Pokemon Ruby and Sapphire Special II The Ravages of Time

ลำดับตอนที่ #26 : บทที่ 26 ทางที่บรรจบ

ฟู่ ฟู่.เสียงสบาลมพัดดังขึ้นหลังหิมะถล่มสงบ
ครืน เงาคนกลุ่มหนึ่งขุดหิมะ ตะเกียดตะกายขึ้นมา
"ฮึม..ฟู่ หิมะถล่มแบบนี้ ไม่รู้เจ้ารูบี้เป็นไงบ้าง"ดวงตาสีทองหันไปมองรอบๆ
"ท่าจะไม่ต้องเป็นห่วงแฮะ"คาซึแทรกขณะที่ชี้ไปทางชายในผ้าคลุมแดง หิมะถล่มแทบไม่มีผลต่อเขาเลยเขายังคงจ้องไปหาแค่คนหนึ่งๆ
"...."เขายืนมองหญิงสาวนัยน์ตาฟ้าที่อยู่บนหน้าผา ก่อนนางจะกระโดดหายไป
"เฮ่อให้ตายสิ แซฟไฟรจังเป็นแบบนั้นไปได้"คาซึเกาหัว
"นี้รูบี้เราค่อยๆตามไปดีกว่า"โกลด์เข้ามาตบไหล่รุ่นน้องที่ยืนเงียบๆ
แว๊บ พริบตาเดียวที่มือเขาตบลงบนไหล่ มือก็เด้งพร้อมกับไฟที่ลุกขึ้นมาบริเวณไหล่
"โอ็ย ร้อนๆ"โกลด์จับมือมาเป่า
"...กลับไปเถอะคับ ผมจัดการเรื่องนี้เองได้.."รูบี้เอ่ยเบาแต่ก็ได้ยินทั่ว
"ได้ไงรูบี้ เราต้องไปช่วยแซฟไฟรด้วยกัน ไม่ใช่หรอ!!"คาซึเข้าจับปกเสื้อ(ตัวใน)
"ฉันบอกว่า กลับไปซะ...!!"พริบตาเดียวรูบี้อ้อมไปอยู่ด้านหลังคาซึพร้อมยืนดาบมาจ่อคอ
"(ย่นระยะ!?..)"โกลด์/ยามิ
"พวกเขาคงกลับไม่ได้หรอก.."ท่ามกลางความเงียบเสียงหนึ่งแทรกพร้อมผ่ากลุ่มคนมา
"เพราะเรากวนตงสั่งซากทัพมาถล่มเครก้า.."สาวผมสีทองนัยน์ตาฟ้า เดินเข้ามาใกล้
"..ซากทัพหรอ?..."รูบี้คิดเขาออกจากกลุ่มนี้ไปแล้วแปลว่าต้องมีคนมาแทนเขาละสิ
"ใช่แล้วเพราะงั้น เราจะทำอะไรนายไม่มีสิทธิ์ยุ่ง"หญิงสาวยื่นคำขาด
"..ได้!!..อย่าขวางทางฉันละกัน"รูบี้เก็บดาบเข้ามือ แล้วเดินขึ้นเหนือต่อ
"แกว๊ก!!"นกยักษ์บินผ่านหัวโกลด์แล้วบินช้าๆบนหัวรูบี้
"..เฮ่อ! ทางเราก็เดินทางต่อเถอะ!!"นามิหันพูดกับพวกโกลด์และทหารที่เหลืออยู่ไม่กี่สิบนาย
"...."พวกโกลด์ยังยื่นอึงเพราะ เขาไม่เคยเห็นใครเถียงเจ้ารูบี้ได้เท่าแซฟไฟรแบบเธอคนนี้เลย
"..อ..อะ เดินทางๆ!!"โกลด์หันไปช่วยพวกผู้หญิงที่ยังติดในหิมะ แล้วเตรียมตัวออกเดินทาง
"...."กองทัพหน้า(สอดแนน)ของกวนตง โดนหิมะถล่มจากหลายพันคนเหลือเพียงไม่กี่สิบคน(ไม่นับพวกโกลด์)และเดินตามชายหนุ่มใต้ผ้าคลุมแดง
"นี้..นามิจังเมื่อไรจะถึงนี้ ฉันจะหนาวตายอยู่แล้ว."โกลด์เดินไปกอดแขนไป
"อืม ตามข่าวที่ได้ก็ไม่นานละ"
"...."
"แล้วพวกเรามีแค่นี้ไปสู้มันหรอ?"คาซึถาม
"ไม่ต้องห่วงเราแค่ลอบเข้าไปให้ถึง แล้วส่งสัญญาณบอกตำแหน่งให้ทัพหลักเข้าบุก"นามิอธิบาย
"...."
"บรึม!! คริสขอผ้าหน่อย!!"โกลด์แย่งผ้าที่คลุมหญิงสาวข้างๆอย่างไม่เกรงใจ (แหมแก ผู้ชายประสาอะไรวะ -*-/มารเพลิง)(อย่าฉันไปเปรียบกับคนบ้า แก้ผ้ากลางหิมะได้อย่างแกดิ/โกลด์)
"นี้โกลด์ ฉันก็หนาวเป็นเหมือนกันนะ"คริสแย่งกลับ
