คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : บทที่ 22 ตัวตลกแห่งมรณะ
"ยุยยยยยยยยย!!!!!!!"รูบี้ลากเสียงขณะที่ร่างเจ้าของชื่อนั้นไม่อยู่อีกแล้ว
"....."คาซึลากตัวรูบี้ขึ้นมา รูบี้นั้งก้มหัวอยู่อย่างเงียบๆ
"รูบี้ ๆเป็นไรเปล่า?"ซูซูถามเจ้านายที่ไม่ตอบ จนกระทั้งสัมผัสอะไรบ้างอย่างได้
"อ..อ.."
"คาซึยะหมอบเร็ว!!"คาซึเข้ากอดมานามิแล้วพากันก้มหลบ
"อ๊ากกกกกกกก!!!!"รูบี้เงยหน้าขึ้นส่งเสียงคำรามไปทั่ว ดาบสีเพลิงในมือส่องประกายเป็นวงดาบตัดสิ่งรอบไปทั่ว
โครม!! บ้านหลังเล็กด้านล่างที่พังไปแล้ว กลับมีสิ่งหนึ่งถูกปลุกขึ้นด้วยเสียงคำราม เงาสีขาวพุ่งผ่านทหารและทำให้บาเจ็บไปจำนวนมาก เงานั้นขึ้นมาจนกระทั้งถึงตัวรูบี้ที่นั้งอยู่
ผ้าสีขาวที่เปื่อนเลือดถูกสายสะบัด หน้ากากสีแดงขึ้นมาบริเวณฮูด ดูเหมือนตัวตลกตัวหนึ่งที่มีชีวิต และผ้านั้นก็เริ่มแล้วคลุมตัวชายหนุ่ม
"รูบี้.."คาซึมองเพื้อนซี้ที่ค่อยยืนขึ้นช้าๆ ท่าทางเหมือนคนที่ไร้อาลัย ผ้าขาดๆสะบัดไปทั่ว หน้ากากค่อยเคลื่อนที่จากอกไปที่ใบหน้า
"ฆ.."รูบี้ที่ก้มหน้าเริ่มเอ่ย และหันหน้าถึงทันทีที่หน้ากากขึ้นมาประกบ
"...ฆ่าา!!!!"ดวงตาสีแดงที่ส่องผ่านรูบนหน้ากาก(เป็นหน้ากากที่มีแต่ท่อนบน) แผ่รังสีอาฆาตไปทั่วทำให้คนรอบๆขยับไม่ได้
ชายหนุ่มกวาดรอบๆเหมือนหาอะไรบ้างอย่าง และเขาก็เจอ แม่ทัพที่กำลังขึ้นม้าหนี เขาหันหน้าไปทันที ก่อนที่หายไปตรงหน้าทหาร
ครืน.. ทหารรู้ตัวอีกทีตัวก็ขาดเป็นสองท่อน รูบี้ที่ดูเหมือนไม่มีสติยังคงจับจ้องที่แม่ทัพ
"ฆ่ามันมันมีแค่คนเดียว ฆ่ามัน"แม่ทัพสั่งอย่างกลัวตายขณะที่ควบม้าหนี
"ฆ่า..."รูบี้พุ่งต่อไปทหการที่ขวางเขาไม่ขาด ก็ไหม้จนเหลือกระดูก ผ้าสีขาวเริ่มแต้มด้วยเลือดที่และนิดทีละนิด จนกระทั้งมันเป็นสีแดงชาด
"(อะไรกัน ผ่ากองทัพนับหมื่น ได้ดังดินแดนร้างไร้ผู้คน มันเป็นปีศาจหรือเปล่า)"แม่ทัพที่หนีหันมาดู
"(ไม่สิ นี้มัน ปีศาจชัดๆ!!)"เขามองตัวตลกที่โดอยู่ห่างเขาไม่กี่ร้อยเมตร
"ฆ่ามันให้ได้อย่าให้ไปถึงใต้เท้า"ทหารเริมกู่มาใต้เท้ารูบี้
"Heven Crush the Earth!!"ดาบสีแดงตวัดออก ลำแสงที่ออกมาจาการตวัดแต่ละครั้งพุ่งลง
โครม!โครม!โครม!โครม!โครม!ทหารล้มตายเป็นเบือ และหลังจากควันหายก็เห็นอักษรคำว่า สวรรค์ตัวใหญ่ถูกสลักที่พื้น
"ปีศาจชัดหนีดีกว่า.."แม่พหันมาดูด้านหน้าแทนที่จะเห็นทางหนี กลับเห็นเปลวไฟกองใหญ่ลุกโชกชัชวาลต่อหน้า
"ฆ่า...ฆ่าา"เมื่อเขามองมาด้านหลัง ตัวตลกสีเลือดก็ลอยอยู่ห่างเขาไม่กี่เมตร
