ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Pokemon Ruby and Sapphire Special II The Ravages of Time

    ลำดับตอนที่ #29 : บทที่ 29 ผลการต่อสู้

    • อัปเดตล่าสุด 4 ต.ค. 52


    "แฮ่ก แฮ่ก.."บุรุษสองคนนั้งคุกเขากันด้วยรางกายที่เต็มด้วยบาดแผล(แฮ่กๆ ให้ตายเหอะฟัดกับพวกเอ็งนี้เหนื่อยจิง/มารเพลิง)
    "หึ ..ให้ตายสิเจ้าผ้าคลุมบ้านั้นเล่นเอา โจมตีไม่เข้าเยอะเลย"ยามาโต้สบถกับตัวเอง ผ้าคลุมตัวตลกของรูบี้มักเข้ามาขวางจุดบอดของเขาตลอด
    "หึ แล้วสนุกมั้ยละคับท่านแม่ทัพ"รูบี้ฟื้นตัวเร็วกว่าลุกขึ้น รอบๆเขาสองคนเต็มไปด้วยซากปราสาทที่ถล่มลงมา
    "มา!! มาต่อกันให้จบกันเลยดีกว่า"ยามาโต้ลุกแล้วจับทวนคู่ใจ โปเกมอนพวกเขาทั้งสองน็อกทั้งคู่แล้ว
    "รับนี้ซะ!!"ยามาโต้ฟันอากาศเปล่าๆ
    "หืม?"รูบี้สังเกตสิ่งลอยมาแล้วกระโดดหลบ(จึก!!/มารเพลิง)
    ฉึก! เสาด้านหลังเขาถูกฟันขาด
    "*คาไมทาจิ(เคียวสายลม)นั้นเหรอ?"คาซึที่มองการต่อสู้ห่างๆเอ่ย
    *คาไมทาจิคือ วิชาที่ทำให้สายลมแหลมคมดั่งใบมีดพุ่งไปตัดสิ่งอยู่ด้านหน้า
    "รอบรู้ดี!!"ยามาโต้ฟันอากาศอย่างต่อเนื่อง คมดาบสายลมพุ่งไปหารูบี้ที่ลอยอยู่
    "ฮึม!!"รูบี้ฟันดาบเพลิงปล่อยมังกรเพลิงออกมาหลายตัว ทั้งคาไมทาจิกับมังกรเพลิงปะทะกัน
    โครม!! รอบๆพังลงด้วยแรงระเบิด
    "หืม?เมื้อกี้งูไฟ คราวนี้ตบชุดใหญ่หรอ?"ยามาโต้มองรูบี้ที่เตรียมท่าต่อไป(เดี๋ยวรูบี้ ตูยืนอยู่!!~/มารเพลิง)
    "..ฮ..Heven Crush the Earth!!"เสียงมาพร้อมแสงสีแดงพุ่งลงที่ยามาโต้ยืน
    ตูม! ตูม! ตูม! ตูม! ตูม! หลังหมอกจ่างเผยร่างยามาโต้ยืนต้านได้ รูบี้เท้าถึงพื้น
    "ฟู่ ตบแรงจริงๆ"ยามาโต้เริ่มคารม(อูย!!แบบนี้มันไม่เรียกว่าตบแล้วเฟ้ย/มารเพลิง)
    "ขอบคุณ.."รูบี้ยิ้มกลับพร้อมพุ่งเข้าหา
    เคร้ง! เคร้ง! ทั้งสองปะดาบกัน
    "ช่องว่าง!!"ยามาโต้แทงเข้าบริเวณหน้าอก
    "หึ.."รูบี้ยิ้ม ยามาโต้หน้าซีดเมื่อเห็นหน้ากากตัวตลกสีแดงเลื่อนขึ้นมา
    เคร้ง! ทวนถูกสะท้อนกลับ มือทั้งสองถูกปัดขึ้นเหนือหัว
    "Fare well(ลาก่อน).."รูบี้เอ่ยพร้อมตวัดดาบเข้าที่ลำตัว
    "หึ.ไว้เจอกันใหม่"ยามาโต้ยิ้มก่อนจะล้มลง
    "ไม่เอาอะ"รูบี้หันมาตอบร่างที่นอนกับพื้น(แต่ข้าเอานะ/มารเพลิง)(งั้นเอานี้ไปกิน/รูบี้)
    -ด้านนามิ บลู กรีน ซิลเวอร์ เยลโลว์-
