คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : บทที่ 21 ความรู้สึกก่อนจากลา
นับพลาดอะ ที่จริง 4วะ เอาไปเหอะ
"อะไรกันเด็กผู้หญิงหรอ" ทหารที่อยู่ใกล้ผามองผู้ที่ยิงตน
"เงยหนึ่งระดับ ขวาสองระดับ ยิง!!"ยุยออกคำสั่งพลเกาทัณฑ์ด้านหลัง(โหเจ้แก ของจริงเว้ย/มารเพลิง)
"หนอย...เงยสามระดับ ซ้ายสามระดับ ยิง!!"แม่ทัพฉุดที่ลูกน้องโดนสอยไปเยอะ จึงสั่งยิงกลับ
"อะ!?"ลูกธนูที่ยิงขึ้นกลับถูกลมพายุพัดกลับไปทำร้ายตัวเอง พายุนี้เป็นฝีมือฮายาโตะ หรือพีจ๊อกของยุย(ร่างสามของป็อกโป๊ก โปเกมอนนกอะ ไม่รู้สิพิมพ์ถูกเปล่า/มารเพลิง)
"ขอบใจ ฮายาโตะ"ยุยพูดกับโปเกมอนที่โตมากับเธอตั้งแต่เด็ก
"แว๊กกก!!"อีกฝ่ายตอบกลับ
"นั้น..."แม่ทัพด้านล่างตั้งง้าวที่เหมือนคันธนูกับพื้นแล้วหยิบลูกธนูยาวที่หลัง และยิงออก
"แว๊ก!!"ฮายาโตะใช้พายุอีกครั้งแต่ไม่ได้ผลกับลูกธนูยักษ์ ลูกธนูพุ่งเชียวปีกของมันนิดหน่อย
"ไม่ต้องละ ฮายาโตะฉันจัดการเอง"ยุยสั่งแล้วหยิบลูกเตรียมพร้อม ต่อจากนี้เป็นการดวลธนูเดี่ยวๆละ
-ด้านรูบี้-
"ยาวจริงนะ"รูบี้มองโช่ที่กับโล่ยักษ์ข้างหนึ่ง มันเชื่อมกับยอดของทางขึ้นผา
"หึ รีบขึ้นเหอะ ก่อนทหารจะมากกว่านี้"คาซึบอกขณะที่ตัวเองขึ้นยืนบนโล่ยักษ์ที่หงายกับพื้น ราวกับเป็นเรือลาก
"หึ คาซึ ฉันว่าสงสัยต้องไอ้นั้นซะแล้ว"รูบี้เอ่ยเมื่อทหารที่กำลังกุกเข้ามา
"ไอ้นั้น!?0.0 อย่าบอกนะว่า..."คาซึตาเหลือกทันทีที่ได้ฟัง
"ใช่แล้ว..ไอ้ที่พวกเราหนีหางจู๊ตูด"ซูซูตอบแทนเจ้านาย(ท่านผูอ่านคนไหนอยากรู้ไปอ่านภาคแรกสิ/มารเพลิง)
"พร้อมนะ Zuzu!!"รูบี้ปล่อยโปเกมอนคู่ใจออกมา
"เอ้ยเดี๋ยว คาซึยะลากขึ้นเร็ววว!!"คาซึตะโกนบอกเพื่อนสาวด้านบน มานามิงงๆแต่ก็ทำตาม
"Grand Canyon!!"สิ้นเสียงแผ่นดินก็ยกตัวขึ้นเป็นหน้าผา น้ำใต้ดินปะทุออกมาตามรูเกิดน้ำท่วมพัดทหารไปชนหน้าผาและก้อนหินตายหลายคน ซ้ำหนักที่สุดคือภูมิประเทศเปลี่ยน
"ว๊ากกก!!!"คาซึตะโกนขณะที่เขาจับโช่และโล่ไว้แน่น ให้ตายสิเขาตอนหนีเพราะไอ้นี้เป็นหนสองแล้วนะ(เฮ้ยเดี๋ยวคาซึ รอดตูด้วย ตูว่ายน้ำไม่เป็น/มารเพลิง)
"เอาละ สั่งทุกคนถอย"รูบี้พูดเมื่อขึ้นมาถึง