ครืนน!!! พริบตาต่อ รางกายเขาถูกหันออกจนแทบนับจำนวนไม่ได้ เถากระดูกไหม้ไม่มีเหลือ ไฟที่รุนแรงขนาดเหลือช่องว่างอยู่ากลางอากาศ
"ป...ป..ปีศาจจจ!!!"ทหารที่เห็นทิ้งอาวุธแล้วหันวิ่ง แม่ทัพตายแล้วมันคงจบ แต่...มันยังไม่จบ
"ฆ่...ฆ่าาาา!!!"รูบี้หันหลังไล่ห๋าทหารที่เหลือ ทีละคน ทีละคน สนามรบเต็มไปด้วยกองเพลิงและเลือด
จนเกิดเป็นโศกฏนากรรมที่เล่าขานกันในหมู่ผู้คน ว่ามีตัวตลกสีแดงแสยะยิ้มออกอาละวาดฆ่าทหารนับหมื่นล้มตาย เถากระดูกของเหล่าทหารไม่มีเหลือด้วยไฟแห่งโกรธา
ตัวตลกสีแดงแสร้งแสยะยิ้ม
ด้วยจิตใจที่โศกเศร้าและอาลัย
เพียงเหตุจากเกาทัณฑ์นั้นหนึ่งนาง
กลับต้องผลาญเหล่าทหารนับหมื่นพัน
มือแกว่งดาบไปมาอย่างไร้คิด
ไร้สติไร้ปัญญามาแปรผัน
เหล่าทหารต่างผวาดตามๆกัน
ราวอสูรมายืนตรงหน้าตน
บางคนทิ้งดาบแล้ววิ่งหนี
แต่ไม่พ้นด้วยมารที่ตามหา
เถากระดูกถูกเผาด้วยไฟรา
เพลิงโกรธาผลาญเผาทั่วแผ่นดิน
บางคนเรียกว่า "อสูรเพลิง!!"บางก็"ปีศาจเพลิง!!""มารเพลิง!!"และ"ตัวตลกเพลิงมรณะ!!"
ต่อมาตำราถูกเผาเกือบหมด และมีคำสั่งห้ามพูด เรื่องเล่าจึงเล่าต่อกันในกลุ่มนักฆ่าและชาวบ้านบางส่วนเท่านั้น
-ตกค่ำ-
ซ่า ซ่า ซ่า ฝนตกลงมาค่อยๆดับไฟที่กลางสมรภูมิ แต่ยังมีคนแม่น้ำด้านล่างเหว
ซ่าๆ โครม! ซ่าๆ โครม! แม่น้ำไหลแรงขึ้นเรื่อย คนที่ยืนอยู่ในแม่น้ำโผล่หัวขึ้นมา
"ไม่เจอเลยขอรับ!! น้ำเชียวมากศพคงลอยไปไกล"หลายคนพูดพร้อมกัน พวกเขาหันมาหาสตรีผมขาวที่นั้งกอดเข่าอยู่
"หาต่อไป.."มานามิพูดเอื่อยๆแล้วก้มหน้าต่อ
"..."รูบี้ที่ได้สติแล้วนั้งที่เงียบไม่ไกลมาก โดยที่คาซึและฮายาโตะอยู่ข้างๆ
"รูบี้.."คาซึไม่รู้จะปลอบเขายังไง แต่อยู่รูบี้ก็ลุกขึ้น
"ตกฝนเป็นดีต่อกวนตง ต่อไปคงทำอะไรได้ดีขึ้น.."เขาเอ่ยพ้อมเดินไปที่ต้นไม้แล้วมองทิวทัศน์ด้านล่าง(แม่น้ำอยู่เหนือพื้นดินล่างสุดมาหน่อย)
"คาซึ.."รูบี้พูดโดยไม่หันหน้า มือข้างหนึ่งเขากำคันธนูของยุยแน่น
"อะ!?"คาซึตอบรับ
"ฝากบอกทุกคนด้วย ว่า.."มืออีกข้างที่พิงต้นไม้ ทำให้บริเวณนั้นไหม้
"ไฟที่ลามทุ่ง(เหลี่ยวหยวน หว่อ)ได้มอดดับแล้ว..."พูดเสร็จผ้าสีแดงก็สะบัด ร่างถูกห่อหุ้มด้วยเปลวเพลิง พุ่งทะยานไปด้านหน้า ทิ้งสะเก็ดไว้ด้านหลัง ไม่มีอะไรตามเขาทันนอกจากพญาอินทรีตัวใหญ่ที่บินตามหลัง
จบตอน
"รูบี้คุงนั้นเหรอ?"ซากทัพขาดหัวหน้า..
"ที่นี้?..."คนที่น่าจะตายแต่ยังไม่ตาย..
"ตื้นแล้วหรอ?"ตกเหวกลับไม่ตาย และได้พบ...
ความคิดเห็น