    "เอาละส่งสัญญาณเสร็จแล้ว!! บอกพวกเราถอยได้"นามิหันมาบอกลูกน้อง หลังจากจุดพุ่งขึ้นฟ้า
    "รีบหน่อย! เราต้องไปรวมตัวกันคนอื่น"นามิพูดขณะที่วิ่งนำ
    "หืม? ที่นี้?"ซิลเวอร์มองประตูบางใหญ่ที่ประดับไปด้วยของมีค่า
    "คงเป็นที่อยู่ของเครก้าแน่ๆ"นามิเอ่ย
    "เอาไงละ จะรอทุกคนตรงนี้มั้ย?"เยลโลว์ถาม เพราะบริเวณนั้นกลับไม่มีทหารเลย
    "อืม.."นามิกำลังคิด กลับมีเงากระโดดลงมา
    เคร้ง! กรีนเข้ามาพลักนามิ แล้วรับดาบอีกฝ่าย
    "รู้สึกว่าเราจะแจ็คพ็อทเข้าให้แล้วสิ"กรีนมองศัตรูผ่านดาบ
    "แซฟไฟรจัง!?"บลูอุทาน
    "ฮึม.."ทั้งสองใช้แรงปะทะถอยออกห่าง
    "แซฟไฟรจัง นี้ฉันเองนะ พวกเรามารับเธอ!!"เยลโลว์พยายามตะโกนเรียก
    "ไม่ต้องเรียกหรอกเยลโลว์ท่าทางจะไม่ได้สติเลย"กรีนเอ่ย
    "ฮึม.."แซฟไฟรพุ่งเข้าตวัดดาบใส่กรีนยกกัน
    ฟิ้ว!!ลูกธนูพุ่งมา แซฟไฟรกระโดดหลบไปด้านหลัง
    "ยุยหรอ?"กรีนมองหญิงสาวที่ยืนอยูบนเสา พร้อมตั้งท่ายิง
    "พี่กรีน!!"โกลด์วิ่งมาสมทบ
    "แย่หน่อยนะ งานนี้สู้ก็ไม่ได้ ไม่สู้ก็ไม่ได้"โกลด์มองคู่ต่อสู้
    "นั้นสิ แบบนี้เรามีแต่แย่.ไม่มีวิธีเลยหรอ?"กรีนถามลอยๆ
    "ใช่แล้ว พี่กรีนค่ะหาพลอยสีดำหรือเครื่องประดับอะไรก็ที่สีดำสิค่ะ"ยุยเอ่ยจากบนเสา
    "เอ๋?"สองหนุ่มทำหน้างง
    "ตอนที่หนูโดนควบคุม พวกรูบี้คุงบอกว่าเพราะพลอยเม็ดนั้น"ยุยอธิบาย(เรื่องนี้ไปดูเอาที่บทที่ 4-5มั้ย/มารเพลิง)
    "มันอาจจะเป็นยังงั้นแต่ว่า..."โกลด์หันมามองแซฟไฟร
    "..มันไม่มีอะดิ"โกลด์ตอบเขามองจนทั่วแล้วไม่เจอเลย
    "เอ๋?"ยุยมองเธอก็ไม่เห็นเหมือนกัน
    "เอาไงดีละ?"โกลด์ถาม แต่แซฟไฟรไม่รอให้มีคนตอบ เธอพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว
    "เฮ้ย!!"พวกโกลด์ยกขึ้นกันแต่แล้ว..
    "ตีฝ่าหรอ!?"กรีนมองแซฟไฟรที่ปะทะแล้วพุ่งเข้าในต่อ
    "เสร็จกัน!?"โกลด์มองเมื่อแซฟไฟรมุ่งไปทางนามิ ยุยรีบยิงขวางแต่แซฟไฟรหลบได้หมด
    "!?"นามิยกดาบขึ้นโดยสัญชาตญาณ
    โครม!!เงาหนึ่งพุ่งมาขวางพร้อมเกิดแรงปะทะ แซฟไฟรถอยหลังไป
    "น..นาย!?"นามิมองผู้ที่ช่วย
    "นี้เป็นไรไป? ยัยตัวร้าย."ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมสบตาด้วยดวงสีแดงเพลิง

    จบตอน
    "ฟันมาสิ!"
    "ยินต้อนรับสู่ห้องของฉัน"
    "รูบี้!!!!"

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×