"โถเธอมีเยอะแยะแบ่งซะผืนน่า"โกลด์แย่งอีก
"ไม่ได้"ทั้งคู่เริ่มแย่งกัน(ทำเป็นเด็กไปได้)ทำให้คนที่เดินอยู่หน้าสุด สุดแสนจะรำคาญ
ปรี๊ด..เส้นเลือดในสมองคนด้านหน้าแตก เพราะทนไม่ได้
"นี้!! เงียบหน่อยได้มั้ยคับ(วะ)!?"รูบี้ที่เดินอยู่ด้านหน้าหันมาตะโกน(แกดังสุดเลยนะ/มารเพลิง)
"ให้ตายสิ ตามมาอยู่ได้ นี้พวกเธอจะเอาไงแน่"รูบี้หันไปถามนามิที่ยืนเท้าสะเอวอยู่(เขียนยังงี้อะเปล่า)
"ก็ฉันบอกนายแล้วว่า..เรามาล้มเครก้า.."นามิเข้าเถียง
"แค่บังเอิญเดินทางเดียวกันนี้ ทำเป็นบ่นมากเป็นผู้หญิงไปได้"นามิจ้องรูบี้(แต่เจ้ก็ทำตัวไม่เหมือนผู้หญิงเลยนะ..จ๊ากก!!/มารเพลิง)(หุบปากซะ   -////-  /นามิ)
ฟิ้ว!! ลูกธนูพุ่งมาหานามิ
"อะ"ผ้าคลุมสีแดงขึ้นคลุมบังเธอไว้
"รู้สึกว่าเราคงถึงแล้วละ"รูบี้เอ่ยพร้อมหันมองกองทหารที่เดินออกมา
"คงใช่ เล่นออกต้อนรับแขกแบบนี้"โกลด์หยิบอาวุธ พร้อมสัญญาณให้พวกผู้หญิงถอย
"ย๊ากก!!!"ทหารกระโดดเข้ามารุมคาซึ
"ว๊ากกก!!~"ทหารแทงไปที่ตรงกลางพร้อมๆกัน..
แต่กลับว่างเปล่า ทหารงงกันใหญ่
"เฮ่อให้ตายสิ ขอเวลาทำใจหน่อยก็ไม่ได้ ว่ามั้ย?.."คาซึอยู่ไม่ห่างจากกลุ่มทหารมาก ทหารเห็นรีบเข้ามารุม
"..พี่เร้ด!"ต่อมาทหารที่รุมเด้งออกด้วยแรงหมัด เร้ดยืนตั้งท่าด้านหลังคาซึ
"หนอย ตายซะเจ้าหัวชี้!!"ทหารวิ่งเข้าแทงโกลด์
"เสียมารยาทจริงๆ..ผมทรงนี้กำลังฮิตมากกว่า"โกลด์ใช้ทวนยกอีกฝ่ายเหวี้ยงข้ามหัว แล้วหันมาหวีผม
"น้องสาว มาเล่นดีกว่า"ทหารรุมนามิ
"ฉันละเกลียดพวกนี้จริงๆ"นามิพุ่งไปด้านหน้าอัดทหารที่รุมอยู่น่วม
"ตาย!!"ทหารส่วนรใหญ่กลับไปรุมรูบี้ที่ยืนเฉยๆ
โครม ดาบที่ฟันมาเด้งกลับพร้อมกับกระแทรกหลายคนสลบคาที่
"เตรียมยิง เป้าหมายชายชุดแดง!!"หัวพลธนูสั่ง รูบี้กระโดดขึ้น เขาลอยอยู่กลางอากาศ
"ยิง!!"ลูกธนูพุ่งออก รูบี้ดึงชายผ้ามาคลุมรอบตัว พร้อมจับสะบัดผ้ายืดออกยาวหลายเมตรแล้วฟาดลงที่พลธนู
"แกว๊ก!!"ฮายาโตะนกยักษ์ เสริมรูบี้โดยสร้างพายุอีกแรง
"โหดจริงแฮะ.."พวกโกลด์มอง
"ว๊าย!!"พวกผู้หญิงมองลูกธนูบางส่วนที่ไม่ได้เล็งที่รูบี้ กำลังลอยเข้ามา
"!?"พวกโกลด์และรูบี้เห็นรีบหันไป
ฟิ้ว!! ทันใดนั้นลูกธนูจำนวนเท่ากัน ลอยมาจากด้านข้างพุ่งปัดเปลี่ยนวิถีทั้งหมดได้อย่างแม่นยำ
"การยิงแบบนี้!?"รูบี้ตกใจหันไปมองต้นทาง
"ฟู่เกือบไปแล้ว.."เขาคนที่น่าจะตกเหวไปแล้ว พร้อมกับรุ่นพี่อีกสองคน
"พี่กรีน! เจ้บลู! โคเทงาว่า!?"คนอื่นมองอย่างตกใจ
"ค..ค..โคเทงาว่า!?"รูบี้แบบไม่เชื่อสายตา

จบตอน
"นี้หรอ?..ของเธอนะเอาคืนไป"
"คนร้าย."
"เงียบ!!"ลอบเข้าปราสาทเครก้า
ผงาดกล้าแหลมดั่งพยัคฆ์ แผ่นแน่นหนักดุจอินทรีย์บินพยอง