"แต่ว่า โคเทงาว่าจัง บอกว่าให้นายไปก่อน"มานามิบอก
"ยัยนั้น.."รูบี้วิ่งไปมองทางที่ยุยอยู่
"อะไรกัน บ้าน่าผู้หญิงหรอ?"แม่ทัพกำลังบีบคอยุย เขาเพิ่งรู้สึกตัวเมื่อเข้ามาใกล้ๆ
"ฮึอออ."ยุยมองโปเกมอนตัวเอง ที่โดนทหารที่ตามแม่ทัพขึ้นกำลังจับหมอบกับพื้น
"เปล่าประโยชน์น่า"แม่ทัพบอก ฮายาโตะไม่มีทางหลุดจากทหารมาได้ทันแน่
เขาง้าหมัดที่ซุกลูกธนูเหมือนตอนฮิเดะ แล้วปล่อยเข้าหาที่คอของยุย ทันใดนั้นมือเขาต้องหลบเพราะความร้อนที่พุ่งมา
ครืนนนน!! ไฟก่อตัวเป็นมังกรเพลิงพุ่งตัดหน้า แม่ทัพ
"อย่าแตะต้องเธอนะ ไม่งั้นแกไหม้แน่"รูบี้ชี้หน้าอีกฝ่าย เขาออกวิ่งไปหา ทหารบางส่วนรีบมาสกัด
"โฮ่ ความสัมพันธ์ลึกซึ่งกันดีนี้"แม่ทัพมองรูบี้ฝ่ามาเรื่อย
"(แย่ละ แบบนี้เขาต้องมาตายด้วยแน่ ถ้างั้น.)"ยุยตัดสินใจลากตัวแม่ทัพลงตกหน้าผาพร้อมกัน
"ไม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่!!!"รูบี้ยกมือห้าม
"แว๊กกกกก!!!"ฮายาโตะที่นอนอยู่พยายามลุกขึ้น
"ยุยยยยย!!!"รูบี้ไถลเข้ามาคว้ามือเธอทัน ขณะแม่ทัพเองก็คว้าตัวเธออยู่และพวกมานามิตามมาสบทบพอดี
"ยัยบ้าเอ้ย อย่าคิดบ้าแบบนี้สิ"รูบี้ตะคอก
"(เอ๋?เมื้อกี้..เขาเรียกเราว่า..ยุยหรอ?)"ยุยนึกคำที่รูบี้พูดเมื้อกี้
"(นี้เราดีใจ.ที่เขาเรียกหรอ?)"เธอถามตัวเอง ขณะแม่ทัพใช้โอกาสนี้ปีนขึ้นไปอีกทาง
"(นี้..เรา...ชอบเขาหรอ?)"เธอถามจนได้บทสรุป
"(นั้นเราคงปล่อยให้เขาตายไม่ได้ละ)"เธอตัดสินอะไรบ้างอย่าง
เธอยกตัวขึ้นฝีปากเธอประกบกับปากของรูบี้ ทำให้รูบี้เผลอ เธอใช้โอกาสนี้เข่าใส่รูบี้ให้ลอยขึ้น มานามิรีบโยนโช่มาพันตัวรูบี้ไว้
"(ลาก่อน...มานามิจัง ทุกคนฝากที่เหลือด้วย.)"เธอยิ้มก่อนที่ร่างจะตกลงไปในเหวด้านล่าง
"แว๊กกกกก!!!!!"
"ยุยยยยยยยยย!!!!!!!"สองเสียงที่ลากยาวไปเรื่อยจะกระทั้งร่างนั้นหายไป
จบตอน
จำพรากจากคู่วีรชน อสูรพ้นตามล้างแค้น
"อ๊ากกกกกกกก!!!!"
เบื่องหน้าพจญเพลิงสะท้านฟ้าไล่ตามมาขุนพลต้านทัพหมื่น
"ฆ...ฆ่า....ฆ่า!!"เพลิงโกรธาที่แผ่เผาไปทั่วแผ่นดิน
"คาซึฝากบอกทุกคนด้วย ว่า.."
เหลี่ยวหยวนหว่อ(เพลิงที่ลามทุ่ง)ได้มอดดับแล้ว.. พลาดไม่ได้ตอนหน้า
ความคิดเห็น