี้ชี้ท้องฟ้า
"เอ๋?"จิซาเมะมองท้องที่สดใสดูสวยงาม
"นะคับ"รูบี้ยิ้ม
"(เชอะ ไหนๆก็ออกมาแล้วไปงานเลี้ยงกับพวกนั้นคงไม่เป็นไรละนะ)"จิซาเมะคิด
-ณ งานเลี้ยง-
"โทษทีที่มาช้า"รูบี้ทักคนในงานพร้อมกับจับแขนจิซาเมะ(ลาก)มา
"เดี๋ยวสิ ให้ฉันไปเปลี่ยนเสื้อก่อนสิ(หมอนี้ทำไมแรงเยอะจริง)"จิซาเมะบ่น
"เอา รูบี้สายแล้วนะ"คาซึเริ่มเมา(ไอ้บ้า เล่นแดกเหล้าแต่หัววัน/มารเพลิง)(หนวกหูน่าเอาไป/คาซึ)(อ๊ากก!~ เอิก!! เมาแล้ว/มารเพลิง)
"นั้นใครนะน่ารักจริง"คาซึมองจิซาเมะ
"เอ๋? นี้นายไปพามาจากไหนอีกละ"แซฟไฟรออกอาการ(หึง)(ไม่ใช่ยะ/แซฟไฟร)
"เอ๋ หรือว่าเธอคือ..."มานามิเริ่มคุ้น
"พอเถอะเอาแว่นฉันมา"จิซเมะเข้ามาแย่งแว่น
"เอ๋ อย่าพึง"รูบี้ห้ามแต่ไม่ทันจิซาเมะไปแตะการ์ดตัวตลกเข้าให้แล้ว(ป.ล.การ์ดมีคุณสมบัติสะท้อนพลังทุกอย่าง ถ้าไม่ใช้เจ้าของหรือเจ้าของอนุญาติก่อนจะเกิดเหตุต่อไปนี้)
"กรี๊ด!!"พลังสะท้อนออกมาจากการ์ด ทำให้เสื้อชุดกระต่ายของจิซาเมะขาดหายไปเหลือเพียงจุดสำคัญ
"(ไม่นะ!!~)"จิซาเมะคำรามในใจ(โอมายก็อด ค่อกตายดีกว่า/มารเพลิง)
"โอโห้ สุดยอดมายากลเสื้อผ้าหายไปเลย"คาซึที่เมาตบมือ
"คุณจิซาเมะใช่มั้ย?"มานามิพูดประโยคที่ค้าง
"จริงอะ"คนในห้องตกใจ
"จิซามง จิซาเมะไหนไม่รู้จัก"จิซาเมะวิ่งหนีพร้อมใช้ผ้าปิด และงานเลี้ยงก็จบอย่างสนุกสนาน(จริงๆ)
"คะ..คอยดูเถอะ...สักวันฉันจะฆ่าแกให้ได้!!"จิซาเมะคิด
"ขอโทษคับ!!~"รูบี้ขอโทษ
จบตอน
"รูบี้ขอร้องละ ฉันชอบเธอจริงๆ"มานามิตัดสินใจสารภาพอีกครั้ง
"นี้รูบี้ในที่สุดฉันก็รู้แล้วละ ว่าฉันชอบใคร"คาซึเปิดอกคุย
"นี้คาซึยะฉันไม่ล้อเล่นนะ กรุณาคบกับฉันด้วย"
ความคิดเห็น